ماه: مارس 2016

به گزارش جزورالم‌پست، اداره هماهنگی امور انسانی سازمان ملل متحد در این بیانیه نوشته مقام‌های اسرائیلی، دو روز قبل (چهارشنبه) منازل فلسطینی‌ها در روستای «خیربِت تانا» در جنوب «نابلس»، واقع در شمال کرانه باختری را تخریب کرده‌اند.

مطابق این بیانیه، رژیم اسرائیل اقدام به تخریب 41 واحد مسکونی در این منطقه کرده که به بی‌خانمان شدن 36 نفر، از جمله 11 کودک منجر شده است.

گزارش‌ها حاکی است نظامیان رژیم صهیونیستی از ابتدای سال جاری میلادی، بیش از 290 ساختمان فلسطینی‌ها را تخریب کرده‌اند. 

اتحادیه اروپا چند روز پیش، ضمن محکوم کردن تخریب منازل فلسطینی‌ها در کرانه باختری از رژیم صهیونیستی خواسته بود ان را متوقف کند.

* تکرار فینال جام حذفی

از ساعت ١٥:٣٠ یکشنبه تیم های نفت تهران و ذوب آهن به دیدار هم می روند. این دیدار یادآور فینال جام حذفی پارسال است. یحیی گل محمدی و علیرضا منصوریان در این دیدار تنها به پیروزی فکر می کنند چون تساوی به کار هیچ یک از دو تیم نخواهد آمد و به سود هیچکدام نیست.

ذوب آهن اکنون با ٣٤ امتیاز در رده چهارم جدول قرار دارد و در صورتی که نفت را شکست دهد موقتا جای پرسپولیس در رده سوم را می گیرد. از طرف دیگر با توجه به دیدار سخت پرسپولیس برابر تراکتورسازی، ذوب آهن می تواند رده سوم را کامل از آن خود کند.

در سوی دیگر نفت تهران در حالی به مصاف حریف می رود که با مشکلات زیادی از جمله مشکل مالی روبروست و این مساله حاشیه های زیادی هم برای تیم ایجاد کرده است. همچنین نفتی ها داغدار از دست دادن مربی بدنساز خود هستند. دارستانی هفته گذشته به دلیل سکته قلبی از دنیا رفت.

* داربی سرخ

قرمزپوشان تهران و تبریز این هفته به مصاف هم می روند. برانکو ایوانکوویچ که پرسپولیس خسته و ناامید را تا رده سوم بالا برده و کاری با تیم کرده که زیباترین بازی های لیگ را انجام می دهد این هفته به دیدار قلعه نویی و تیمش می رود که انگیزه بالایی برای پیروزی دارند.

تراکتورسازی همین هفته دو برد ارزشمند در لیگ قهرمانان آسیا کسب کرده و با انرژی دوچندان به دیدار پرسپولیس می رود.

پرسپولیس اکنون ٣٥ امتیازی است و در رده سوم جدول جای گرفته و برای آن که از قافله مدعیان دور نشود باید برنده شود. تراکتورسازی اما با ٣١ امتیاز هفتم است و برای بالاکشیدن خود به سه امتیاز این بازی به شدت محتاج است.

دیدار این دو تیم ساعت ١٧:٣٠ در ورزشگاه آزادی تهران آغاز می شود؛ ورزشگاهی که یکشنبه قطعا پر از تماشاگر خواهد بود.

* بازگشت دایی به اصفهان

صبا در آخرین دیدار هفته مهمان سپاهان است. علی دایی در مقام مربی تیم های لیگ برتری مختلف از اصفهان خاطرات تلخی به یاد دارد؛ از جنجال داوری که به محرومیت محسن قهرمانی انجامید تا سانحه رانندگی در راه بازگشت به تهران، اما همه این ها دلیل نمی شود که دایی از میدان فولادشهر پیروزی نخواهد.

صبا با ٣٠ امتیاز در رده هشتم جای گرفته و سپاهان ٢٥ امتیازی یازدهم است.

اهداف اقتصادی

در این سفر قرار است وزرای اقتصاد، گمرک و تجارت، انرژی، حمل و نقل و ارتباطات و توسعه، کار‌شناسان و مسئولان دولتی و شماری از نمایندگان اصحاب رسانه‌ای مهم ترکیه، داوداوغلو را همراهی کنند. با مشاهده ترکیب هیأت ترک، اهداف اقتصادی سفر برجسته می‌شود.

پس از حصول و اجرایی شدن توافق هسته‌ای و اعلام برداشته شدن تحریم‌های بین المللی و پس از حضور هیأت‌های تجاری از کشورهای مختلف دنیا، این اولین سفر یک هیأت بلندمرتبه اقتصادی سیاسی ترکیه به ایران است. پیش از هر چیز، لازم است نگاهی به حجم مبادلات میان این دو کشور در چندین سال اخیر بیندازیم.

در حالی که اشتهای کشورهای جهان برای استفاده از فرصت‌های تجاریِ ایجادشده در ایران پس از رفع تحریم‌های اقتصادی افزایش یافته است، ترکیه به دلیل سیاست خارجی‌اش نتوانست حتی از قراردادهای تجاری خاصی که از پیش با ایران داشت، بهره‌مند شود. یک توافق‌نامه ترجیحی، محصول مذاکراتی بود که یک دهه به طول انجامید و از یکم ژانویه ۲۰۱۵ رسماً اجرایی شد.

در این توافق، تعرفه‌های گمرکی ۱۴۰ محصول ترک و ۱۲۵ محصول ایرانی با هدف تجارت دوجانبه به ارزش ۳۵ میلیارد دلار تا پایان آن سال، کاهش یافت. روزی که توافق مذکور اجرایی شد، نیهات زیبکجی، وزیر اقتصاد وقت ترکیه، آن را «آغازی بسیار مهم برای تجارت، دوستی و همکاری سیاسی و اقتصادی میان ترکیه و ایران» خواند.

اما دیری نپایید که خوشبینی‌ها در روابط تجاری میان تهران ـ آنکارا خاتمه پیدا کرد و ناامیدی جای آن را گرفت. به طوری که حجم مبادلات تجاری دوجانبه در پایان سال ۲۰۱۵ تنها ۹.۷ میلیارد دلار بود و نه تنها به هدف نزدیک نشد، بلکه از آمار ۱۳.۷ میلیون دلاریِ سال ۲۰۱۴ نیز پایین‌تر بود. واردات ترکیه از ایران ۳۸ درصد کاهش یافت و به ۶.۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۵ رسید و صادراتش به ایران نیز با کاهشی ۵.۷ درصدی، رقم ۳.۶۶ میلیارد دلار را تجربه کرد.

با توجه به اینکه ترکیه ۱۰ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی از ایران خریده، کاهش صادرات نشان می‌دهد که ترکیه خرید کالاهای ایرانی غیرگازی را کاهش داده است. به همین ترتیب، صادرات برخی محصولات ترکیه مانند غذا، آهن و فولاد، مواد شیمیایی و محصولات زیرشاخه صنایع موتوری که انتظار می‌رفت بعد از توافق افزایش یابد، هنوز جامه عمل به خود نپوشیده است.

کاهش حجم مبادلات تجاری -از سال ۲۰۱۲ تا کنون- نشان می‌دهد که روابط تجاری ترک‌ها و ایرانیان به سمتی می‌رود که دو همسایه تنها کالاهای ضروری را از یکدیگر بخرند. در سال ۲۰۱۲، با وجود تحریم‌ها، حجم مبادلات تجاری ۲۱.۸۹ میلیارد دلار بود؛ سال ۲۰۱۳ به ۱۴.۵ دلار کاهش یافت و دو سال بعد از آن با افتی دیگر، به ۹.۷ درصد، یعنی پایین‌ترین میزان چهارسال گذشته‌اش رسید.

اما دلیل این سیر کاهشی در روابط اقتصادی میان این دو کشور چه می‌تواند باشد؟

چندی پیش «ر‌ها چاموراوغلو»، نویسنده‌ای که کار‌شناس روابط ایران ـ ترکیه است و پیشتر نماینده حزب حاکم عدالت و توسعه در پارلمان بوده، در گفت وگو با المانیتور گفت: سیاست ترکیه در قبال سوریه عامل اصلی کاهش روابط تجاری دوجانبه است. او در این رابطه گفت: «چند وقتی است که جناح‌های نزدیک به دولت در ترکیه، لحن منفی و غیردوستانه‌ای علیه شیعیان به خود گرفته‌اند. همین شعار‌ها علیه بشار اسد نیز به کار گرفته می‌شوند که به ‌نوعی، شیعه شناخته می‌شود. از آن سوی، روستاهای محاصره‌شده شیعیان در سوریه و وضعیت حزن‌انگیز در آن‌جا مورد توجه ترکیه نیست. ترکیه ضمنی در مسأله اعدام آیت‌الله نمر، از سعودی‌ها حمایت کرد و گفت که این امر مسأله ای داخلی است. همین مورد نیز بر روابط ترکیه با ایران اثرگذار بود».

چامور اوغلو تأکید کرد که روابط سیاسی، عامل مهمی در پیوندهای اقتصادی است. او گفت: «دولت در اقتصاد ایران نفوذ بالایی دارد و این بدان معناست که تصمیم‌های حکومتی نقش مستقیم بر روابط تجاری خواهند داشت». وی افزود: «اعداد و ارقامی که حالا می‌بینید، پایین‌تر هم خواهند رفت، مگر آن‌که روابط ترکیه و ایران بهتر شود. نباید فراموش کرد که ایران اکنون گزینه‌های بیشتری به دلیل رفع تحریم‌ها دارد».

چاموراوغلو با اشاره به این‌که یکی از مزایای تجارت میان ایران و ترکیه، مسأله سهولت حمل و نقل است، گفت: «اگر ترکیه بتواند سیاست‌های خود در سوریه و عراق را به طریقی مدیریت کند که با ایران منافع مشترک داشته باشد، حجم تجارت فی‌مابین می‌تواند تا ۲۰ میلیارد دلار در سال افزایش یابد».

بنابراین، قطعا مواضع متعارض تهران-آنکارا در سوریه و عراق تأثیر مستقیمی بر کاهش حجم مبادلات تجاری میان آن‌ها داشته است. به نظر می‌رسد در وضعیت کنونی، این شرایط بیش از آنکه به ضرر ایران باشد، به ضرر ترکیه است. چراکه در دوران پسابرجام ایران جایگزین‌های بیشتری برای تجارت خارجی دارد؛ اما در صورت تداوم این وضعیت، ترکیه منافع اقتصادی زیادی را در نتیجه رقابتی شدن بازار اقتصاد ایران و حضور کشورهای دیگر در بازار ایران از دست خواهد داد.

بنابراین، مقامات ترکیه به این نتیجه رسیده‌اند که نباید از رقابت‌های بین المللی برای حضور بیشتر در اقتصاد ایران عقب بمانند و هدف عمده از سفر اوغلو به تهران را باید در همین راستا ارزیابی کرد. حال باید منتظر بمانیم و ببینیم که «تحریم‌های پنهان» متقابل میان این دو کشور با سفر نخست وزیر ترکیه به تهران از میان برداشته خواهد شد یا خیر. به نظر می‌رسد به رغم همه اختلاف نظرهای دو کشور در سوریه، باید منتظر گشایش اقتصادی در روابط میان دو کشور در آینده نزدیک با توجه به مزیت‌های نسبی اقتصادی طرفین باشیم و سفر داود اغلو می‌تواند نقطه عطفی در این زمینه باشد.

اهداف سیاسی-امنیتی

بدون شک اگر بخواهیم در میان اهداف سیاسی-امنیتی هدف عمده‌ای را پیدا کنیم که در دستور کار هیأت ترکی قرار دارد، موضوع سوریه و مسائل مرتبط با آن است. ترکیه خواستار کناره‌گیری بشار اسد از قدرت در سوریه است و در مقابل ایران از حامیان اصلی بشار اسد در منطقه محسوب می‌شود. رویترز می‌گوید، سفر داود اوغلو فرصتی است تا این دو همسایه اختلافات بر سر مساله سوریه را کاهش دهند.

به نظر می‌رسد در این سفر، دو طرف بحث‌های جدی در مورد سوریه و اختلافات فی مابین داشته باشند. به نظر می‌رسد مهم‌ترین محورهای مورد بحث در مورد سوریه را باید شامل موارد زیر دانست:

نخست، اوغلو می‌خواهد به ایران اطمینان دهد که نزدیکی و همکاری نظامی اخیر میان عربستان و ترکیه در سوریه برای مقابله با ایران نیست و ایران را هدف قرار نخواهد داد. در واقع، آنکارا می‌خواهد نشان دهد در شرایط کنونی به رغم اختلاف نظر‌ها در سوریه، روابط با ایران به اندازه روابط با عربستان مهم است.

دوم، ممکن است آنکارا طرح جدیدی در مورد حل و فصل بحران سوریه و کاهش اختلافات فی مابین داشته باشد و بخواهد آن را با مقامات ایران در میان بگذارد.

سومین محور مورد بحث ممکن است مسأله کرد‌ها باشد. با توجه به اینکه کردهای سوریه در وضعیت کنونی تحولات سوریه همکاری و هماهنگی نزدیکی با ایران و روسیه دارند و در مقابل روابط پرتنشی نیز با ترکیه دارند، ممکن است نخست وزیر ترکیه در این سفر از ایران بخواهد تحرکات اخیر کردهای سوریه در مقابل ترکیه را کنترل کند. در واقع، از آنجایی که پیشروی‌های کردهای شمال سوریه معضلات امنیتی زیادی را در مرزهای ترکیه به وجود آورده و این معضلات امنیتی می‌تواند به درون جامعه کرد ترکیه نیز سرایت کند، به همین دلیل از ایران تقاضا خواهد شد کرد‌ها را کنترل کند و تحرکات آن‌ها صرفا محدود به مرزهای سوریه شود.

موضوع محتمل چهارم شاید انتقال پیامی از ترکیه به روس‌ها باشد. قطعا اگر پیامی باشد که باید از آنکارا به مسکو منتقل شود، محتمل‌ترین و بهترین مسیرش تهران خواهد بود. محتوای این پیام می‌تواند هشدار و یا ازسرگیری روابط و کاهش تنش باشد.

در پایان فارغ از اهداف سفر، این سفر قطعا نقطه عطفی در بهبود روابط تهران-آنکارا خواهد بود و می‌تواند زمینه‌های همکاری‌های سیاسی-اقتصادی هر چه بهتر میان دو کشور را فراهم آورد.

انتخابات هفتم اسفند را می‌توان یک «انتخابات زودهنگام» برای روحانی دانست، او این شانس را داشت تا پیش از خرداد 96، یک بار دیگر خود را در معرض آرای مردم قرار دهد. روحانی در جایگاه سوم ایستاد. مردی که سه سال پیش و تنها با سیصد هزار رأی بیشتر و کسب 50 به علاوه هفت دهم درصد آرا توانست به عنوان رئیس جمهور برگزیده شود، این بار حتی از تکرار همان رکورد هم در تهران بازماند. انتخابات حاوی پیام‌های روشنی برای روحانی بود، شاید به همین خاطر او در میان خودروسازان گفت: «انتخابات بسیار «معناداری» در ایران انجام شد، آرای مردم صدها جلد کتاب حرف و سخن و رهنمود برای همه ما دارد.»

خبرگزاری دانشجو می‌نویسد: در خبرگان تهران، آرای آیت‌الله امامی کاشانی بیشتر از روحانی بود؛ آیت‌الله دوست‌داشتنی تهرانی‌ها که در تمام این سال‌ها با خطبه‌های اخلاقی‌اش در نماز جمعه شناخته می‌شود، توانست از آقای رئیس جمهور پیشی بگیرد، او نه تبلیغات خاصی کرد، نه تریبون آنچنانی در اختیار داشت. مقایسه شود با روحانی، ‌مردی که نه تنها خود مجری انتخابات بود، بلکه از حمایت یک لشگر رسانه و روزنامه و تبلیغات‌چی داخلی و خارجی و یک دوجین سلبریتی هم برخوردار بود.

مجموع آرای مأخوذه در انتخابات مجلس خبرگان حوزه انتخابی تهران آمار 4/178/524 نفر شرکت‌کننده را نشان می‌دهد، که تنها تعداد 2/238/166 نفر نام حسن روحانی را روی برگه نوشته بودند، و 1/940/358 نفر به او رأی نداده بودند. نباید فراموش کرد روحانی هم در لیست جامعتین، و هم در لیست هاشمی به صورت مشترک حضور داشت، این یعنی بخشی از جریان اصولگرا نیز به واسطه تعلقات سنتی به جامعتین، به ایشان هم رأی دادند. این که چه میزان از همین آرا به خاطر حمایت جامعتین، و چه میزان به خاطر حمایت هاشمی و رسانه‌ها است، می‌تواند محل مناقشه قرار گیرد، با این همه بررسی برگزیدگان انتخابات در سایر حوزه‌های انتخاباتی نشان می‌دهد، اکثریت قاطع نمایندگان مردم در مجلس خبرگان آینده از حمایت جامعتین برخوردار بودند.

خبرگزاری دانشجو با اشاره به کاهش 5 درصدی آرای روحانی در تهران و در مقایسه با سال 92 می‌نویسد: بررسی گرایشات سیاسی منتخبین مردم در شهرها و حوزه‌های انتخابی گوناگون در سراسر کشور نیز نشان می‌دهد، اعتدال‌گرایان در اقلیت مطلق قرار دارند. آن‌ها تنها توانسته‌اند 5 درصد کرسی‌های مجلس را به خود اختصاص دهند، حتی اگر قرار باشد تعداد منتخبین اصلاح‌طلب را نیز از سراسر کشور به این آمار اضافه کنیم، باز هم از عدد منتخبین منتقد دولت و اصولگرایان که حدودش نیمی از کرسی‌ها را در اختیار دارند کمتر خواهد شد.

این میزان قابل مقایسه با نتایج انتخابات مجلس ششم است که آن زمان (سال 1378) 220 نماینده اصلاح‌طلب و همسو با دولت اصلاحات انتخاب شدند.
منبع:کیهان

در این بازی لیونل مسی موفق شد هت‌تریک کند و نقش تاثیرگذاری در این برد داشته باشد.

بارسا با ابن پیروزی اختلاف خود را با سایر مدعیان را حفظ کرد. اختلاف بارسا با اتلتیکو مادرید به عدد 8 و با رئال به 12 امتیاز رسیده است.

اختلاف بارسا با رئال و فاصله گرفتن لیونل مسی از رونالدو سوژه طنز و کاریکاتور شده است.