برچسب: خط

زیرمیزی خط قرمز وزارت بهداشت است

زیرمیزی خط قرمز وزارت بهداشت است

به گزارش جهان به نقل از مهر، دکتر ایرج حریرچی در جلسه ستاد کشوری نظارت بر اجرای تعرفه ها، با تقدیر و تشکر از اقدامات صورت گرفته دانشگاه های علوم پزشکی، سازمان نظام پزشکی و همراهی جامعه پزشکی در دو سال و نیم گذشته، افزود: با تلاش و همراهی جامعه پزشکی و مردم خوشبختانه بخش قابل توجهی از پرداخت‌های غیر قانونی و تخلفاتی که در این حوزه صورت می‌گرفت، سامان یافته است و نهادینه سازی و استمرار این امر خطیر حتمی و اجتناب ناپذیر است.
 
وی با اشاره به اینکه، پرداخت‌های غیرمتعارف برای خدمات پزشکی خط قرمز وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی است، افزود: در این نشست چهار استان از عملکرد خود گزارشاتی را ارائه دادند و از تلاش های ستادهای استانی و دست اندرکاران در این خصوص تقدیر و تشکر شد.
 
به گفته معاون کل وزارت بهداشت، وضعیت دریافت های غیرمتعارف در تمامی بیمارستان های دولتی و خصوصی شهرستان ها به صفر رسیده و در بیمارستان های خصوصی تهران نیز به میزان بسیار زیاد کاهش یافته است.
 
قائم مقاوم وزیر بهداشت در ادامه تصریح کرد: در خصوص بعضی دریافت های غیر متعارف که بطور غیر مستقیم احتمالا شکل می گیرد، مقرر گردید که وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی با افراد متخلف از مسیر قانونی برخورد کنند و همچنین اقدامات پیشگیرانه نیز در این خصوص صورت پذیرد.
 
حریرچی تاکید نمود: در مواردی که برخی مراکز درمانی کد های اضافه در پرونده ها لحاظ کنند که با شرح عمل مطابقت نداشته باشد، با هماهنگی سازمان های بیمه ای و نظام پزشکی پرونده ها را بصورت رندوم (تصادفی )بررسی و بر اساس قانون و نظر کارشناسی اقدام خواهد شد.
 
وی با اشاره به فشار ناشی از عواقب به تاخیر افتادن پرداختی بیمه های پایه و تکمیلی به بیمارستانها و همچنین تاخیر در تصویب تعرفه های پزشکی بر جامعه خدوم پزشکی، گفت: انتظار می رود تلاش های مجموعه وزارت بهداشت و رفاه و سازمان نظام پزشکی با همان شدت و علاقه استمرار یابد و جامعه پزشکی همچون گذشته تعرفه های درمانی را رعایت نمایند.
 
حریرچی در پایان گفت: تمامی پرداخت ها در خدمات بستری صرفا از طریق صورتحساب بیمارستان باید صورت بگیرد و هرگونه دریافتی خارج از بیمارستان به هر میزانی خلاف مقررات است و هموطنان می تواند موارد مربوطه را به شماره ۱۶۹۰ گزارش کنند.

زیرمیزی خط قرمز وزارت بهداشت است

به گزارش جهان به نقل از مهر، دکتر ایرج حریرچی در جلسه ستاد کشوری نظارت بر اجرای تعرفه ها، با تقدیر و تشکر از اقدامات صورت گرفته دانشگاه های علوم پزشکی، سازمان نظام پزشکی و همراهی جامعه پزشکی در دو سال و نیم گذشته، افزود: با تلاش و همراهی جامعه پزشکی و مردم خوشبختانه بخش قابل توجهی از پرداخت‌های غیر قانونی و تخلفاتی که در این حوزه صورت می‌گرفت، سامان یافته است و نهادینه سازی و استمرار این امر خطیر حتمی و اجتناب ناپذیر است.
 
وی با اشاره به اینکه، پرداخت‌های غیرمتعارف برای خدمات پزشکی خط قرمز وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی است، افزود: در این نشست چهار استان از عملکرد خود گزارشاتی را ارائه دادند و از تلاش های ستادهای استانی و دست اندرکاران در این خصوص تقدیر و تشکر شد.
 
به گفته معاون کل وزارت بهداشت، وضعیت دریافت های غیرمتعارف در تمامی بیمارستان های دولتی و خصوصی شهرستان ها به صفر رسیده و در بیمارستان های خصوصی تهران نیز به میزان بسیار زیاد کاهش یافته است.
 
قائم مقاوم وزیر بهداشت در ادامه تصریح کرد: در خصوص بعضی دریافت های غیر متعارف که بطور غیر مستقیم احتمالا شکل می گیرد، مقرر گردید که وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی با افراد متخلف از مسیر قانونی برخورد کنند و همچنین اقدامات پیشگیرانه نیز در این خصوص صورت پذیرد.
 
حریرچی تاکید نمود: در مواردی که برخی مراکز درمانی کد های اضافه در پرونده ها لحاظ کنند که با شرح عمل مطابقت نداشته باشد، با هماهنگی سازمان های بیمه ای و نظام پزشکی پرونده ها را بصورت رندوم (تصادفی )بررسی و بر اساس قانون و نظر کارشناسی اقدام خواهد شد.
 
وی با اشاره به فشار ناشی از عواقب به تاخیر افتادن پرداختی بیمه های پایه و تکمیلی به بیمارستانها و همچنین تاخیر در تصویب تعرفه های پزشکی بر جامعه خدوم پزشکی، گفت: انتظار می رود تلاش های مجموعه وزارت بهداشت و رفاه و سازمان نظام پزشکی با همان شدت و علاقه استمرار یابد و جامعه پزشکی همچون گذشته تعرفه های درمانی را رعایت نمایند.
 
حریرچی در پایان گفت: تمامی پرداخت ها در خدمات بستری صرفا از طریق صورتحساب بیمارستان باید صورت بگیرد و هرگونه دریافتی خارج از بیمارستان به هر میزانی خلاف مقررات است و هموطنان می تواند موارد مربوطه را به شماره ۱۶۹۰ گزارش کنند.

زیرمیزی خط قرمز وزارت بهداشت است

آپدیت آفلاین نود 32

car

تولید فناوری، خط قرمز شرکت‌های ایرانی!

تولید فناوری، خط قرمز شرکت‌های ایرانی!

جهان نیوز – دکتر سیدامیر سیاح: قسمتهای اخیر سریال جومونگ که برای چندمین بار پخش می شود، حاوی نکته ای خاص در موضوع دستیابی به فناوری است:
 
رازی که جومونگ برملا کرد
تسو و جومونگ برای ولیعهدی رقابت دارند. مشکل بزرگ کشورشان، نداشتن سلاح های فولادی است. استاد موفالمو کارگاه اسلحه سازی بویو را اداره می کند اما نمی تواند شمشیر فولادی بسازد. کشور بویو از سوی برخی همسایه ها تهدید میشود و شکستن شمشیرهای سربازان بویو در برابر شمشیرهای فولادی دشمن، سخت نگران کننده شده است.
تسو برای خوش خدمتی، مخفیانه به کشور همسایه و متخاصم می رود و تعدادی آهنگر می آورد تا فناوری تولید شمشیرهای فولادی را به صنعتگران بویو انتقال دهند. مشکل بویو به ظاهر حل می شود اما صنعتگران خارجی بدون یاد دادن راز ساختن سلاح های فولادی به استادموفالمو، تعدادی شمشیر میسازند و با بالاگرفتن تنش میان کشورشان و بویو، ناگهان به کشورشان می گریزند و دست ارتش بویو را در پوست گردو می گذارند…
از آنسو، جومونگ، با دیدن مخفی کاری آهنگران کشور همسایه ابتدا با ارسال چند جاسوس سعی می کند راز فنی آنها را سرقت کند. بعد برای استادموفالمو امکاناتی فراهم می کند تا با تحقیق و آزمایش، فناوری ساخت شمشیرهای فولادی را بدست آورد. موفالمو بعد از مدتی موفق می شود شمشیرهایی محکمتر از شمشیرهای کشور همسایه بسازد و در نتیجه بویو در جنگ پیروز می شود…
چرخه وابستگی و بیچارگی تولیدکننده ایرانی
بسیاری از کارشناسان و حتی مسوولان درجه اول کشور، تصور و تبلیغ می کنند راه غلبه بر ضعف فناوری و کیفیت پایین محصولات ایرانی، «انتقال فناوری» از خارج است، غافل از این که صاحبان فناوری، این بزرگترین ثروتشان را به راحتی و ارزان بدست نیاورده اند و به راحتی به کسی انتقال نخواهد داد و حداکثر، کشوری مثل ایران را پایگاه تولید محصولاتشان می کنند یعنی ارزش افزوده بالا ناشی از تحقیق و توسعه و مالکیت دانش فنی سهم آنها و حقوق ناچیز کارگری، سهم ما.
کشورهای صاحب فناوری اگر هم دانشی انتقال دهند، حداکثر فناوری در شرف کهنه شدن را با منت، می فروشند. فناوری ای که تا استقرار خط تولید و رسیدن محصولش به بازار، محصول بهتر و با فناوری جدیدتر خودشان را روانه بازار می کنند.
این داستان تقریبا برای همه محصولات صنعتی با فناوری دریافتی از خارج تکرار شده است. از خودرو تا انواع لوازم خانگی. در نتیجه تولیدکننده ایرانی همیشه در مرز ورشکستگی و درگیر مشکلات حاد باقی مانده است و هیچ وقت سودی بدست نیاورده تا به تحقیق و تولید فناوری بپردازد. این همان چرخه وابستگی و ضعف دائمی تولیدکننده ایرانی است.
چه باوری به جامعه کارشناسی ایران القا شده؟
کسانی که از سالها پیش اصطلاح «انتقال فناوری» را در ایران تعریف کرده بر سر زبانها انداخته اند، به جامعه کارشناسی ایران چنین تلقین کرده اند که اختراع (invention) هنر منحصر به فرد آمریکایی ها و حداکثر اروپای غربی ها و نوآوری (innovation) هنر شرقی هایی مانند ژاپنی ها، کره ای هاست. صنعتگر ایرانی حتی توان تقلید (imitation) هم ندارد چون تقلید و کپی کاری هنر و کار چینی هاست. این تفکر خودباخته و استعماری به ایرانی جماعت القا کرده کشور تو نفت دارد. نفت خام صادر کن و از محصولات درجه یک خارجی لذت ببر. مثل شیخ نشین های نفتی. اگر هم برای پرستیژ یا ایجاد اشتغال نیاز به تولیدات صنعتی داشتی، ناچاری انتقال فناوری بدهی و «تحت لیسانس» شرکتهای بین المللی کار کنی چون تو نمی توانی به مرز علم و فناوری برسی. فناوری پیشرفته و متصل به خط تولید، ساحتی است که شرکتهای ایرانی هیچوقت توان ورود به آن را نخواهند یافت چون نمی توانند با شرکتهای بین المللی رقابت کنند.
کسانی که چنین ذهنیاتی به جامعه کارشناسی ایرانی تلقین کرده اند، دانشگاه و پژوهشگاه صنعتی ایرانی را هم صرفا برای آشنایی و بازخوانی دستاوردهای علمی غرب، طراحی کرده اند طوری که از دانشگاه صنعتی ایرانی «فناوری متصل به خط تولید» بیرون نیاید و کارویژه دانشگاه ایرانی، شناسایی و دستچین نخبه های ایرانی برای مهاجرت به غرب و کار در شرکتهای بزرگ و بین المللی است. به همین دلیل هم رسانه های خارجی و دنباله های داخلی آنها، دستیابی دانشمندان ایرانی به فناوریهای پیشرفته را یا یکسره نادیده می گیرند یا تخطئه می کنند(اگرهم در این میان شرکتی ایرانی بتواند با تحقیق و توسعه، محصولی با فناوری جدید راهی بازار کند، با انواع روشها از دستکاری تعرفه ها توسط خائنان نفوذی گرفته تا دامپینگ علنی، شرکت ایرانی را از ورود به خط قرمز «تولید فناوری» باز دارند. برای شاهد مثال عینی این ادعا، از شرکت مپنا در جنوب کرج بازدید کنید.
اقتصادمقاومتی چه می گوید؟
نفطه کانونی در مفهوم اقتصادمقاومتی، همین شکستن انگاره ناتوانی صنعتگر و محقق ایرانی است. اقتصادمقاومتی می گوید ایده استعماری و شکست خورده انتقال تکنولوژی(به مفهومی که به ما تلقین شده) را کنار بگذارید و با حداکثر همکاری بین المللی، «یادگیری و تولید فناوری» را جایگزین «انتقال فناوری» کنید. اقتصادمقاومتی می گوید، تولیدکننده ایرانی باید از مسیر تحقیق، به مرز فناوری و حتی ورای آن برسد و محصولی قابل رقابت در بازارهای جهانی بسازد تا «صادرات محصولات دانش بنیان»، ویژگی اقتصاد ایران باشد. این کاری است که برخلاف القای دشمنان، ایرانی می تواند انجام دهد. این کاری است که کره جنوبی طی 50سال گذشته پیمود و اکنون به شکلی غیرمستقیم، جومونگ راز آن را برملا می کند.
 

تولید فناوری، خط قرمز شرکت‌های ایرانی!

جهان نیوز – دکتر سیدامیر سیاح: قسمتهای اخیر سریال جومونگ که برای چندمین بار پخش می شود، حاوی نکته ای خاص در موضوع دستیابی به فناوری است:
 
رازی که جومونگ برملا کرد
تسو و جومونگ برای ولیعهدی رقابت دارند. مشکل بزرگ کشورشان، نداشتن سلاح های فولادی است. استاد موفالمو کارگاه اسلحه سازی بویو را اداره می کند اما نمی تواند شمشیر فولادی بسازد. کشور بویو از سوی برخی همسایه ها تهدید میشود و شکستن شمشیرهای سربازان بویو در برابر شمشیرهای فولادی دشمن، سخت نگران کننده شده است.
تسو برای خوش خدمتی، مخفیانه به کشور همسایه و متخاصم می رود و تعدادی آهنگر می آورد تا فناوری تولید شمشیرهای فولادی را به صنعتگران بویو انتقال دهند. مشکل بویو به ظاهر حل می شود اما صنعتگران خارجی بدون یاد دادن راز ساختن سلاح های فولادی به استادموفالمو، تعدادی شمشیر میسازند و با بالاگرفتن تنش میان کشورشان و بویو، ناگهان به کشورشان می گریزند و دست ارتش بویو را در پوست گردو می گذارند…
از آنسو، جومونگ، با دیدن مخفی کاری آهنگران کشور همسایه ابتدا با ارسال چند جاسوس سعی می کند راز فنی آنها را سرقت کند. بعد برای استادموفالمو امکاناتی فراهم می کند تا با تحقیق و آزمایش، فناوری ساخت شمشیرهای فولادی را بدست آورد. موفالمو بعد از مدتی موفق می شود شمشیرهایی محکمتر از شمشیرهای کشور همسایه بسازد و در نتیجه بویو در جنگ پیروز می شود…
چرخه وابستگی و بیچارگی تولیدکننده ایرانی
بسیاری از کارشناسان و حتی مسوولان درجه اول کشور، تصور و تبلیغ می کنند راه غلبه بر ضعف فناوری و کیفیت پایین محصولات ایرانی، «انتقال فناوری» از خارج است، غافل از این که صاحبان فناوری، این بزرگترین ثروتشان را به راحتی و ارزان بدست نیاورده اند و به راحتی به کسی انتقال نخواهد داد و حداکثر، کشوری مثل ایران را پایگاه تولید محصولاتشان می کنند یعنی ارزش افزوده بالا ناشی از تحقیق و توسعه و مالکیت دانش فنی سهم آنها و حقوق ناچیز کارگری، سهم ما.
کشورهای صاحب فناوری اگر هم دانشی انتقال دهند، حداکثر فناوری در شرف کهنه شدن را با منت، می فروشند. فناوری ای که تا استقرار خط تولید و رسیدن محصولش به بازار، محصول بهتر و با فناوری جدیدتر خودشان را روانه بازار می کنند.
این داستان تقریبا برای همه محصولات صنعتی با فناوری دریافتی از خارج تکرار شده است. از خودرو تا انواع لوازم خانگی. در نتیجه تولیدکننده ایرانی همیشه در مرز ورشکستگی و درگیر مشکلات حاد باقی مانده است و هیچ وقت سودی بدست نیاورده تا به تحقیق و تولید فناوری بپردازد. این همان چرخه وابستگی و ضعف دائمی تولیدکننده ایرانی است.
چه باوری به جامعه کارشناسی ایران القا شده؟
کسانی که از سالها پیش اصطلاح «انتقال فناوری» را در ایران تعریف کرده بر سر زبانها انداخته اند، به جامعه کارشناسی ایران چنین تلقین کرده اند که اختراع (invention) هنر منحصر به فرد آمریکایی ها و حداکثر اروپای غربی ها و نوآوری (innovation) هنر شرقی هایی مانند ژاپنی ها، کره ای هاست. صنعتگر ایرانی حتی توان تقلید (imitation) هم ندارد چون تقلید و کپی کاری هنر و کار چینی هاست. این تفکر خودباخته و استعماری به ایرانی جماعت القا کرده کشور تو نفت دارد. نفت خام صادر کن و از محصولات درجه یک خارجی لذت ببر. مثل شیخ نشین های نفتی. اگر هم برای پرستیژ یا ایجاد اشتغال نیاز به تولیدات صنعتی داشتی، ناچاری انتقال فناوری بدهی و «تحت لیسانس» شرکتهای بین المللی کار کنی چون تو نمی توانی به مرز علم و فناوری برسی. فناوری پیشرفته و متصل به خط تولید، ساحتی است که شرکتهای ایرانی هیچوقت توان ورود به آن را نخواهند یافت چون نمی توانند با شرکتهای بین المللی رقابت کنند.
کسانی که چنین ذهنیاتی به جامعه کارشناسی ایرانی تلقین کرده اند، دانشگاه و پژوهشگاه صنعتی ایرانی را هم صرفا برای آشنایی و بازخوانی دستاوردهای علمی غرب، طراحی کرده اند طوری که از دانشگاه صنعتی ایرانی «فناوری متصل به خط تولید» بیرون نیاید و کارویژه دانشگاه ایرانی، شناسایی و دستچین نخبه های ایرانی برای مهاجرت به غرب و کار در شرکتهای بزرگ و بین المللی است. به همین دلیل هم رسانه های خارجی و دنباله های داخلی آنها، دستیابی دانشمندان ایرانی به فناوریهای پیشرفته را یا یکسره نادیده می گیرند یا تخطئه می کنند(اگرهم در این میان شرکتی ایرانی بتواند با تحقیق و توسعه، محصولی با فناوری جدید راهی بازار کند، با انواع روشها از دستکاری تعرفه ها توسط خائنان نفوذی گرفته تا دامپینگ علنی، شرکت ایرانی را از ورود به خط قرمز «تولید فناوری» باز دارند. برای شاهد مثال عینی این ادعا، از شرکت مپنا در جنوب کرج بازدید کنید.
اقتصادمقاومتی چه می گوید؟
نفطه کانونی در مفهوم اقتصادمقاومتی، همین شکستن انگاره ناتوانی صنعتگر و محقق ایرانی است. اقتصادمقاومتی می گوید ایده استعماری و شکست خورده انتقال تکنولوژی(به مفهومی که به ما تلقین شده) را کنار بگذارید و با حداکثر همکاری بین المللی، «یادگیری و تولید فناوری» را جایگزین «انتقال فناوری» کنید. اقتصادمقاومتی می گوید، تولیدکننده ایرانی باید از مسیر تحقیق، به مرز فناوری و حتی ورای آن برسد و محصولی قابل رقابت در بازارهای جهانی بسازد تا «صادرات محصولات دانش بنیان»، ویژگی اقتصاد ایران باشد. این کاری است که برخلاف القای دشمنان، ایرانی می تواند انجام دهد. این کاری است که کره جنوبی طی 50سال گذشته پیمود و اکنون به شکلی غیرمستقیم، جومونگ راز آن را برملا می کند.
 

تولید فناوری، خط قرمز شرکت‌های ایرانی!

بک لینک رنک 8

تکنولوژی جدید

زنگنه: از احیای خط لوله صلح استقبال می‌کنیم

زنگنه: از احیای خط لوله صلح استقبال می‌کنیم

 

به گزارش خبرنگار ایسنا، پاکستان، ایران و هند زمانی قرار بود سه سر قراردادی باشند که بر اساس آن ایران به این دو کشور از طریق یک خط لوله گاز صادر کند؛ قراردادی که هند پنج سال پس از پیوستن به آن پشیمان شده و پا پس کشید.

پاکستان نیز اگرچه قرارداد خود را با ایران فسخ نکرده و می‌گوید همچنان مشتری گاز ایران است اما هیچ اقدامی برای لوله‌کشی تا مرز برای دریافت گاز نکرده و ایران نیز مدت‌ها است فرصت می‌دهد تا پاکستان در این راستا اقدام کند.

ایران اما به دنبال افزایش مشتریان گازی خود در پساتحریم است و کشورهای نزدیک و همسایه نیز اولویت‌های صادراتی ایران به شمار می‌روند.

وزیر نفت هند مسافر تهران است و قرار است با بیژن زنگنه دیداری داشته باشد، زنگنه درباره احتمال طرح دوباره موضوع پیوستن هند به طرح خط لوله صلح و احیای این طرح می‌گوید که فکر نمی‌کند برنامه‌ای برای این موضوع در این دیدار مطرح شود.

او با تاکید بر اینکه احیای خط لوله صلح باید از سوی هندی‌ها در این دیدار مطرح شود، اظهار کرد: ما به اجرای این طرح علاقه‌مند بوده‌ایم اما آن‌ها روابط را قطع کردند.

زنگنه افزود: ما از طرح دوباره موضوع خط لوله صلح استقبال می‌کنیم و این هندی‌ها بودند که علاقه‌ای به این موضوع نداشتند.

پیش‌تر امیرحسین زمانی‌نیا، معاون وزیر نفت نیز درباره صادرات گاز به هند از بستر دریا، اظهار کرده بود که مطالعه صادرات گاز از بستر دریا از سوی یک شرکت هندی در حال انجام است.

زنگنه: از احیای خط لوله صلح استقبال می‌کنیم

 

به گزارش خبرنگار ایسنا، پاکستان، ایران و هند زمانی قرار بود سه سر قراردادی باشند که بر اساس آن ایران به این دو کشور از طریق یک خط لوله گاز صادر کند؛ قراردادی که هند پنج سال پس از پیوستن به آن پشیمان شده و پا پس کشید.

پاکستان نیز اگرچه قرارداد خود را با ایران فسخ نکرده و می‌گوید همچنان مشتری گاز ایران است اما هیچ اقدامی برای لوله‌کشی تا مرز برای دریافت گاز نکرده و ایران نیز مدت‌ها است فرصت می‌دهد تا پاکستان در این راستا اقدام کند.

ایران اما به دنبال افزایش مشتریان گازی خود در پساتحریم است و کشورهای نزدیک و همسایه نیز اولویت‌های صادراتی ایران به شمار می‌روند.

وزیر نفت هند مسافر تهران است و قرار است با بیژن زنگنه دیداری داشته باشد، زنگنه درباره احتمال طرح دوباره موضوع پیوستن هند به طرح خط لوله صلح و احیای این طرح می‌گوید که فکر نمی‌کند برنامه‌ای برای این موضوع در این دیدار مطرح شود.

او با تاکید بر اینکه احیای خط لوله صلح باید از سوی هندی‌ها در این دیدار مطرح شود، اظهار کرد: ما به اجرای این طرح علاقه‌مند بوده‌ایم اما آن‌ها روابط را قطع کردند.

زنگنه افزود: ما از طرح دوباره موضوع خط لوله صلح استقبال می‌کنیم و این هندی‌ها بودند که علاقه‌ای به این موضوع نداشتند.

پیش‌تر امیرحسین زمانی‌نیا، معاون وزیر نفت نیز درباره صادرات گاز به هند از بستر دریا، اظهار کرده بود که مطالعه صادرات گاز از بستر دریا از سوی یک شرکت هندی در حال انجام است.