عارف یا لاریجانی؛ کدامیک به اصلاح طلبان باج می دهند؟!
به گزارش جهان، رأي به دولت يازدهم نشان داد كه به احتمال زياد دولت روحاني و اصلاحطلبان نيز نمايندگان خود را در مجلس زياد كنند. با اين حال در اين دوره از انتخابات با توجه به ورود جدي افراد مستقل به عرصه رقابتها و كسب دهها كرسي توسط آنان مرز بين دو جناح تا حدودي شكسته است و همين مسئله سبب ارائه آمار متفاوتي از سوي رسانههاي گوناگون شد.
با تمام اين تفاصيل حالا بايد انتخابهاي اساسي و حساس در مجلس شوراي اسلامي صورت بگيرد. انتخابي كه ميتواند در دوره رياست جمهوري سال 96 نيز به شدت تأثيرگذار باشد. طبيعي است كه انتخاب رئیس مجلس شوراي اسلامي پيش از آغاز مجلس و در لابيهاي پشت پرده نهايي خواهد شد. در اين ميان اصلاحطلبان با كار سختي روبهرو هستند. از يكسو گذشتن از رياست عارف بر مجلس شوراي اسلامي عملاً پشت پا زدن به تمام تبليغات گذشته است و از سوي ديگر عارف نيز عملاً ظرفيت لازم براي رياست مجلس را در اختيار ندارد. از همان روزي که معلوم شد عارف در دولت يازدهم نه معاون اول ميشود و نه وزير و پس از روزي که عارف پيشنهاد هاشمي براي پذيرفتن رياست مرکز تحقيقات استراتژيک مجمع را هم رد کرد، همه چيز مسلم شد که قصد او شرکت در انتخابات مجلس دهم است، اما چند نکته اساسي درباره ورود عارف به انتخابات مجلس دهم وجود دارد. نکته اول اينکه به نظر ميرسد که عارف در انتخابات رياست جمهوري از خاتمي و هاشمي به خاطر حمايتشان از روحاني دلگير شد و پس از انتخابات گلايههايي را نسبت به کميته هفت نفره اصلاحطلبان و خاتمي مطرح کرد. نکته دوم اينکه عارف با نپذيرفتن هيچ سمتي در دولت و برخي گلايهها از دولت روحاني، رابطه خوبي با دولت فعلي ندارد و حتي در مصاحبهاي اعلام کرد که با وزير اقتصاد که قبلاً عضو ستاد وي بوده شش ماه است که هيچ ملاقاتي نداشته است. عارف در اين باره گفته است: «يکي از وزرا عضو ستاد ما بودند، منتها در مدت زماني که ايشان وزير شدند، من تنها يک ملاقات در شهريور ماه در دفترم با ايشان داشتم و ديگر هم هيچ ارتباطي- نه تلفني و نه حضوري- با ايشان نداشتم. مطرح شده است که ايشان ديدگاههاي ما را در دولت طرح ميکند. بايد بگويم چنين نيست و نبايد هم باشد. وزير بايد ديدگاه خودش را مطرح کند، زيرا در قبال دولت و رئيسجمهور متعهد است نه هيچ کس ديگر. من از شهريورماه تاکنون با ايشان ملاقاتي نداشتم.» اين اختلافات نيز نشان ميدهد که دولت با عارف رابطه نزديکي ندارد و به دنبال گزينههاي ديگري براي رياست مجلس است. البته روشن است كه لاريجاني گزينهاي بهتر نسبت به عارف است و شايد هنوز دين تصويب 15 دقيقهاي برجام بر دوش روحاني سنگيني ميكند و روحاني بايد بتواند آن را به بهترين شكل ممكن جواب دهد. حالا به اين ترتيب با رياست عارف بر مجلس شوراي اسلامي عملاً عارف به عنوان يك اصلاحطلب تمامعيار به رسميت شناخته ميشود و حتي ميتواند زعامت اين جريان را برعهده بگيرد. به اين ترتيب به نظر ميرسد كه انتشار چنين اخباري با يك هدف انجام ميشود. لاريجاني براي دريافت رأي اصلاحطلبان بايد امتيازهاي بيشتري به آنان بدهد؛ مسئلهاي كه بارها و بارها از سوي برخي رسانههاي اصلاحطلب اعلام شد. لاريجاني كسي است كه ميتواند برخي از مشكلات آنان را با حاكميت حل كند و اين مسئلهاي است كه عارف توان آن را ندارد. نكته اصلي اينجاست كه بايد فرجام اين مسئله را در روزهاي آينده مشاهده كرد. آيا لاريجاني ميتواند با اصلاحطلبان به توافق برسد يا اينكه نبرد عارف و لاريجاني به نقطه حساس خود ميرسد. هدف يا وسيله مقوله حساسي است كه براي رياست عارف در مجلس شوراي اسلامي مقابل روي اصلاحطلبان قرار گرفته است. پاسخ اين سؤال به طور حتم در روزهاي آينده مشخص ميشود. منبع : روزنامه جوان |
عارف یا لاریجانی؛ کدامیک به اصلاح طلبان باج می دهند؟!
به گزارش جهان، رأي به دولت يازدهم نشان داد كه به احتمال زياد دولت روحاني و اصلاحطلبان نيز نمايندگان خود را در مجلس زياد كنند. با اين حال در اين دوره از انتخابات با توجه به ورود جدي افراد مستقل به عرصه رقابتها و كسب دهها كرسي توسط آنان مرز بين دو جناح تا حدودي شكسته است و همين مسئله سبب ارائه آمار متفاوتي از سوي رسانههاي گوناگون شد.
با تمام اين تفاصيل حالا بايد انتخابهاي اساسي و حساس در مجلس شوراي اسلامي صورت بگيرد. انتخابي كه ميتواند در دوره رياست جمهوري سال 96 نيز به شدت تأثيرگذار باشد. طبيعي است كه انتخاب رئیس مجلس شوراي اسلامي پيش از آغاز مجلس و در لابيهاي پشت پرده نهايي خواهد شد. در اين ميان اصلاحطلبان با كار سختي روبهرو هستند. از يكسو گذشتن از رياست عارف بر مجلس شوراي اسلامي عملاً پشت پا زدن به تمام تبليغات گذشته است و از سوي ديگر عارف نيز عملاً ظرفيت لازم براي رياست مجلس را در اختيار ندارد. از همان روزي که معلوم شد عارف در دولت يازدهم نه معاون اول ميشود و نه وزير و پس از روزي که عارف پيشنهاد هاشمي براي پذيرفتن رياست مرکز تحقيقات استراتژيک مجمع را هم رد کرد، همه چيز مسلم شد که قصد او شرکت در انتخابات مجلس دهم است، اما چند نکته اساسي درباره ورود عارف به انتخابات مجلس دهم وجود دارد. نکته اول اينکه به نظر ميرسد که عارف در انتخابات رياست جمهوري از خاتمي و هاشمي به خاطر حمايتشان از روحاني دلگير شد و پس از انتخابات گلايههايي را نسبت به کميته هفت نفره اصلاحطلبان و خاتمي مطرح کرد. نکته دوم اينکه عارف با نپذيرفتن هيچ سمتي در دولت و برخي گلايهها از دولت روحاني، رابطه خوبي با دولت فعلي ندارد و حتي در مصاحبهاي اعلام کرد که با وزير اقتصاد که قبلاً عضو ستاد وي بوده شش ماه است که هيچ ملاقاتي نداشته است. عارف در اين باره گفته است: «يکي از وزرا عضو ستاد ما بودند، منتها در مدت زماني که ايشان وزير شدند، من تنها يک ملاقات در شهريور ماه در دفترم با ايشان داشتم و ديگر هم هيچ ارتباطي- نه تلفني و نه حضوري- با ايشان نداشتم. مطرح شده است که ايشان ديدگاههاي ما را در دولت طرح ميکند. بايد بگويم چنين نيست و نبايد هم باشد. وزير بايد ديدگاه خودش را مطرح کند، زيرا در قبال دولت و رئيسجمهور متعهد است نه هيچ کس ديگر. من از شهريورماه تاکنون با ايشان ملاقاتي نداشتم.» اين اختلافات نيز نشان ميدهد که دولت با عارف رابطه نزديکي ندارد و به دنبال گزينههاي ديگري براي رياست مجلس است. البته روشن است كه لاريجاني گزينهاي بهتر نسبت به عارف است و شايد هنوز دين تصويب 15 دقيقهاي برجام بر دوش روحاني سنگيني ميكند و روحاني بايد بتواند آن را به بهترين شكل ممكن جواب دهد. حالا به اين ترتيب با رياست عارف بر مجلس شوراي اسلامي عملاً عارف به عنوان يك اصلاحطلب تمامعيار به رسميت شناخته ميشود و حتي ميتواند زعامت اين جريان را برعهده بگيرد. به اين ترتيب به نظر ميرسد كه انتشار چنين اخباري با يك هدف انجام ميشود. لاريجاني براي دريافت رأي اصلاحطلبان بايد امتيازهاي بيشتري به آنان بدهد؛ مسئلهاي كه بارها و بارها از سوي برخي رسانههاي اصلاحطلب اعلام شد. لاريجاني كسي است كه ميتواند برخي از مشكلات آنان را با حاكميت حل كند و اين مسئلهاي است كه عارف توان آن را ندارد. نكته اصلي اينجاست كه بايد فرجام اين مسئله را در روزهاي آينده مشاهده كرد. آيا لاريجاني ميتواند با اصلاحطلبان به توافق برسد يا اينكه نبرد عارف و لاريجاني به نقطه حساس خود ميرسد. هدف يا وسيله مقوله حساسي است كه براي رياست عارف در مجلس شوراي اسلامي مقابل روي اصلاحطلبان قرار گرفته است. پاسخ اين سؤال به طور حتم در روزهاي آينده مشخص ميشود. منبع : روزنامه جوان |
عارف یا لاریجانی؛ کدامیک به اصلاح طلبان باج می دهند؟!