آمانو: ایران از متن توافق تبعیت می‌کند

آمانو: ایران از متن توافق تبعیت می‌کند

به گزارش جهان به نقل از ایسنا به نقل از واشنگتن پست،‌ یوکیا آمانو مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مصاحبه‌ای در مقر آژانس در اتریش گفت: کار دشوار راستی‌آزمایی این توافق بحث‌برانگیز احتمالاً سال‌ها به طول می‌انجامد.

آمانو اضافه کرد: این توافق هنوز شکننده است. دستیابی به توافق بسیار مهم بود اما تداوم بخشیدن به آن به تلاش‌های بسیاری نیاز دارد.

آمانو دیپلمات ژاپنی که هدایت آژانس را از سال 2009 بر عهده دارد، گفت: از ما خواسته نشده تا دیدگاه‌ها را بررسی کنیم. از ما خواسته شده که حقایق و مستندات را راستی‌آزمایی کنیم. اگر آنها لبخند می‌زدند یا کاملاً خوشایند رفتار می‌کردند، ما اهمیتی نمی‌دادیم.

وی ادامه داد: راستی‌آزمایی توافق کار بسیار بزرگی است، بازرسان ما با تمام توان در حال کار هستند.

آمانو درباره انتقادات از گزارش اخیر آژانس درباره ایران که به جزئیات کمتری پرداخته شده گفت که به قوانین جدید لغو قطعنامه‌های سازمان ملل مقید است.

وی در این‌باره اضافه کرد: اگر ایران قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل را لغو می‌کرد من دلیلی داشتم که آن را افشا کنم و کشورهای عضو نیز از حق آگاهی یافتن از آن برخوردار بودند. اما آن قطعنامه‌ها دیگر وجود ندارد. ایران اجازه دارد تا با شرایط محدود مشخص فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی را انجام دهد و آنها چنین کاری را می‌کنند.

مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در بخش دیگری از این مصاحبه به سایت پارچین پرداخت و گفت: از دیدگاه آژانس تکذیب آزمایش‌های هسته‌ای گذشته از سوی ایران هنوز نامعتبر است اما آنچه که بسیار اهمیت دارد این است که در حال حاضر در پارچین چنین اقداماتی صورت نمی‌گیرد.

وی اضافه کرد: من به آنجا رفتم، تقریباً خالی بود. با اطمینان می‌توانم بگویم که آزمایش‌هایی که با استفاده از اتاق آزمایش مواد منفجره انجام می‌شود، رخ نمی‌دهد.

با اینکه آژانس به طور رسمی در سیاست‌گذاری‌های توافق هسته‌ای بی‌طرف بود اما آمانو گفت: الگوی تعاملی پیشین برای کاهش جاه‌طلبی هسته‌ای ایران موثر نبود و کارشکنی‌ها عمل نکرد.

آمانو: ایران از متن توافق تبعیت می‌کند

به گزارش جهان به نقل از ایسنا به نقل از واشنگتن پست،‌ یوکیا آمانو مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مصاحبه‌ای در مقر آژانس در اتریش گفت: کار دشوار راستی‌آزمایی این توافق بحث‌برانگیز احتمالاً سال‌ها به طول می‌انجامد.

آمانو اضافه کرد: این توافق هنوز شکننده است. دستیابی به توافق بسیار مهم بود اما تداوم بخشیدن به آن به تلاش‌های بسیاری نیاز دارد.

آمانو دیپلمات ژاپنی که هدایت آژانس را از سال 2009 بر عهده دارد، گفت: از ما خواسته نشده تا دیدگاه‌ها را بررسی کنیم. از ما خواسته شده که حقایق و مستندات را راستی‌آزمایی کنیم. اگر آنها لبخند می‌زدند یا کاملاً خوشایند رفتار می‌کردند، ما اهمیتی نمی‌دادیم.

وی ادامه داد: راستی‌آزمایی توافق کار بسیار بزرگی است، بازرسان ما با تمام توان در حال کار هستند.

آمانو درباره انتقادات از گزارش اخیر آژانس درباره ایران که به جزئیات کمتری پرداخته شده گفت که به قوانین جدید لغو قطعنامه‌های سازمان ملل مقید است.

وی در این‌باره اضافه کرد: اگر ایران قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل را لغو می‌کرد من دلیلی داشتم که آن را افشا کنم و کشورهای عضو نیز از حق آگاهی یافتن از آن برخوردار بودند. اما آن قطعنامه‌ها دیگر وجود ندارد. ایران اجازه دارد تا با شرایط محدود مشخص فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی را انجام دهد و آنها چنین کاری را می‌کنند.

مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در بخش دیگری از این مصاحبه به سایت پارچین پرداخت و گفت: از دیدگاه آژانس تکذیب آزمایش‌های هسته‌ای گذشته از سوی ایران هنوز نامعتبر است اما آنچه که بسیار اهمیت دارد این است که در حال حاضر در پارچین چنین اقداماتی صورت نمی‌گیرد.

وی اضافه کرد: من به آنجا رفتم، تقریباً خالی بود. با اطمینان می‌توانم بگویم که آزمایش‌هایی که با استفاده از اتاق آزمایش مواد منفجره انجام می‌شود، رخ نمی‌دهد.

با اینکه آژانس به طور رسمی در سیاست‌گذاری‌های توافق هسته‌ای بی‌طرف بود اما آمانو گفت: الگوی تعاملی پیشین برای کاهش جاه‌طلبی هسته‌ای ایران موثر نبود و کارشکنی‌ها عمل نکرد.

آمانو: ایران از متن توافق تبعیت می‌کند

خبر جدید

ایران دبیرکلی عربستان را وتو می‌کند

ایران دبیرکلی عربستان را وتو می‌کند

به گزارش جهان به نقل از مهر، در طول حدود چهار سال اخیر موضوع انتخاب دبیرکل اوپک به پیچیده ترین موضوع کشورهای عضو این سازمان تبدیل شده به طوری‌که تاکنون توافقی برای انتخاب کاندیدای یکی از سه کشور ایران، عربستان و عراق برای تصاحب استراتژیک ترین کرسی اوپک حاصل نشده است.

بر اساس قوانین اوپک، انتخاب دبیرکل اوپک باید با اجماع کل کشورهای عضو انجام شود و اگر حتی یکی از کشورها با کاندیدایی مخالفت کند امکان انتخاب دبیرکل جدید فراهم نمی‌شود، مطابق با این قانون از سال ۲۰۱۳ میلادی تاکنون «عبدالله سالم البدری» به عنوان دبیرکل اوپک کماکان به فعالیت‌های خود ادامه می دهد.

ایران دبیرکلی عربستان را وتو می‌کند

بیژن زنگنه وزیر نفت سال گذشته در یک گفتگوی تلویزیونی با بیان این‌که ایران و عربستان هیچ‌گاه دبیرکل اوپک نخواهند شد، یکی از شرایط دبیرکلی اوپک را کسب اجماع نظرات کل اعضای اوپک اعلام کرده و گفته بود: هر چقدر که عربستان با دبیرکلی ایران مخالفت کند، ما هم با دبیرکلی این کشور مخالفت خواهیم کرد.

در این بین یکی از مهمترین دستورهای یکصد و شصت و نهمین نشست اوپک انتخاب دبیرکل جدید این سازمان بوده و تاکنون نیمی از کشورهای عضو اوپک برای دبیرکلی این سازمان نمایندگانی را معرفی کرده اند.

از این رو با گذشت زمان و بی نتیجه ماندن انتخاب دبیرکل جدید در کنار ایران، عربستان سعودی و عراق، کشورهای اندونزی، نیجریه، اکوادر و ونزوئلا هم برای دبیرکلی اوپک اعلام آمادگی کرده‌اند که به نظر می رسد با توجه به سطح روابط سیاسی ایران و عربستان این دو کشور شانسی برای دبیرکلی اوپک ندارند.

زنگنه امروز در گفتگویی رادیویی از کاندیداهای کشورهای ونزوئلا، نیجریه و اندونزی به صورت تلویحی حمایت کرده و تاکید کرده است: این سه کشور از شرایط مناسب تری برای دبیرکلی اوپک برخوردار هستند.

«البدری» دبیرکلی در خدمت سیاست‌های عربستان

از سوی دیگر یکی از نکات بارز در مورد «عبدالله سالم البدری» دبیرکلی لیبیایی اوپک آن است که وی در طول دست کم چهار سال گذشته بیش از آنکه منافع کل کشورها را در اوپک ملاک فعالیت‌های خود قرار دهد بیشتر در راستای سیاست‌های کشورهای عربی این سازمان به ویژه عربستان سعودی حرکت کرده است.

تابستان سال گذشته عبدالله البدری دبیرکل لیبیایی اوپک در اظهاراتی تامل برانگیز با سکوت در برابر افزایش تولید نفت کشورهای عربی عضو اوپک همچون عربستان، کویت و امارات تاکید کرده بود: در شرایط فعلی بازار توان جذب افزایش عرضه نفت ایران را ندارد.

این اظهارات با واکنش ایران همراه شد به طوری‌که سیدمحمد علی خطیبی نماینده سابق ایران در اوپک با تاکید بر اینکه البدری، دبیرکل یک یا دو کشور در اوپک نیست، یادآور شده بود: دبیر کل اوپک باید منافع کل سازمان و کشورهای عضو اوپک را در نظر بگیرد و در برابر افزایش غیر قانونی تولید نفت برخی از کشورها سکوت نکند.

یک دوست جای «البدری» را می‌گیرد

در این بین ایران در صورتی که بتواند یکی از کشورهای متحد و نزدیک به خود در اوپک همچون ونزوئلا و یا نیجریه را به عنوان دبیرکل جدید جایگزین «عبدالله سالم البدری» بکند می‌تواند تاحدودی توازن قدرت را در اوپک برقرار کند.

در این بین هفته جاری بیژن زنگنه وزیر نفت ایران با در دیدار با «سودیرمان سعید» وزیر انرژی و منابع معدنی اندونزی با بیان اینکه ایران و اندونزی در اوپک و بازارهای جهانی نفت مواضعی نزدیک به هم دارند، گفته است: اندونزی پایگاه ایران در شرق آسیا است.

در مجموع حضور دبیرکلی از کشورهای اندونزی یا ونزوئلا به مراتب برای کشورهایی همچون ایران در اوپک ارزشمند تر بوده و با یکی از حساس ترین کرسی های اوپک از سایه سیاست های عربستان سعودی خارج خواهد شد.

ایران دبیرکلی عربستان را وتو می‌کند

به گزارش جهان به نقل از مهر، در طول حدود چهار سال اخیر موضوع انتخاب دبیرکل اوپک به پیچیده ترین موضوع کشورهای عضو این سازمان تبدیل شده به طوری‌که تاکنون توافقی برای انتخاب کاندیدای یکی از سه کشور ایران، عربستان و عراق برای تصاحب استراتژیک ترین کرسی اوپک حاصل نشده است.

بر اساس قوانین اوپک، انتخاب دبیرکل اوپک باید با اجماع کل کشورهای عضو انجام شود و اگر حتی یکی از کشورها با کاندیدایی مخالفت کند امکان انتخاب دبیرکل جدید فراهم نمی‌شود، مطابق با این قانون از سال ۲۰۱۳ میلادی تاکنون «عبدالله سالم البدری» به عنوان دبیرکل اوپک کماکان به فعالیت‌های خود ادامه می دهد.

ایران دبیرکلی عربستان را وتو می‌کند

بیژن زنگنه وزیر نفت سال گذشته در یک گفتگوی تلویزیونی با بیان این‌که ایران و عربستان هیچ‌گاه دبیرکل اوپک نخواهند شد، یکی از شرایط دبیرکلی اوپک را کسب اجماع نظرات کل اعضای اوپک اعلام کرده و گفته بود: هر چقدر که عربستان با دبیرکلی ایران مخالفت کند، ما هم با دبیرکلی این کشور مخالفت خواهیم کرد.

در این بین یکی از مهمترین دستورهای یکصد و شصت و نهمین نشست اوپک انتخاب دبیرکل جدید این سازمان بوده و تاکنون نیمی از کشورهای عضو اوپک برای دبیرکلی این سازمان نمایندگانی را معرفی کرده اند.

از این رو با گذشت زمان و بی نتیجه ماندن انتخاب دبیرکل جدید در کنار ایران، عربستان سعودی و عراق، کشورهای اندونزی، نیجریه، اکوادر و ونزوئلا هم برای دبیرکلی اوپک اعلام آمادگی کرده‌اند که به نظر می رسد با توجه به سطح روابط سیاسی ایران و عربستان این دو کشور شانسی برای دبیرکلی اوپک ندارند.

زنگنه امروز در گفتگویی رادیویی از کاندیداهای کشورهای ونزوئلا، نیجریه و اندونزی به صورت تلویحی حمایت کرده و تاکید کرده است: این سه کشور از شرایط مناسب تری برای دبیرکلی اوپک برخوردار هستند.

«البدری» دبیرکلی در خدمت سیاست‌های عربستان

از سوی دیگر یکی از نکات بارز در مورد «عبدالله سالم البدری» دبیرکلی لیبیایی اوپک آن است که وی در طول دست کم چهار سال گذشته بیش از آنکه منافع کل کشورها را در اوپک ملاک فعالیت‌های خود قرار دهد بیشتر در راستای سیاست‌های کشورهای عربی این سازمان به ویژه عربستان سعودی حرکت کرده است.

تابستان سال گذشته عبدالله البدری دبیرکل لیبیایی اوپک در اظهاراتی تامل برانگیز با سکوت در برابر افزایش تولید نفت کشورهای عربی عضو اوپک همچون عربستان، کویت و امارات تاکید کرده بود: در شرایط فعلی بازار توان جذب افزایش عرضه نفت ایران را ندارد.

این اظهارات با واکنش ایران همراه شد به طوری‌که سیدمحمد علی خطیبی نماینده سابق ایران در اوپک با تاکید بر اینکه البدری، دبیرکل یک یا دو کشور در اوپک نیست، یادآور شده بود: دبیر کل اوپک باید منافع کل سازمان و کشورهای عضو اوپک را در نظر بگیرد و در برابر افزایش غیر قانونی تولید نفت برخی از کشورها سکوت نکند.

یک دوست جای «البدری» را می‌گیرد

در این بین ایران در صورتی که بتواند یکی از کشورهای متحد و نزدیک به خود در اوپک همچون ونزوئلا و یا نیجریه را به عنوان دبیرکل جدید جایگزین «عبدالله سالم البدری» بکند می‌تواند تاحدودی توازن قدرت را در اوپک برقرار کند.

در این بین هفته جاری بیژن زنگنه وزیر نفت ایران با در دیدار با «سودیرمان سعید» وزیر انرژی و منابع معدنی اندونزی با بیان اینکه ایران و اندونزی در اوپک و بازارهای جهانی نفت مواضعی نزدیک به هم دارند، گفته است: اندونزی پایگاه ایران در شرق آسیا است.

در مجموع حضور دبیرکلی از کشورهای اندونزی یا ونزوئلا به مراتب برای کشورهایی همچون ایران در اوپک ارزشمند تر بوده و با یکی از حساس ترین کرسی های اوپک از سایه سیاست های عربستان سعودی خارج خواهد شد.

ایران دبیرکلی عربستان را وتو می‌کند

اسکای نیوز

نیلی:ارشاد در بحث محتوا تسامح می‌کند

نیلی:ارشاد در بحث محتوا تسامح می‌کند

به گزارش جهان به نقل از فارس، «میثم نیلی» مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی امشب با حضور در برنامه متن – حاشیه شبکه 3 سیما، اظهار داشت: برای ارزیابی نمایشگاه کتاب تهران شاید هنوز به چند روز دیگر نیاز داشته باشیم. امروز روز چهارم نمایشگاه بود و هنوز تا پایان نمایشگاه کتاب 6 روز دیگر مانده است اما در ارزیابی اولیه چند نکته را باید متذکر شد.
 
وی افزود: اول در مورد مشکلات نمایشگاه که از دو بعد باید نگاه کنیم یکی زیرساختی که عموماً ناشران و مردم با آن درگیر هستند. نبود برق در روزهای اولیه یا آب آشامیدنی یا نبود امکانات رسانه‌ای و اینترنت که شاید اینها به دلیل برگزاری سال اول در این محل طبیعی بود و شهرداری با اهتمام ویژه این کار را آغاز کرد و به نتیجه رساند.
 
وی افزود:‌اما 9 سال در مصلای تهران نمایشگاه کتاب برگزار شد اگر 10 سال هم می‌شد اتفاقی نمی‌افتاد و زیرساخت‌ها فراهم می‌آمد و مردم با اطمینان خاطر بیشتر وارد نمایشگاه می‌شدند و مکان نیز شناخته‌تر می‌شد اما از زحمات شهرداری تشکر می‌کنیم.
 
وی پیرامون مزایای شهر آفتاب نسبت به مصلی گفت: امسال اینگونه نبود آنهایی که این حرف را می‌زنند ناظر به آینده می‌گویند چون برای نمایشگاه این محل تدارک شده و قطعاً زیرساخـت‌ها کامل‌تر می‌شود.
 
مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی ضمن بیان اینکه بخشی از مشکلات نمایشگاه مربوط به ناشران است، گفت: شهرداری تهران درباره نمایشگاه امسال و سال‌های آینده وزارت ارشاد را از پرداخت اجاره بها  معاف کرد این کار مثبت بود اما این اتفاق در واقع برای ناشران مابه‌ازا نداشت. یعنی توقع این بود ناشران مثل سال‌های قبل پرداخت هزینه نداشته باشند هرچند بعضاً شنیده می‌شد بیشتر از سال‌های قبل اجاره هم پرداخت شده است.
 
نیلی به نکته‌ای دیگر اشاره کرد و گفت: آیا نمایگشاه کتاب تهران در محیط شهر آفتاب رو به جلو است و به سمت نمایشگاه مطلوب حرکت می‌کنیم؟ یا اینکه لوکیشن نمایشگاه جابه‌جا شده است. به نظرم الان تغییر محسوسی دیده نمی‌شود فقط جایابی تغییر کرده است همان کاکردها باقی است البته با فضای کمتر است.
 
به گفته وی، امسال متأسفانه 230 ناشر نتوانستند غرفه بگیرند آن هم به دلیل مشکلات کمبود جا که امیدواریم در سال آتی برطرف شود اما مشکل اصلی به نظر من در بحث محتوایی و فرهنگی است که البته این مسئله مربوط به اکنون نیست و سالیان سال است ادامه دارد و هنوز به آن ترتیب حل نشده باقی مانده است.
 
مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی تصریح کرد: در این سال‌های اخیر با رویکرد دولت جدید محترم ماجراها کمی تشدید هم شده است یک نوعی از تساهل و تسامح در بحث محتوایی ارشاد به شکل کلی دیده می‌شود این یکی از عوامل بازدارنده مردم در خرید کتاب است چون مردم دوست دارند کتابی سالم و سلامت بخرند و به خانواده‌هایشان هدیه دهند و یا به دیگران توصیه به خوانش کنند اما آنچه تساهل در بحث محتوایی است گاهی می‌بینیم که اتفاق می‌افتد.
 
نیلی در ادامه با بیان این مثال که متأسفانه برای چندمین سال شاهد حضور برخی کتاب‌های ضد خانواده در نمایشگاه هستیم، گفت: دوستان ارشاد باید توضیح دهند که چطور می‌شود که ما در مورد یک ناشر خارجی که مجموعه‌ دلالان کتاب‌های خارجی آنها را به اسم ناشر خارجی در نمایشگاه عرضه می‌کنند درباره وهابیت که جذابیتی در ایران ندارد حساسیت نشان می‌دهند تا اندازه‌ای اما در باره انبوه‌ کتاب‌هایی که بی‌‌اخلاقی، نهلیسم، لیبرالیسم هستند هیچ واکنشی را نشان نمی‌دهند.
 
وی گفت: این موضوع جای بحث دارد امیدوارم با برطرف کردن این مشکلات شاهد شکوفایی در کتابخوانی باشیم.
 
«حسین نوش‌آبادی» سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این برنامه و در پاسخ به اظهارات نیلی گفت: نگاه آقای نیلی و نگاه‌های مشابه ایشان ناشی از عدم اطلاعات دقیق و کاملی است که در این رابطه وجود دارد.
 
وی گفت: بنده به صراحت اعلام می‌کنم هیچ تساهل  و تسامحی نسبت به محتوای کتاب‌ها وجود ندارد. ما دقیقاً سیاست‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی را در ارتباط با محتوای کتاب‌ها اعمال می‌کنیم. تشکیل هیأت‌های نظارت بر محتوای کتاب به شکل مستمر و کمیته‌های تخصصی نظارت بر محتوای کتاب هم وجود دارد.
 
سخنگوی ارشاد ادامه داد: نه تنها در بحث نمایشگاه کتاب که به صورت نمادین برگزار می‌شود بلکه در طول سال ما براساس سیاست‌ها و راهبردهایی که شورا مصوب کرده عمل می‌کنیم. ما نقش نظارتی داریم و برای اجرای سیاست‌های شورای بالا دستی از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنیم. بنابراین نگاه تسامح‌آمیز وجود ندارد.
 
وی گفت: نظارت بر کتاب در بخش داخلی و خارجی وجود دارد گرچه بسیاری از کتاب‌هایی که آمده مجوز چاپ داشتند. ممکن است در خلال این مجوزهای رسمی کتاب‌هایی هم عرضه شود که خارج از چارچوب مجوز رسمی است. که ما قطعاً با آن برخورد می‌کنیم.
 
در ادامه نیلی در پاسخ به سخنان نوش‌آبادی گفت: بنده به آقای نوش‌آبادی حق می‌دهم چون ایشان معاون فرهنگی و دخیل در امور کتاب و مسائل معاونت نیست. ما کارمان کتاب و خواندن کتاب و ترویج آن است وقتی کتاب می‌خوانیم و می‌خواهیم توصیه کنیم، می‌بینیم کتاب ضد اخلاق و فرهنگ ایرانی و اسلامی است نمی‌توانیم آن را ترویج کنیم. بنده کاری به کتاب‌های خارجی ندارم.
 
وی افزود:‌ سال گذشته برخی ناشران کتاب‌هایی تولید کردند که پس از 7 یا 8 ماه توسط وزارت ارشاد کتاب‌‌ها لغو مجوز شدند که تعداد این دست آثار بیش از 50 تا 60 عنوان است آنهایی که ارشاد به این موضوع رسید و برخورد کرد این طور بود اما چطور آن ناشری که کتاب ضداخلاق و خانوده، اسلام و امام‌ عصر تولید کرده امسال متراژ بیشتری در نمایشگاه می‌گیرد.
 
نیلی با ذکر مثالی ادامه داد:وقتی با یک ساندویچ فروشی که ساندویچ مسموم عرضه کرده است، مواجه می‌شویم؛آیا فقط با ساندویچ برخورد می‌کنیم! یا با ساندویچ‌فروشی و ساندویچ‌فروش. چطور است ناشری که 10 تا 12 کتاب ضد اخلاقی، مروج خیانت زن به شوهر و بالعکس و مروج اخلاق غربی در این کشور منتشر می‌کند و در نمایشگاه پارسال آن را عرضه می‌کند اما با ناشر برخورد نمی‌شود و تازه در نمایشگاه سال جاری جای فراخ‌تری برای ناشر اختصاص می‌دهند!
 
نوش‌آبادی گفت: سال گذشته تعدادی از ناشرین که تخلف کرده بودند با آنها برخورد شد ما قصوری نکردیم اما باید اطلاعات‌ جزیی را از مسئولان ذی‌ربط بخواهید. هیأت‌های نظارت ما در ارشاد دقیقاً در حوزه‌های مختلف نظارت دارند.
 
وی در پاسخ به این سؤال که حدود 3 سال از مدیریت جدید ارشاد می‌گذرد اما موضع مشخصی در ممیزی کتاب اعلام نکرده اید چنانکه رئیس جمهور اعلام می‌کند تمایل دارد این موضوع به انجمن نویسندگان و ناشران سپرده شود اما اتفاقی که در ارشاد می‌افتد چیز دیگری است. پاسخ شما چیست، گفت: نگاه آقای رئیس جمهور واگذاری همه بخش‌ها نبود چرا که در حوزه اجرا و تصدی‌گری ما این کار را انجام می‌دهیم. مثل برگزاری نمایشگاه کتاب. اما در محتوا و نظارت کیفی قطعاً باید نظر حاکمیتی اعمال شود و ما نمی‌توانیم حق حاکمیتی را به کس دیگری واگذار کنیم هرچند خود ناشران هم این موضوع را نپذیرفتند.
 
وی در پایان پیرامون نامه وزیر ارشاد به رهبر معظم انقلاب جهت بازدید از نمایشگاه کتاب عنوان کرد: زمان بازدید مقام معظم رهبری از نمایشگاه کتاب اعلام نشده طبیعی است این درخواست هر ساله برای دعوت از معظم‌له صورت می‌گیرد. امیدواریم امسال نیز مقام معظم رهبری با قدوم خویش نمایشگاه را مزین کنند.

نیلی:ارشاد در بحث محتوا تسامح می‌کند

به گزارش جهان به نقل از فارس، «میثم نیلی» مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی امشب با حضور در برنامه متن – حاشیه شبکه 3 سیما، اظهار داشت: برای ارزیابی نمایشگاه کتاب تهران شاید هنوز به چند روز دیگر نیاز داشته باشیم. امروز روز چهارم نمایشگاه بود و هنوز تا پایان نمایشگاه کتاب 6 روز دیگر مانده است اما در ارزیابی اولیه چند نکته را باید متذکر شد.
 
وی افزود: اول در مورد مشکلات نمایشگاه که از دو بعد باید نگاه کنیم یکی زیرساختی که عموماً ناشران و مردم با آن درگیر هستند. نبود برق در روزهای اولیه یا آب آشامیدنی یا نبود امکانات رسانه‌ای و اینترنت که شاید اینها به دلیل برگزاری سال اول در این محل طبیعی بود و شهرداری با اهتمام ویژه این کار را آغاز کرد و به نتیجه رساند.
 
وی افزود:‌اما 9 سال در مصلای تهران نمایشگاه کتاب برگزار شد اگر 10 سال هم می‌شد اتفاقی نمی‌افتاد و زیرساخت‌ها فراهم می‌آمد و مردم با اطمینان خاطر بیشتر وارد نمایشگاه می‌شدند و مکان نیز شناخته‌تر می‌شد اما از زحمات شهرداری تشکر می‌کنیم.
 
وی پیرامون مزایای شهر آفتاب نسبت به مصلی گفت: امسال اینگونه نبود آنهایی که این حرف را می‌زنند ناظر به آینده می‌گویند چون برای نمایشگاه این محل تدارک شده و قطعاً زیرساخـت‌ها کامل‌تر می‌شود.
 
مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی ضمن بیان اینکه بخشی از مشکلات نمایشگاه مربوط به ناشران است، گفت: شهرداری تهران درباره نمایشگاه امسال و سال‌های آینده وزارت ارشاد را از پرداخت اجاره بها  معاف کرد این کار مثبت بود اما این اتفاق در واقع برای ناشران مابه‌ازا نداشت. یعنی توقع این بود ناشران مثل سال‌های قبل پرداخت هزینه نداشته باشند هرچند بعضاً شنیده می‌شد بیشتر از سال‌های قبل اجاره هم پرداخت شده است.
 
نیلی به نکته‌ای دیگر اشاره کرد و گفت: آیا نمایگشاه کتاب تهران در محیط شهر آفتاب رو به جلو است و به سمت نمایشگاه مطلوب حرکت می‌کنیم؟ یا اینکه لوکیشن نمایشگاه جابه‌جا شده است. به نظرم الان تغییر محسوسی دیده نمی‌شود فقط جایابی تغییر کرده است همان کاکردها باقی است البته با فضای کمتر است.
 
به گفته وی، امسال متأسفانه 230 ناشر نتوانستند غرفه بگیرند آن هم به دلیل مشکلات کمبود جا که امیدواریم در سال آتی برطرف شود اما مشکل اصلی به نظر من در بحث محتوایی و فرهنگی است که البته این مسئله مربوط به اکنون نیست و سالیان سال است ادامه دارد و هنوز به آن ترتیب حل نشده باقی مانده است.
 
مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی تصریح کرد: در این سال‌های اخیر با رویکرد دولت جدید محترم ماجراها کمی تشدید هم شده است یک نوعی از تساهل و تسامح در بحث محتوایی ارشاد به شکل کلی دیده می‌شود این یکی از عوامل بازدارنده مردم در خرید کتاب است چون مردم دوست دارند کتابی سالم و سلامت بخرند و به خانواده‌هایشان هدیه دهند و یا به دیگران توصیه به خوانش کنند اما آنچه تساهل در بحث محتوایی است گاهی می‌بینیم که اتفاق می‌افتد.
 
نیلی در ادامه با بیان این مثال که متأسفانه برای چندمین سال شاهد حضور برخی کتاب‌های ضد خانواده در نمایشگاه هستیم، گفت: دوستان ارشاد باید توضیح دهند که چطور می‌شود که ما در مورد یک ناشر خارجی که مجموعه‌ دلالان کتاب‌های خارجی آنها را به اسم ناشر خارجی در نمایشگاه عرضه می‌کنند درباره وهابیت که جذابیتی در ایران ندارد حساسیت نشان می‌دهند تا اندازه‌ای اما در باره انبوه‌ کتاب‌هایی که بی‌‌اخلاقی، نهلیسم، لیبرالیسم هستند هیچ واکنشی را نشان نمی‌دهند.
 
وی گفت: این موضوع جای بحث دارد امیدوارم با برطرف کردن این مشکلات شاهد شکوفایی در کتابخوانی باشیم.
 
«حسین نوش‌آبادی» سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این برنامه و در پاسخ به اظهارات نیلی گفت: نگاه آقای نیلی و نگاه‌های مشابه ایشان ناشی از عدم اطلاعات دقیق و کاملی است که در این رابطه وجود دارد.
 
وی گفت: بنده به صراحت اعلام می‌کنم هیچ تساهل  و تسامحی نسبت به محتوای کتاب‌ها وجود ندارد. ما دقیقاً سیاست‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی را در ارتباط با محتوای کتاب‌ها اعمال می‌کنیم. تشکیل هیأت‌های نظارت بر محتوای کتاب به شکل مستمر و کمیته‌های تخصصی نظارت بر محتوای کتاب هم وجود دارد.
 
سخنگوی ارشاد ادامه داد: نه تنها در بحث نمایشگاه کتاب که به صورت نمادین برگزار می‌شود بلکه در طول سال ما براساس سیاست‌ها و راهبردهایی که شورا مصوب کرده عمل می‌کنیم. ما نقش نظارتی داریم و برای اجرای سیاست‌های شورای بالا دستی از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنیم. بنابراین نگاه تسامح‌آمیز وجود ندارد.
 
وی گفت: نظارت بر کتاب در بخش داخلی و خارجی وجود دارد گرچه بسیاری از کتاب‌هایی که آمده مجوز چاپ داشتند. ممکن است در خلال این مجوزهای رسمی کتاب‌هایی هم عرضه شود که خارج از چارچوب مجوز رسمی است. که ما قطعاً با آن برخورد می‌کنیم.
 
در ادامه نیلی در پاسخ به سخنان نوش‌آبادی گفت: بنده به آقای نوش‌آبادی حق می‌دهم چون ایشان معاون فرهنگی و دخیل در امور کتاب و مسائل معاونت نیست. ما کارمان کتاب و خواندن کتاب و ترویج آن است وقتی کتاب می‌خوانیم و می‌خواهیم توصیه کنیم، می‌بینیم کتاب ضد اخلاق و فرهنگ ایرانی و اسلامی است نمی‌توانیم آن را ترویج کنیم. بنده کاری به کتاب‌های خارجی ندارم.
 
وی افزود:‌ سال گذشته برخی ناشران کتاب‌هایی تولید کردند که پس از 7 یا 8 ماه توسط وزارت ارشاد کتاب‌‌ها لغو مجوز شدند که تعداد این دست آثار بیش از 50 تا 60 عنوان است آنهایی که ارشاد به این موضوع رسید و برخورد کرد این طور بود اما چطور آن ناشری که کتاب ضداخلاق و خانوده، اسلام و امام‌ عصر تولید کرده امسال متراژ بیشتری در نمایشگاه می‌گیرد.
 
نیلی با ذکر مثالی ادامه داد:وقتی با یک ساندویچ فروشی که ساندویچ مسموم عرضه کرده است، مواجه می‌شویم؛آیا فقط با ساندویچ برخورد می‌کنیم! یا با ساندویچ‌فروشی و ساندویچ‌فروش. چطور است ناشری که 10 تا 12 کتاب ضد اخلاقی، مروج خیانت زن به شوهر و بالعکس و مروج اخلاق غربی در این کشور منتشر می‌کند و در نمایشگاه پارسال آن را عرضه می‌کند اما با ناشر برخورد نمی‌شود و تازه در نمایشگاه سال جاری جای فراخ‌تری برای ناشر اختصاص می‌دهند!
 
نوش‌آبادی گفت: سال گذشته تعدادی از ناشرین که تخلف کرده بودند با آنها برخورد شد ما قصوری نکردیم اما باید اطلاعات‌ جزیی را از مسئولان ذی‌ربط بخواهید. هیأت‌های نظارت ما در ارشاد دقیقاً در حوزه‌های مختلف نظارت دارند.
 
وی در پاسخ به این سؤال که حدود 3 سال از مدیریت جدید ارشاد می‌گذرد اما موضع مشخصی در ممیزی کتاب اعلام نکرده اید چنانکه رئیس جمهور اعلام می‌کند تمایل دارد این موضوع به انجمن نویسندگان و ناشران سپرده شود اما اتفاقی که در ارشاد می‌افتد چیز دیگری است. پاسخ شما چیست، گفت: نگاه آقای رئیس جمهور واگذاری همه بخش‌ها نبود چرا که در حوزه اجرا و تصدی‌گری ما این کار را انجام می‌دهیم. مثل برگزاری نمایشگاه کتاب. اما در محتوا و نظارت کیفی قطعاً باید نظر حاکمیتی اعمال شود و ما نمی‌توانیم حق حاکمیتی را به کس دیگری واگذار کنیم هرچند خود ناشران هم این موضوع را نپذیرفتند.
 
وی در پایان پیرامون نامه وزیر ارشاد به رهبر معظم انقلاب جهت بازدید از نمایشگاه کتاب عنوان کرد: زمان بازدید مقام معظم رهبری از نمایشگاه کتاب اعلام نشده طبیعی است این درخواست هر ساله برای دعوت از معظم‌له صورت می‌گیرد. امیدواریم امسال نیز مقام معظم رهبری با قدوم خویش نمایشگاه را مزین کنند.

نیلی:ارشاد در بحث محتوا تسامح می‌کند

فروش بک لینک

تلگرام

آواره لگدخورده اکنون مربیگری می‌کند

آواره لگدخورده اکنون مربیگری می‌کند

آواره لگدخورده اکنون مربیگری می‌کند

آواره لگدخورده اکنون مربیگری می‌کند

فروش بک لینک

ganool review

مواد غذایی که عمر شما را طولانی می‌کند

مواد غذایی که عمر شما را طولانی می‌کند

به گزارش جهان به نقل از جام جم آنلاین، پیروی نکردن از برنامه غذایی مناسب و نداشتن تحرک و فعالیت بدنی می‌تواند سبب ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها همچون مشکلات قلبی عروقی، چاقی، اضافه وزن، دیابت، کلسترول، فشار خون و سرطان شود.
 
به همین علت راز افزایش طول عمر در کاهش ابتلا به این بیماری‌های مرگبار نهفته است.
 
بر این اساس بهتر است که مواد موجود در برنامه غذایی شما سرشار از مواد معدنی، ویتامین‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها، پروتئین‌ها، فیبر، مواد مغذی و سالم باشد. در مقابل، مصرف چربی، گلوکز، سدیم و به طور کلی غذاهای فرآوری‌شده، فست‌فودها به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.
 
می‌توانید با اضافه کردن مواد غذایی زیر به برنامه غذایی‌تان و مصرف منظم و مداوم آن‌ها، عمر خود را طولانی‌تر کنید:
 
ماهی، سالمون، ساردین، تونا
بلوبری
زغال اخته
تمشک
آووکادو
گوجه‌فرنگی
لوبیا
نخود سبز
ماست کم‌چرب
سیب‌زمینی
سبزیجات و میوه‌جات
خانواده کلم
اسفناج
چای سبز
روغن زیتون
خشکبار
شکلات سیاه یا دارک
قهوه

مواد غذایی که عمر شما را طولانی می‌کند

به گزارش جهان به نقل از جام جم آنلاین، پیروی نکردن از برنامه غذایی مناسب و نداشتن تحرک و فعالیت بدنی می‌تواند سبب ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها همچون مشکلات قلبی عروقی، چاقی، اضافه وزن، دیابت، کلسترول، فشار خون و سرطان شود.
 
به همین علت راز افزایش طول عمر در کاهش ابتلا به این بیماری‌های مرگبار نهفته است.
 
بر این اساس بهتر است که مواد موجود در برنامه غذایی شما سرشار از مواد معدنی، ویتامین‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها، پروتئین‌ها، فیبر، مواد مغذی و سالم باشد. در مقابل، مصرف چربی، گلوکز، سدیم و به طور کلی غذاهای فرآوری‌شده، فست‌فودها به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.
 
می‌توانید با اضافه کردن مواد غذایی زیر به برنامه غذایی‌تان و مصرف منظم و مداوم آن‌ها، عمر خود را طولانی‌تر کنید:
 
ماهی، سالمون، ساردین، تونا
بلوبری
زغال اخته
تمشک
آووکادو
گوجه‌فرنگی
لوبیا
نخود سبز
ماست کم‌چرب
سیب‌زمینی
سبزیجات و میوه‌جات
خانواده کلم
اسفناج
چای سبز
روغن زیتون
خشکبار
شکلات سیاه یا دارک
قهوه

مواد غذایی که عمر شما را طولانی می‌کند

آپدیت نود 32 ورژن 6

آهنگ جدید

ایران اس300 را زودتر از موعد دریافت می‌کند

ایران اس300 را زودتر از موعد دریافت می‌کند

به گزارش جهان به نقل از فارس، رئیس سازمان صادرات اسلحه روسیه، روز سه‌شنبه (امروز) اظهار داشت: «روسیه در حال تحویل موشک‌های اس – 300 به ایران زودتر از برنامه زمانی مقرر و در حال حاضر در حال گفت‌وگو با جمهوری اسلامی ایران در خصوص سایر تجهیزات نظامی است.»
 
بر اساس گزارش روزنامه صهیونیستی جروزالم‌پست، «الکساندر فومین» افزود: گفت‌وگو با ایران تنها در خصوص آن دسته از اقلام نظامی است که بر اساس فهرست ارائه شده از سوی سازمان ملل متحد ممنوع نیستند.
 
وی در این خصوص توضیحات بیشتری ارائه نکرد.

ایران اس300 را زودتر از موعد دریافت می‌کند

به گزارش جهان به نقل از فارس، رئیس سازمان صادرات اسلحه روسیه، روز سه‌شنبه (امروز) اظهار داشت: «روسیه در حال تحویل موشک‌های اس – 300 به ایران زودتر از برنامه زمانی مقرر و در حال حاضر در حال گفت‌وگو با جمهوری اسلامی ایران در خصوص سایر تجهیزات نظامی است.»
 
بر اساس گزارش روزنامه صهیونیستی جروزالم‌پست، «الکساندر فومین» افزود: گفت‌وگو با ایران تنها در خصوص آن دسته از اقلام نظامی است که بر اساس فهرست ارائه شده از سوی سازمان ملل متحد ممنوع نیستند.
 
وی در این خصوص توضیحات بیشتری ارائه نکرد.

ایران اس300 را زودتر از موعد دریافت می‌کند

آپدیت آفلاین نود 32 ورژن 5

موسیقی

رفتار برخی در داخل آمریکا را امیدوار می‌کند

رفتار برخی در داخل آمریکا را امیدوار می‌کند

به گزارش جهان، حجت‌الاسلام والمسلمین سید ابراهیم حسینی در گفت‌وگو با فارس در قم با اشاره به تلاش‌های آمریکایی‌ها برای کشاندن برجام به حوزه‌های موشکی و حقوق بشری، گفت: برخلاف عده‌ای که فکر می‌کنند زبان روابط بین‌الملل زبان منطق است، به نظر می‌رسد در برابر قدرت‌ها تنها زبان اقتدار جواب می‌دهد چون تجربه مذاکرات هسته‌ای نشان داد با آمریکا نمی‌توان بر اساس خوش بینی و تفاهم برخورد کرد و امروز نیز بدعهدی‌های آمریکایی‌ها کلیت برجام را زیر سئوال برده است.
 
وی با بیان اینکه دشمن به حدی زیاده‌خواه است که به برجام یک بسنده نکرده و در تلاش برای آغاز برجام‌های جدید است، افزود: متاسفانه برخی خوش‌خیالی‌ها در داخل نیز آمریکایی‌ها را به پیاده‌سازی اهدافشان خوش‌بین کرده است.
 
عضو هیأت علمی موسسه امام خمینی با تاکید بر اینکه خوی استکباری دشمن تا زمانی که ایران بر روی استقلال و منافع ملی خود تاکید داشته باشد ادامه‌دار خواهد بود، یادآور شد: در منطق قرآنی در برابر کبر مستکبران باید با زبان اقتدار سخن گفت.

رفتار برخی در داخل آمریکا را امیدوار می‌کند

به گزارش جهان، حجت‌الاسلام والمسلمین سید ابراهیم حسینی در گفت‌وگو با فارس در قم با اشاره به تلاش‌های آمریکایی‌ها برای کشاندن برجام به حوزه‌های موشکی و حقوق بشری، گفت: برخلاف عده‌ای که فکر می‌کنند زبان روابط بین‌الملل زبان منطق است، به نظر می‌رسد در برابر قدرت‌ها تنها زبان اقتدار جواب می‌دهد چون تجربه مذاکرات هسته‌ای نشان داد با آمریکا نمی‌توان بر اساس خوش بینی و تفاهم برخورد کرد و امروز نیز بدعهدی‌های آمریکایی‌ها کلیت برجام را زیر سئوال برده است.
 
وی با بیان اینکه دشمن به حدی زیاده‌خواه است که به برجام یک بسنده نکرده و در تلاش برای آغاز برجام‌های جدید است، افزود: متاسفانه برخی خوش‌خیالی‌ها در داخل نیز آمریکایی‌ها را به پیاده‌سازی اهدافشان خوش‌بین کرده است.
 
عضو هیأت علمی موسسه امام خمینی با تاکید بر اینکه خوی استکباری دشمن تا زمانی که ایران بر روی استقلال و منافع ملی خود تاکید داشته باشد ادامه‌دار خواهد بود، یادآور شد: در منطق قرآنی در برابر کبر مستکبران باید با زبان اقتدار سخن گفت.

رفتار برخی در داخل آمریکا را امیدوار می‌کند

یوزرنیم و پسورد نود 32 ورژن 3

فیلم سریال آهنگ

اسرائیل مرزهایش با لبنان را دیوارکشی می‌کند

اسرائیل مرزهایش با لبنان را دیوارکشی می‌کند

به گزارش جهان به نقل از فارس، رژیم صهیونیستی درپی هراس از ورود رزمندگان لبنانی و حزب‌الله به داخل اراضی اشغالی و انجام عملیات نظامی، بخش‌های دیگری از مرزهای شمالی با لبنان را دیوارکشی می‌کند.
 
«شبکه دو اسرائیل» تصاویری را از نصب دیوارهای بتونی در مرز شمالی «الجلیل» نشان داده و آن را پروژه‌ای که مدتی چند با هدف تقویت مرزها در دست اقدام بود، عنوان کرد.
 
این تصاویر دو روز پس از تمرین نظامی اعلام نشده ارتش رژیم صهیونیستی در بلندی‌های جولان پخش شد.
 
پیشتر در سال 2012، رژیم صهیونیستی دیواری به بلندای 7 متر و طول 1.2 کیلومتر در مرز خود با لبنان و نزدیکی شهر «متولا» ایجاد کرد که دوربین‌های پیچیده و حسگرهای حرکتی مجهز است.

اسرائیل مرزهایش با لبنان را دیوارکشی می‌کند

به گزارش جهان به نقل از فارس، رژیم صهیونیستی درپی هراس از ورود رزمندگان لبنانی و حزب‌الله به داخل اراضی اشغالی و انجام عملیات نظامی، بخش‌های دیگری از مرزهای شمالی با لبنان را دیوارکشی می‌کند.
 
«شبکه دو اسرائیل» تصاویری را از نصب دیوارهای بتونی در مرز شمالی «الجلیل» نشان داده و آن را پروژه‌ای که مدتی چند با هدف تقویت مرزها در دست اقدام بود، عنوان کرد.
 
این تصاویر دو روز پس از تمرین نظامی اعلام نشده ارتش رژیم صهیونیستی در بلندی‌های جولان پخش شد.
 
پیشتر در سال 2012، رژیم صهیونیستی دیواری به بلندای 7 متر و طول 1.2 کیلومتر در مرز خود با لبنان و نزدیکی شهر «متولا» ایجاد کرد که دوربین‌های پیچیده و حسگرهای حرکتی مجهز است.

اسرائیل مرزهایش با لبنان را دیوارکشی می‌کند

آپدیت آفلاین نود 32

عکس

دولت از ظرفیت بخش‌خصوصی استقبال می‌کند

دولت از ظرفیت بخش‌خصوصی استقبال می‌کند

به گزارش جهان به نقل از تسنیم از سمنان، مسعود سلطانی‌فرکه در بیست و ششمین سفر استانی رئیس‌جمهور کشور را همراهی کرده بود بعدازظهر امروز در دومین جلسه شورای اداری شهرستان گرمسار اظهار داشت: پروژه بخش حمل‌ونقل و همچنین شبکه ارتباطی و منابع آبی که در این سفر استانی مطرح می‌شوند پیگیری و اجرا می‌شوند.
 
وی خاطرنشان کرد: تلاش می‌شود که تمامی پروژه‌های مصوب شده را در مدت دو سال به مرحله اجرا درآوریم.
 
معاون رئیس‌جمهور بابیان اینکه سفر رئیس‌جمهور دستاوردها و برکات زیادی را برای استان به همراه دارد خاطرنشان کرد: در این پروژه‌های متعددی در حوزه‌های مختلف به‌ویژه در بخش راه مصوب شده است که برای اجرایی شدن و عملیاتی مردن آن تلاش می‌کنیم.
 
سلطانی فر با اشاره به‌ضرورت حضور سرمایه‌گذاران برای توسعه خاطرنشان کرد: دولت یازدهم از ظرفیت‌های بخش خصوصی استقبال می‌کند.
 
وی با اذعان به اینکه دولت به‌تنهایی و با اتکا به منابع دولتی نمی‌تواند هزینه پروژه‌های کشور را پرداخت کند بر ضرورت ورود سرمایه‌گذاران در بخش مختلف تأکید و گفت: دولت یازدهم از ظرفیت‌های بخش خصوصی استفاده می‌کند.
 
رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری بر ضرورت توسعه در بخش گردشگری تأکید کرد و گفت: می‌توان با استفاده از ظرفیت‌های گردشگری موجود در کشور نهایت استفاده را برد.
 

دولت از ظرفیت بخش‌خصوصی استقبال می‌کند

به گزارش جهان به نقل از تسنیم از سمنان، مسعود سلطانی‌فرکه در بیست و ششمین سفر استانی رئیس‌جمهور کشور را همراهی کرده بود بعدازظهر امروز در دومین جلسه شورای اداری شهرستان گرمسار اظهار داشت: پروژه بخش حمل‌ونقل و همچنین شبکه ارتباطی و منابع آبی که در این سفر استانی مطرح می‌شوند پیگیری و اجرا می‌شوند.
 
وی خاطرنشان کرد: تلاش می‌شود که تمامی پروژه‌های مصوب شده را در مدت دو سال به مرحله اجرا درآوریم.
 
معاون رئیس‌جمهور بابیان اینکه سفر رئیس‌جمهور دستاوردها و برکات زیادی را برای استان به همراه دارد خاطرنشان کرد: در این پروژه‌های متعددی در حوزه‌های مختلف به‌ویژه در بخش راه مصوب شده است که برای اجرایی شدن و عملیاتی مردن آن تلاش می‌کنیم.
 
سلطانی فر با اشاره به‌ضرورت حضور سرمایه‌گذاران برای توسعه خاطرنشان کرد: دولت یازدهم از ظرفیت‌های بخش خصوصی استقبال می‌کند.
 
وی با اذعان به اینکه دولت به‌تنهایی و با اتکا به منابع دولتی نمی‌تواند هزینه پروژه‌های کشور را پرداخت کند بر ضرورت ورود سرمایه‌گذاران در بخش مختلف تأکید و گفت: دولت یازدهم از ظرفیت‌های بخش خصوصی استفاده می‌کند.
 
رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری بر ضرورت توسعه در بخش گردشگری تأکید کرد و گفت: می‌توان با استفاده از ظرفیت‌های گردشگری موجود در کشور نهایت استفاده را برد.
 

دولت از ظرفیت بخش‌خصوصی استقبال می‌کند

خرید بک لینک

دانلود موزیک

چرا با عربستان تعارف دارید؟!/بدانید که ضعیف و تسلیم‌پذیری طرف مقابل را جدی‌تر می‌کند!

چرا با عربستان تعارف دارید؟!/بدانید که ضعیف و تسلیم‌پذیری طرف مقابل را جدی‌تر می‌کند!

گروه بین الملل جهان نیوز ـ  تنش‌هاي عربستان با ايران به سطح بي‌سابقه‌اي رسيده و اين سؤال در محافل سياست خارجي مطرح است كه سرنوشت اين مناسبات به كجا ختم خواهد شد؟ پيروز مجتهد‌زاده، ژئوپليتيسين ايراني و استاد دانشگاه تربيت مدرس، به طور سنتي از منتقدان سياستگذاري مناسبات ايران با كشورهاي عربي، به خصوص عربستان است. به سراغ اين استاد ايراني كه تا كنون بيش از 20 عنوان كتاب به زبان‌هاي انگليسي و فارسي نوشته، رفتيم تا بار ديگر نقدهاي او را به ديپلماسي ايران در قبال عربستان بشنويم. راه‌حلي كه مجتهد‌زاده 71 ساله براي مداواي عربستان ارائه مي‌كند، تقويت نفوذ ايران با هدف «ايجاد موازنه» است. مدير‌عامل بنياد پژوهشي يوروسويك لندن در طول گفت‌و‌گو به مسائل ديگري مانند توافق هسته‌اي ايران با 1+5 هم پرداخته و چند بار اين جمله را به زبان مي‌آورد: «‌با تعارف و تمنا حل نمي‌شود.» موضع ایشان را «جوان» رد یا تأییدنمی‌کند.

آقاي دكتر! به‌رغم تشديد بي‌سابقه مخاصمه عربستان عليه ايران، به نظر مي‌رسد كه بين مقامات و دستگاه ديپلماسي ايران اجماعي براي مقابله با اين مسئله وجود ندارد، چنانكه در فاجعه منا كه منجر به شهادت صدها تن از حجاج ايراني شد، انتقاداتي هم در اين خصوص مطرح شد، ولي به نظر مي‌رسد رفتار دستگاه ديپلماسي تغيير ملموسي نشان نمي‌دهد. شما تا چه حد اين نظر را قبول داريد؟

دستگاه وزارت خارجه ما از زمان دولت هفتم، يعني دوره آقاي كمال خرازي وزير خارجه وقت ايران، حركت در يك مسير حيرت‌انگيز را آغاز كرد. زماني كه بين ايران و غرب مشكلات زيادي وجود داشت و تهديدات جنگي از طرف غربي‌ها افزايش يافته بود، دستگاه ديپلماسي آموخته بود كه هيچ واكنش و اعتراضي نسبت به غربي‌ها نشان ندهد. در دوره وزارت آقاي خرازي، اختيار سياستگذاري و تصميم‌گيري‌هاي عمده در رفتار سياسي خارجي كشور در عمل و بدون سر و صدا در اختيار معاون آموزشي و پژوهشي وزير امور خارجه قرار گرفت و او ميراثي از شيوه بسيار غيرعلمي تصميم‌گيري و اجراي سياست‌هاي اداري و خارجي را در آن وزارتخانه به ارث گذاشت كه مسبب همه ضعف‌ها و سستي‌ها در روابط خارجي ايران تا كنون شده است. از آن تاريخ دستگاه ديپلماسي همان سياست خارجي را دنبال مي‌كند و الان در دولت آقاي روحاني هم همان شيوه نا‌رسا پيگيري مي‌شود. تنها استثنا در اين ميان، دوره وزارت آقاي دكتر‌‌علي‌اكبر صالحي بود كه آن هم فقط در مدت كوتاهي نشان داد كه يك دستگاه ديپلماسي وارسته‌ جدا از اميال شخصي و باند‌بازي‌ها مي‌تواند منافع ملي كشور را بهتر تأمين كند و آقاي صالحي تجربه خيلي خوبي هم در اين زمينه كسب كرد. تا جايي كه در مذاكرات پاياني هسته‌اي زماني كه كار به تنگنا رسيد، او را از بستر بيماري به سالن مذاكرات آوردند تا تجربياتش را به‌كار بگيرند، اما آقاي ظريف نتوانسته خارج از محدوده‌هاي الگو‌هاي سياست خارجي به ارث مانده از دوره آقای خرازي ‌تصميم بگيرد و ابتكار عمل به خرج دهد.

ايشان در روابط خارجي دولت‌هاي هفتم و هشتم با عرب‌ها نوعي روابط ديپلماتيك سؤال‌برانگيز برقرار كرده و با غرب گونه ديگري از روابط سؤال‌بر‌انگيز را شكل داده بود. در اين دنياي دوگانه و حتي چند‌گانه، ايشان در ظاهر به دنبال سياست تنش‌زدايي و بهبود روابط بود، ولي در عمل شاهد بوديم هر چيزي كه دشمنان شناخته شده ايران تقاضا ‌كردند از سوي ايران تحويل داده شد و اين همان الگويي است كه آقاي ظريف در طول سه سال گذشته پيگيري كرده و مي‌‌كند. در بحث هسته‌اي زماني كه تهديدهاي غرب و اسرائيل در زمينه حمله نظامي به ايران بالا گرفت، دولت ايران تصميم گرفت كه برنامه غني‌سازي را تعليق كند، يعني چيزي كه امريكايي‌ها مي‌خواستند و به صراحت مي‌گفتند كه غني‌سازي را كنار بگذاريد و تسليم شويد والا با شما چنين و چنان خواهيم كرد و ما حتي لحظه‌اي تأمل نكرديم كه «تسليم شدن» در هر جنگي ناشي از حقارتي است كشنده و اگر قرار باشد كه حيات خود را در روابط خارجي حفظ كنيم بايد بدانيم كه حفظ حيات سياسي فقط مي‌تواند از راه ايجاد موازنه‌هاي معقول تحقق يابد. آقايان حتي توجه نداشتند كه اگر تنش‌زدايي بر اساس ايجاد و حفظ توازن نباشد نمي‌تواند واقعيت پيدا كند. لاجرم توجه نكردند وقتي قرار است غني‌سازي تعليق شود، لااقل امتيازي از طرف مقابل گرفته شود كه ارزش تعليق را داشته باشد و در عين حال موازنه‌هاي ضروري به آن عمل، مشروعيت لازم را به كار «تعليق» كردن بدهد. آقايان فقط بر اساس الگوي روابط خاله‌خانباجي‌بازي روند غني‌سازي را تعليق كردند و حتي به خود زحمت اندك مطالعه و تجزيه و تحليل ژئوپولتيكي و ژئواستراتژيكي را ندادند كه دريابند غرب و اسرائيل قادر نبوده و هنوز هم نيستند كه عليه ايران دست به حمله نظامي بزنند بدون آنكه صلح و امنيت جهاني را به گونه‌اي اساسي بر هم زنند و حتي مسبب بروز جنگ جهاني سوم شوند.

چنين تحليلي همان موقع از طرف افراد يا افرادي مطرح مي‌شد ولي جدي گرفته نمي‌شد. اينطور نيست؟

من در آن زمان در مقالات و سخنراني‌ها و مصاحبه‌هاي متعدد در داخل كشور و در سطح بين‌المللي براي دولت ايران تشريح كردم كه در اين برخوردها چه نظامي و استراتژيك و چه در عرصه ديپلماتيك وقتي تسليم بشويد به طرف اجازه مي‌دهيد كه بيايد و همه چيز ما را مصادره كند و تا حدودي هم اين كار را كردند. زماني كه ما برنامه غني‌سازي را تعليق كرديم اسرائيل و غرب فشارهايشان را عليه ما تشديد كردند و سازمان ملل متحد را وادار كردند ما را تحريم كند.

دولت نهم كه روي كار آمد تعليق غني‌سازي را متوقف كرده و مهر و موم تأسيسات هسته‌اي را شكست و همين كار باعث شد تا طرف غربي، پس از نتيجه نگرفتن از اعمال تحريم‌ها، سرانجام اعلام كرد كه بياييد با هم توافق كنيم. يعني بياييد با هم در توازن وزن‌هاي ژئوپولتيكي به تفاهم برسيم و در شرايط رعايت متوازن منافع دو طرف، مشكل يا مسئله را حل كنيم. اين روند معقولي بود كه در دولت‌هاي نهم و دهم زير‌بنا‌سازي شد و در دولت يازدهم به واقعيت عملي رسيد. اما در كشمكش‌هاي ايران و غرب به اضافه عرب‌ها در سوريه مي‌بينيم كه وزير خارجه دولت يازدهم به زبان‌هايي به ما مي‌گويد كه گويا توافق يا تفاهمي فراتر از توافق هسته‌اي در كار است و شايد با غرب به توافق‌ها يا نتايجي فراتر از «برجام» هسته‌اي رسيده‌ايم و آقاي روحاني هم صحبت از حصول توافق‌هاي توضيح داده نشده و تشريح نشده براي مردم به صورت برجام‌هاي 2، 3 ،4 و غيره به ميان مي‌آورد.

در مورد روابط با عربستان سعودي نيز سياست «تنش‌زدايي» بيشتر از ديد نمايش ضعف و تسليم شدن پيگيري شد، غافل از آنكه ضعف و تسليم‌پذيري طرف مقابل را جري‌تر مي‌كند. عربستان سعودي به اتفاق امارات متحده عربي و قطر ادعاهاي زيادي را عليه حاكميت بي‌چون و چراي ايران بر جزاير سه‌گانه (تنب بزرگ، تنب كوچك و ابوموسي) مطرح كردند و دست به اقداماتي عملي در اين زمينه زدند كه از سوي بنده در سطح بين‌المللي محكوم شد ولي وزير خارجه ما حتي در جلسه شوراي وزيران اتحاديه عرب در سال 2008 براي شكايت عليه ايران به سازمان ملل متحد شركت كرد و عملاً شكايت عليه كشور خود را تأييد نمود، در حالي كه من در نامه‌هاي اعتراض به آن شكايت غير‌قانوني به سازمان ملل متحد، آن اقدام را خنثي كردم.

در مسئله سوريه، شاهديم كه در ظاهر تلاش غرب و عربستان سعودي براي سرنگوني بشار اسد است اما در عمل براي مقابله با نفوذ ايران در منطقه است تا بتوانند با سرنگون كردن اسد به اميال استعماري خود برسند، از جمله عملي كردن خط لوله گازرساني ماوراي عراق و سوريه به جاي لوله گازرساني ماوراي ايران و تركيه. زماني كه جان كري موافقت خود را با لشكركشي عربستان به سوريه اعلام كرد، وزير خارجه ايران اعلام موضع نكرد. آقاي وزير خارجه ما بايد بداند كه موضع‌گيري نكردن و خنثي بودن ايشان در آن كشمكش‌هاي تنگاتنگ ژئواستراتژيكي كه نامش را «تشنج‌زدايي» گذاشته‌اند، نمي‌تواند در عمل محدود به «اعلام مواضع شخصي» ايشان باشد، بلكه اعلام وضعيت كشور جمهوري اسلامي ايران در برابر توطئه‌هاي ضد‌ايراني علني محور امريكا – اسرائيل – عربستان سعودي در سوريه است و شديداً به زيان منافع ملي ايران. اخيراً آقاي كري از ايران خواسته براي پايان دادن به بحران يمن و سوريه با آنان همكاري كند. آيا وزير خارجه ما مي‌داند كه اين گونه طرح كردن خواسته‌ها به معني متوجه كردن مسئوليت تمام مشكلات اين كشورها به سوي ايران است؟ آيا وزير خارجه ما توجه دارد كه همتاي امريكایي‌اش كه با ايشان در تفاهم گسترده است، اين گونه ما را مسئول همه جناياتي قلمداد مي‌كند كه عربستان سعودي و فرمانبرداران قطري و امارتي‌اش در خاور‌ميانه، به ويژه در سوريه و يمن مرتكب مي‌شوند؟ اگر غير از اين بود، مگر منطق حكم نمي‌كند كه براي حل بحران يمن، آقاي جان كري بايد از كشور مهاجم نظامي به يمن و سوريه، يعني عربستان سعودي، قطر و امارات متحده عربي، تقاضاي همكاري براي حل آن بحران كند؟ اگر ايشان ما را مسئول بحران‌هاي منطقه نمي‌دانستند از ما براي حل آن بحران‌ها تقاضاي كمك نمي‌كردند. يعني آيا رؤساي ديپلماسي ما نمي‌دانند كه اين گونه كمك خواستن از ما براي حل بحران‌هاي منطقه‌اي به معناي متوجه كردن همه مسئوليت آن بحران‌ها به سوي ايران است؟

علاوه بر مسئله سوريه، عربستان سعودي علناً به يمن و بحرين حمله نظامي كرد ولي غرب از سعودي‌ها نمي‌خواهد كه براي پايان دادن به بحران اين كشورها به آنان كمك كند. چراكه آنها عربستان را مسئول بحران‌هاي منطقه نمي‌دانند. ما در بينش و تشخيص مسائل استراتژيك و ژئوپولتيكي مربوط به روابط خارجي در منطقه دچار مشكل اساسي هستيم. در كمال تاسف بايد بگويم كه دستگاه ديپلماسي ما به جاي تلاش براي آموختن مكانيسم عملي موضوعاتي همچون ژئوپولتيك و ژئو‌استراتژيك در روابط خارجي همچنان توجيه مي‌كند الگوي‌هاي غلط بر جاي مانده از دوره‌هاي پيشين را ادامه دهد.

موضع سياستمداران جديد عربستان نسبت به رهبران قبلي اين كشور خصمانه‌تر شده و به جاي تنش‌زدايي، سياست تنش با ايران را در پيش گرفته‌اند. به نظرتان دليل رفتار خصمانه عربستان با ايران در سال‌هاي اخير چه بوده است؟

رقابت ما با عربستان سعودي از دوره قبل از انقلاب شروع شده است. رقابت هميشه خصمانه نيست و گاهي اوقات دوستانه هم است. وقتي ما از خاورميانه صحبت مي‌كنيم بايد بدانيم كه اين منطقه فرضي از ديدگاه ژئوپولتيك از چهار قدرت اصلي يا درجه اول تشكيل شده است: ايران، تركيه، مصر و اسرائيل و رقابت ژئوپولتيكي منطقه‌اي نيز هميشه هم ميان اين چهار قدرت اصلي اتفاق افتاده است. عراق دوره صدام حسين و عربستان در تمام اين مدت سعي كرده و مي‌كنند از رتبه قدرت درجه دو به سطح «قدرت درجه يك» برسند. «قدرت» فقط در اندازه‌گيري ميزان تسليحات و پول‌هاي هنگفت يا وسعت خاك بسيار زياد يك كشور تعريف نمي‌شود، بلكه بيشتر در برآورد ميزان نفوذ و نيروي تأثيرگذار سياسي آن كشور در ماوراي مرزهايش و بر محيط پيرامونش ارزيابي مي‌شود.

ايران هم قبل از انقلاب و هم بعد از آن نفوذ گسترده‌اي در منطقه داشته و دارد و عربستان سعودي مي‌خواهد اين معادله را به سود خود دگرگون كند. عربستان از مدت‌ها پيش بر سر مسئله شيعه و سني با ايران درگير رقابت بوده و اين رقابت‌ها از زماني كه اوپك و قدرت مالي مطرح شد با ايران جنبه ژئو پولتيكي آشكاري به خود گرفت و بعد از انقلاب اسلامي اين رقابت‌ها مجدداً به صورت اختلافات ديني و مذهبي خود نمايي كرد ولي اين بار اين رقابت، رقابت‌هاي سياسي، استراتژيكي و ژئوپولتيكي را هم بر اختلافات ديني و مذهبي افزوده نمود. در شرايط جديد رقابت‌ها، عربستان نسبت به ماهيت شيعي رهبران انقلاب اسلامي ايران حساسيت‌هايي را بروز دادند كه نشان از برداشت‌هاي غير‌واقعي سران آل‌سعود از تغيير نظام حكومتي ايران(بعد از انقلاب) دارد.

اين گونه مي‌نمايد كه به قدرت رسيدن نظام حكومتي اسلامي در ايران شيعي عربستان سعودي را تشويق كرد تا در راستاي تجديد حيات تمام اختلافات خصومت‌آلود قديمي حركت كند و طرح مباحثي چون «هلال شيعي» و «ژئوپولتيك شيعه» مبارزه عليه تشيع را در عربستان سعودي تشويق كرد. در اين روستا بوده است كه دنيا شاهد ظهور گروه‌هاي ضد شيعي افراطي مانند طالبان و القاعده بوده است كه هدف اصلي خود را «مبارزه عليه شيعه» اعلام كردند. در واقع، ايجاد حركت داعش براي ريشه‌كن كردن تشيع از راه تأسيس خلافت اسلامي در عراق و شام (عراق و سوريه كه سرزمين خلافت‌هاي اموي و عباسي) بوده است. در چنين وضعيت و شرايطي است كه به نظر مي‌رسد دستگاه ديپلماسي ما اين وضعيت بنيادين را درست درك نكرده و بيشتر سعي كرده است از راه خواهش و تمنا اين اختلافات اساسي و مشكلات اساسي ژئوپولتيكي را حل كند، در حالي كه مسائل ژئوپولتيكي ناظر بر منافع ملي را نمي‌توان با خواهش و تمنا حل كرد. اينها مسائل ريشه‌دار ژئوپولتيكي بنيادين هستند و صحبت عربستان سعودي از بين بردن نفوذ ايران در منطقه و است و جانشين كردن رژيم سعودي به جاي آن.

عربستان سعودي ادعا مي‌كند كه ايران بر اساس آموزه‌هاي توطئه اسرائيلي – اردني هلال شيعي، مي‌خواهد بر مناطق سني‌نشين خاورميانه تسلط يابد و بايد از اين دگرگوني ژئوپولتيكي با تمام قوا جلوگيري كرده و خود جانشين ايران شود. آنهايي كه با تفكر سياسي و ژئوپولتيكي آشنايي دارند مي‌دانند كه هر مسئله و موضوعي حد‌اقل دو سر دارد. يعني شما وقتي عليه تسلط فرضي هلال شيعي مبارزه مي‌كنيد، اين يك سر قضيه است و سر ديگر آن اينكه من (عربستان سعودي) كه سني و وهابي هستم بايد جاي قدرت و نفوذ ايران را بگيرم. ولي وزارت خارجه ما به جاي درك و فهم اين بنيادهاي ژئوپولتيكي، مي‌خواهد اين مسئله را با تعارف و تمنا حل كند. بيش از دو ماه از تاريخي كه وزير خارجه ما براي حل اختلافات ژئوپولتيكي ما با عربستان سعودي از آن كشور به عنوان «كشور يا ملت برادر عربستان سعودي» ياد كرد و براي جلب دوستي‌اش همه مواضع ژئوپولتيكي و سنگرهاي ژئو‌استراتژيكي خود را تحويل داد، مي‌گذرد ولي هنوز پاسخ مثبتي بر ادعاي برادري خود از سوي سعودي‌ها نشنيده است.

سال گذشته زماني كه بحث فاجعه منا پيش آمد وزير خارجه كشورمان از عادل الجبير، وزير خارجه سعودي تقاضاي ملاقات براي مذاكره كرد. اين تقاضا از سوي قدرت درجه دو منطقه (عربستان سعودي) رد شد و وزير خارجه ما، باز هم بعد از چند ماه دوباره تقاضاي ملاقات كرد و باز هم رد ‌شد. اين ناشي‌گري در عرصه ديپلماسي ادامه پيدا كرد و در اوج‌گيري بحران‌هاي استراتژيكي سوريه باز هم آقاي ظريف مي‌گويد ما مي‌خواهيم با كشور برادر، دوست و همسايه عربستان و براي نشان دادن اين دوستي و برادري يك طرفه هيچ اعتراضي به اقدام ايالات متحده در مجاز ساختن لشكر‌كشي به سوريه به عمل نياورد. لذا پس از گذشت بيش از هشت ماه از فاجعه منا مي‌خواهم از آقاي ظريف بپرسم كه آيا آل‌سعود بالاخره جواب برادري شما را دادند يا نه؟

اگر منافع ايران در سوريه سقوط كند، موقعيت جمهوري اسلامي در منطقه سقوط خواهد كرد و منافع ملي در خطر قطعي قرار مي‌گيرد و همين امر امنيت ملي ما را شديداً تهديد خواهد كرد. اگر داعش و ساير گروه‌هاي تروريستي در عراق و سوريه قدرت بگيرند حتي پايان ايران تاريخي و جغرافيايي را وعده خواهند داد و من از دولت آقاي روحاني مي‌خواهم در اين الگوي سياست خارجي پوسيده و بي‌خاصيت تجديد نظر فوري كنند.

منظورتان از تجديدنظر در الگو به طوري كه منافع ملي را تأمين كنند، چيست؟ الان مسئله تعميم برجام مطرح است.

من حقيقتاً درك نمي‌كنم كه سران سياست خارجي كشور ما كه مي‌دانند در نتيجه اجماع كلي سران نظام حكومتي جمهوري اسلامي به اين توافق‌هاي هسته‌اي دست يافته‌اند، چگونه مي‌توانند در غياب اجماع لازم ميان سران نظام حكومتي جمهوري اسلامي صحبت از توسعه برجام به ميان ‌آورند؟ منظور من از لزوم تجديد‌نظر در الگوي رفتاري سياست خارجي براي تأمين منافع ملي ما در آن سوي مرزهاي كشورمان همان توجه جدي به نتايج بسيار غلط الگوهاي اجرا شده سياست خارجي ماست كه همان گونه كه گفتم از دولت‌هاي هفتم و هشتم به ارث مانده و تماماً مورد پسند وزير خارجه ايالات متحده امريكاست. ما وزير خارجه‌اي داريم كه توافقي مثل برجام را امضا مي‌كند، ولي در سوريه مي‌بينيم به گونه‌اي عمل مي‌كند كه در خور منافع ملي ما نيست. آقاي ظريف مي‌گويد كه با جان كري تفاهم گسترده دارد. اين تفاهم گسترده براي چيست و ايشان بايد اين مسئله را مشخص كند. ما با امريكا فقط در حد برجام هسته‌اي تفاهم داريم نه يك كلمه بيشتر و نه يك كلمه كمتر. اگر امريكا تفاهم بيشتري را از ما توقع داشته باشد بايد رسماً بيايد و بگويد كه در كجا خودش بايد عقب‌نشيني كند و در كجا ما بايد عقب‌نشيني كنيم. اين مسئله‌اي است كه بايد دولت آقاي روحاني در آن تجديد نظر كند نه اينكه وزير خارجه ايشان ادعاي حصول تفاهم گسترده با وزير خارجه را مطرح كند و سخن از برجام‌هاي ديگر را پيش كشد.

ادامه اين ديپلماسي در آينده به ضرر ايران تمام خواهد شد. تكرار مي‌كنم، در عرصه ديپلماسي نمي‌‌توان منافع ملي را با خواهش و تمنا برآورده كرد. دستگاه ديپلماسي ايران تاكنون نتوانسته است غربي‌ها را قانع كند كه ايران در يمن دخالتي ندارد و اگر حوثي‌ها و ديگران دوست دارند كه دوست ايران باشند يا از ايران الهام‌گيري كنند، اين دليلي بر دخالت ما در امور يمن نيست و همين گونه در مورد بحرين. دستگاه ديپلماسي ايران در امور سوريه و مناطق ديگر هيچ‌گونه هماهنگي نظامي ندارد. مگر مي‌شود در خارج از كشور نفوذي داشته باشيد كه بيشتر اين نفوذ ناشي از اقدامات نظامي باشد، ولي بي‌اعتنا به لزوم متوازن كردن قدرت ديپلماتيك با قدرت استراتژيكي كشور، بار ديپلماتيك را به گونه تك لنگه‌اي به سر منزل رساند؟ اگر قدرت نظامي ايران در سياست خارجي محاسبه نشود، ديپلماسي شما وزني ندارد كه به ثمري متوازن و معقول برسد. همزمان با اعلام موضع عربستان براي ورود نيروي زميني‌اش به سوريه، يكي از فرماندهان نظامي ما گفته بود كه ايران اين توان را دارد كه از نظر هوايي كل سوريه را پوشش دهد، ولي آقاي ظريف اصلاً يك كلمه در اين مورد حرف نزد كه اين حرف در توازن با عربستان هست يا نيست. زماني كه عربستان آمادگي خود را براي مداخله نظامي در سوريه اعلام كرد، وزير خارجه ايران بايد با مقامات نظامي ارتش و سپاه هماهنگي مي‌كرد تا آنها هم بلافاصله اعلام كنند كه ما هم بايد نيروي زميني خود را به سوريه اعزام كنيم مي‌رويم تا موازنه‌هاي لازم در عرصه رقابت‌هاي ژئوپولتيكي سوريه متوازن شود.

با وجود استدلال‌هايي كه شما مي‌كنيد، برخي معتقدند كه به هرحال، نمي‌توان به خصومت‌ها دامن زد و ورود به مذاكره مستقيم و تنش‌زدايي بهترين راه براي حل اختلافات است. آيا اين سياست در مقابل عربستان جوابگو است، آيا به نظرتان عمل متقابل جواب مي‌دهد؟

مگر كسي صحبت از ترك مذاكره و گفت‌و‌گو كرده است؟ آنهايي كه اين گونه مي‌گويند ظاهراً توان درك انتقاد را ندارند. اينجا صحبت از ايجاد و حفظ موازنه‌هاي سياسي- استراتژيكي با رقيبان است تا ديپلماسي به ثمر مثبت رسد. اين گونه نگاه سياه و سفيد داشتن و اثبات شئي را نفي ما عدا پنداشتن حكايت از تفكر در سياست‌گذاري ندارد. اينجا صحبت از تحريكات و تحركات ژئواستراتژيكي عربستان سعودي در لواي همكاري ايالات متحده امريكا با هدف لطمه زدن به منافع ملي ژئوپولتيكي و ژئو استراتژيكي ما در خاور ميانه است. اين عربستان است كه در شهرهاي جنوبي ما تحركات امنيتي دارد. اين عربستان است كه بحران در سوريه و يمن را به راه انداخته است تا جلوي نفوذ ما را بگيرد. آيا ما تا به حال از «هلال وهابي» صحبت كرده‌ايم؟ در حالي كه عربستان براي دامن زدن به اختلافات ديني براي شكست دادن ما در صحنه رقابت‌هاي ژئوپولتيكي خاور‌ميانه «هلال شيعي» را مطرح مي‌كند. آيا تنش‌زدايي يك طرفه است و عربستاني‌ها نبايد تنش‌زدايي كنند؟ روابط بين‌الملل، روابط يكطرفه نيست بلكه چندجانبه است.

شما بايد استراتژي داشته باشيد و در روابط خارجي موازنه‌هاي ژئوپولتيكي و ژئواستراتژيكي برقرار كنيد. ژئوپولتيكي از نظر موازنه‌هاي قدرت و نفوذ سياسي و اقتصادي و ديپلماتيك و ژئواستراتژيكي از نظر ايجاد موازنه‌هاي قدرت نظامي. شما بدون قدرت نظامي در روابط خارجي چيزي نيستيد كه كسي وقت خودش را براي شنيدن حرف‌هايتان بيهوده صرف كند. اميدوارم كه تذكرات اخير رهبر جمهوري اسلامي مورد توجه قرار گيرد. وزير خارجه امريكا بر اساس كدام قرارداد و مقررات بين‌المللي از برنامه موشكي ايران صحبت مي‌كند؟ جز اين است كه اسرائيل مي‌خواهد نه خودش؟ و حتي به اسرائيلي‌ها هم نمي‌گويد كه مي‌خواهيم اين مسئله را حل كنيم، بلكه در خطاب ظاهري با عرب‌هاي خليج فارس مي‌گويد كه از ايران درخواست مي‌كند كه براي حل «مسئله موشكي ايران» با امريكا همكاري كند.

به نظرتان با اين رفتار خصمانه سعودي‌ها كه به نظر بي‌سابقه هم است، ايران چه ابزارهايي در اختيار دارد كه بتواند آنها را مهار كند؟

ما نيازي به ابزارهاي داخلي در عربستان نداريم. ما حتي نبايد فكر كنيم كه از راه تقويت يمني‌ها با عربستان مقابله مي‌كنيم. ما بايد آن قدرت و نفوذي را كه داريم، تقويت كنيم و در برابر سعودي‌ها بازدارندگي سياسي و استراتژيك «دتانت» و «دترنس» را تقويت كنيم. رقابت از راه تهديد كردن يا خواهش كردن به جايي نمي‌رسد، بلكه براي ايجاد موازنه‌هاي همه‌جانبه با رقيب از راه ايجاد بازدارندگي مي‌تواند سالم و صلح‌آميز به ثمرات مطلوب رسد. در روابط خارجي بازدارندگي تابع اصل موازنه است و از نظر علمي اين بازدارندگي دو جنبه دارد كه يكي جنبه سياسي و ديگري نظامي است: جنبه سياسي اين گونه موازنه‌ها «دتانت- Détente» نام دارد و جنبه نظامي را «دترنس Deterence مي‌خوانند. يعني با كشورهايي كه دوست يا رقيب هستيد در رقابت بايد دست به اقداماتي بزنيد كه بين شما ايجاد بازدارندگي كند و شما در سايه بازدارندگي‌هاي قابل اتكا بتوانيد روابط صلح‌آميز و سازنده‌اي را پيگيري كنيد.

مثلاً ايران بايد در خاورميانه آنقدر نفوذ سياسي داشته باشد كه نسبت به نفوذ عربستان برتري يابد تا عربستان بفهمد كه اگر بيش از حد زور بگويد، طرف مقابل با نفوذ برترش با آن مقابله كرده و گوي سبقت را از دست آنان خارج خواهد كرد. اگر به تاريخ نگاه ‌كنيم مي‌بينيم كه كشورهاي رقيب هميشه مي‌خواهند از لحاظ نظامي خودشان را بر رقبايشان برتري دهند تا موازنه ايجاد كنند و به اين موازنه استراتژيكي «دترنس» مي‌گويند. بهترين مثال، رقابت شوروي و امريكا در دوره جنگ سرد بود؛ زماني كه شوروي دو بمب اتم بر انبار سلاح‌هاي اتمي‌اش اضافه مي‌كرد، امريكا چهار بمب اضافه مي‌كرد تا موازنه‌هاي «يك سر و گردن بالاتر» را حفظ كند. ما بايد با عربستان سعودي دنبال چنين موازنه‌اي باشيم. در خليج فارس ما روزي عربستان سعودي را هم در جمع تحت‌نفوذ‌هاي خود داشتيم و بعدها اين موازنه‌ها را از دست داديم و امروز با دست زدن به تحركات استراتژيك براي ايجاد موازنه‌ها و ابتكارات ديپلماتيك از نقطه قوي نه از نقطه ضعف بايد نفوذمان را آنقدر قوي كنيم كه در برابر نفوذ عربستان سعودي موازنه‌هاي كوبنده‌اي ايجاد شود.

ماجراي روابط ايران با عربستان پيچيدگي‌هاي بيشتري دارد و به نظر مي‌رسد درگيري در حوزه‌هاي مختلف تنش باعث شده قدري اين گره‌ها لاينحل‌تر هم به نظر برسد. به نظرتان احتمال اينكه روابط دو كشور به حالت عادي باز‌گردد چقدر است؟ آيا در كوتاه مدت اين احتمال وجود دارد يا اختلافات منطقه دو كشور در تحولات خاورميانه همچنان به اين تنش‌ها سايه خواهد افكند؟

بله! همه كاري عملي خواهد بود در صورتي كه ما به درجه‌اي از رشد سياسي و ديپلماتيك برسيم كه با فكري باز الگو‌ها يا دستور‌العمل‌هايي را كه بي‌خاصيت بودن خود را براي سال‌ها ثابت كرده‌اند، دور انداخته و الگو‌هاي مطالعه شده دقيقي را به جاي آن بگذاريم و با برخوردار شدنمان از يك ديپلماسي ورزيده و كار‌آمد، بتوانيم پل‌هاي استواري زده و عالم اسلام را در مقابل دنياي جديد ژئوپولتيكي متحد و از اعمال نفوذ اسرائيل در كشورهاي اسلامي جلوگيري كنيم. ما بايد روابط خارجي خودمان را از نو و بر اساس مطالعات علمي دقيق پايه‌ريزي كنيم و الگوها و ساختارهاي جديدي كه در‌خور دنياي جديد ژئوپولتيكي باشد ايجاد كنيم. اختلافات مذهبي كه الان ايجاد شده است حاصل تفرقه‌افكني‌هاي اسرائيلي است كه بحث زندگي ژئوپولتيكي جهان امروز ما را محدود به اختلافات حل شده «شيعه و سني» كرده است. انقلاب اسلامي شيعي نبود، اسلامي بود.

بعضي‌ها از نوعي تحول جدي در سياست خارجي عربستان سعودي پس از جنگ يمن صحبت مي‌كنند. گفته مي‌شود يمن اولين جايي بود كه سعودي‌ها مستقل ورود كردند و تا حدي با امريكايي‌ها هماهنگ نبودند. شما اين مسئله را تا چه حد قبول داريد؟

اصلا اينطور نيست. مگر عربستان سعودي در حمله نظامي به بحرين با امريكايي‌ها از قبل هماهنگي داشت؟ اين اسرائيل است كه در اقدامات منطقه‌اي عربستان سعودي قدم به قدم راهنمايي و همكاري دارد و ماجراجويي‌هاي آل‌سعود را پيش مي‌برد. مگر در ماجرا‌جويي‌هاي عربستان سعودي در يمن نديديم كه اسرائيل اول تهمت عليه ايران در زمينه دست داشتن در مسائل يمن را در سطح بين‌المللي جا اندخت و راه را براي آغاز بمبباران‌هاي هوايي آل سعود هموار كرد؟ اسرائيل در تمام جزئيات آن عمليات دخالت داشته و دارد و اسرائيل در اين عمليات شبه‌جزيره‌اي سعودي‌ها با امريكايي‌ها هم كاري نداشته و ندارد. كساني كه مي‌گويند عربستان مستقل شده است، منظورشان قطعاً اشاره به فرمانبرداري آل‌سعود از اسرائيل به جاي امريكاست و آنها اين وضع را در استقلال عملكرد عربستان سعودي نسبت به امريكا مي‌پندارند.
 

منبع :روزنامه جوان

چرا با عربستان تعارف دارید؟!/بدانید که ضعیف و تسلیم‌پذیری طرف مقابل را جدی‌تر می‌کند!

گروه بین الملل جهان نیوز ـ  تنش‌هاي عربستان با ايران به سطح بي‌سابقه‌اي رسيده و اين سؤال در محافل سياست خارجي مطرح است كه سرنوشت اين مناسبات به كجا ختم خواهد شد؟ پيروز مجتهد‌زاده، ژئوپليتيسين ايراني و استاد دانشگاه تربيت مدرس، به طور سنتي از منتقدان سياستگذاري مناسبات ايران با كشورهاي عربي، به خصوص عربستان است. به سراغ اين استاد ايراني كه تا كنون بيش از 20 عنوان كتاب به زبان‌هاي انگليسي و فارسي نوشته، رفتيم تا بار ديگر نقدهاي او را به ديپلماسي ايران در قبال عربستان بشنويم. راه‌حلي كه مجتهد‌زاده 71 ساله براي مداواي عربستان ارائه مي‌كند، تقويت نفوذ ايران با هدف «ايجاد موازنه» است. مدير‌عامل بنياد پژوهشي يوروسويك لندن در طول گفت‌و‌گو به مسائل ديگري مانند توافق هسته‌اي ايران با 1+5 هم پرداخته و چند بار اين جمله را به زبان مي‌آورد: «‌با تعارف و تمنا حل نمي‌شود.» موضع ایشان را «جوان» رد یا تأییدنمی‌کند.

آقاي دكتر! به‌رغم تشديد بي‌سابقه مخاصمه عربستان عليه ايران، به نظر مي‌رسد كه بين مقامات و دستگاه ديپلماسي ايران اجماعي براي مقابله با اين مسئله وجود ندارد، چنانكه در فاجعه منا كه منجر به شهادت صدها تن از حجاج ايراني شد، انتقاداتي هم در اين خصوص مطرح شد، ولي به نظر مي‌رسد رفتار دستگاه ديپلماسي تغيير ملموسي نشان نمي‌دهد. شما تا چه حد اين نظر را قبول داريد؟

دستگاه وزارت خارجه ما از زمان دولت هفتم، يعني دوره آقاي كمال خرازي وزير خارجه وقت ايران، حركت در يك مسير حيرت‌انگيز را آغاز كرد. زماني كه بين ايران و غرب مشكلات زيادي وجود داشت و تهديدات جنگي از طرف غربي‌ها افزايش يافته بود، دستگاه ديپلماسي آموخته بود كه هيچ واكنش و اعتراضي نسبت به غربي‌ها نشان ندهد. در دوره وزارت آقاي خرازي، اختيار سياستگذاري و تصميم‌گيري‌هاي عمده در رفتار سياسي خارجي كشور در عمل و بدون سر و صدا در اختيار معاون آموزشي و پژوهشي وزير امور خارجه قرار گرفت و او ميراثي از شيوه بسيار غيرعلمي تصميم‌گيري و اجراي سياست‌هاي اداري و خارجي را در آن وزارتخانه به ارث گذاشت كه مسبب همه ضعف‌ها و سستي‌ها در روابط خارجي ايران تا كنون شده است. از آن تاريخ دستگاه ديپلماسي همان سياست خارجي را دنبال مي‌كند و الان در دولت آقاي روحاني هم همان شيوه نا‌رسا پيگيري مي‌شود. تنها استثنا در اين ميان، دوره وزارت آقاي دكتر‌‌علي‌اكبر صالحي بود كه آن هم فقط در مدت كوتاهي نشان داد كه يك دستگاه ديپلماسي وارسته‌ جدا از اميال شخصي و باند‌بازي‌ها مي‌تواند منافع ملي كشور را بهتر تأمين كند و آقاي صالحي تجربه خيلي خوبي هم در اين زمينه كسب كرد. تا جايي كه در مذاكرات پاياني هسته‌اي زماني كه كار به تنگنا رسيد، او را از بستر بيماري به سالن مذاكرات آوردند تا تجربياتش را به‌كار بگيرند، اما آقاي ظريف نتوانسته خارج از محدوده‌هاي الگو‌هاي سياست خارجي به ارث مانده از دوره آقای خرازي ‌تصميم بگيرد و ابتكار عمل به خرج دهد.

ايشان در روابط خارجي دولت‌هاي هفتم و هشتم با عرب‌ها نوعي روابط ديپلماتيك سؤال‌برانگيز برقرار كرده و با غرب گونه ديگري از روابط سؤال‌بر‌انگيز را شكل داده بود. در اين دنياي دوگانه و حتي چند‌گانه، ايشان در ظاهر به دنبال سياست تنش‌زدايي و بهبود روابط بود، ولي در عمل شاهد بوديم هر چيزي كه دشمنان شناخته شده ايران تقاضا ‌كردند از سوي ايران تحويل داده شد و اين همان الگويي است كه آقاي ظريف در طول سه سال گذشته پيگيري كرده و مي‌‌كند. در بحث هسته‌اي زماني كه تهديدهاي غرب و اسرائيل در زمينه حمله نظامي به ايران بالا گرفت، دولت ايران تصميم گرفت كه برنامه غني‌سازي را تعليق كند، يعني چيزي كه امريكايي‌ها مي‌خواستند و به صراحت مي‌گفتند كه غني‌سازي را كنار بگذاريد و تسليم شويد والا با شما چنين و چنان خواهيم كرد و ما حتي لحظه‌اي تأمل نكرديم كه «تسليم شدن» در هر جنگي ناشي از حقارتي است كشنده و اگر قرار باشد كه حيات خود را در روابط خارجي حفظ كنيم بايد بدانيم كه حفظ حيات سياسي فقط مي‌تواند از راه ايجاد موازنه‌هاي معقول تحقق يابد. آقايان حتي توجه نداشتند كه اگر تنش‌زدايي بر اساس ايجاد و حفظ توازن نباشد نمي‌تواند واقعيت پيدا كند. لاجرم توجه نكردند وقتي قرار است غني‌سازي تعليق شود، لااقل امتيازي از طرف مقابل گرفته شود كه ارزش تعليق را داشته باشد و در عين حال موازنه‌هاي ضروري به آن عمل، مشروعيت لازم را به كار «تعليق» كردن بدهد. آقايان فقط بر اساس الگوي روابط خاله‌خانباجي‌بازي روند غني‌سازي را تعليق كردند و حتي به خود زحمت اندك مطالعه و تجزيه و تحليل ژئوپولتيكي و ژئواستراتژيكي را ندادند كه دريابند غرب و اسرائيل قادر نبوده و هنوز هم نيستند كه عليه ايران دست به حمله نظامي بزنند بدون آنكه صلح و امنيت جهاني را به گونه‌اي اساسي بر هم زنند و حتي مسبب بروز جنگ جهاني سوم شوند.

چنين تحليلي همان موقع از طرف افراد يا افرادي مطرح مي‌شد ولي جدي گرفته نمي‌شد. اينطور نيست؟

من در آن زمان در مقالات و سخنراني‌ها و مصاحبه‌هاي متعدد در داخل كشور و در سطح بين‌المللي براي دولت ايران تشريح كردم كه در اين برخوردها چه نظامي و استراتژيك و چه در عرصه ديپلماتيك وقتي تسليم بشويد به طرف اجازه مي‌دهيد كه بيايد و همه چيز ما را مصادره كند و تا حدودي هم اين كار را كردند. زماني كه ما برنامه غني‌سازي را تعليق كرديم اسرائيل و غرب فشارهايشان را عليه ما تشديد كردند و سازمان ملل متحد را وادار كردند ما را تحريم كند.

دولت نهم كه روي كار آمد تعليق غني‌سازي را متوقف كرده و مهر و موم تأسيسات هسته‌اي را شكست و همين كار باعث شد تا طرف غربي، پس از نتيجه نگرفتن از اعمال تحريم‌ها، سرانجام اعلام كرد كه بياييد با هم توافق كنيم. يعني بياييد با هم در توازن وزن‌هاي ژئوپولتيكي به تفاهم برسيم و در شرايط رعايت متوازن منافع دو طرف، مشكل يا مسئله را حل كنيم. اين روند معقولي بود كه در دولت‌هاي نهم و دهم زير‌بنا‌سازي شد و در دولت يازدهم به واقعيت عملي رسيد. اما در كشمكش‌هاي ايران و غرب به اضافه عرب‌ها در سوريه مي‌بينيم كه وزير خارجه دولت يازدهم به زبان‌هايي به ما مي‌گويد كه گويا توافق يا تفاهمي فراتر از توافق هسته‌اي در كار است و شايد با غرب به توافق‌ها يا نتايجي فراتر از «برجام» هسته‌اي رسيده‌ايم و آقاي روحاني هم صحبت از حصول توافق‌هاي توضيح داده نشده و تشريح نشده براي مردم به صورت برجام‌هاي 2، 3 ،4 و غيره به ميان مي‌آورد.

در مورد روابط با عربستان سعودي نيز سياست «تنش‌زدايي» بيشتر از ديد نمايش ضعف و تسليم شدن پيگيري شد، غافل از آنكه ضعف و تسليم‌پذيري طرف مقابل را جري‌تر مي‌كند. عربستان سعودي به اتفاق امارات متحده عربي و قطر ادعاهاي زيادي را عليه حاكميت بي‌چون و چراي ايران بر جزاير سه‌گانه (تنب بزرگ، تنب كوچك و ابوموسي) مطرح كردند و دست به اقداماتي عملي در اين زمينه زدند كه از سوي بنده در سطح بين‌المللي محكوم شد ولي وزير خارجه ما حتي در جلسه شوراي وزيران اتحاديه عرب در سال 2008 براي شكايت عليه ايران به سازمان ملل متحد شركت كرد و عملاً شكايت عليه كشور خود را تأييد نمود، در حالي كه من در نامه‌هاي اعتراض به آن شكايت غير‌قانوني به سازمان ملل متحد، آن اقدام را خنثي كردم.

در مسئله سوريه، شاهديم كه در ظاهر تلاش غرب و عربستان سعودي براي سرنگوني بشار اسد است اما در عمل براي مقابله با نفوذ ايران در منطقه است تا بتوانند با سرنگون كردن اسد به اميال استعماري خود برسند، از جمله عملي كردن خط لوله گازرساني ماوراي عراق و سوريه به جاي لوله گازرساني ماوراي ايران و تركيه. زماني كه جان كري موافقت خود را با لشكركشي عربستان به سوريه اعلام كرد، وزير خارجه ايران اعلام موضع نكرد. آقاي وزير خارجه ما بايد بداند كه موضع‌گيري نكردن و خنثي بودن ايشان در آن كشمكش‌هاي تنگاتنگ ژئواستراتژيكي كه نامش را «تشنج‌زدايي» گذاشته‌اند، نمي‌تواند در عمل محدود به «اعلام مواضع شخصي» ايشان باشد، بلكه اعلام وضعيت كشور جمهوري اسلامي ايران در برابر توطئه‌هاي ضد‌ايراني علني محور امريكا – اسرائيل – عربستان سعودي در سوريه است و شديداً به زيان منافع ملي ايران. اخيراً آقاي كري از ايران خواسته براي پايان دادن به بحران يمن و سوريه با آنان همكاري كند. آيا وزير خارجه ما مي‌داند كه اين گونه طرح كردن خواسته‌ها به معني متوجه كردن مسئوليت تمام مشكلات اين كشورها به سوي ايران است؟ آيا وزير خارجه ما توجه دارد كه همتاي امريكایي‌اش كه با ايشان در تفاهم گسترده است، اين گونه ما را مسئول همه جناياتي قلمداد مي‌كند كه عربستان سعودي و فرمانبرداران قطري و امارتي‌اش در خاور‌ميانه، به ويژه در سوريه و يمن مرتكب مي‌شوند؟ اگر غير از اين بود، مگر منطق حكم نمي‌كند كه براي حل بحران يمن، آقاي جان كري بايد از كشور مهاجم نظامي به يمن و سوريه، يعني عربستان سعودي، قطر و امارات متحده عربي، تقاضاي همكاري براي حل آن بحران كند؟ اگر ايشان ما را مسئول بحران‌هاي منطقه نمي‌دانستند از ما براي حل آن بحران‌ها تقاضاي كمك نمي‌كردند. يعني آيا رؤساي ديپلماسي ما نمي‌دانند كه اين گونه كمك خواستن از ما براي حل بحران‌هاي منطقه‌اي به معناي متوجه كردن همه مسئوليت آن بحران‌ها به سوي ايران است؟

علاوه بر مسئله سوريه، عربستان سعودي علناً به يمن و بحرين حمله نظامي كرد ولي غرب از سعودي‌ها نمي‌خواهد كه براي پايان دادن به بحران اين كشورها به آنان كمك كند. چراكه آنها عربستان را مسئول بحران‌هاي منطقه نمي‌دانند. ما در بينش و تشخيص مسائل استراتژيك و ژئوپولتيكي مربوط به روابط خارجي در منطقه دچار مشكل اساسي هستيم. در كمال تاسف بايد بگويم كه دستگاه ديپلماسي ما به جاي تلاش براي آموختن مكانيسم عملي موضوعاتي همچون ژئوپولتيك و ژئو‌استراتژيك در روابط خارجي همچنان توجيه مي‌كند الگوي‌هاي غلط بر جاي مانده از دوره‌هاي پيشين را ادامه دهد.

موضع سياستمداران جديد عربستان نسبت به رهبران قبلي اين كشور خصمانه‌تر شده و به جاي تنش‌زدايي، سياست تنش با ايران را در پيش گرفته‌اند. به نظرتان دليل رفتار خصمانه عربستان با ايران در سال‌هاي اخير چه بوده است؟

رقابت ما با عربستان سعودي از دوره قبل از انقلاب شروع شده است. رقابت هميشه خصمانه نيست و گاهي اوقات دوستانه هم است. وقتي ما از خاورميانه صحبت مي‌كنيم بايد بدانيم كه اين منطقه فرضي از ديدگاه ژئوپولتيك از چهار قدرت اصلي يا درجه اول تشكيل شده است: ايران، تركيه، مصر و اسرائيل و رقابت ژئوپولتيكي منطقه‌اي نيز هميشه هم ميان اين چهار قدرت اصلي اتفاق افتاده است. عراق دوره صدام حسين و عربستان در تمام اين مدت سعي كرده و مي‌كنند از رتبه قدرت درجه دو به سطح «قدرت درجه يك» برسند. «قدرت» فقط در اندازه‌گيري ميزان تسليحات و پول‌هاي هنگفت يا وسعت خاك بسيار زياد يك كشور تعريف نمي‌شود، بلكه بيشتر در برآورد ميزان نفوذ و نيروي تأثيرگذار سياسي آن كشور در ماوراي مرزهايش و بر محيط پيرامونش ارزيابي مي‌شود.

ايران هم قبل از انقلاب و هم بعد از آن نفوذ گسترده‌اي در منطقه داشته و دارد و عربستان سعودي مي‌خواهد اين معادله را به سود خود دگرگون كند. عربستان از مدت‌ها پيش بر سر مسئله شيعه و سني با ايران درگير رقابت بوده و اين رقابت‌ها از زماني كه اوپك و قدرت مالي مطرح شد با ايران جنبه ژئو پولتيكي آشكاري به خود گرفت و بعد از انقلاب اسلامي اين رقابت‌ها مجدداً به صورت اختلافات ديني و مذهبي خود نمايي كرد ولي اين بار اين رقابت، رقابت‌هاي سياسي، استراتژيكي و ژئوپولتيكي را هم بر اختلافات ديني و مذهبي افزوده نمود. در شرايط جديد رقابت‌ها، عربستان نسبت به ماهيت شيعي رهبران انقلاب اسلامي ايران حساسيت‌هايي را بروز دادند كه نشان از برداشت‌هاي غير‌واقعي سران آل‌سعود از تغيير نظام حكومتي ايران(بعد از انقلاب) دارد.

اين گونه مي‌نمايد كه به قدرت رسيدن نظام حكومتي اسلامي در ايران شيعي عربستان سعودي را تشويق كرد تا در راستاي تجديد حيات تمام اختلافات خصومت‌آلود قديمي حركت كند و طرح مباحثي چون «هلال شيعي» و «ژئوپولتيك شيعه» مبارزه عليه تشيع را در عربستان سعودي تشويق كرد. در اين روستا بوده است كه دنيا شاهد ظهور گروه‌هاي ضد شيعي افراطي مانند طالبان و القاعده بوده است كه هدف اصلي خود را «مبارزه عليه شيعه» اعلام كردند. در واقع، ايجاد حركت داعش براي ريشه‌كن كردن تشيع از راه تأسيس خلافت اسلامي در عراق و شام (عراق و سوريه كه سرزمين خلافت‌هاي اموي و عباسي) بوده است. در چنين وضعيت و شرايطي است كه به نظر مي‌رسد دستگاه ديپلماسي ما اين وضعيت بنيادين را درست درك نكرده و بيشتر سعي كرده است از راه خواهش و تمنا اين اختلافات اساسي و مشكلات اساسي ژئوپولتيكي را حل كند، در حالي كه مسائل ژئوپولتيكي ناظر بر منافع ملي را نمي‌توان با خواهش و تمنا حل كرد. اينها مسائل ريشه‌دار ژئوپولتيكي بنيادين هستند و صحبت عربستان سعودي از بين بردن نفوذ ايران در منطقه و است و جانشين كردن رژيم سعودي به جاي آن.

عربستان سعودي ادعا مي‌كند كه ايران بر اساس آموزه‌هاي توطئه اسرائيلي – اردني هلال شيعي، مي‌خواهد بر مناطق سني‌نشين خاورميانه تسلط يابد و بايد از اين دگرگوني ژئوپولتيكي با تمام قوا جلوگيري كرده و خود جانشين ايران شود. آنهايي كه با تفكر سياسي و ژئوپولتيكي آشنايي دارند مي‌دانند كه هر مسئله و موضوعي حد‌اقل دو سر دارد. يعني شما وقتي عليه تسلط فرضي هلال شيعي مبارزه مي‌كنيد، اين يك سر قضيه است و سر ديگر آن اينكه من (عربستان سعودي) كه سني و وهابي هستم بايد جاي قدرت و نفوذ ايران را بگيرم. ولي وزارت خارجه ما به جاي درك و فهم اين بنيادهاي ژئوپولتيكي، مي‌خواهد اين مسئله را با تعارف و تمنا حل كند. بيش از دو ماه از تاريخي كه وزير خارجه ما براي حل اختلافات ژئوپولتيكي ما با عربستان سعودي از آن كشور به عنوان «كشور يا ملت برادر عربستان سعودي» ياد كرد و براي جلب دوستي‌اش همه مواضع ژئوپولتيكي و سنگرهاي ژئو‌استراتژيكي خود را تحويل داد، مي‌گذرد ولي هنوز پاسخ مثبتي بر ادعاي برادري خود از سوي سعودي‌ها نشنيده است.

سال گذشته زماني كه بحث فاجعه منا پيش آمد وزير خارجه كشورمان از عادل الجبير، وزير خارجه سعودي تقاضاي ملاقات براي مذاكره كرد. اين تقاضا از سوي قدرت درجه دو منطقه (عربستان سعودي) رد شد و وزير خارجه ما، باز هم بعد از چند ماه دوباره تقاضاي ملاقات كرد و باز هم رد ‌شد. اين ناشي‌گري در عرصه ديپلماسي ادامه پيدا كرد و در اوج‌گيري بحران‌هاي استراتژيكي سوريه باز هم آقاي ظريف مي‌گويد ما مي‌خواهيم با كشور برادر، دوست و همسايه عربستان و براي نشان دادن اين دوستي و برادري يك طرفه هيچ اعتراضي به اقدام ايالات متحده در مجاز ساختن لشكر‌كشي به سوريه به عمل نياورد. لذا پس از گذشت بيش از هشت ماه از فاجعه منا مي‌خواهم از آقاي ظريف بپرسم كه آيا آل‌سعود بالاخره جواب برادري شما را دادند يا نه؟

اگر منافع ايران در سوريه سقوط كند، موقعيت جمهوري اسلامي در منطقه سقوط خواهد كرد و منافع ملي در خطر قطعي قرار مي‌گيرد و همين امر امنيت ملي ما را شديداً تهديد خواهد كرد. اگر داعش و ساير گروه‌هاي تروريستي در عراق و سوريه قدرت بگيرند حتي پايان ايران تاريخي و جغرافيايي را وعده خواهند داد و من از دولت آقاي روحاني مي‌خواهم در اين الگوي سياست خارجي پوسيده و بي‌خاصيت تجديد نظر فوري كنند.

منظورتان از تجديدنظر در الگو به طوري كه منافع ملي را تأمين كنند، چيست؟ الان مسئله تعميم برجام مطرح است.

من حقيقتاً درك نمي‌كنم كه سران سياست خارجي كشور ما كه مي‌دانند در نتيجه اجماع كلي سران نظام حكومتي جمهوري اسلامي به اين توافق‌هاي هسته‌اي دست يافته‌اند، چگونه مي‌توانند در غياب اجماع لازم ميان سران نظام حكومتي جمهوري اسلامي صحبت از توسعه برجام به ميان ‌آورند؟ منظور من از لزوم تجديد‌نظر در الگوي رفتاري سياست خارجي براي تأمين منافع ملي ما در آن سوي مرزهاي كشورمان همان توجه جدي به نتايج بسيار غلط الگوهاي اجرا شده سياست خارجي ماست كه همان گونه كه گفتم از دولت‌هاي هفتم و هشتم به ارث مانده و تماماً مورد پسند وزير خارجه ايالات متحده امريكاست. ما وزير خارجه‌اي داريم كه توافقي مثل برجام را امضا مي‌كند، ولي در سوريه مي‌بينيم به گونه‌اي عمل مي‌كند كه در خور منافع ملي ما نيست. آقاي ظريف مي‌گويد كه با جان كري تفاهم گسترده دارد. اين تفاهم گسترده براي چيست و ايشان بايد اين مسئله را مشخص كند. ما با امريكا فقط در حد برجام هسته‌اي تفاهم داريم نه يك كلمه بيشتر و نه يك كلمه كمتر. اگر امريكا تفاهم بيشتري را از ما توقع داشته باشد بايد رسماً بيايد و بگويد كه در كجا خودش بايد عقب‌نشيني كند و در كجا ما بايد عقب‌نشيني كنيم. اين مسئله‌اي است كه بايد دولت آقاي روحاني در آن تجديد نظر كند نه اينكه وزير خارجه ايشان ادعاي حصول تفاهم گسترده با وزير خارجه را مطرح كند و سخن از برجام‌هاي ديگر را پيش كشد.

ادامه اين ديپلماسي در آينده به ضرر ايران تمام خواهد شد. تكرار مي‌كنم، در عرصه ديپلماسي نمي‌‌توان منافع ملي را با خواهش و تمنا برآورده كرد. دستگاه ديپلماسي ايران تاكنون نتوانسته است غربي‌ها را قانع كند كه ايران در يمن دخالتي ندارد و اگر حوثي‌ها و ديگران دوست دارند كه دوست ايران باشند يا از ايران الهام‌گيري كنند، اين دليلي بر دخالت ما در امور يمن نيست و همين گونه در مورد بحرين. دستگاه ديپلماسي ايران در امور سوريه و مناطق ديگر هيچ‌گونه هماهنگي نظامي ندارد. مگر مي‌شود در خارج از كشور نفوذي داشته باشيد كه بيشتر اين نفوذ ناشي از اقدامات نظامي باشد، ولي بي‌اعتنا به لزوم متوازن كردن قدرت ديپلماتيك با قدرت استراتژيكي كشور، بار ديپلماتيك را به گونه تك لنگه‌اي به سر منزل رساند؟ اگر قدرت نظامي ايران در سياست خارجي محاسبه نشود، ديپلماسي شما وزني ندارد كه به ثمري متوازن و معقول برسد. همزمان با اعلام موضع عربستان براي ورود نيروي زميني‌اش به سوريه، يكي از فرماندهان نظامي ما گفته بود كه ايران اين توان را دارد كه از نظر هوايي كل سوريه را پوشش دهد، ولي آقاي ظريف اصلاً يك كلمه در اين مورد حرف نزد كه اين حرف در توازن با عربستان هست يا نيست. زماني كه عربستان آمادگي خود را براي مداخله نظامي در سوريه اعلام كرد، وزير خارجه ايران بايد با مقامات نظامي ارتش و سپاه هماهنگي مي‌كرد تا آنها هم بلافاصله اعلام كنند كه ما هم بايد نيروي زميني خود را به سوريه اعزام كنيم مي‌رويم تا موازنه‌هاي لازم در عرصه رقابت‌هاي ژئوپولتيكي سوريه متوازن شود.

با وجود استدلال‌هايي كه شما مي‌كنيد، برخي معتقدند كه به هرحال، نمي‌توان به خصومت‌ها دامن زد و ورود به مذاكره مستقيم و تنش‌زدايي بهترين راه براي حل اختلافات است. آيا اين سياست در مقابل عربستان جوابگو است، آيا به نظرتان عمل متقابل جواب مي‌دهد؟

مگر كسي صحبت از ترك مذاكره و گفت‌و‌گو كرده است؟ آنهايي كه اين گونه مي‌گويند ظاهراً توان درك انتقاد را ندارند. اينجا صحبت از ايجاد و حفظ موازنه‌هاي سياسي- استراتژيكي با رقيبان است تا ديپلماسي به ثمر مثبت رسد. اين گونه نگاه سياه و سفيد داشتن و اثبات شئي را نفي ما عدا پنداشتن حكايت از تفكر در سياست‌گذاري ندارد. اينجا صحبت از تحريكات و تحركات ژئواستراتژيكي عربستان سعودي در لواي همكاري ايالات متحده امريكا با هدف لطمه زدن به منافع ملي ژئوپولتيكي و ژئو استراتژيكي ما در خاور ميانه است. اين عربستان است كه در شهرهاي جنوبي ما تحركات امنيتي دارد. اين عربستان است كه بحران در سوريه و يمن را به راه انداخته است تا جلوي نفوذ ما را بگيرد. آيا ما تا به حال از «هلال وهابي» صحبت كرده‌ايم؟ در حالي كه عربستان براي دامن زدن به اختلافات ديني براي شكست دادن ما در صحنه رقابت‌هاي ژئوپولتيكي خاور‌ميانه «هلال شيعي» را مطرح مي‌كند. آيا تنش‌زدايي يك طرفه است و عربستاني‌ها نبايد تنش‌زدايي كنند؟ روابط بين‌الملل، روابط يكطرفه نيست بلكه چندجانبه است.

شما بايد استراتژي داشته باشيد و در روابط خارجي موازنه‌هاي ژئوپولتيكي و ژئواستراتژيكي برقرار كنيد. ژئوپولتيكي از نظر موازنه‌هاي قدرت و نفوذ سياسي و اقتصادي و ديپلماتيك و ژئواستراتژيكي از نظر ايجاد موازنه‌هاي قدرت نظامي. شما بدون قدرت نظامي در روابط خارجي چيزي نيستيد كه كسي وقت خودش را براي شنيدن حرف‌هايتان بيهوده صرف كند. اميدوارم كه تذكرات اخير رهبر جمهوري اسلامي مورد توجه قرار گيرد. وزير خارجه امريكا بر اساس كدام قرارداد و مقررات بين‌المللي از برنامه موشكي ايران صحبت مي‌كند؟ جز اين است كه اسرائيل مي‌خواهد نه خودش؟ و حتي به اسرائيلي‌ها هم نمي‌گويد كه مي‌خواهيم اين مسئله را حل كنيم، بلكه در خطاب ظاهري با عرب‌هاي خليج فارس مي‌گويد كه از ايران درخواست مي‌كند كه براي حل «مسئله موشكي ايران» با امريكا همكاري كند.

به نظرتان با اين رفتار خصمانه سعودي‌ها كه به نظر بي‌سابقه هم است، ايران چه ابزارهايي در اختيار دارد كه بتواند آنها را مهار كند؟

ما نيازي به ابزارهاي داخلي در عربستان نداريم. ما حتي نبايد فكر كنيم كه از راه تقويت يمني‌ها با عربستان مقابله مي‌كنيم. ما بايد آن قدرت و نفوذي را كه داريم، تقويت كنيم و در برابر سعودي‌ها بازدارندگي سياسي و استراتژيك «دتانت» و «دترنس» را تقويت كنيم. رقابت از راه تهديد كردن يا خواهش كردن به جايي نمي‌رسد، بلكه براي ايجاد موازنه‌هاي همه‌جانبه با رقيب از راه ايجاد بازدارندگي مي‌تواند سالم و صلح‌آميز به ثمرات مطلوب رسد. در روابط خارجي بازدارندگي تابع اصل موازنه است و از نظر علمي اين بازدارندگي دو جنبه دارد كه يكي جنبه سياسي و ديگري نظامي است: جنبه سياسي اين گونه موازنه‌ها «دتانت- Détente» نام دارد و جنبه نظامي را «دترنس Deterence مي‌خوانند. يعني با كشورهايي كه دوست يا رقيب هستيد در رقابت بايد دست به اقداماتي بزنيد كه بين شما ايجاد بازدارندگي كند و شما در سايه بازدارندگي‌هاي قابل اتكا بتوانيد روابط صلح‌آميز و سازنده‌اي را پيگيري كنيد.

مثلاً ايران بايد در خاورميانه آنقدر نفوذ سياسي داشته باشد كه نسبت به نفوذ عربستان برتري يابد تا عربستان بفهمد كه اگر بيش از حد زور بگويد، طرف مقابل با نفوذ برترش با آن مقابله كرده و گوي سبقت را از دست آنان خارج خواهد كرد. اگر به تاريخ نگاه ‌كنيم مي‌بينيم كه كشورهاي رقيب هميشه مي‌خواهند از لحاظ نظامي خودشان را بر رقبايشان برتري دهند تا موازنه ايجاد كنند و به اين موازنه استراتژيكي «دترنس» مي‌گويند. بهترين مثال، رقابت شوروي و امريكا در دوره جنگ سرد بود؛ زماني كه شوروي دو بمب اتم بر انبار سلاح‌هاي اتمي‌اش اضافه مي‌كرد، امريكا چهار بمب اضافه مي‌كرد تا موازنه‌هاي «يك سر و گردن بالاتر» را حفظ كند. ما بايد با عربستان سعودي دنبال چنين موازنه‌اي باشيم. در خليج فارس ما روزي عربستان سعودي را هم در جمع تحت‌نفوذ‌هاي خود داشتيم و بعدها اين موازنه‌ها را از دست داديم و امروز با دست زدن به تحركات استراتژيك براي ايجاد موازنه‌ها و ابتكارات ديپلماتيك از نقطه قوي نه از نقطه ضعف بايد نفوذمان را آنقدر قوي كنيم كه در برابر نفوذ عربستان سعودي موازنه‌هاي كوبنده‌اي ايجاد شود.

ماجراي روابط ايران با عربستان پيچيدگي‌هاي بيشتري دارد و به نظر مي‌رسد درگيري در حوزه‌هاي مختلف تنش باعث شده قدري اين گره‌ها لاينحل‌تر هم به نظر برسد. به نظرتان احتمال اينكه روابط دو كشور به حالت عادي باز‌گردد چقدر است؟ آيا در كوتاه مدت اين احتمال وجود دارد يا اختلافات منطقه دو كشور در تحولات خاورميانه همچنان به اين تنش‌ها سايه خواهد افكند؟

بله! همه كاري عملي خواهد بود در صورتي كه ما به درجه‌اي از رشد سياسي و ديپلماتيك برسيم كه با فكري باز الگو‌ها يا دستور‌العمل‌هايي را كه بي‌خاصيت بودن خود را براي سال‌ها ثابت كرده‌اند، دور انداخته و الگو‌هاي مطالعه شده دقيقي را به جاي آن بگذاريم و با برخوردار شدنمان از يك ديپلماسي ورزيده و كار‌آمد، بتوانيم پل‌هاي استواري زده و عالم اسلام را در مقابل دنياي جديد ژئوپولتيكي متحد و از اعمال نفوذ اسرائيل در كشورهاي اسلامي جلوگيري كنيم. ما بايد روابط خارجي خودمان را از نو و بر اساس مطالعات علمي دقيق پايه‌ريزي كنيم و الگوها و ساختارهاي جديدي كه در‌خور دنياي جديد ژئوپولتيكي باشد ايجاد كنيم. اختلافات مذهبي كه الان ايجاد شده است حاصل تفرقه‌افكني‌هاي اسرائيلي است كه بحث زندگي ژئوپولتيكي جهان امروز ما را محدود به اختلافات حل شده «شيعه و سني» كرده است. انقلاب اسلامي شيعي نبود، اسلامي بود.

بعضي‌ها از نوعي تحول جدي در سياست خارجي عربستان سعودي پس از جنگ يمن صحبت مي‌كنند. گفته مي‌شود يمن اولين جايي بود كه سعودي‌ها مستقل ورود كردند و تا حدي با امريكايي‌ها هماهنگ نبودند. شما اين مسئله را تا چه حد قبول داريد؟

اصلا اينطور نيست. مگر عربستان سعودي در حمله نظامي به بحرين با امريكايي‌ها از قبل هماهنگي داشت؟ اين اسرائيل است كه در اقدامات منطقه‌اي عربستان سعودي قدم به قدم راهنمايي و همكاري دارد و ماجراجويي‌هاي آل‌سعود را پيش مي‌برد. مگر در ماجرا‌جويي‌هاي عربستان سعودي در يمن نديديم كه اسرائيل اول تهمت عليه ايران در زمينه دست داشتن در مسائل يمن را در سطح بين‌المللي جا اندخت و راه را براي آغاز بمبباران‌هاي هوايي آل سعود هموار كرد؟ اسرائيل در تمام جزئيات آن عمليات دخالت داشته و دارد و اسرائيل در اين عمليات شبه‌جزيره‌اي سعودي‌ها با امريكايي‌ها هم كاري نداشته و ندارد. كساني كه مي‌گويند عربستان مستقل شده است، منظورشان قطعاً اشاره به فرمانبرداري آل‌سعود از اسرائيل به جاي امريكاست و آنها اين وضع را در استقلال عملكرد عربستان سعودي نسبت به امريكا مي‌پندارند.
 

منبع :روزنامه جوان

چرا با عربستان تعارف دارید؟!/بدانید که ضعیف و تسلیم‌پذیری طرف مقابل را جدی‌تر می‌کند!

خرید بک لینک

بازی