برچسب: می‌شود

متن بیانیه کمیته دانشجویی رهایی قدس به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم:
رهبر معظم انقلاب، امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی: «ادعای پایتختی قدس برای رژیم صهیونیستی نشانه عجز است/ اینکه ادعا می‌کنند می‌خواهند قدس را پایتخت رژیم صهیونیستی اعلام بکنند، با این کار بلاشک ضربه‌ بزرگتری خواهند خورد/ بی تردید فلسطین آزاد خواهد شد».

با سلام و عرض ادب و احترام خدمت مردم عزیز و جامعه دانشگاهیان سراسر کشور؛ در ادامه اعلامیه قبلی و موج گسترده همراهی تشکل‌های دانشجویی در برگزاری تجمعات دانشگاه‌های سراسر کشور، به اطلاع عموم دانشگاهیان محترم و مردم عظیم الشأن ایران اسلامی می‌رساند که اجتماع بزرگ جوانان مدافع حریم قدس، روز دوشنبه 20 آذر (فردا) ساعت 15 در میدان فلسطین تهران برگزار خواهد شد.

کمیته دانشجویی رهایی قدس متشکل از نمایندگان 5 اتحادیه بزرگ دانشجویی کشور از تمام تشکل‌های دانشجویی و فرهنگی سطح شهر تهران و شهرهای اطراف دعوت می‌کند جهت شرکت در این تجمع تمام توان، امکانات و نیروهای خود را به کار بگیرند تا اجتماع فردا به بهترین نحو ممکن برگزار شده و صدای مظلومیت قدس شریف را به جهانیان برساند.

لازم به ذکر است که این اجتماع با مجوز قانونی و با امنیت، آرامش و به صورت مسالمت آمیز برگزار خواهد شد. از شرکت کنندگان محترم خواستاریم همکاری‌های لازم را با مسئولین و انتظامات برنامه انجام دهند.

کمیته دانشجویی رهایی قدس
متشکل از نمایندگان:
شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور
اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور
اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان
اتحادیه دفتر تحکیم وحدت و جنبش عدالتخواه دانشجویی

منبع : فارس

متن بیانیه کمیته دانشجویی رهایی قدس به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم:
رهبر معظم انقلاب، امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی: «ادعای پایتختی قدس برای رژیم صهیونیستی نشانه عجز است/ اینکه ادعا می‌کنند می‌خواهند قدس را پایتخت رژیم صهیونیستی اعلام بکنند، با این کار بلاشک ضربه‌ بزرگتری خواهند خورد/ بی تردید فلسطین آزاد خواهد شد».

با سلام و عرض ادب و احترام خدمت مردم عزیز و جامعه دانشگاهیان سراسر کشور؛ در ادامه اعلامیه قبلی و موج گسترده همراهی تشکل‌های دانشجویی در برگزاری تجمعات دانشگاه‌های سراسر کشور، به اطلاع عموم دانشگاهیان محترم و مردم عظیم الشأن ایران اسلامی می‌رساند که اجتماع بزرگ جوانان مدافع حریم قدس، روز دوشنبه 20 آذر (فردا) ساعت 15 در میدان فلسطین تهران برگزار خواهد شد.

کمیته دانشجویی رهایی قدس متشکل از نمایندگان 5 اتحادیه بزرگ دانشجویی کشور از تمام تشکل‌های دانشجویی و فرهنگی سطح شهر تهران و شهرهای اطراف دعوت می‌کند جهت شرکت در این تجمع تمام توان، امکانات و نیروهای خود را به کار بگیرند تا اجتماع فردا به بهترین نحو ممکن برگزار شده و صدای مظلومیت قدس شریف را به جهانیان برساند.

لازم به ذکر است که این اجتماع با مجوز قانونی و با امنیت، آرامش و به صورت مسالمت آمیز برگزار خواهد شد. از شرکت کنندگان محترم خواستاریم همکاری‌های لازم را با مسئولین و انتظامات برنامه انجام دهند.

کمیته دانشجویی رهایی قدس
متشکل از نمایندگان:
شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور
اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور
اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان
اتحادیه دفتر تحکیم وحدت و جنبش عدالتخواه دانشجویی

منبع : فارس

کانال‌های زیادی وجود دارند که همواره پس از یک رویداد شاهد پیام‌های متواتر طنز نسبت به آن واقعه در این کانال‌ها هستیم. حادثه‌ای که در این چند روزه تبدیل به سوژه طنز کانال‌های تلگرامی شده است، حادثه مرگ پیرمردی ۶۶ ساله است که یک رپر زیرزمینی، در این پرونده متهم است.

رپری که با رپ اجتماعی خود هواداران زیادی پیدا کرده است. بازنمایی معنایی این قتل، مانند بیشتر حوادث ناگوار و جدی، این روزها رنگ و بویی طنز به خود گرفته است. پرسش اصلی اما این است که چگونه یک حادثه تلخ، تبدیل به یک سوژه طنز می‌شود؟ و اینکه آیا ژن ایرانی با طنازی پیوند خورده است؟

اساسا پیدا کردن پاسخ دقیق چنین سوالاتی، نیازمند فهم روند کنش‌های اجتماعی افراد است، کنش‌هایی که تا قبل از فراگیر شدن فضای مجازی، در بستر فضای حقیقی جلوه پیدا می‌کرد. ماهیت  فضای مجازی که قرار بود روند زندگی را برای انسان  مدرن تسهیل کند، امروز فارغ از راحت‌تر کردن یا نکردن امور مردم، تبدیل به متن زندگی روزمره مردم ما شده است. سخن گفتن از یک ماجرای تلخ، تنها زمانی می‌تواند به شیوه‌ای طنز بروز داشته باشد که دیگر آن حادثه برای ما تلخ نباشد،  بلکه تبدیل به سوژه‌ای می‌شود که می‌تواند چند ماهیت داشته باشد، هم می‌تواند ماهیتی تلخ داشته باشد و هم می‌تواند ماهیتی طنز داشته باشد و این قضیه بیشتر از آنکه، به ژن طناز ایرانی‌ها بازگردد، به ماهیت فضای مجازی بازمی‌گردد که خود برساخته‌ای از دنیای مدرن است.

وقتی از دنیای مدرن صحبت می‌کنیم، یعنی دقیقا داریم از مفهومی صحبت می‌کنیم که ماهیتش پذیرش تکثر است. مفهومی که هیچگاه وحدت‌پذیر نیست و این مهم‌ترین چیزی است که گفتمان مدرن را تا امروز سرپا نگه داشته است. نوع مواجهه جامعه ایران با پدیده‌های مدرن، همیشه مانند یک تصادف غیرمنتظره بوده است، تصادفی که ما از رخ‌دادنش آگاهی نداریم و خودمان را برای مواجهه‌اش آماده نکرده‌ایم و وقتی این تصادف رخ می‌دهد، آنچنان برای‌مان غیرمنتظره است که فرصت تفکر را از ما سلب می‌کند.

فضای مجازی و به صورت خاص شبکه‌های اجتماعی نیز به عنوان پدیده‌هایی مدرن، آنچنان ناگهانی وارد جامعه ما شد که نتوانستیم درباره نوع مواجهه خود با آن تامل کنیم و موقعی که کاملا درگیرش شدیم، آنگاه به فکر فرو رفتیم و درباره ماهیت و کارکردش تامل کردیم.

البته این تامل نیز به راحتی امکانپذیر نیست، چون زیست ما اکنون مجازی شده و ذهنیت ما به صورت ناخودآگاه از این فضا تاثیر پذیرفته و این یعنی ما نمی‌توانیم به آسانی درباره چیزی که در آن غوطه‌وریم، قضاوت درستی داشته باشیم. خواسته یا ناخواسته ما درگیر شبکه‌های اجتماعی شده‌ایم و با وجود آنکه از مضراتش در وجوه مختلف زندگی‌مان آگاهی داریم، نمی‌توانیم روزی را تصور کنیم که  دیگر خبری از تلگرام، اینستاگرام یا توییتر نباشد، همانطور که نمی‌توانیم روزی را بدون موبایل و اتومبیل تصور کنیم.

وقتی یک ماهیت متکثر و وحدت ناپذیر به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل می‌شود، ناگزیر باید بپذیریم که حد و مرز‌های اخلاقی، عرفی، سیاسی، مذهبی و… اعتبار خودشان را از دست می‌دهند. مثلا ما می‌دانیم که در ایام محرم، در کانالی  که عقاید مذهبی ما به سخره گرفته می‌شود و شاید حتی مدتی از آن کانال خارج شویم اما مدتی بعد بنا به دلایل همیشگی، به عضویت آن کانال در‌می‌آییم و این یعنی ما این «بی‌مرزی» را پذیرفته‌ایم.

بی‌مرزی‌ای که بدون هیچ عقیده، مکتب یا ایدئولوژی‌ای، به تمام مکاتب و عقاید می‌تازد و ما جز پذیرش آن چاره‌ای نداشته‌ایم. ماجرای قتل پیرمرد ۶۶ ساله بیش از آنکه  نمودی تلخ داشته باشد، به صورت طنز بازنمایی می‌شود و این بخشی از حقیقت جامعه ما است، حقیقتی که پذیرش «بی‌مرزی» برایش تبدیل به یک عادت روزمره شده است، عادتی که روز به روز درون افراد جامعه نهادینه‌تر می‌شود و این امر به معنای این است که جامعه  روز به روز بیشتر به سمت بحران‌های اخلاقی کشیده می‌شود. بحران‌هایی که مهم‌ترین ویژگی‌شان، نسبی‌گرایی است و عاقبت نسبی‌گرایی، پوچ‌انگاری است.

شاید کلید فهم رخدادهایی شبیه ماجرای بنیتا در همین پوچ‌گرایی باشد که ریشه‌اش در عدم مرزبندی ما با پدیده‌های مدرنی است که روز به روز، ساده‌تر از قبل آنها را وارد زندگی خود می‌کنیم. اینکه انگیزه حمید صفت از انجام آن کار چه بوده، برای ما مهم نیست، آنچه مهم است، اینکه بازنمایی این واقعه، حقیقت را ذبح می‌کند یا به صورت طنز، آن عمل را بی‌اعتبار می‌کند یا با واکنش‌های احساسی ناشی از سلبریتی‌زدگی، عمل آن فرد را توجیه می‌کند و این یعنی رواج بی‌مرزی پدیده‌ها و بی‌اعتبار شدن حقیقت و اخلاق.

کانال‌های زیادی وجود دارند که همواره پس از یک رویداد شاهد پیام‌های متواتر طنز نسبت به آن واقعه در این کانال‌ها هستیم. حادثه‌ای که در این چند روزه تبدیل به سوژه طنز کانال‌های تلگرامی شده است، حادثه مرگ پیرمردی ۶۶ ساله است که یک رپر زیرزمینی، در این پرونده متهم است.

رپری که با رپ اجتماعی خود هواداران زیادی پیدا کرده است. بازنمایی معنایی این قتل، مانند بیشتر حوادث ناگوار و جدی، این روزها رنگ و بویی طنز به خود گرفته است. پرسش اصلی اما این است که چگونه یک حادثه تلخ، تبدیل به یک سوژه طنز می‌شود؟ و اینکه آیا ژن ایرانی با طنازی پیوند خورده است؟

اساسا پیدا کردن پاسخ دقیق چنین سوالاتی، نیازمند فهم روند کنش‌های اجتماعی افراد است، کنش‌هایی که تا قبل از فراگیر شدن فضای مجازی، در بستر فضای حقیقی جلوه پیدا می‌کرد. ماهیت  فضای مجازی که قرار بود روند زندگی را برای انسان  مدرن تسهیل کند، امروز فارغ از راحت‌تر کردن یا نکردن امور مردم، تبدیل به متن زندگی روزمره مردم ما شده است. سخن گفتن از یک ماجرای تلخ، تنها زمانی می‌تواند به شیوه‌ای طنز بروز داشته باشد که دیگر آن حادثه برای ما تلخ نباشد،  بلکه تبدیل به سوژه‌ای می‌شود که می‌تواند چند ماهیت داشته باشد، هم می‌تواند ماهیتی تلخ داشته باشد و هم می‌تواند ماهیتی طنز داشته باشد و این قضیه بیشتر از آنکه، به ژن طناز ایرانی‌ها بازگردد، به ماهیت فضای مجازی بازمی‌گردد که خود برساخته‌ای از دنیای مدرن است.

وقتی از دنیای مدرن صحبت می‌کنیم، یعنی دقیقا داریم از مفهومی صحبت می‌کنیم که ماهیتش پذیرش تکثر است. مفهومی که هیچگاه وحدت‌پذیر نیست و این مهم‌ترین چیزی است که گفتمان مدرن را تا امروز سرپا نگه داشته است. نوع مواجهه جامعه ایران با پدیده‌های مدرن، همیشه مانند یک تصادف غیرمنتظره بوده است، تصادفی که ما از رخ‌دادنش آگاهی نداریم و خودمان را برای مواجهه‌اش آماده نکرده‌ایم و وقتی این تصادف رخ می‌دهد، آنچنان برای‌مان غیرمنتظره است که فرصت تفکر را از ما سلب می‌کند.

فضای مجازی و به صورت خاص شبکه‌های اجتماعی نیز به عنوان پدیده‌هایی مدرن، آنچنان ناگهانی وارد جامعه ما شد که نتوانستیم درباره نوع مواجهه خود با آن تامل کنیم و موقعی که کاملا درگیرش شدیم، آنگاه به فکر فرو رفتیم و درباره ماهیت و کارکردش تامل کردیم.

البته این تامل نیز به راحتی امکانپذیر نیست، چون زیست ما اکنون مجازی شده و ذهنیت ما به صورت ناخودآگاه از این فضا تاثیر پذیرفته و این یعنی ما نمی‌توانیم به آسانی درباره چیزی که در آن غوطه‌وریم، قضاوت درستی داشته باشیم. خواسته یا ناخواسته ما درگیر شبکه‌های اجتماعی شده‌ایم و با وجود آنکه از مضراتش در وجوه مختلف زندگی‌مان آگاهی داریم، نمی‌توانیم روزی را تصور کنیم که  دیگر خبری از تلگرام، اینستاگرام یا توییتر نباشد، همانطور که نمی‌توانیم روزی را بدون موبایل و اتومبیل تصور کنیم.

وقتی یک ماهیت متکثر و وحدت ناپذیر به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل می‌شود، ناگزیر باید بپذیریم که حد و مرز‌های اخلاقی، عرفی، سیاسی، مذهبی و… اعتبار خودشان را از دست می‌دهند. مثلا ما می‌دانیم که در ایام محرم، در کانالی  که عقاید مذهبی ما به سخره گرفته می‌شود و شاید حتی مدتی از آن کانال خارج شویم اما مدتی بعد بنا به دلایل همیشگی، به عضویت آن کانال در‌می‌آییم و این یعنی ما این «بی‌مرزی» را پذیرفته‌ایم.

بی‌مرزی‌ای که بدون هیچ عقیده، مکتب یا ایدئولوژی‌ای، به تمام مکاتب و عقاید می‌تازد و ما جز پذیرش آن چاره‌ای نداشته‌ایم. ماجرای قتل پیرمرد ۶۶ ساله بیش از آنکه  نمودی تلخ داشته باشد، به صورت طنز بازنمایی می‌شود و این بخشی از حقیقت جامعه ما است، حقیقتی که پذیرش «بی‌مرزی» برایش تبدیل به یک عادت روزمره شده است، عادتی که روز به روز درون افراد جامعه نهادینه‌تر می‌شود و این امر به معنای این است که جامعه  روز به روز بیشتر به سمت بحران‌های اخلاقی کشیده می‌شود. بحران‌هایی که مهم‌ترین ویژگی‌شان، نسبی‌گرایی است و عاقبت نسبی‌گرایی، پوچ‌انگاری است.

شاید کلید فهم رخدادهایی شبیه ماجرای بنیتا در همین پوچ‌گرایی باشد که ریشه‌اش در عدم مرزبندی ما با پدیده‌های مدرنی است که روز به روز، ساده‌تر از قبل آنها را وارد زندگی خود می‌کنیم. اینکه انگیزه حمید صفت از انجام آن کار چه بوده، برای ما مهم نیست، آنچه مهم است، اینکه بازنمایی این واقعه، حقیقت را ذبح می‌کند یا به صورت طنز، آن عمل را بی‌اعتبار می‌کند یا با واکنش‌های احساسی ناشی از سلبریتی‌زدگی، عمل آن فرد را توجیه می‌کند و این یعنی رواج بی‌مرزی پدیده‌ها و بی‌اعتبار شدن حقیقت و اخلاق.

وی افزود: همچنین فرودگاه نجف در ازای پروازهایی که به این فرودگاه انجام می‌شود، به ازای هر صندلی، مبلغ ۱۵ دلار از شرکت‌های ایرانی دریافت می‌کند ضمن آنکه مبلغ ۱۰ دلار هم از مسافران در فرودگاه دریافت می‌کند.
بنا به گفته دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی، ‌هزینه هندلینگ پرواز در فرودگاه نجف حدود چهار برابر هزینه هندلینگ پرواز در فرودگاه‌های ایران است ضمن آنکه هزینه سوخت در فرودگاه نجف ۹۸ سنت و تقریباً چهار برابر هزینه سوخت شرکت هواپیمایی در ایران است.

اسعدی سامانی افزود: ‌در فرودگاه‌های ایران به ازای هر پروازی که از عراق به ایران می‌آید هزینه هندلینگ پرواز بین ۳ هزار دلار ‌تا ۳ هزار و ۵۰۰ دلار برای هر پرواز متفاوت است، اما در فرودگاه نجف رقمی بین ۱۴ تا ۱۸ هزار دلار بابت هزینه هندلینگ دریافت می‌شود و این موجب افزایش هزینه شرکت‌ها شده است.

وی بیان کرد: این رفتار غیرمنطقی و وضع عوارض گمرکی جدید و عطف به ماسبق کردن آن از سوی فرودگاه نجف، موجب بروز اعتراضاتی از سوی شرکت‌های هواپیمایی ایرانی شد.

سامانی پیشتر هم گفته بود: ‌شرکت‌های هواپیمایی از قبل هم پیگیر حل مشکلات خود در فرودگاه نجف بوده‌اند، ‌به دلیل نرخ‌هایی که بابت هر پرواز و هزینه بالای هندلینگ از ایرلاین‌های ایرانی در فرودگاه نجف دریافت می‌شود، شرکت‌های هواپیمایی مراتب اعتراض خود را به فرودگاه نجف اعلام کردند و مذاکراتی نیز با رئیس سازمان هواپیمایی ایران و سازمان هواپیمایی عراق داشته‌اند، ضمن آنکه سازمان هواپیمایی دو طرف نیز مذاکراتی با یکدیگر در این باره داشته‌اند. شرکت‌های هواپیمایی ایرانی در این‌باره به سازمان هواپیمایی عراق شکایت کرده‌اند اما این فرودگاه به دنبال آن است که این رقم را دریافت کند.  

بنا به گفته اسعدی سامانی‌ مذاکرات‌ با فرودگاه نجف انجام شد اما این مشکلات رفع نشده است ضمن آنکه این عوارض گمرکی جدید که وضع شد و عطف به ماسبق شدن آن هزینه شرکت‌های هواپیمایی را بسیار افزایش داده است. در این راستا شرکت‌های هواپیمایی ایران تصمیم گرفتند از دهم تیرماه (یک‌ جولای) همه پروازهای خود را به فرودگاه نجف قطع کنند تا این مشکل رفع شود و مسئولان فرودگاه نجف تجدیدنظر در وضع این عوارض گمرکی داشته باشند.

طبق گفته دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی به‌ هر حال با این عوارض و نرخ‌های گرانی که در فرودگاه نجف از ایرلاین و مسافر ایرانی دریافت می‌شود، فقط هزینه سفر عتبات عالیات افزایش می‌یابد، بنابراین مسئولان فرودگاه نجف باید در این رفتار خود تجدیدنظر کنند. به نظر می‌رسد مسئولان فرودگاه نجف از اشتیاق ایرانیان برای سفرهای عتبات عالیات سوءاستفاده می‌کنند. این عوارض گمرکی هزینه شرکت‌ها را بالا برده ‌و موجب افزایش نرخ بلیت و هزینه زائر شده است بنابراین مقرر شد از یک جولای پرواز به فرودگاه نجف را متوقف کنیم.

بنا به گفته اسعدی سامانی ‌فرودگاه نجف جزو گران‌ترین فرودگاه‌های دنیا برای شرکت‌های هواپیمایی ایرانی است، ‌ البته فرودگاه نجف، خصوصی است، ‌ به دنبال مذاکراتی که با وزیر حمل‌ونقل عراق و سازمان هواپیمایی کشوری این کشور داشته‌ایم، آنها اعلام کردند که چون فرودگاه نجف توسط بخش خصوصی اداره می‌شود، ما نمی‌توانیم درباره این فرودگاه اعمال‌نظر کنیم و آنها به صورت مستقل عمل می‌کنند و مستقل تصمیم می‌گیرند و تبعیتی از تصمیمات ما ندارند.

وی اظهار داشت: البته شرکت‌های هواپیمایی پروازهای خود را به فرودگاه بغداد طبق برنامه‌های قبلی انجام می‌دهند و فقط در اعتراض به نرخ‌های غیرمنطقی فرودگاه نجف، فعلاً پرواز هواپیماهای این ایرلاین‌ها به فرودگاه نجف از ۱۰ تیرماه ۹۶ متوقف است.

دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی افزود: برای رفع این مشکل مقرر شده است روز دهم تیرماه برابر با یک جولای، هیأتی از کشور عراق به تهران بیاید و مذاکراتی با شرکت‌های هواپیمایی در این‌باره داشته باشند اما فعلاً و تا به نتیجه نرسیدن این جلسات، شرکت‌ها بر تصمیم خود مبنی بر توقف پروازها به فرودگاه نجف مصمم هستند.

وی افزود: همچنین فرودگاه نجف در ازای پروازهایی که به این فرودگاه انجام می‌شود، به ازای هر صندلی، مبلغ ۱۵ دلار از شرکت‌های ایرانی دریافت می‌کند ضمن آنکه مبلغ ۱۰ دلار هم از مسافران در فرودگاه دریافت می‌کند.
بنا به گفته دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی، ‌هزینه هندلینگ پرواز در فرودگاه نجف حدود چهار برابر هزینه هندلینگ پرواز در فرودگاه‌های ایران است ضمن آنکه هزینه سوخت در فرودگاه نجف ۹۸ سنت و تقریباً چهار برابر هزینه سوخت شرکت هواپیمایی در ایران است.

اسعدی سامانی افزود: ‌در فرودگاه‌های ایران به ازای هر پروازی که از عراق به ایران می‌آید هزینه هندلینگ پرواز بین ۳ هزار دلار ‌تا ۳ هزار و ۵۰۰ دلار برای هر پرواز متفاوت است، اما در فرودگاه نجف رقمی بین ۱۴ تا ۱۸ هزار دلار بابت هزینه هندلینگ دریافت می‌شود و این موجب افزایش هزینه شرکت‌ها شده است.

وی بیان کرد: این رفتار غیرمنطقی و وضع عوارض گمرکی جدید و عطف به ماسبق کردن آن از سوی فرودگاه نجف، موجب بروز اعتراضاتی از سوی شرکت‌های هواپیمایی ایرانی شد.

سامانی پیشتر هم گفته بود: ‌شرکت‌های هواپیمایی از قبل هم پیگیر حل مشکلات خود در فرودگاه نجف بوده‌اند، ‌به دلیل نرخ‌هایی که بابت هر پرواز و هزینه بالای هندلینگ از ایرلاین‌های ایرانی در فرودگاه نجف دریافت می‌شود، شرکت‌های هواپیمایی مراتب اعتراض خود را به فرودگاه نجف اعلام کردند و مذاکراتی نیز با رئیس سازمان هواپیمایی ایران و سازمان هواپیمایی عراق داشته‌اند، ضمن آنکه سازمان هواپیمایی دو طرف نیز مذاکراتی با یکدیگر در این باره داشته‌اند. شرکت‌های هواپیمایی ایرانی در این‌باره به سازمان هواپیمایی عراق شکایت کرده‌اند اما این فرودگاه به دنبال آن است که این رقم را دریافت کند.  

بنا به گفته اسعدی سامانی‌ مذاکرات‌ با فرودگاه نجف انجام شد اما این مشکلات رفع نشده است ضمن آنکه این عوارض گمرکی جدید که وضع شد و عطف به ماسبق شدن آن هزینه شرکت‌های هواپیمایی را بسیار افزایش داده است. در این راستا شرکت‌های هواپیمایی ایران تصمیم گرفتند از دهم تیرماه (یک‌ جولای) همه پروازهای خود را به فرودگاه نجف قطع کنند تا این مشکل رفع شود و مسئولان فرودگاه نجف تجدیدنظر در وضع این عوارض گمرکی داشته باشند.

طبق گفته دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی به‌ هر حال با این عوارض و نرخ‌های گرانی که در فرودگاه نجف از ایرلاین و مسافر ایرانی دریافت می‌شود، فقط هزینه سفر عتبات عالیات افزایش می‌یابد، بنابراین مسئولان فرودگاه نجف باید در این رفتار خود تجدیدنظر کنند. به نظر می‌رسد مسئولان فرودگاه نجف از اشتیاق ایرانیان برای سفرهای عتبات عالیات سوءاستفاده می‌کنند. این عوارض گمرکی هزینه شرکت‌ها را بالا برده ‌و موجب افزایش نرخ بلیت و هزینه زائر شده است بنابراین مقرر شد از یک جولای پرواز به فرودگاه نجف را متوقف کنیم.

بنا به گفته اسعدی سامانی ‌فرودگاه نجف جزو گران‌ترین فرودگاه‌های دنیا برای شرکت‌های هواپیمایی ایرانی است، ‌ البته فرودگاه نجف، خصوصی است، ‌ به دنبال مذاکراتی که با وزیر حمل‌ونقل عراق و سازمان هواپیمایی کشوری این کشور داشته‌ایم، آنها اعلام کردند که چون فرودگاه نجف توسط بخش خصوصی اداره می‌شود، ما نمی‌توانیم درباره این فرودگاه اعمال‌نظر کنیم و آنها به صورت مستقل عمل می‌کنند و مستقل تصمیم می‌گیرند و تبعیتی از تصمیمات ما ندارند.

وی اظهار داشت: البته شرکت‌های هواپیمایی پروازهای خود را به فرودگاه بغداد طبق برنامه‌های قبلی انجام می‌دهند و فقط در اعتراض به نرخ‌های غیرمنطقی فرودگاه نجف، فعلاً پرواز هواپیماهای این ایرلاین‌ها به فرودگاه نجف از ۱۰ تیرماه ۹۶ متوقف است.

دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی افزود: برای رفع این مشکل مقرر شده است روز دهم تیرماه برابر با یک جولای، هیأتی از کشور عراق به تهران بیاید و مذاکراتی با شرکت‌های هواپیمایی در این‌باره داشته باشند اما فعلاً و تا به نتیجه نرسیدن این جلسات، شرکت‌ها بر تصمیم خود مبنی بر توقف پروازها به فرودگاه نجف مصمم هستند.