برچسب: رژیم

صبح خیلی زود کاردار سفارت آمریکا به من تلفن کرد که کار فوری دارم- هنوز سفیر جدیدشان نیامده است. ساعت هشت به او وقت دادم. پیام «نیکسون» را برای شاهنشاه آورد که تصمیم خودش را در مورد مین‌گذاری آب‌های ویتنام شمالی و بمباران ویتنام شمالی و قطع مذاکرات پاریس به اطلاع شاهنشاه رسانده بود. گفت، فقط به لندن، پاریس، بروکسل، رم، بن، توکیو و تهران اطلاع می‌دهیم، چون متحد ما محسوب می‌شوید. من پیام او را وقتی شرفیاب شدم، به عرض رساندم و عرض کردم، شاهنشاه باید جواب مثبتی مرحمت فرمایید. فرمودند، آخر ما همه‌جا گفته‌ایم باید مقررات کنفرانس ژنو اجرا شود … چه طور جواب مثبت بدهم؟ عرض کردم با کمال تأسف شیشه عمر ما هم دست آمریکاست؛ یعنی اگر آمریکا اینجا شکست بخورد، دیگر فاتحه دنیای آزاد خوانده شده. فرمودند درست است، ولی این با گردن‌کلفت شمالی چه کنم؟ عرض کردم، من جوابی تهیه خواهم کرد و به عرض مبارک می‌رسانم. [۱]

یادداشت‌های علم (ج دوم)، ویرایش از علینقی عالیخانی، تهران، کتاب‌سرا، ۱۳۷۷، چاپ دوم، ص ۲۵۳.

صبح خیلی زود کاردار سفارت آمریکا به من تلفن کرد که کار فوری دارم- هنوز سفیر جدیدشان نیامده است. ساعت هشت به او وقت دادم. پیام «نیکسون» را برای شاهنشاه آورد که تصمیم خودش را در مورد مین‌گذاری آب‌های ویتنام شمالی و بمباران ویتنام شمالی و قطع مذاکرات پاریس به اطلاع شاهنشاه رسانده بود. گفت، فقط به لندن، پاریس، بروکسل، رم، بن، توکیو و تهران اطلاع می‌دهیم، چون متحد ما محسوب می‌شوید. من پیام او را وقتی شرفیاب شدم، به عرض رساندم و عرض کردم، شاهنشاه باید جواب مثبتی مرحمت فرمایید. فرمودند، آخر ما همه‌جا گفته‌ایم باید مقررات کنفرانس ژنو اجرا شود … چه طور جواب مثبت بدهم؟ عرض کردم با کمال تأسف شیشه عمر ما هم دست آمریکاست؛ یعنی اگر آمریکا اینجا شکست بخورد، دیگر فاتحه دنیای آزاد خوانده شده. فرمودند درست است، ولی این با گردن‌کلفت شمالی چه کنم؟ عرض کردم، من جوابی تهیه خواهم کرد و به عرض مبارک می‌رسانم. [۱]

یادداشت‌های علم (ج دوم)، ویرایش از علینقی عالیخانی، تهران، کتاب‌سرا، ۱۳۷۷، چاپ دوم، ص ۲۵۳.

فرهادی که بی اعتنا به فجر و مخاطبان این جشنواره ملی، فیلمش را برای عرضه به جشنواره کن نگه داشته بود نتوانست نامش را در میان فهرست فیلمهای این جشنواره ببیند تا شاید افسوسی هم برایش پیش آید که چرا فیلمش را از فرصت حضور در جشنواره فجر که می توانست فضایی برای اکران مطلوب داخلی آن فراهم کند محروم کرد.

“فروشنده” فرهادی به کن راه نیافته و هیچ فیلم ایرانی دیگری در بخش اصلی که آثارش برای نخل طلا رقابت می کنند وجود ندارد اما بجایش سومین فیلم بلند بهنام بهزادی با عنوان “وارونگی” در بخش “نوعی نگاه” حاضر است.

حضور علی مصفا به عنوان یکی از بازیگران اصلی “وارونگی” شاید مهمترین دلیل توجه جشنواره کن به “وارونگی” باشد. به هر حال مصفا طی سالهای گذشته به عنوان چهره ای متعلق به سینمای موسوم به ‌روشنفکرانه ایران در کشورهای اروپایی شناخته شده است و همین می تواند عامل مهمی باشد در جلب “وارونگی” به جشنواره کن.

 *رقابت ایران با نمایندگان صهیونیستی؟

حضور “وارونگی” اما مواجه شده است با حضور دو فیلم از رژیم صهیونیستی در بخش “نوعی نگاه”!

عجیب است در حالی که از میان 17 فیلم حاضر در “نوعی نگاه” اغلب کشورها به جز فرانسه به عنوان کشور برگزارکننده جشنواره و آمریکا شاید بخاطر تأثیرپذیری بی قید و شرط از هالیوود، فقط یک نماینده دارند، رژیم اشغالگر قدس با دو فیلم در این بخش حاضر است.

“ماها هاج” و “اران کالیرین” دو کارگردانی هستند که با فیلمهای “امور شخصی” و “ماورای کوهها و تپه ها” نمایندگان رژیم نامشروع صهیونیستی در بخش نوعی نگاه جشنواره کن هستند.

 *ریشه‌های سیاسی دخیل در انتخاب این دو فیلمساز

اگر همه چیز را برحسب اتفاق و تصادف بدانیم قطعا حضور “وارونگی” در کنار دو فیلم صهیونیستی در جشنواره ای چون کن که ثأثیرپذیری رسانه ای بالایی دارد و حتی دبیر بین‌الملل فجر-بدون ارائه سند- در توجیه کیفیت بالای جشنواره تحت امرش، “نه” گفتن یک فیلمساز روس به جشنواره کن را شاهد مثال می آورد می تواند امری کاملا اتفاقی باشد اما وقتی دقت می کنیم در این امر که هیچ کدام از نمایندگان رژیم صهیونیستی که برای حضور در این فستیوال انتخاب شده اند، چنان که باید فیلمسازان شناخته شده ای نیستند قطعا رگه های سیاسی این تصمیم را بیشتر درک خواهیم کرد.

“ماها هاج” و “اران کالیرین” دو نماینده رژیم صهیونیستی هیچ کدام درمنطقه فیلمسازان متعارفی نیستند. البته در این بین “اِران کالیرین” اندکی شناخته‌شده‌تر است؛ آن هم فقط به خاطر رونمایی فیلم دومش “تبادل”(2012) در جشنواره  ونیز.

جالب است که این کارگردان حدودا 9 سال قبل فیلمی ساخته بود به نام “ملاقات باند”(2007) که این فیلم به عنوان نماینده رژیم صهیونیستی به اسکار معرفی شده اما بخاطر آن که بیشتر از نیمی از دیالوگهای آن انگلیسی بود، حائز شرکت در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان شناخته نشد و بجایش فیلمی دیگر به نام “بیوفورت” به اسکار معرفی شد که البته این فیلم جزو 5 نامزد نهایی اسکار غیرانگلیسی زبان جای گرفت!

چرایی اینکه نماینده ای از ایران در بخشی قرار داده شده که دو فیلم صهیونیستی با دو کارگردان کم‌نام و نشان قرار دارند نمی تواند ریشه های سیاسی نداشته باشد. قطعا با رونمایی این فیلمها در “نوعی نگاه” کن و البته تقدیرهای اختتامیه بیشتر می توان در این باره سخن گفت.

فرهادی که بی اعتنا به فجر و مخاطبان این جشنواره ملی، فیلمش را برای عرضه به جشنواره کن نگه داشته بود نتوانست نامش را در میان فهرست فیلمهای این جشنواره ببیند تا شاید افسوسی هم برایش پیش آید که چرا فیلمش را از فرصت حضور در جشنواره فجر که می توانست فضایی برای اکران مطلوب داخلی آن فراهم کند محروم کرد.

“فروشنده” فرهادی به کن راه نیافته و هیچ فیلم ایرانی دیگری در بخش اصلی که آثارش برای نخل طلا رقابت می کنند وجود ندارد اما بجایش سومین فیلم بلند بهنام بهزادی با عنوان “وارونگی” در بخش “نوعی نگاه” حاضر است.

حضور علی مصفا به عنوان یکی از بازیگران اصلی “وارونگی” شاید مهمترین دلیل توجه جشنواره کن به “وارونگی” باشد. به هر حال مصفا طی سالهای گذشته به عنوان چهره ای متعلق به سینمای موسوم به ‌روشنفکرانه ایران در کشورهای اروپایی شناخته شده است و همین می تواند عامل مهمی باشد در جلب “وارونگی” به جشنواره کن.

 *رقابت ایران با نمایندگان صهیونیستی؟

حضور “وارونگی” اما مواجه شده است با حضور دو فیلم از رژیم صهیونیستی در بخش “نوعی نگاه”!

عجیب است در حالی که از میان 17 فیلم حاضر در “نوعی نگاه” اغلب کشورها به جز فرانسه به عنوان کشور برگزارکننده جشنواره و آمریکا شاید بخاطر تأثیرپذیری بی قید و شرط از هالیوود، فقط یک نماینده دارند، رژیم اشغالگر قدس با دو فیلم در این بخش حاضر است.

“ماها هاج” و “اران کالیرین” دو کارگردانی هستند که با فیلمهای “امور شخصی” و “ماورای کوهها و تپه ها” نمایندگان رژیم نامشروع صهیونیستی در بخش نوعی نگاه جشنواره کن هستند.

 *ریشه‌های سیاسی دخیل در انتخاب این دو فیلمساز

اگر همه چیز را برحسب اتفاق و تصادف بدانیم قطعا حضور “وارونگی” در کنار دو فیلم صهیونیستی در جشنواره ای چون کن که ثأثیرپذیری رسانه ای بالایی دارد و حتی دبیر بین‌الملل فجر-بدون ارائه سند- در توجیه کیفیت بالای جشنواره تحت امرش، “نه” گفتن یک فیلمساز روس به جشنواره کن را شاهد مثال می آورد می تواند امری کاملا اتفاقی باشد اما وقتی دقت می کنیم در این امر که هیچ کدام از نمایندگان رژیم صهیونیستی که برای حضور در این فستیوال انتخاب شده اند، چنان که باید فیلمسازان شناخته شده ای نیستند قطعا رگه های سیاسی این تصمیم را بیشتر درک خواهیم کرد.

“ماها هاج” و “اران کالیرین” دو نماینده رژیم صهیونیستی هیچ کدام درمنطقه فیلمسازان متعارفی نیستند. البته در این بین “اِران کالیرین” اندکی شناخته‌شده‌تر است؛ آن هم فقط به خاطر رونمایی فیلم دومش “تبادل”(2012) در جشنواره  ونیز.

جالب است که این کارگردان حدودا 9 سال قبل فیلمی ساخته بود به نام “ملاقات باند”(2007) که این فیلم به عنوان نماینده رژیم صهیونیستی به اسکار معرفی شده اما بخاطر آن که بیشتر از نیمی از دیالوگهای آن انگلیسی بود، حائز شرکت در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان شناخته نشد و بجایش فیلمی دیگر به نام “بیوفورت” به اسکار معرفی شد که البته این فیلم جزو 5 نامزد نهایی اسکار غیرانگلیسی زبان جای گرفت!

چرایی اینکه نماینده ای از ایران در بخشی قرار داده شده که دو فیلم صهیونیستی با دو کارگردان کم‌نام و نشان قرار دارند نمی تواند ریشه های سیاسی نداشته باشد. قطعا با رونمایی این فیلمها در “نوعی نگاه” کن و البته تقدیرهای اختتامیه بیشتر می توان در این باره سخن گفت.

یک مقام رژیم صهیونیستی نیز برگزاری این نشست را تایید کرده ولی اشاره ای به مکان برگزاری مذاکرات ننموده است. ظاهرا نشست های قبلی دو طرف نیز در شهر ژنو برگزار شده است.

این در حالی است که در ماه فوریه، ترکیه اعلام کرد که آنکارا و تل آویو در آستانه دستیابی به توافق قرار دارند.

روابط ترکیه و اسراییل  در سال 2010 میلادی پس از حمله نظامیان اسرائیلی به یک فروند کشتی ترکیه حامل کمکهای انسان دوستانه برای نوار غزه، تیره و تار شده است.

گرچه ترکیه قبلا مدعی بود که عذرخواهی رسمی اسراییل و رفع محاصره غزه پیش شرط عادی سازی روابط بین دو کشور است ولی به نظر می رسد که ترکیه عقب نشینی هایی در این باره داشته است.

اما ناظران بین اللملی معتقدند که ترکیه و اسراییل در طول این پنج سال همچنان به روابط اقتصادی و نظامی خود ادامه داده اند و در این زمینه کاهش و تعدیلی صورت نگرفته است. در طول این سالها همچنان اسراییل سومین شریک نظامی ترکیه بوده و گسترش روابط اقتصادی به خصوص در حوزه انرژی و گاز ادامه داشته است. اسراییل و ترکیه به دنبال روابط دراز مدت اقتصادی هستند. ترکیه با خریداری گاز از اسراییل به دنبال چند مشتری شدن در حوزه گازی و فشار برای کاهش قیمت گاز به ایران و روسیه است. ضمن اینکه ترکیه در این پنج سال عملا اقدام خاص و قابل توجهی نیز درباره اسراییل انجام نداده است.

اما علاوه بر دلایل نظامی و اقتصادی، ترکیه برای عادی سازی روابط با اسراییل اهداف دیگری را نیز دنبال می کند. چند روز قبل احمد داود اوغلو نخست وزیر ترکیه اعلام کرد که وضعیت جدید سیل سرازیر شدن پناهندگان سوریه به اروپا و نقش آفرینی ترکیه یکبار دیگر نشان داد که ترکیه می تواند عضو اتحادیه اروپا بشود. مقامات ترکیه با عادی سازی روابط با اسرائیل یکبار دیگر تلاش می کنند که با چراغ سبز نشان دادن به استانداردهای مدنظر اتحادیه اروپا زمینه بیشتری برای عضویت خود در اتحادیه اروپا ایجاد کنند. بی شک یکی از استانداردهای اتحادیه اروپا برای ترکیه داشتن روابط مسالمت آمیز با اسراییل است.

از سوی دیگر تحولات منطقه ای نیز سبب شده که ترکیه و اسراییل بیش از پیش به هم نزدیکتر بشوند. ترکیه و اسراییل درباره سوریه و نفوذ منطقه ای ایران، اهداف و منافع مشترک دارند. عادی سازی روابط می تواند زمینه همکاری های بیشتری برای تحقق این اهداف مشترک باشد. در این بین از نقش آمریکا برای فشار به ترکیه برای عادی سازی روابط با اسراییل نباید گذشت. ضمن اینکه سرباز ترکیه سرباز ناتو محسوب می شود و ترکیه نمی تواند از یکی از اصلی ترین اهداف ناتو که حفاظت از اسراییل در خاورمیانه است، سرپیچی کند.

یک مقام رژیم صهیونیستی نیز برگزاری این نشست را تایید کرده ولی اشاره ای به مکان برگزاری مذاکرات ننموده است. ظاهرا نشست های قبلی دو طرف نیز در شهر ژنو برگزار شده است.

این در حالی است که در ماه فوریه، ترکیه اعلام کرد که آنکارا و تل آویو در آستانه دستیابی به توافق قرار دارند.

روابط ترکیه و اسراییل  در سال 2010 میلادی پس از حمله نظامیان اسرائیلی به یک فروند کشتی ترکیه حامل کمکهای انسان دوستانه برای نوار غزه، تیره و تار شده است.

گرچه ترکیه قبلا مدعی بود که عذرخواهی رسمی اسراییل و رفع محاصره غزه پیش شرط عادی سازی روابط بین دو کشور است ولی به نظر می رسد که ترکیه عقب نشینی هایی در این باره داشته است.

اما ناظران بین اللملی معتقدند که ترکیه و اسراییل در طول این پنج سال همچنان به روابط اقتصادی و نظامی خود ادامه داده اند و در این زمینه کاهش و تعدیلی صورت نگرفته است. در طول این سالها همچنان اسراییل سومین شریک نظامی ترکیه بوده و گسترش روابط اقتصادی به خصوص در حوزه انرژی و گاز ادامه داشته است. اسراییل و ترکیه به دنبال روابط دراز مدت اقتصادی هستند. ترکیه با خریداری گاز از اسراییل به دنبال چند مشتری شدن در حوزه گازی و فشار برای کاهش قیمت گاز به ایران و روسیه است. ضمن اینکه ترکیه در این پنج سال عملا اقدام خاص و قابل توجهی نیز درباره اسراییل انجام نداده است.

اما علاوه بر دلایل نظامی و اقتصادی، ترکیه برای عادی سازی روابط با اسراییل اهداف دیگری را نیز دنبال می کند. چند روز قبل احمد داود اوغلو نخست وزیر ترکیه اعلام کرد که وضعیت جدید سیل سرازیر شدن پناهندگان سوریه به اروپا و نقش آفرینی ترکیه یکبار دیگر نشان داد که ترکیه می تواند عضو اتحادیه اروپا بشود. مقامات ترکیه با عادی سازی روابط با اسرائیل یکبار دیگر تلاش می کنند که با چراغ سبز نشان دادن به استانداردهای مدنظر اتحادیه اروپا زمینه بیشتری برای عضویت خود در اتحادیه اروپا ایجاد کنند. بی شک یکی از استانداردهای اتحادیه اروپا برای ترکیه داشتن روابط مسالمت آمیز با اسراییل است.

از سوی دیگر تحولات منطقه ای نیز سبب شده که ترکیه و اسراییل بیش از پیش به هم نزدیکتر بشوند. ترکیه و اسراییل درباره سوریه و نفوذ منطقه ای ایران، اهداف و منافع مشترک دارند. عادی سازی روابط می تواند زمینه همکاری های بیشتری برای تحقق این اهداف مشترک باشد. در این بین از نقش آمریکا برای فشار به ترکیه برای عادی سازی روابط با اسراییل نباید گذشت. ضمن اینکه سرباز ترکیه سرباز ناتو محسوب می شود و ترکیه نمی تواند از یکی از اصلی ترین اهداف ناتو که حفاظت از اسراییل در خاورمیانه است، سرپیچی کند.