حتی شاید این سخن که سیاست خارجه وی اگر به کاخ سفید راه یابد تهاجمی خواهد بود نیز برآورد دقیقی نیست. زیرا ترامپ تقریبا در بسیاری از پرونده های مهم سیاست خارجه آمریکا همانند پرونده هسته ای ایران، کره شمالی و حتی چین بیان نکرده که اگر سیاست های اوباما را در اینباره قبول ندارد در عوض ان چه برنامه ای خواهد داشت؟ در همین اظهارات گاه تند و تهاجمی وی هیچ برنامه و اصول مشخصی دیده نمی شود الا مخالفت خوانی با اوباما.

اما یکی از پرونده های مهمی که هر کاندیدای ریاست جمهوری در آمریکا باید درباره آن سخن بگویید و اظهاراتش درباره این پرونده بخش زیادی از نوع سیاست خارجه آمریکا در قبال حتی خاورمیانه مشخص خواهد کرد، پرونده سوریه می باشد.

دونالد ترامپ نامزد احتمالی جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گفت اگر رئیس جمهور آمریکا شود تلاش خود را بر از بین بردن سازمان (تکفیری صهیونیستی) داعش متمرکز خواهد کرد و اقدام نظامی بر ضد بشار اسد رئیس جمهور سوریه انجام نخواهد داد.

ترامپ در مصاحبه ای که با شبکه «ام اس ان بی سی» آمریکا انجام داد، افزود: هیچ نیروی آمریکایی به عراق یا لیبی اعزام نخواهد کرد و در خارج از سوریه باقی خواهد ماند و به نفع یا بر ضد بشار اسد جنگ نخواهد کرد.

وی افزود: آمریکا مشکلات بزرگتری از مسئله بشار اسد دارد و ارتش آمریکا را برای نابودی داعش خواهد فرستاد.

وی همچنین از تصمیم آمریکا برای ورود به عراق در سال 2003 انتقاد و آن را تصمیمی «بد» توصیف کرد.

ترامپ همچنین با انتقاد از روش باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا که نیروهای آمریکایی را از عراق خارج کرد، این تصمیم را موجب ایجاد داعش دانست.

عدم دخالت نظامی علیه سوریه یعنی اذعان دوباره یکی از مهمترین چهره های آمریکایی برای اینکه آمریکا دیگر در موقعیت جنگی نمی تواند قرار بگیرد.

یکی از اصلی ترین پایه های سیاست خارجه اوباما در قبال سوریه و خاورمیانه نیز همین بود که هزینه بالای جنگ برای آمریکا دیگر صرفه نداشته و اوباما حتی به قیمت ناراضی شدن متحدینی همچون عربستان هیچگاه زیر بار دخالت نظامی در سوریه نرفت. به همین دلیل وقتی ترامپ هم نمی خواهد – بخوانید نمی تواند- از گزینه نظامی در مهمترین پرونده خاورمیانه استفاده کند، چارچوب سیاست خارجه وی بسیار شبیه اوباما خواهد شد با این تفاوت که لفاظی و اظهارات تند و تیزش بیشتر می باشد!

به تعبیر دیگر دونالد ترامپ تنها یک منتقد تبلیغاتی اوباما است نه حتی مخالف چارچوب حقیقی سیاست خارجه اوباما. ترامپ اظهاراتش بیش از هر کاندیدای دیگری در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تبلیغاتی تر – توخالی تر-  است و بی جهت نیست که وی در میانه حتی رسانه های آمریکایی نیز یکی از پوپولیست ترین چهرهای خواهان ریاست جمهوری آمریکا در سالهای اخیر لقب گرفته است.

حتی شاید این سخن که سیاست خارجه وی اگر به کاخ سفید راه یابد تهاجمی خواهد بود نیز برآورد دقیقی نیست. زیرا ترامپ تقریبا در بسیاری از پرونده های مهم سیاست خارجه آمریکا همانند پرونده هسته ای ایران، کره شمالی و حتی چین بیان نکرده که اگر سیاست های اوباما را در اینباره قبول ندارد در عوض ان چه برنامه ای خواهد داشت؟ در همین اظهارات گاه تند و تهاجمی وی هیچ برنامه و اصول مشخصی دیده نمی شود الا مخالفت خوانی با اوباما.

اما یکی از پرونده های مهمی که هر کاندیدای ریاست جمهوری در آمریکا باید درباره آن سخن بگویید و اظهاراتش درباره این پرونده بخش زیادی از نوع سیاست خارجه آمریکا در قبال حتی خاورمیانه مشخص خواهد کرد، پرونده سوریه می باشد.

دونالد ترامپ نامزد احتمالی جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گفت اگر رئیس جمهور آمریکا شود تلاش خود را بر از بین بردن سازمان (تکفیری صهیونیستی) داعش متمرکز خواهد کرد و اقدام نظامی بر ضد بشار اسد رئیس جمهور سوریه انجام نخواهد داد.

ترامپ در مصاحبه ای که با شبکه «ام اس ان بی سی» آمریکا انجام داد، افزود: هیچ نیروی آمریکایی به عراق یا لیبی اعزام نخواهد کرد و در خارج از سوریه باقی خواهد ماند و به نفع یا بر ضد بشار اسد جنگ نخواهد کرد.

وی افزود: آمریکا مشکلات بزرگتری از مسئله بشار اسد دارد و ارتش آمریکا را برای نابودی داعش خواهد فرستاد.

وی همچنین از تصمیم آمریکا برای ورود به عراق در سال 2003 انتقاد و آن را تصمیمی «بد» توصیف کرد.

ترامپ همچنین با انتقاد از روش باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا که نیروهای آمریکایی را از عراق خارج کرد، این تصمیم را موجب ایجاد داعش دانست.

عدم دخالت نظامی علیه سوریه یعنی اذعان دوباره یکی از مهمترین چهره های آمریکایی برای اینکه آمریکا دیگر در موقعیت جنگی نمی تواند قرار بگیرد.

یکی از اصلی ترین پایه های سیاست خارجه اوباما در قبال سوریه و خاورمیانه نیز همین بود که هزینه بالای جنگ برای آمریکا دیگر صرفه نداشته و اوباما حتی به قیمت ناراضی شدن متحدینی همچون عربستان هیچگاه زیر بار دخالت نظامی در سوریه نرفت. به همین دلیل وقتی ترامپ هم نمی خواهد – بخوانید نمی تواند- از گزینه نظامی در مهمترین پرونده خاورمیانه استفاده کند، چارچوب سیاست خارجه وی بسیار شبیه اوباما خواهد شد با این تفاوت که لفاظی و اظهارات تند و تیزش بیشتر می باشد!

به تعبیر دیگر دونالد ترامپ تنها یک منتقد تبلیغاتی اوباما است نه حتی مخالف چارچوب حقیقی سیاست خارجه اوباما. ترامپ اظهاراتش بیش از هر کاندیدای دیگری در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تبلیغاتی تر – توخالی تر-  است و بی جهت نیست که وی در میانه حتی رسانه های آمریکایی نیز یکی از پوپولیست ترین چهرهای خواهان ریاست جمهوری آمریکا در سالهای اخیر لقب گرفته است.

پیش از برگزاری مراسم افتتاحیه مجلس خبرگان دوره پنجم، رسانه‌های اصلاح‌طلب تلاش زیادی کردند تا با جنجال‌های رسانه‌ای انتخابات خبرگان را به عرصه رقابت‌های جناحی تبدیل کنند و تحلیل‌های متعددی را درباره ریاست خبرگان مطرح کردند که هیچ‌کدام از آنها درست از آب درنیامد.

نمونه مهدی کروبی، ابطال کننده ادعاهای اصلاح طلبان

یکی از استدلال های رسانه های اصلاح طلب در مذمت رأی آوردن آیت الله جنتی به عنوان رئیس، ورود ایشان به عنوان نفر آخر منتخبان مردم تهران به مجلس خبرگان رهبری بود. این رسانه ها می گویند چرا باید کسی که نفر آخر شده است رئیس شود و این انتخاب را دهن کجی به رأی مردم تلقی کردند.

اما این اتفاق نمونه مشابهی داشته است که نمایندگان اصلاح طلب آن را رقم زده اند. مهدی کروبی هم به همین ترتیب رئیس مجلس ششم شد.

مهدی کروبی در انتخابات مجلس ششم از سوی مجمع روحانیون مبارز کاندیدا گردید و  با ۸۹۲٬۶۴۰ رای رتبه 25 را در تهران به دست آورد، ولی در نهایت با رای نمایندگان در مجلس ششم بر صندلی ریاست تکیه زد.

آن زمان رقیب اصلاح طلبان اخلاق انتخاباتی و سیاسی را زیر پا نگذاشتند و با افکار عمومی بازی نکردند اما امروز یک سلیقه سیاسی که همیشه دوست دارد پیروز میدان باشد و آزمون خود را با کارنامه مردودی در تحمل شکست پس داده است، بار دیگر کم طاقتی خود را با کنایه های غیر اخلاقی به آیت الله جنتی به نمایش می گذارد.

هم نوایی روزنامه اصلاح طلب با رسانه های ضد انقلاب

بی بی سی در گزارشی در خصوص فرآیند رای آوری آیت الله احمد جنتی می آورد:”احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان در ایران، به عنوان رئیس جدید مجلس خبرگان رهبری انتخاب شده است. جنتی با کسب ۵۱ رأی انتخاب شد. ابراهیم امینی و محمود هاشمی شاهرودی دیگر نامزدها به ترتیب ٢١ و ١٣ رأی کسب کردند. جنتی، که از او با عنوان یک روحانی تندرو اصولگرا نام برده می‌شود، از نامزدهای تهران برای نمایندگی خبرگان بود که به عنوان نفر آخر از این حوزه به مجلس راه یافت. محمد یزدی، رئیس قبلی خبرگان، نتوانست در این دوره به عضویت این نهاد انتخاب شود. رفسنجانی، رئیس اسبق مجلس خبرگان و نماینده اول تهران در این مجلس، برای تصدی ریاست خبرگان نامزد نشده بود.”

صدای آمریکا نیز در گزارش کوتاه خود می نویسد:” احمد جنتی که رتبه آخر انتخابات مجلس خبرگان در شهر تهران را کسب کرده بود، به عنوان رئیس جدید مجلس خبرگان  انتخاب شد.

 جنتی که منصوب آیت الله خامنه ای به عنوان دبیر شورای نگهبان است،توانست ۵۱ رای از ۸۶ رای را به خود اختصاص دهد. مجلس خبرگان رهبری ۸۸ عضو دارد. او که اسفند امسال ۹۰ ساله می شود، دو سال می تواند ریاست این مجلس را داشته باشد. رفسنجانی که با حدود یک میلیون رای بیشتر از احمد جنتی رتبه اول در انتخابات مجلس خبرگان در شهر تهران را بدست آورد، برای ریاست مجلس نامزد نشد.

رقبای جنتی برای تصدی ریاست خبرگان، امینی و هاشمی شاهرودی بودند که به ترتیب ۲۱ و ۱۳ رای آوردند.”

توهین روزنامه اصلاح طلب به منتخبان خبره ملت به خاطر برگزیدن آیت الله جنتی

چند روزنامه اصلاح طلب نیز امروز با تیترهایی اینگونه القا کردند که منتخب آخر تهران، ریاست مجلس خبرگان را از آن خود کرد.

روزنامه “قانون” در گزارشی با عنوان توهین آمیز “آخرِ اول” به قلم فرزند معنوی وزیر اطلاعات! می آورد:” حواس‌ها پرت منازعات بر سر رياست مجلس بود. كمتر كسي به اين موضوع مهم اهميت مي‌داد. گويي خبرگان مردم به سايه رفته‌است! ناگهان با مصاحبه يكي از چهره‌هاي محافظه‌كار، نظرها جلب شد. گزينه‌ها از آيت‌ا… اميني گرفته تا  آيت‌ا… جنتي معرفي شدند. هر كدام نامزد يك جريان بودند ولي در اين بين تفاوتي مهم وجود داشت. گزينه اول از طيفي بيرون آمده بود كه خود را پيروز مي‌دانست و  گزينه دوم، تنها بازمانده ليستي بود كه تمام سعي خود را كرد تا در تهران موفق شود ولي به جايي نرسيد.افكار عمومي تصور مي‌كردند با توجه به اينكه ليستي تنها در تهران توانسته رقباي خود را پشت سر بگذارد، پس تمام 88 كرسي اين مجلس در اختيار آنهاست، اما اين تصور از اساس درست نبود!”

این روزنامه اصلاح طلب که پشتوانه یکی از وزرای امنیتی کابینه را به همراه داشته و سابقه توقیف نیز در کارنامه خود دارد، در لفافه به تقسیم دموکراسی به خوب و بد می پردازد و در واقع انتخابات را وقتی خوب می داند که به نفع جریان اصلاحات تمام شود:”به گفته‌هاشمي، براي آن روز نيازي نيست افراد رئيس باشند ولي نكته مهمي كه در اين روزها ديده نمي‌شود و نخبگان سياسي نيز توجهي به آن ندارند، سرخوردگي بدنه اجتماعي است كه احساس مي‌كرد، بايد تغييراتي ملموس در اين انتخابات صورت گيرد. ولي وقتي نماينده مورد حمايت‌هاشمي، يعني اميني در انتخابات 95 وارد گود مي شود و با رايي كمتر از‌هاشمي در انتخابات 93 بازي را واگذار مي‌كند، يعني اوضاع نه تنها با گذشته تفاوتي نكرده بلكه با اين آمار اوضاع از قبل نيز بيشتر به نفع ياران جنتي است.”

اما این گزارش با خروج از چهارچوب اخلاقی در بند پایانی، رأی مردم را به تهرانی و شهرستانی تقسیم کرده و با توهین ضمنی به رأی مردم غیر مرکزنشین در استان ها به منتخبان خود در مجلس خبرگان رهبری می آورد:”بايد اشاره شود اگر يزدي و مصباح را مردم تهران از مجلس خبرگان كنار زدند، ولي چندين مصباح و يزدي ديگر را مردم شهرستان‌ها وارد اين مجلس كرده‌اند. اين موضوع به راحتي معادلات جرياني كه دل به تغيير در شاكله خبرگان بسته بودند را نقش بر آب كرد و بايد براي رسيدن به اهدافي كه در سر داشتند، راهبردي ديگر بينديشند، چرا كه ديگر نه 7 اسفندي در كار است، نه بدنه اجتماعي كه به راحتي گزينه‌هاي مد نظر را انتخاب كنند. حتي اين نكته را نيز فراموش نكنيم كه شايد ديگر‌هاشمي نيز در ميان نباشد كه به راحتي و با درايت خود بتواند، مردم را مجاب كند تا به چهره‌هايي راي دهند كه علقه‌اي به آنها ندارند و بخشي از خواسته‌هاي آنها با پيشينه برخي بزرگان متفاوت بوده است و تنها به دليل قرار گرفتن نام آنها در كنار‌هاشمي، روحاني و خميني، راه براي ابقاي دوباره آنها باز شد.”

اثبات مجدد کم ظرفیتی جریان اصلاح طلب در پذیرش شکست

اتفاقات متعدد سیاسی در کشور نشان می دهد، نگاه برخی اصلاح طلبان از روزنامه نگاران و تحلیل گران آنان گرفته تا رسانه های پرشمار مجازی و مکتوب، به رای مردم، به خوب و بد تقسیم می شود و در مرام سیاسی شان رای مردم و دموکراسی قابلیت تقسیم به مثبت و منفی را دارد.

نمونه های پرشماری وجود دارد که نشان می دهد رای مردم در مجالس شورای اسلامی و خبرگان رهبری، لزوما تامین کننده خواست آنان برای در اختیار گرفتن صندلی نخست این مجالس نبوده است. با منطق این روزهای اصلاح طلبان باید دکتر طیب نیا وزیر اقتصاد دولت روحانی نیز با توجه به رای اعتماد بالای خود در مجلس نهم، جایگاه معاون اولی دولت را از آن خود کند.

افزایش ظرفیت در زمان هایی که شکست بر یک جریان سیاسی وارد می شود، مدت هاست که توسط اصلاح طلبان تمرین نشده و آزمون شکست خورده سال 88 به خوبی روشن کننده این مثال است.

پیش از برگزاری مراسم افتتاحیه مجلس خبرگان دوره پنجم، رسانه‌های اصلاح‌طلب تلاش زیادی کردند تا با جنجال‌های رسانه‌ای انتخابات خبرگان را به عرصه رقابت‌های جناحی تبدیل کنند و تحلیل‌های متعددی را درباره ریاست خبرگان مطرح کردند که هیچ‌کدام از آنها درست از آب درنیامد.

نمونه مهدی کروبی، ابطال کننده ادعاهای اصلاح طلبان

یکی از استدلال های رسانه های اصلاح طلب در مذمت رأی آوردن آیت الله جنتی به عنوان رئیس، ورود ایشان به عنوان نفر آخر منتخبان مردم تهران به مجلس خبرگان رهبری بود. این رسانه ها می گویند چرا باید کسی که نفر آخر شده است رئیس شود و این انتخاب را دهن کجی به رأی مردم تلقی کردند.

اما این اتفاق نمونه مشابهی داشته است که نمایندگان اصلاح طلب آن را رقم زده اند. مهدی کروبی هم به همین ترتیب رئیس مجلس ششم شد.

مهدی کروبی در انتخابات مجلس ششم از سوی مجمع روحانیون مبارز کاندیدا گردید و  با ۸۹۲٬۶۴۰ رای رتبه 25 را در تهران به دست آورد، ولی در نهایت با رای نمایندگان در مجلس ششم بر صندلی ریاست تکیه زد.

آن زمان رقیب اصلاح طلبان اخلاق انتخاباتی و سیاسی را زیر پا نگذاشتند و با افکار عمومی بازی نکردند اما امروز یک سلیقه سیاسی که همیشه دوست دارد پیروز میدان باشد و آزمون خود را با کارنامه مردودی در تحمل شکست پس داده است، بار دیگر کم طاقتی خود را با کنایه های غیر اخلاقی به آیت الله جنتی به نمایش می گذارد.

هم نوایی روزنامه اصلاح طلب با رسانه های ضد انقلاب

بی بی سی در گزارشی در خصوص فرآیند رای آوری آیت الله احمد جنتی می آورد:”احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان در ایران، به عنوان رئیس جدید مجلس خبرگان رهبری انتخاب شده است. جنتی با کسب ۵۱ رأی انتخاب شد. ابراهیم امینی و محمود هاشمی شاهرودی دیگر نامزدها به ترتیب ٢١ و ١٣ رأی کسب کردند. جنتی، که از او با عنوان یک روحانی تندرو اصولگرا نام برده می‌شود، از نامزدهای تهران برای نمایندگی خبرگان بود که به عنوان نفر آخر از این حوزه به مجلس راه یافت. محمد یزدی، رئیس قبلی خبرگان، نتوانست در این دوره به عضویت این نهاد انتخاب شود. رفسنجانی، رئیس اسبق مجلس خبرگان و نماینده اول تهران در این مجلس، برای تصدی ریاست خبرگان نامزد نشده بود.”

صدای آمریکا نیز در گزارش کوتاه خود می نویسد:” احمد جنتی که رتبه آخر انتخابات مجلس خبرگان در شهر تهران را کسب کرده بود، به عنوان رئیس جدید مجلس خبرگان  انتخاب شد.

 جنتی که منصوب آیت الله خامنه ای به عنوان دبیر شورای نگهبان است،توانست ۵۱ رای از ۸۶ رای را به خود اختصاص دهد. مجلس خبرگان رهبری ۸۸ عضو دارد. او که اسفند امسال ۹۰ ساله می شود، دو سال می تواند ریاست این مجلس را داشته باشد. رفسنجانی که با حدود یک میلیون رای بیشتر از احمد جنتی رتبه اول در انتخابات مجلس خبرگان در شهر تهران را بدست آورد، برای ریاست مجلس نامزد نشد.

رقبای جنتی برای تصدی ریاست خبرگان، امینی و هاشمی شاهرودی بودند که به ترتیب ۲۱ و ۱۳ رای آوردند.”

توهین روزنامه اصلاح طلب به منتخبان خبره ملت به خاطر برگزیدن آیت الله جنتی

چند روزنامه اصلاح طلب نیز امروز با تیترهایی اینگونه القا کردند که منتخب آخر تهران، ریاست مجلس خبرگان را از آن خود کرد.

روزنامه “قانون” در گزارشی با عنوان توهین آمیز “آخرِ اول” به قلم فرزند معنوی وزیر اطلاعات! می آورد:” حواس‌ها پرت منازعات بر سر رياست مجلس بود. كمتر كسي به اين موضوع مهم اهميت مي‌داد. گويي خبرگان مردم به سايه رفته‌است! ناگهان با مصاحبه يكي از چهره‌هاي محافظه‌كار، نظرها جلب شد. گزينه‌ها از آيت‌ا… اميني گرفته تا  آيت‌ا… جنتي معرفي شدند. هر كدام نامزد يك جريان بودند ولي در اين بين تفاوتي مهم وجود داشت. گزينه اول از طيفي بيرون آمده بود كه خود را پيروز مي‌دانست و  گزينه دوم، تنها بازمانده ليستي بود كه تمام سعي خود را كرد تا در تهران موفق شود ولي به جايي نرسيد.افكار عمومي تصور مي‌كردند با توجه به اينكه ليستي تنها در تهران توانسته رقباي خود را پشت سر بگذارد، پس تمام 88 كرسي اين مجلس در اختيار آنهاست، اما اين تصور از اساس درست نبود!”

این روزنامه اصلاح طلب که پشتوانه یکی از وزرای امنیتی کابینه را به همراه داشته و سابقه توقیف نیز در کارنامه خود دارد، در لفافه به تقسیم دموکراسی به خوب و بد می پردازد و در واقع انتخابات را وقتی خوب می داند که به نفع جریان اصلاحات تمام شود:”به گفته‌هاشمي، براي آن روز نيازي نيست افراد رئيس باشند ولي نكته مهمي كه در اين روزها ديده نمي‌شود و نخبگان سياسي نيز توجهي به آن ندارند، سرخوردگي بدنه اجتماعي است كه احساس مي‌كرد، بايد تغييراتي ملموس در اين انتخابات صورت گيرد. ولي وقتي نماينده مورد حمايت‌هاشمي، يعني اميني در انتخابات 95 وارد گود مي شود و با رايي كمتر از‌هاشمي در انتخابات 93 بازي را واگذار مي‌كند، يعني اوضاع نه تنها با گذشته تفاوتي نكرده بلكه با اين آمار اوضاع از قبل نيز بيشتر به نفع ياران جنتي است.”

اما این گزارش با خروج از چهارچوب اخلاقی در بند پایانی، رأی مردم را به تهرانی و شهرستانی تقسیم کرده و با توهین ضمنی به رأی مردم غیر مرکزنشین در استان ها به منتخبان خود در مجلس خبرگان رهبری می آورد:”بايد اشاره شود اگر يزدي و مصباح را مردم تهران از مجلس خبرگان كنار زدند، ولي چندين مصباح و يزدي ديگر را مردم شهرستان‌ها وارد اين مجلس كرده‌اند. اين موضوع به راحتي معادلات جرياني كه دل به تغيير در شاكله خبرگان بسته بودند را نقش بر آب كرد و بايد براي رسيدن به اهدافي كه در سر داشتند، راهبردي ديگر بينديشند، چرا كه ديگر نه 7 اسفندي در كار است، نه بدنه اجتماعي كه به راحتي گزينه‌هاي مد نظر را انتخاب كنند. حتي اين نكته را نيز فراموش نكنيم كه شايد ديگر‌هاشمي نيز در ميان نباشد كه به راحتي و با درايت خود بتواند، مردم را مجاب كند تا به چهره‌هايي راي دهند كه علقه‌اي به آنها ندارند و بخشي از خواسته‌هاي آنها با پيشينه برخي بزرگان متفاوت بوده است و تنها به دليل قرار گرفتن نام آنها در كنار‌هاشمي، روحاني و خميني، راه براي ابقاي دوباره آنها باز شد.”

اثبات مجدد کم ظرفیتی جریان اصلاح طلب در پذیرش شکست

اتفاقات متعدد سیاسی در کشور نشان می دهد، نگاه برخی اصلاح طلبان از روزنامه نگاران و تحلیل گران آنان گرفته تا رسانه های پرشمار مجازی و مکتوب، به رای مردم، به خوب و بد تقسیم می شود و در مرام سیاسی شان رای مردم و دموکراسی قابلیت تقسیم به مثبت و منفی را دارد.

نمونه های پرشماری وجود دارد که نشان می دهد رای مردم در مجالس شورای اسلامی و خبرگان رهبری، لزوما تامین کننده خواست آنان برای در اختیار گرفتن صندلی نخست این مجالس نبوده است. با منطق این روزهای اصلاح طلبان باید دکتر طیب نیا وزیر اقتصاد دولت روحانی نیز با توجه به رای اعتماد بالای خود در مجلس نهم، جایگاه معاون اولی دولت را از آن خود کند.

افزایش ظرفیت در زمان هایی که شکست بر یک جریان سیاسی وارد می شود، مدت هاست که توسط اصلاح طلبان تمرین نشده و آزمون شکست خورده سال 88 به خوبی روشن کننده این مثال است.