واکسینه‌کردن فرزندان برابر تفکرات‌نامناسب

واکسینه‌کردن فرزندان برابر تفکرات‌نامناسب

به گزارش جهان به نقل از تسنیم، داشتن فرزندان سالم، آرزوی هر پدر و مادری است. البته که سلامت جسمانی فرزندان یک اولویت اساسی و حیاتی است اما سلامت فکری آنها به همان اندازه برای والدین مهم است. نمی توان پدر و مادری را پیدا کرد که از وجود فرزندی با جسم سالم ولی فکری بیمار و منحرف، راضی و شادمان باشد. برای این که فرزندانمان گذشته از سلامت جسمانی، از سلامت فکری هم برخوردار باشند، چه کارهایی باید بکنیم؟

چگونه بذر تفکر سالم را در وجود فرزندانمان پرورش بدهیم؟

جای هیچ بحثی نیست که بچه های ما از بچه های نسل قدیم باهوش تر شده اند اما این لزوماً به آن معنا نیست که آنها متفکر تر هم شده باشند. در واقع رشد تکنولوژی که از طریق افزایش تحریکات محیطی موجبات رشد هوشی بیشتر فرزندان ما را فراهم کرده است، از سویی دیگر به دلیل سرعت و تنوع نامحدود خود، فرصت فکر کردن را هم از آنها گرفته است. نتیجه این معادله آن شده است که امروز ما می بینیم فرزندانمان به سادگی هر چیزی را که در رسانه ها و یا از دیگران می بینند می پذیرند، هر حرفی را که می شنوند تکرار می کنند و یا هر رفتاری را که می بینند تقلید می کنند. البته منظورم این است که تقصیر این اتفاق را کاملاً بر گردن تکنولوژی بیندازیم. تقصیر بزرگتر متوجه خود ما پدر و مادرها است. چرا که آموختن تفکر کردن وظیفه ما بوده و است.

اگر می خواهید فرزندانی داشته باشید که بیشتر اهل فکر کردن باشند و از سبک تفکر سالم و متناسب با فرهنگ خودمان برخوردار باشند لازم است چند کار را انجام بدهید:

خودتان اهل تفکر باشید

شما به عنوان پدر و مادر، اولین افراد مورد علاقه فرزندانتان هستید و به همین دلیل می توانید تأثیری تعیین کننده و مادام العمر روی آنها داشته باشید. اگر فرزندتان شما را در حال مطالعه ببیند، اگر شما را اهل تحلیل و نقد خوانده ها و دیده ها و شنیده ها بداند و اگر ببیند که قبل از هر کاری فکر می کنید، تفکر کردن را از شما خواهد آموخت.

در سرمشق دهی ثبات داشته باشید

فرض کنید که شما می خواهید یک سبک فکری خوب را به فرزندتان منتقل کنید. مثلاً می خواهید تفکر امیدوار بودن را به او یاد بدهید. روشن است که میزان یادگیری فرزندتان به میزان پای بندی شما به تفکر تان بستگی زیادی خواهد داشت. برای مثال اگر دم از اهمیت امیدوار بودن بزنید ولی در یک مهمانی حرف های ناامید کننده بگویید، نباید انتظار داشته باشید که فرزندتان این درس را به طور کامل از شما یاد بگیرد.

به تفکرات سالم، جاذبه بدهید

فرض کنید می خواهید به فرزندتان تفکرات اعتقادی را یاد بدهید، مثلاً می خواهید حجاب و یا نماز را به او یاد بدهید. برای اینکه این تفکرات در فرزند شما نهادینه شوند باید از طریق جذابیت ایجاد کردن برای آنها، فرزندتان را نسبت به آن راغب تر کنید. این جاذبه ها باید متناسب با سن فرزند باشند و با صبر و حوصله و خوش خلقی پیگیری شوند.

به فرزندتان اجازه تحقیق و پرسش بدهید

بچه ها به خصوص وقتی بزرگتر می شوند سؤالاتی از شما می کنند که شاید بر خلاف باورهایتان باشند. از شنیدن این سؤال ها تعجب نکنید و با آن ها مثل یک تابو برخورد نکنید. به جای آن سعی کنید با بازی و محبت و در حد مقتضیات سنی او پاسخ سؤالاتش را بدهید. اگر پاسخ سؤالی را بلافاصله نمی دانید به فرزندتان بگویید که باید درباره آن تحقیق کنید و بعد از تحقیق کردن، جواب سؤال او را بدهید و یا او را نزد کسی ببرید که می تواند پاسخ او را بدهد. نظر فرزندتان را هم بشنوید و با آن محترمانه برخورد کنید.

فرزندتان را انتخابگر بار بیاورید

ما پدر و مادر ها عادت داریم از بچگی در همه موارد به جای فرزندانمان تصمیم بگیریم، از خورد و خوراک شان گرفته تا بازی کردنشان. البته که ما موظفیم مراقب امنیت جسمانی و روانی بچه هایمان باشد اما این به معنای آن نیست که نباید اجازه هیچ انتخاب و اشتباهی را به آنها بدهیم. اگر می خواهید فرزندتان آدم متفکری باشد در مواردی که خطری وجود ندارد به او اجازه انتخاب کردن و بعضاً اشتباه کردن بدهید. و اجازه بدهید که او به اشتباه خودش پی ببرد بدون اینکه شما سرزنشش کنید.

مثالی می زنم مدتی پیش به یک مهمانی رفته بودم که قرار بود تعدادی مهمان دیگر هم به آنجا بیایند. یکی از مهمان ها بچه ای داشت که همسن فرزند صاحبخانه بود. صاحبخانه به تازگی اسباب بازی جالبی را برای فرزندشان خریده بودند و بچه اصرار داشت که آن اسباب بازی را به دوست مهمانش نشان بدهد و با هم با آن بازی کنند. واکنشی که مادر آن کودک نشان داد خیلی جالب بود: او وقتی اصرار فرزندش را دید نشست و با او چند دقیقه صحبت کرد. به او گفت که این اسباب بازی حساس است و ممکن است او و دوستش ناخواسته آن را خراب کنند. و چون فرزندش چند روز پیش به او گفته بود که چقدر این اسباب بازی را دوست دارد می داند که اگر آن خراب بشود او خیلی ناراحت خواهد شد. اما بچه که همچنان اصرار داشت خواسته اش را تکرار می کرد. مادر که سماجت او را دید، به او گفت «تو دو تا انتخاب داری یک انتخاب خوب، یک انتخاب اشتباه. انتخاب خوب این است که از این اسباب بازی استفاده نکنی و با وسایل دیگرت با دوستت بازی کنی و انتخاب اشتباه اینکه با همین اسباب بازی بازی کنی که به نظر من ممکن است خراب بشود. باز هم می خواهی همین اسباب بازی را انتخاب کنی؟» کودک با قاطعیت گفت: بله. مادر گفت «باشد. من هم آرزو می کنم که اسباب بازی ات خراب نشود». مهمان ها آمدند و بچه ها به اتاق دیگری رفتند. یک ساعت نشده فرزند صاحبخانه گریه کنان با اسباب بازی خراب شده (که دوستش خرابش کرده بود) به سراغ مادرش آمد.

مادر بدون اینکه بگوید «مگر به تو نگفتم؟» یا «حالا دیدی؟» و خلاصه بدون هیچ سرزنشی کودکش را به آغوش گرفت و از او پرسید که چه شده؟ وقتی کودک قضیه را تعریف کرد و اسباب بازی شکسته را به او نشان داد مادر به او گفت: « می دانم تو الان خیلی ناراحتی ولی اتفاقی است که افتاده … شاید من باید سفت تر برای خراب نشدن اسباب بازی ات آرزو می کردم». کودک که انگار چیز تازه ای کشف کرده باشد، ناگهان اشک هایش را پاک کرد و گفت: «نه تقصیر خودم بود نباید انتخاب اشتباه را انتخاب می کردم».  مادر با لبخند گونه کودک را بوسید و کودک با احساسی آرام تر به اتاق برگشت.

تفکرات درست او را تقویت کنید

تقویت کردن لزوماً به معنای آن نیست که همیشه به صورت کلامی از فرزندتان تقدیر کنید بلکه به معنای این است که به تناسب سنش او را وارد تصمیمات خانواده کنید. برای مثال در بعضی موارد مناسب با او مشورت کنید.

واکسینه‌کردن فرزندان برابر تفکرات‌نامناسب

به گزارش جهان به نقل از تسنیم، داشتن فرزندان سالم، آرزوی هر پدر و مادری است. البته که سلامت جسمانی فرزندان یک اولویت اساسی و حیاتی است اما سلامت فکری آنها به همان اندازه برای والدین مهم است. نمی توان پدر و مادری را پیدا کرد که از وجود فرزندی با جسم سالم ولی فکری بیمار و منحرف، راضی و شادمان باشد. برای این که فرزندانمان گذشته از سلامت جسمانی، از سلامت فکری هم برخوردار باشند، چه کارهایی باید بکنیم؟

چگونه بذر تفکر سالم را در وجود فرزندانمان پرورش بدهیم؟

جای هیچ بحثی نیست که بچه های ما از بچه های نسل قدیم باهوش تر شده اند اما این لزوماً به آن معنا نیست که آنها متفکر تر هم شده باشند. در واقع رشد تکنولوژی که از طریق افزایش تحریکات محیطی موجبات رشد هوشی بیشتر فرزندان ما را فراهم کرده است، از سویی دیگر به دلیل سرعت و تنوع نامحدود خود، فرصت فکر کردن را هم از آنها گرفته است. نتیجه این معادله آن شده است که امروز ما می بینیم فرزندانمان به سادگی هر چیزی را که در رسانه ها و یا از دیگران می بینند می پذیرند، هر حرفی را که می شنوند تکرار می کنند و یا هر رفتاری را که می بینند تقلید می کنند. البته منظورم این است که تقصیر این اتفاق را کاملاً بر گردن تکنولوژی بیندازیم. تقصیر بزرگتر متوجه خود ما پدر و مادرها است. چرا که آموختن تفکر کردن وظیفه ما بوده و است.

اگر می خواهید فرزندانی داشته باشید که بیشتر اهل فکر کردن باشند و از سبک تفکر سالم و متناسب با فرهنگ خودمان برخوردار باشند لازم است چند کار را انجام بدهید:

خودتان اهل تفکر باشید

شما به عنوان پدر و مادر، اولین افراد مورد علاقه فرزندانتان هستید و به همین دلیل می توانید تأثیری تعیین کننده و مادام العمر روی آنها داشته باشید. اگر فرزندتان شما را در حال مطالعه ببیند، اگر شما را اهل تحلیل و نقد خوانده ها و دیده ها و شنیده ها بداند و اگر ببیند که قبل از هر کاری فکر می کنید، تفکر کردن را از شما خواهد آموخت.

در سرمشق دهی ثبات داشته باشید

فرض کنید که شما می خواهید یک سبک فکری خوب را به فرزندتان منتقل کنید. مثلاً می خواهید تفکر امیدوار بودن را به او یاد بدهید. روشن است که میزان یادگیری فرزندتان به میزان پای بندی شما به تفکر تان بستگی زیادی خواهد داشت. برای مثال اگر دم از اهمیت امیدوار بودن بزنید ولی در یک مهمانی حرف های ناامید کننده بگویید، نباید انتظار داشته باشید که فرزندتان این درس را به طور کامل از شما یاد بگیرد.

به تفکرات سالم، جاذبه بدهید

فرض کنید می خواهید به فرزندتان تفکرات اعتقادی را یاد بدهید، مثلاً می خواهید حجاب و یا نماز را به او یاد بدهید. برای اینکه این تفکرات در فرزند شما نهادینه شوند باید از طریق جذابیت ایجاد کردن برای آنها، فرزندتان را نسبت به آن راغب تر کنید. این جاذبه ها باید متناسب با سن فرزند باشند و با صبر و حوصله و خوش خلقی پیگیری شوند.

به فرزندتان اجازه تحقیق و پرسش بدهید

بچه ها به خصوص وقتی بزرگتر می شوند سؤالاتی از شما می کنند که شاید بر خلاف باورهایتان باشند. از شنیدن این سؤال ها تعجب نکنید و با آن ها مثل یک تابو برخورد نکنید. به جای آن سعی کنید با بازی و محبت و در حد مقتضیات سنی او پاسخ سؤالاتش را بدهید. اگر پاسخ سؤالی را بلافاصله نمی دانید به فرزندتان بگویید که باید درباره آن تحقیق کنید و بعد از تحقیق کردن، جواب سؤال او را بدهید و یا او را نزد کسی ببرید که می تواند پاسخ او را بدهد. نظر فرزندتان را هم بشنوید و با آن محترمانه برخورد کنید.

فرزندتان را انتخابگر بار بیاورید

ما پدر و مادر ها عادت داریم از بچگی در همه موارد به جای فرزندانمان تصمیم بگیریم، از خورد و خوراک شان گرفته تا بازی کردنشان. البته که ما موظفیم مراقب امنیت جسمانی و روانی بچه هایمان باشد اما این به معنای آن نیست که نباید اجازه هیچ انتخاب و اشتباهی را به آنها بدهیم. اگر می خواهید فرزندتان آدم متفکری باشد در مواردی که خطری وجود ندارد به او اجازه انتخاب کردن و بعضاً اشتباه کردن بدهید. و اجازه بدهید که او به اشتباه خودش پی ببرد بدون اینکه شما سرزنشش کنید.

مثالی می زنم مدتی پیش به یک مهمانی رفته بودم که قرار بود تعدادی مهمان دیگر هم به آنجا بیایند. یکی از مهمان ها بچه ای داشت که همسن فرزند صاحبخانه بود. صاحبخانه به تازگی اسباب بازی جالبی را برای فرزندشان خریده بودند و بچه اصرار داشت که آن اسباب بازی را به دوست مهمانش نشان بدهد و با هم با آن بازی کنند. واکنشی که مادر آن کودک نشان داد خیلی جالب بود: او وقتی اصرار فرزندش را دید نشست و با او چند دقیقه صحبت کرد. به او گفت که این اسباب بازی حساس است و ممکن است او و دوستش ناخواسته آن را خراب کنند. و چون فرزندش چند روز پیش به او گفته بود که چقدر این اسباب بازی را دوست دارد می داند که اگر آن خراب بشود او خیلی ناراحت خواهد شد. اما بچه که همچنان اصرار داشت خواسته اش را تکرار می کرد. مادر که سماجت او را دید، به او گفت «تو دو تا انتخاب داری یک انتخاب خوب، یک انتخاب اشتباه. انتخاب خوب این است که از این اسباب بازی استفاده نکنی و با وسایل دیگرت با دوستت بازی کنی و انتخاب اشتباه اینکه با همین اسباب بازی بازی کنی که به نظر من ممکن است خراب بشود. باز هم می خواهی همین اسباب بازی را انتخاب کنی؟» کودک با قاطعیت گفت: بله. مادر گفت «باشد. من هم آرزو می کنم که اسباب بازی ات خراب نشود». مهمان ها آمدند و بچه ها به اتاق دیگری رفتند. یک ساعت نشده فرزند صاحبخانه گریه کنان با اسباب بازی خراب شده (که دوستش خرابش کرده بود) به سراغ مادرش آمد.

مادر بدون اینکه بگوید «مگر به تو نگفتم؟» یا «حالا دیدی؟» و خلاصه بدون هیچ سرزنشی کودکش را به آغوش گرفت و از او پرسید که چه شده؟ وقتی کودک قضیه را تعریف کرد و اسباب بازی شکسته را به او نشان داد مادر به او گفت: « می دانم تو الان خیلی ناراحتی ولی اتفاقی است که افتاده … شاید من باید سفت تر برای خراب نشدن اسباب بازی ات آرزو می کردم». کودک که انگار چیز تازه ای کشف کرده باشد، ناگهان اشک هایش را پاک کرد و گفت: «نه تقصیر خودم بود نباید انتخاب اشتباه را انتخاب می کردم».  مادر با لبخند گونه کودک را بوسید و کودک با احساسی آرام تر به اتاق برگشت.

تفکرات درست او را تقویت کنید

تقویت کردن لزوماً به معنای آن نیست که همیشه به صورت کلامی از فرزندتان تقدیر کنید بلکه به معنای این است که به تناسب سنش او را وارد تصمیمات خانواده کنید. برای مثال در بعضی موارد مناسب با او مشورت کنید.

واکسینه‌کردن فرزندان برابر تفکرات‌نامناسب

آپدیت نود 32 ورژن 5

مرکز فیلم

نقش اضطراب والدین در خوراک فرزندان

به گزارش جهان به نقل از مهر، معمولا بدغذایی در کودکان امری رایج بوده و همین مسئله موجب نگرانی والدین است. محققان بدغذایی را با بروز مشکلاتی نظیر یبوست، مشکلات وزنی و رفتاری در کودکان مرتبط می دانند.

محققان مرکز پزشکی دانشگاه ارساموس هلند به بررسی بیش از ۴۷۰۰ مادر و ۴۱۰۰ پدر در هلند و کودکان شان که بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶ به دنیا آمده بودند پرداختند. یافته ها نشان داد تا سن ۳ سالگی، در حدود ۳۰ درصد از کودکان دارای مشکل بدغذایی بودند.

به گفته محققان، اگر مادر در طول دوره بارداری مبتلا به افسردگی باشد معمولا کودک تا ۴ سالگی بدغذا خواهد. اضطراب پدران هم در بدغذایی کودک تا سن پیش دبستان تاثیر دارد.

عکس

گیم پلی استیشن

فرزندان شهدا باید به نمایندگان خط بدهند

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل جمعیت فرزندان شاهد و ایثارگر نواندیش خدمتگزار، در نشست بصیرت افزایی، زهره الهیان کاندیدای ائتلاف اصول گرایان که ظهر سه شنبه چهارم بهمن ۱۳۹۴ مهمان دفتر جمعیت فرزندان شاهد بود از برنامه های خود در مجلس دهم گفت: بنده به شخصه در مورد استخدام فرزندان شهدا که به عنوان ذخایر انقلاب اسلامی، هنوز بیکارند و برای استخدام درسازمان ها و نهادهای مدیریتی مختلف دچار مشکلاتی هستند، برنامه اصلی ام در مورد حل مشکلات آنان استخدام آنهاست، باید فرزندان و خانواده شهدا مهارت های مدیریتی کسب کنند و آینده نظام جمهوری اسلامی را تضمین کنند وبه نظر من هیچ انتخابی شایسته تر انتخاب فرزندان شاهد به عنوان دلسوزان نظام برای رشد و شکوفایی صنعت و علوم مختلف کشور نیست.

وی افزود: با بالارفتن سن ازدواج  که فرزندان شهدا را هم شامل می شود، بیکاری و قاچاق کالا، از جمله مشکلات اصلی جامعه است که باید به این مشکلات توجه جدی تر شود، فرمایشات مقام معظم رهبری از جمله اقتصاد مقاومتی، توجه به توانمندی های و داشته های داخلی ، توجه به خانه و خانواده، هنوز عملیاتی نشده است، متاسفانه مسئولان بیشتر پای سرمایه گذاران خارجی را به داخل باز کردند و زنجیره و نبض اقتصاد کشور کم کم دارد به دست بنگاه ها و شرکت های خارجی می افتد که این مسئله اصلا به نفع کشور نیست، اقتصاد مقاومتی که مقام معظم رهبری تاکید دارند دولت با اراده و عزم جدی باید برنامه جامعی برای اجرای آن داشته باشد. قرارگاه جهادی پیشنهادی است که مقام معظم رهبری به مسئولان دادند و یادمان نرود که به موقع از این ایده استفاده کنیم قبل از آنکه نبض اقتصاد کشور به دست خارجی ها بیفتد. با داشتن روحیه جهادی همانند هشت سال دفاع مقدس، می توان از موانع متعدد، عبور کرد بنابر این مجلس آینده به این مسائل باید توجه ویژه ای داشته باشد و نمایندگان نیز باید به این مسائل توجه ویژه ای داشته باشند.

وی با بیان اینکه اعتبار و جایگاهی که امروز کشورمان ایران در عرصه جهانی پیدا کرده است و کمتر کشوری در بین کشورهای خاورمیانه در جهان دارد همه مرهون خون شهداست تصریح کرد: اگر برجام باعث شد ایران در بین کشورهای جهان شناخته شود باید بگویم قبل تر از آن شهدا، نظام مقدس جمهوری اسلامی را به جهانیان شناسانده بودند و قدرت و اقتدار امروز ایران مرهون خون های ریخته شده شهدا است که این عزت و آزادی را برای ایران اسلامی در صفحه تاریخ جهان رقم زدند، بنابراین عزت خانواده شهدا باید حفظ شود و باید در مجلس آینده به مشکلات آنان توجه ویژه و خاصی شود.

رئیس سابق کمیته حقوق بشر مجلس هشتم اظهار داشت: “عزت”، “اقتدار”، “شرف”، “آزادی”، “استقلال” اینها به ظاهر واژگانی هستند که اگر در عمق آن فکر کنیم متوجه می شویم که برای هر کدام از این کلمات هزاران جوان خون خود را فدا کردند و زحمات بسیاری کشیدند و اگر مجلس آینده به انتخات صحیح مردم، نمایندگانی را دور هم جمع کند که قدر این نعمت (خانواده و فرزندان شهدا) را بدانند، اوضاع و احوال  جامعه بهتر خواهد شد.

الهیان در پاسخ به این سوال که اگر شما به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس دهم انتخاب شوید چه برنامه ای برای حل مشکلات خانواده و فرزندان شهدا خواهید داشت،  گفت: بنده اعتقاد دارم در حوزه حل مشکلات فرزندان شاهد و ایثارگر باید کارهای زیادی صورت گیرد تا دین خود را به این قشر ،ادا کنیم، در مجلس آینده هم باید وحدتی بین نمایندگان صورت گیرد، اما اینکه نمایندگان چه برنامه هایی درباره معضلات فرزندان شهدا باید دنبال کند یعنی اینکه چه باید بکنیم را باید فرزندان شاهد به مجلسی ها بگویند، دفتر جمعیت فرزندان شاهد و ایثارگر به عنوان یک (ngo) که از نزدیک با فرزندان شهدا تعامل دارد و مشکلات آنها را می داند باید به نمایندگان مجلس خط بدهند که مشکلات عدیده آنها چیست، برای حل مشکلات فرزندان شهدا ، باید خود آنها به نمایندگان مجلس دهم خط بدهند و کار کارشناسی شده و همراه با جزئیات را به اطلاع نمایندگان برسانند.

عضو فراکسیون زنان مجلس هشتم گفت: بنده به شخصه در مورد استخدام فرزندان شهدا که به عنوان ذخایر انقلاب اسلامی، بیکارند و برای استخدام درسازمان ها و نهادهای مختلف دچار مشکلاتی هستند، برنامه اصلی ام در مورد حل مشکلات بیکاری آنهاست، باید فرزندان و خانواده شهدا مهارت های مدیریتی کسب کنند  و آینده نظام جمهوری اسلامی را تضمین کنند وهیچ انتخابی شایسته تر انتخاب فرزندان شاهد به عنوان دلسوزان نظام برای رشد و شکوفایی صنعت و علوم مختلف کشور نیست.

[del.icio.us] [Facebook] [Google] [Technorati] [Twitter] [Yahoo!] [Email]

free download movie

ماشین های جدید