کوثری: تمام سلایق در یک برنامه تلویزیونی جمع نمی شوند/ ماه عسل مدیون مجری اش است

فریبا کوثری که شب گذشته به عنوان میهمان در برنامه «ماه عسل۹۵» حاضر شده بود در گفت وگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون عنوان کرد که ده‌سالگی «ماه عسل» یک اتفاق مهم برای تلویزیون محسوب می‌شود و گفت: اگر کاری موفق نباشد ده سال ادامه پیدا نمی کند ؛کاری که هرساله روی آنتن است نشان از موفقیت این برنامه تلویزیونی است و قطعا نکات منفی هم داشته است. ما در کشوری زندگی می‌کنیم که با هفتاد میلیون سلیقه رو به رو هستیم و نمی‌توانیم سلایق همه را در یک برنامه تلویزیونی بگنجانیم اما چیزی که وجود دارد این است که کسانی که خواستار ادامه این برنامه بودند بیشتر از کسانی هستند که نسبت به این کار معترض هستند.
کوثری می‌گوید هیچ کس جز احسان علیخانی از پس اجرای این برنامه برنمی‌آید و ادامه می‌دهد: من به عنوان تماشاچی معتقد هستم که کسی به جز احسان علیخانی از عهده اجرا این برنامه برنمی آید. برنامه ماه عسل اگر موفق شد با اجرای خوب او و تیم خوبی که داشت، است. اما اگر صادقانه بخواهم بگویم من برنامه سال گذشته «ماه عسل» را دوست نداشتم فضا و سوژه ها را دوست نداشتم. منظور من این نیست که برای هر سوژه باید گریه کرد اما فکر می‌کنم آن طور که باید تاثیرگذار نبود و تعداد مهمان ها هم خیلی زیاد بود. به طور مثال سوژه مربوط به بچه های پروشگاه که در نهایت ازدواج کردند سوژه خوبی بود اما وقتی تعداد مهمان ها زیاد باشد برای گفتگو برای همه زمان نیست و اکثر گفتگوها نصفه و نیمه می ماند و در نهایت آن نتیجه‌گیری که باید در انتهای هر برنامه اتفاق می افتاد انجام نمی شد.
فریبا کوثری در پاسخ به این سوال که باید سوژه‌ها در «ماه عسل» به کدام سمت بروند گفت: ما آدم های احساساتی هستیم و در لحظه تصمیم می‌گیریم، فکر می‌کنم برنامه هایی باید باشد که همیاری و همکاری مردم و به ویژه طرح مسائل جامعه که متاسفانه با آن درگیر هستیم را بیان کند. آن کودک کار را که آوردند خیلی خوب بود زیرا باعث شد از نگاه آن کودک ما بفهمیم که او از صبح تا شب در خیابان چه میکشد.
او درباره موفقیت طرح محسنین در قاب تلویزیون گفت: یکی از کارهای خوب سال گذشته «ماه عسل» مطرح کردن طرح محسنین بود که از طرف کمیته امداد عنوان شد و ما هم کاری کردیم که به عنوان هنرمند وظیفه مان را انجام دادیم امیدوارم این جور مسائل فقط در ایام ماه رمضان نباشد. چون معمولا اینطور است که طرحی در ایامی خاص مطرح می‌شود و همه ما تحت تاثیر قرار می‌گیریم اما زمانی که ماه رمضان تمام می‌شود همه چیز تمام خواهد شد و از فضا بیرون می‌آییم زیرا ماه رمضان فضای روحانی دارد و ما متاثر از این فضا می‌شویم و بعد همه چیز یادمان میرود. امیدوارم وقتی از این ماه خارج می‌شویم هم با آرامش خاطر با آن وداع کنیم و این دستگیری ها فقط مختص ماه رمضان نباشد زیرااین افراد محتاج کمک های ما در طی سال هستند.
کوثری میگوید وقتی من در صفحه شخصی‌ام نوشتم که می خواهم به «ماه عسل» بیایم همه گفتند که ای کاش تم این برنامه شاد شود ولی من به این موضوع قائل نیستم و می‌گویم قرار نیست که جنگ ساخته شود. برنامه در ارتباط با ماه مبارک رمضان است و باید ویژگی‌های ماه رمضان را هم داشته باشد.
او در پایان ویژگی «ماه عسل» را این می‌داند که آدمها‌ را به فکر فرو می‌برد و اضافه کرد: متاسفانه ما زیاد ناشکری می کنیم. داشته های دیگران را با نداشته‌های خودمان مقایسه می‌کنیم ولی سلامتی که تاج سر هر فرد سالم است و ما آن را داریم نمی‌بینیم. برای همین است که فکر می‌کنم «ماه عسل» می‌تواند آدمها را به تامل وادارد و من این ویژگی آن را خیلی دوست دارم. من برای گروه «ماه عسل» آرزوی موفقیت می‌کنم و اگر در برنامه ای نوآوری و خلاقیت نباشد به مرور افت می کند و امیدوارم این نو بودن را هرسال در برنامه «ماه عسل» شاهد آن باشیم گرچه من معتقدم این برنامه تا ده سال آینده هم پابرجا است.

کوثری: تمام سلایق در یک برنامه تلویزیونی جمع نمی شوند/ ماه عسل مدیون مجری اش است

(image)

کوثری: تمام سلایق در یک برنامه تلویزیونی جمع نمی شوند/ ماه عسل مدیون مجری اش است

عکس

زنان بازیگر جزییات تعرض کارگردان مشهور به دختر ۲۰ ساله/ روز دادگاه ادعا کرد صیغه اش هستم

به گزارش سینماژورنال انتشار آن خبر از یک طرف مواجه شد با کامنتهای بسیاری از مخاطبان که می‌خواستند از هویت فرد محکوم که نام و نام‌خانوادگی احتمالی‌اش در شبکه های اجتماعی منتشر شده بود اطمینان پیدا کنند و از طرف دیگر نیز برخی مخاطبان به طرح پرسش درباره آنچه فریب دختر جوان قلمداد شده بود پرداخته بودند.

سوال این مخاطبان این بود که چطور می شود دختری جوان و دانشجو آن هم در روزگار ما به راحتی این چنین به سبک داستان پاورقی های دهه‌های پیش فریب داده شود؟! برای رسیدن به پاسخ این سوال به سراغ این دختر جوان رفتیم.

این دختر شاکیه که از اینجا به بعد وی را “ع.” می‌نامیم در جواب سوال ما که از ناباوری مخاطبانمان حکایت داشت کوشید با اشاره به خاستگاه خانوادگیش و البته چگونگی آشنایی با فرد موردنظر، به این پرسش پاسخ دهد.

یک دهه هفتادی هستم

وی گفت: من یک دهه هفتادی هستم و متولد ۱۳۷۴ در یکی از شهرهای جنوبی کشور. پدرم مردی معتقد است و خانواده ای مذهبی دارم که همواره ما را به رعایت اصول اخلاقی تشویق کرده اند. به دلیل شغل پدرم و به دلیل سکنی گزیدن در یک مجتمع ارگانی حتی در خانه پدری ام ماهواره هم نداشتیم.

وی ادامه داد: من از نوجوانی با فضای هنر و ادبیات مأنوس بودم و بعد از آن که در سال ۹۳ در رشته حسابداری در دانشگاه آزاد شهری حوالی تهران پذیرفته شدم در خوابگاه دانشجویی مستقر شدم و در کنار تحصیل بد ندیدم علاقه خودم به بازیگری را هم از طریق آکادمیک دنبال کنم.

پدرم بعد از تحقیق در آموزشگاههای مختلف مرا در آموزشگاه آقای بازیگر ثبت نام کرد

این دختر جوان با اشاره به عدم موافقت ابتدایی پدرش با تحصیل بازیگری اش بیان کرد: به هر حال نگاه خانواده من طوری بود که در ابتدا موافق حضور من در این حیطه نبودند اما بعد از مدتها گفتگو با پدرم بالاخره ایشان را راضی کردم و ایشان هم بعد از آمدن به تهران و تحقیق در میان آموزشگاههای مختلف به سراغ آموزشگاه آقای بازیگر رفت و در آنجا ثبت نام کردیم؛{منظور از آقای بازیگر همان بازیگر برخی از آثار تاریخی سالهای ابتدای انقلاب و آثار مناسبتی سالهای اخیر است}

هنگام اجرای یک تئاتر در آموزشگاه موردنظر سروکله ی فرد موردنظر پیدا شد

“ع” درباره آشنایی خود با کارگردان موردنظر به سینماژورنال اظهار داشت: در این آموزشگاه سه ترم تحصیل کردم. ترم آخر تحصیل در آموزشگاه که مقارن ابتدای سال ۹۴ بود مشغول اجرای تئاتری بودم که آن فرد برای دیدن اجرا ی ما آمد و بعد از تماشای اجرا گفت برای بازی در پروژه جدیدش که “قو” نام داشت قصد دارد از من استفاده کند و این ابتدای آشنایی ما بود.

استادمان در آموزشگاه این کارگردان را تأیید کرد

وقتی از این دختر جوان پرسیدیم که آیا درباره این کارگردان با مدیر آموزشگاهش یعنی همان آقای بازیگر مشورت نکرده وی به سینماژورنال گفت: اتفاقا هم با مشاور ایشان در آموزشگاه و هم با استادمان در آموزشگاه که یکی از چهره های بنام تئاتر است درباره این فرد صحبت کردم و هر دو ایشان را تأیید کردند و مرا تشویق کردند به همکاری وگرنه من هم که آدمی نبودم بی تحقیق درباره سوابق کارگردان پاسخ مثبت دهم.

برای صحبت درباره فیلمنامه مرتب در جلسات مختلف حضور داشتم

او سپس با بیان مراودات بعدی خود با این فرد اظهار داشت: به واسطه فیلمنامه “قو” که ایشان بنا بود با مضمون میزان امنیت در ایران آن را بسازد مرتب در جلسات مختلفی حضور داشتم که به غیر از وی بازیگران دیگری هم در آن حضور داشتند از جمله فرزند یکی از کارگردانان شناخته شده ژانر تاریخی.

وی ادامه داد: مرتب به بهانه آشنایی با کاراکتر و دورخوانی فیلمنامه دور هم جمع می شدیم و در این مدت ایشان مرتب مرا به عنوان بازیگر اصلی فیلم “قو” معرفی می کرد؛ فیلمی که طبق ادعای ایشان بنا بود با سرمایه گذاری یک آلمانی تولید شود! در نهایت نیز به بهانه یکی از همین جلسات کاری، آن اتفاق برایم رقم خورد.

تولید فیلمنامه ای که وجود امنیت در ایران را زیر سوال می برد با سرمایه گذاری یک آلمانی!

“ع” با اشاره به اینکه فیلمنامه “قو” درباره دختر جوانی بوده که از آلمان به ایران می آید و در این بین کشمکشی صورت می‌گیرد میان وی و نامزدی که بزرگ شده ایران است درباره میزان امنیت در داخل کشور به سینماژورنال گفت: فیلمنامه این کار ماهیتی ضدایرانی داشت و در طول فیلمنامه سعی می شد القاء شود زنان در ایران امنیت ندارند. شاید یکی از دلایلی که فیلم سرمایه گذار ایرانی پیدا نکرده بود همین بود و البته دلیل دیگرش به سوابق این کارگردان در تولید دو فیلم توقیفی قبلی بازمی گشت.

از او پرسیدیم که آیا همین مضمون شما را به نگرفتن پروانه ساخت توسط وی مشکوک نکرده بود، او اظهار داشت: در ابتدا که مرتب می‌گفت ظرف روزهای آینده پروانه ساخت خواهیم گرفت ولی در نهایت هم پروانه ساخت نگرفت.

من در خانواده معتقدی بزرگ شده بودم

“ع” درباره ماجراهای پس از آن حادثه بیان داشت: من در خانواده معتقدی بزرگ شده بودم و برای همین از هر گونه رابطه قبل از ازدواج پرهیز می کردم و فعلی که از ایشان رخ داد مصداق بارز تعرض بود. ضمن اینکه پیگیری قضایی هم از طریق پزشکی قانونی و هم آزمایش دی.ان.ای تأیید این امر بود.

“ع” با اشاره به وضعیت روحی خرابش در روزهای بعد از آن اتفاق به سینماژورنال گفت: بعد از آن اتفاق حدودا ده روزی طول کشید تا از ایشان شکایت کنم؛ دلیل اش هم این بود که در شوک روحی بدی به سر می بردم و واقعا قدرت تحلیل این شرایط را نداشتم. بعد از آن اما خیلی زود از ایشان شکایت کردم و وی هم بلافاصله بعد از تأییدیه پزشکی قانونی احضار شد اما منکر قضیه شد و به دنبال آن دستور انجام آزمایش دی.ان.ای صادر شد. انجام این آزمایش حدودا ۶ ماه طول کشید و در این مدت ایشان مرتب برای من پیغام می فرستاد.
او در ادامه گفت: ابتدا پیغام ها از جنس تطمیع بود و وعده های مالی و ازدواج اما بعد کار به پیغامهای تهدیدآمیز رسید که همین مرا در پیگیری قضیه راسختر کرد.

در روز دادگاه ادعا کرد من صیغه‌اش بوده‌ام

وی افزود: در نهایت اواخر دی ماه به دادگاه رفتیم و نتیجه آزمایش دی.ان.ای که علیه ایشان بود به او ابلاغ شد. یادم می‌آید در آن جلسه به ایشان تأکید شد که اگر صادقانه برخورد کند به ایشان تخفیف مجازات میخورد اما ایشان باز هم ماجرا را کتمان کرد و وقتی نتیجه دی.ان.ای به او ابلاغ شد ادعا که من همسر صیغه‌ای اش بوده‌ام! اینجا بود که به ایشان تأکید شد دوشیزه بدون اذن پدر نمی‌تواند حتی صیغه کسی شود که مجددا وی سفسطه کرد و از این گفت که مرا صیغه کرده بود تا حین همکاری به گناه نیفتم که البته هیچ کدام از این گفته ها هم کارگر نیفتد و در نهایت همان روز دادگاه ایشان را بازداشت کردند.

صفحه اجتماعی‌اش را از طریق برادرش به‌روز می کرد که کسی شک نکند در زندان است

“ع” خاطرنشان ساخت: از اواخر دی ماه تا اواخر بهمن ماه که حکم صادر شود فرد موردنظر در بازداشت موقت به سر می برد اما سعی می‌کرد صفحه اجتماعی اش را از طریق برادرش به روزکند تاکسی متوجه ماجرای محکومیتش نشود.

اعتراض کردم چون فکر می‌کردم آسیبی که ایشان به من زده به شدت بالاتر از حکم است

او درباره چرایی اعتراضش به حکم صادره که ۱۰۰ ضربه شلاق و دو سال محرومیت از فعالیتهای هنری است به سینماژورنال گفت: اعتراض کردم چون فکر می کردم آسیبی که ایشان به من زده به شدت بالاتر است. ایشان نه تنها با آبروی من بازی کرد که با آبروی پدر و خانواده ام هم بازی کرد. حتی در خوابگاه دانشجویی هم از آزارهای ایشان در امان نبودم. این را بگذارید کنار تهدیدات مختلفی که از جانب ایشان حین آغاز پیگیری قضایی شکل گرفت.

“ع” تأکید کرد: من به لحاظ روحی به شدت آسیب دیده ام و این آسیب دیدگی حالا حالاها با من است پس نباید به من خرده بگیرند که چرا در پیگیری شکایتم این قدر راسخ هستم.

یک کارگردان زن صاحب‌نام از جسارتم تشکر کرد

او درباره برخورد اهالی هنر با این ماجرا هم روایت جالبی را به سینماژورنال ارائه داده است. وی گفت: اخیرا تماسی با یکی از کارگردانان زن صاحب نام که در همین سالهای اخیر فیلمی درباره تجاوز به دختران ساخته است داشتم و ایشان به شدت از من تشکر کرد که جسارت به خرج داده ام و جلوی این اتفاق ایستاده ام. وی صراحتا به من گفت راهم درست است. با این حال بودند برخی چهره های نه چندان مطرح هم که مرا از عاقبت پیگیری قضایی ترساندند که خوشبختانه حرفهای آنها خللی در اراده من ایجاد نکرد./ پایش