دیلی‌کالر:ایران قادر به بستن تنگه هرمز است

دیلی‌کالر:ایران قادر به بستن تنگه هرمز است

به گزارش جهان به نقل از فارس، وبگاه آمریکایی «دیلی کالر» در گزارشی نوشت: روزانه دو سوم نفت مصرفی جهان از هفت منطقه واقع در اقیانوس‌ها می‌گذرد که یکی از مهمترین آن‌ها تنگه هرمز در خلیج فارس است که بین ایران، عمان و امارات متحده عربی قرار گرفته است.
 
این وبگاه‌ آمریکایی با اشاره به سخنان اخیر سردار سرلشگر «حسین سلامی» معاون سپاه پاسداران ایران در زمینه بستن تنگه هرمز در صورت تداوم تهدیدهای آمریکا نوشت: در گذشته به دلیل حضور قدرتمند آمریکا و متحدانش چنین تهدیدهایی توخالی بودند اما آیا باید اینک چنین تهدیدی را جدی تلقی کرد؟متاسفانه توانایی نیروی دریایی آمریکا در باز نگه داشتن تنگه هرمز به نسبت گذشته ضعیف‌تر شده است و قابلیت‌های نظامی ایرانیان به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است.
 
 در ادامه این گزارش با اشاره به تجربیات کسب شده از رزمایش سال 2002 آمریکا در منطقه که به طور فرضی 16ناوش در برخورد با نیروهای ایران غرق شدند، آمده است: بستن تنگه هرمز با وجود افزایش تولید نفت آمریکا اثرهای جدی اقتصادی بر این کشور می‌گذارد. اگر تنگه هرمز برای دوره‌ای طولانی بسته شود، بهای نفت نیز افزایش یافته و اقتصاد آمریکا شاید به رکود بیافتد. 
 
بر اساس این گزارش، تنگه هرمز مهمترین مسیر دریایی تامین انرژی جهان است که بیش از 17 میلیون بشکه نفت خام _ یک سوم حمل و نقل نفتی جهان از راه دریا_ روزانه از آن عبور می‌نماید. باید گفت که تاریخ آموزنده است. در چهار دهه گذشته عمده افزایش بهای نفت در سال‌های 1973، 1979، 1991 و 2008  در مدت زمان کوتاهی موجب بیکاری  و رکود اقتصادی در آمریکا شد.
 
 در این میان «دریادار حبیب الله سیاری» فرمانده نیروی دریایی ایران  5 سال قبل گفت که بستن تنگه هرمز «بسادگی نوشیدن آب» است اما اکثرا به این تهدید اهمیتی ندادند و به ماجرای عملیات «Praying Mantis» در 18 آوریل 1988 اشاره و رویارویی نیروی دریایی آمریکا و ایران را بازگو کردند اما با بازگشت سریع به سال 2016، آیا ایران اینک می‌تواند به طور موفقیت آمیزی تنگه هرمز را ببندد؟عوامل‌ جدید مبین این هستند که پاسخ این سئوال «مثبت» است.
 
در ادامه این گزارش با اشاره به مشکلات فراروی آمریکا در باز نگه داشتن تنگه هرمز و ارزیابی‌های صورت گرفته در این‌باره و عدم وجود ناوهای هواپیمابر آمریکا در منطقه برای مدت‌ها نوشت: ایران نیز قابلیت‌های نظامی خود را از سال 2002 به این سو افزایش داده، به طوری‌که انواعی متفاوت از موشک‌های هوشمندی که قادرند به پایگاه‌های نظامی آمریکا و کشورهای عربی متحد در منطقه اصابت کنند را در اختیار دارد.
 
نقطه دیگر نگرانی حمایت ایران از حوثی‌ها در یمن است. نیروهای حوثی‌ یمن چون عروسک خیمه شب بازی عمل کرده و امکان احاطه و تسلط ایران را در باب المندب و آبراه سوئز که روزانه 7.3 میلیون بشکه نفت خام از‌ آنجا عبور می‌کند را می‌دهد.
 
این وبگاه آمریکایی در بخشی دیگر با اشاره به راهکار موجود که تقویت نظامی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس است، نوشت: توافق هسته‌ای از سوی بسیاری به عنوان روشی از سوی آمریکا برای کمک به ایران برای حرکت به سوی قدرت منطقه‌ای لحاظ شده است.
 
«دنیس راس» مقام پیشین آمریکایی در این باره معتقد است،سلطه ایرانیان به ویژه رفتارشان در خلیج فارس بسیار خصمانه شده و به طور قابل ملاحظه‌ای ارتش ایران به نیروهای سپاه در سوریه پیوسته و ایرانی ها در بکارگیری گسترده‌تر نظامیان شیعه و تجهیز شیعیان بحرینی و عربستانی مبادرت کرده و موشک‌های خود را نیز آزمایش می‌نمایند. بدون مشارکت آمریکا، متحدان خلیج فارسی ما نمی‌توانند برابر رشد ایرانی که قدرتش با 150 میلیارد دلار حاصل از برجام تقویت شده است، این مبلغ دست کم 50 برابر سرانه‌ای است که آمریکا در قبال طرح مارشال در خاتمه جنگ جهانی دوم به 17کشور اروپایی اعطا کرد، مقابله کنند.
 
در  خاتمه این مطلب آمده است: آمریکایی‌ها اغلب درباره هزینه کردن در امور نظامی یا امور مدنی مردد هستند. در خاورمیانه ما امروزه برای تامین امنیت بیشتر نیاز به تسلیحات داریم زیرا «پوتین» رییس جمهور روسیه و رهبران خاورمیانه منطق زور را درک می‌کنند . همانطور که «هنری کیسینجر» وزیر خارجه سال‌ها قبل آمریکا مدت‌ها‌ پیش گفت،بکارگیری دیپلماسی بدون تهدید نظامی ‌اثری ندارد.

دیلی‌کالر:ایران قادر به بستن تنگه هرمز است

به گزارش جهان به نقل از فارس، وبگاه آمریکایی «دیلی کالر» در گزارشی نوشت: روزانه دو سوم نفت مصرفی جهان از هفت منطقه واقع در اقیانوس‌ها می‌گذرد که یکی از مهمترین آن‌ها تنگه هرمز در خلیج فارس است که بین ایران، عمان و امارات متحده عربی قرار گرفته است.
 
این وبگاه‌ آمریکایی با اشاره به سخنان اخیر سردار سرلشگر «حسین سلامی» معاون سپاه پاسداران ایران در زمینه بستن تنگه هرمز در صورت تداوم تهدیدهای آمریکا نوشت: در گذشته به دلیل حضور قدرتمند آمریکا و متحدانش چنین تهدیدهایی توخالی بودند اما آیا باید اینک چنین تهدیدی را جدی تلقی کرد؟متاسفانه توانایی نیروی دریایی آمریکا در باز نگه داشتن تنگه هرمز به نسبت گذشته ضعیف‌تر شده است و قابلیت‌های نظامی ایرانیان به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است.
 
 در ادامه این گزارش با اشاره به تجربیات کسب شده از رزمایش سال 2002 آمریکا در منطقه که به طور فرضی 16ناوش در برخورد با نیروهای ایران غرق شدند، آمده است: بستن تنگه هرمز با وجود افزایش تولید نفت آمریکا اثرهای جدی اقتصادی بر این کشور می‌گذارد. اگر تنگه هرمز برای دوره‌ای طولانی بسته شود، بهای نفت نیز افزایش یافته و اقتصاد آمریکا شاید به رکود بیافتد. 
 
بر اساس این گزارش، تنگه هرمز مهمترین مسیر دریایی تامین انرژی جهان است که بیش از 17 میلیون بشکه نفت خام _ یک سوم حمل و نقل نفتی جهان از راه دریا_ روزانه از آن عبور می‌نماید. باید گفت که تاریخ آموزنده است. در چهار دهه گذشته عمده افزایش بهای نفت در سال‌های 1973، 1979، 1991 و 2008  در مدت زمان کوتاهی موجب بیکاری  و رکود اقتصادی در آمریکا شد.
 
 در این میان «دریادار حبیب الله سیاری» فرمانده نیروی دریایی ایران  5 سال قبل گفت که بستن تنگه هرمز «بسادگی نوشیدن آب» است اما اکثرا به این تهدید اهمیتی ندادند و به ماجرای عملیات «Praying Mantis» در 18 آوریل 1988 اشاره و رویارویی نیروی دریایی آمریکا و ایران را بازگو کردند اما با بازگشت سریع به سال 2016، آیا ایران اینک می‌تواند به طور موفقیت آمیزی تنگه هرمز را ببندد؟عوامل‌ جدید مبین این هستند که پاسخ این سئوال «مثبت» است.
 
در ادامه این گزارش با اشاره به مشکلات فراروی آمریکا در باز نگه داشتن تنگه هرمز و ارزیابی‌های صورت گرفته در این‌باره و عدم وجود ناوهای هواپیمابر آمریکا در منطقه برای مدت‌ها نوشت: ایران نیز قابلیت‌های نظامی خود را از سال 2002 به این سو افزایش داده، به طوری‌که انواعی متفاوت از موشک‌های هوشمندی که قادرند به پایگاه‌های نظامی آمریکا و کشورهای عربی متحد در منطقه اصابت کنند را در اختیار دارد.
 
نقطه دیگر نگرانی حمایت ایران از حوثی‌ها در یمن است. نیروهای حوثی‌ یمن چون عروسک خیمه شب بازی عمل کرده و امکان احاطه و تسلط ایران را در باب المندب و آبراه سوئز که روزانه 7.3 میلیون بشکه نفت خام از‌ آنجا عبور می‌کند را می‌دهد.
 
این وبگاه آمریکایی در بخشی دیگر با اشاره به راهکار موجود که تقویت نظامی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس است، نوشت: توافق هسته‌ای از سوی بسیاری به عنوان روشی از سوی آمریکا برای کمک به ایران برای حرکت به سوی قدرت منطقه‌ای لحاظ شده است.
 
«دنیس راس» مقام پیشین آمریکایی در این باره معتقد است،سلطه ایرانیان به ویژه رفتارشان در خلیج فارس بسیار خصمانه شده و به طور قابل ملاحظه‌ای ارتش ایران به نیروهای سپاه در سوریه پیوسته و ایرانی ها در بکارگیری گسترده‌تر نظامیان شیعه و تجهیز شیعیان بحرینی و عربستانی مبادرت کرده و موشک‌های خود را نیز آزمایش می‌نمایند. بدون مشارکت آمریکا، متحدان خلیج فارسی ما نمی‌توانند برابر رشد ایرانی که قدرتش با 150 میلیارد دلار حاصل از برجام تقویت شده است، این مبلغ دست کم 50 برابر سرانه‌ای است که آمریکا در قبال طرح مارشال در خاتمه جنگ جهانی دوم به 17کشور اروپایی اعطا کرد، مقابله کنند.
 
در  خاتمه این مطلب آمده است: آمریکایی‌ها اغلب درباره هزینه کردن در امور نظامی یا امور مدنی مردد هستند. در خاورمیانه ما امروزه برای تامین امنیت بیشتر نیاز به تسلیحات داریم زیرا «پوتین» رییس جمهور روسیه و رهبران خاورمیانه منطق زور را درک می‌کنند . همانطور که «هنری کیسینجر» وزیر خارجه سال‌ها قبل آمریکا مدت‌ها‌ پیش گفت،بکارگیری دیپلماسی بدون تهدید نظامی ‌اثری ندارد.

دیلی‌کالر:ایران قادر به بستن تنگه هرمز است

wolrd press news

رقابت چین و هند در تنگه هرمز

رقابت چین و هند در تنگه هرمز

به گزارش جهان، مهر به نقل از آناتولی خبرداد: چین با سرمایه‌گذاری کلان در بندر گوادر پاکستان می‌خواهد حاکمیت دریایی و فعالیت‌های تجاری در منطقه را به دست آورد و هندوستان نیز همانند کشور چین با سرمایه‌گذاری کلان روی بندر چابهار ایران همین هدف را دنبال می‌کند. این نگرانی وجود دارد که این نوع فعالیت‌ها باعث افزایش رقابت‌های تسلیحاتی در منطقه می‌شود.
 
بندرهای گوادر پاکستان و چابهار ایران در منطقه از اهمیت ژئواستراتژیک و ژئوپلیتیک برخوردار بوده و می‌توانند سرنوشت منطقه را تغییر دهند. این دو بندر در ورودی تنگه هرمز که دارای دو سوم ذخایر نفت جهان است و روزانه حدود ۱۷ میلیارد بشکه نفت خام از این طریق به جهان منتقل می‌شود، قرار دارند. بهره برداری کامل از این دو بندر می‌تواند باعث افزایش رقابت‌ها و تنش‌ها در زمینه خطوط كشتيرانی در منطقه شود.
 
هر دو بندر نیز در تقاطع مهم حمل و نقل دریایی بین‌المللی و تجارت نفت قرار داشته و مناطق آسیای مرکزی، آسیای جنوبی و خاورمیانه را به هم وصل می‌کنند. علاوه بر این، بنادر مذکور همچنان برای رسیدن مستقیم به اقیانوس هند از اهمیت اقتصادی و استراتژیکی ویژه برخوردار هستند. تخمین‌زده می‌شود که سالانه حدود ۱۰۰ هزار کشتی از این اقیانوس عبور کرده و حدود ۷۰ درصد تجارت نفت جهان نیز از این مسیر انجام شود.
 
کشورهای چین و هند تاسیس و تامین مالی این بنادر را از نزدیک پیگیری می‌کنند. شرکت سهامی بندر برون مرزی چین (COPHC)، در این راستا سال ۲۰۱۳ بندر گوادر پاکستان را به مدت ۴۰ سال به اجاره گرفت و در این چارچوب میان پکن و اسلام‌آباد توافقنامه ۴۶ میلیاردی در زمینه انرژی به امضا رسید. چین به دنبال ایجاد بزرگراه ۳ هزار کیلومتری میان گوادر پاکستان و کاشغر چین است.
 
از سوی دیگر، ماه مه سال گذشته میان ایران و هند تفاهم‌نامه‌ای که مدت‌ها به تعویق افتاده بود، به امضا رسید. بر اساس این تفاهم‌نامه، هند تا پایان سال ۲۰۱۶ فعالیت توسعه و گسترش ظرفیت بندر چابهار را به اتمام رسانده و همچنین دهلی نو برای ایجاد ترمینال کانتینری و ترمینال باری چندمنظوره ۸۵ میلیون دلار صرف کند.
 
در این راستا، هم از سوی ایران و هم از سوی هند سرمایه‌گذاری‌های چشمگیری صورت گرفته و تهران راه ترانزیتی میان چابهار و زاهدان را راه‌اندازی کرده است. دهلی نیز با سرمایه‌گذاری ۱۰۰ میلیون دلاری بزرگراه ۲۲۰ کیلومتری زرنج – دلارام را به پایان رساند و این بزرگراه ایران را به افغانستان وصل می‌کند.
 
در اجلاس سه جانبه ی توسعه تجارت بین ایران، افغانستان و هند که ماه‌های گذشته در کابل برگزار شد، بندر چابهار به منظور مسیر جایگزین معرفی شد.
 
واردات نفت و گاز خاورمیانه از طریق بندر گوادر پاکستان برای منافع اقتصادی چین اهمیت ویژه داشته و همچنین پکن به دنبال بهره‌برداری از این بندر برای رسیدن به معادن قاره آفریقا است، زیرا بندر گوادر از لحاظ مسافه نزدیک‌تر و از لحاظ هزینه ارزانتر است.
 
نفوذ به اقیانوس هند در صدر اهداف نظامی کشور چین قرار دارد. چین با استفاده از بندر گوادر که آن را به عنوان جایگزین تنگه مالاکا تلقی می‌کند، به دنبال ایجاد توازن میان خود و حاکمیت آمریکا و هندوستان در دریای عرب است.
 
استفاده کردن از ذخایر نفت ایران و منابع افغانستان یکی از دلایل هندوستان برای گسترش فعالیت‌های خود در بندر چابهار ایران است. همچنین اداره دهلی‌نو که آرزو دارد از کشورهای آسیای میانه نیز انرژی، گاز و نفت وارد کند و در عوض به این کشورها خودرو، کامپیوتر و فن‌آوری اطلاعات صادر کند.
 
رقابت‌های روز افزون میان چین و هندوستان در مورد حاکمیت در بندرهای پاکستان و ایران به نظر می‌رسد که بر آینده منطقه بسیار تاثیرگذار خواهد بود. رقابت احتمالی اقتصاد و دریا‌یی در این منطقه باعث نگرانی جامعه جهانی می‌شود، زیرا آن باعث افزایش رقابت‌های تسلیحاتی کشورهای می‌شود.

رقابت چین و هند در تنگه هرمز

به گزارش جهان، مهر به نقل از آناتولی خبرداد: چین با سرمایه‌گذاری کلان در بندر گوادر پاکستان می‌خواهد حاکمیت دریایی و فعالیت‌های تجاری در منطقه را به دست آورد و هندوستان نیز همانند کشور چین با سرمایه‌گذاری کلان روی بندر چابهار ایران همین هدف را دنبال می‌کند. این نگرانی وجود دارد که این نوع فعالیت‌ها باعث افزایش رقابت‌های تسلیحاتی در منطقه می‌شود.
 
بندرهای گوادر پاکستان و چابهار ایران در منطقه از اهمیت ژئواستراتژیک و ژئوپلیتیک برخوردار بوده و می‌توانند سرنوشت منطقه را تغییر دهند. این دو بندر در ورودی تنگه هرمز که دارای دو سوم ذخایر نفت جهان است و روزانه حدود ۱۷ میلیارد بشکه نفت خام از این طریق به جهان منتقل می‌شود، قرار دارند. بهره برداری کامل از این دو بندر می‌تواند باعث افزایش رقابت‌ها و تنش‌ها در زمینه خطوط كشتيرانی در منطقه شود.
 
هر دو بندر نیز در تقاطع مهم حمل و نقل دریایی بین‌المللی و تجارت نفت قرار داشته و مناطق آسیای مرکزی، آسیای جنوبی و خاورمیانه را به هم وصل می‌کنند. علاوه بر این، بنادر مذکور همچنان برای رسیدن مستقیم به اقیانوس هند از اهمیت اقتصادی و استراتژیکی ویژه برخوردار هستند. تخمین‌زده می‌شود که سالانه حدود ۱۰۰ هزار کشتی از این اقیانوس عبور کرده و حدود ۷۰ درصد تجارت نفت جهان نیز از این مسیر انجام شود.
 
کشورهای چین و هند تاسیس و تامین مالی این بنادر را از نزدیک پیگیری می‌کنند. شرکت سهامی بندر برون مرزی چین (COPHC)، در این راستا سال ۲۰۱۳ بندر گوادر پاکستان را به مدت ۴۰ سال به اجاره گرفت و در این چارچوب میان پکن و اسلام‌آباد توافقنامه ۴۶ میلیاردی در زمینه انرژی به امضا رسید. چین به دنبال ایجاد بزرگراه ۳ هزار کیلومتری میان گوادر پاکستان و کاشغر چین است.
 
از سوی دیگر، ماه مه سال گذشته میان ایران و هند تفاهم‌نامه‌ای که مدت‌ها به تعویق افتاده بود، به امضا رسید. بر اساس این تفاهم‌نامه، هند تا پایان سال ۲۰۱۶ فعالیت توسعه و گسترش ظرفیت بندر چابهار را به اتمام رسانده و همچنین دهلی نو برای ایجاد ترمینال کانتینری و ترمینال باری چندمنظوره ۸۵ میلیون دلار صرف کند.
 
در این راستا، هم از سوی ایران و هم از سوی هند سرمایه‌گذاری‌های چشمگیری صورت گرفته و تهران راه ترانزیتی میان چابهار و زاهدان را راه‌اندازی کرده است. دهلی نیز با سرمایه‌گذاری ۱۰۰ میلیون دلاری بزرگراه ۲۲۰ کیلومتری زرنج – دلارام را به پایان رساند و این بزرگراه ایران را به افغانستان وصل می‌کند.
 
در اجلاس سه جانبه ی توسعه تجارت بین ایران، افغانستان و هند که ماه‌های گذشته در کابل برگزار شد، بندر چابهار به منظور مسیر جایگزین معرفی شد.
 
واردات نفت و گاز خاورمیانه از طریق بندر گوادر پاکستان برای منافع اقتصادی چین اهمیت ویژه داشته و همچنین پکن به دنبال بهره‌برداری از این بندر برای رسیدن به معادن قاره آفریقا است، زیرا بندر گوادر از لحاظ مسافه نزدیک‌تر و از لحاظ هزینه ارزانتر است.
 
نفوذ به اقیانوس هند در صدر اهداف نظامی کشور چین قرار دارد. چین با استفاده از بندر گوادر که آن را به عنوان جایگزین تنگه مالاکا تلقی می‌کند، به دنبال ایجاد توازن میان خود و حاکمیت آمریکا و هندوستان در دریای عرب است.
 
استفاده کردن از ذخایر نفت ایران و منابع افغانستان یکی از دلایل هندوستان برای گسترش فعالیت‌های خود در بندر چابهار ایران است. همچنین اداره دهلی‌نو که آرزو دارد از کشورهای آسیای میانه نیز انرژی، گاز و نفت وارد کند و در عوض به این کشورها خودرو، کامپیوتر و فن‌آوری اطلاعات صادر کند.
 
رقابت‌های روز افزون میان چین و هندوستان در مورد حاکمیت در بندرهای پاکستان و ایران به نظر می‌رسد که بر آینده منطقه بسیار تاثیرگذار خواهد بود. رقابت احتمالی اقتصاد و دریا‌یی در این منطقه باعث نگرانی جامعه جهانی می‌شود، زیرا آن باعث افزایش رقابت‌های تسلیحاتی کشورهای می‌شود.

رقابت چین و هند در تنگه هرمز

خرید بک لینک

تلگرام