برچسب: که

اتومبیل

قدیر نیوز

از یونان همچنان خبرهای خوشی می رسد. در این چند ماه گوش ها عادت کرده بود که از یونان بشنود، وضعیت اقتصادی خراب است، مردمش گرسنه هستند، کشور در حال انحلال است و… امروز اما مدام خبر می رسد؛ مهاجم ایرانی پانیونیوس گل زد. او که البته بارها گفته چیزی از ریاضت اقتصادی در یونان ندیده. کریم در ادامه گلزنی هایش، یکشنبه شب هم موفق شد دوباره گل بزند. به بهانه درخشش او سراغش رفتیم اما  گفت تمایلی به مصاحبه ندارد و تنها می خواهد تمرکزش را روی تمرینات و بازی هایش بگذارد. ولی وقتی گفتیم که تنها قصد داریم درباره تیم ملی و اتفاقات اخیر حرف بزنیم، انصاری فرد نتوانست سکوت کند….

آقای انصاری فرد سریعا سراغ سوالات مهم می رویم. کارلوس کروش سرمربی تیم ملی استعفا داده است. او از این ناراحت است که منابع مالی برای تیم ملی وجود ندارد. تیم ملی همچنان از نداشتن زمین تمرینی، لباس، بازی دوستانه و اردو رنج می برد. با توجه به این شرایط، فکر می کنی چه اتفاقاتی در پیش است؟
او از همه والا ما تکلیف خودمان را در ایران نفهمیدیم. می خواهیم به جام جهانی برویم یا نه؟ اگر مسئولان می خواهند به جام جهانی برویم، باید یکسری چیزها را مهیا کنیم. مثل این می ماند که به یکی بگویند زنده بمان ولی غذا نخور. زنده بمان ولی هیچ چیز استفاده نکن. مگر می شود؟ مصداق همین وضعیت ماست. مگر می شود بدون زمین و لباس ما فوتبال بازی کنیم؟ انصافا خنده دار است که ما در فوتبال مان از این بحث ها داریم. خنده دار است که تیم ملی یک کشور ۸۰ میلیون نه زمین تمرینی دارد و نه لباس. این ها هم چیزهایی نیستند که الان سرش دعوا باشد. سال هاست مشکل داریم. خنده دار است که الان دعوای سرمربی تیم ملی ما و فدراسیون فوتبال سر این چیزهاست. به خدا عالم و آدم اگر بهفمند دعواها سر این چیزهاست، خنده شان می گیرد. مسخره عام و خاص می شویم. بگوئیم داریم سر زمین دعوا می کنیم؟ سر زمین؟ واقعا خنده دار است.
الان تیم ملی ایران زمین تمرینی ندارد. اردوی اسفندماه تیم ملی هم روی هواست چون زمین تمرینی در تهران نداریم.
من نمی دانم، باید کجا تمرین کرد؟ روی زمین چمن دیگر؟ نکند می خواهند ما وسط بازار و پاساژ تمرین کنیم؟ یا برویم روی آسفالت کار کنیم؟ ما باید روی زمین چمن تمرینات خود را انجام بدهیم. الان تیم ملی یکسری ابزار می خواهد. اینها هم نه برای کریم انصاری فرد است نه کارلوس کروش و نه ایکس و ایگرگ. همه اش برای تیم ملی ایران است. وقتی زمین خوب داشته باشیم، آیندگان هم می توانند از آن استفاده کنند. مگر ما داریم زمین را برای زمان کروش و این تیم درست می کنیم؟ قرار است بعد از کروش زمین را خراب کنیم؟ سال ها قبل زمین آزادی را ساختیم و الان فوتبال ما چه سودی می کند؟ چه اشکالی دارد یک زمین چمن هم در کمپ برای تیم ملی و البته برای تیم های ملی بسازیم؟ تازه قرار نیست که زمین برای کروش باشد و سندش را به اسم او بزنند.
کروش همیشه می جنگد. او در بدترین شرایط هم استعفا نداده و همیشه از ماندن حرف زده است. با استعفای اخیر او پیداست که دیگر خسته شده است و انگار شرایط به جایی رسیده که شاید تغییرات روی نیمکت ایران اتفاق بیفتد.

کسی می تواند منکر این شود که کارلوس کروش اسم بزرگی دارد؟ یکی از دلایلی که باعث شد تا فوتبال ما در سال های اخیر قدرتمند شود و در رده اول آسیا قرار بگیریم، اوست. هیچ کارشناسی نمی تواند خلاف این حرف را بزند. کروش روی تیم ملی ما شناخت دارد. باید او روی نیمکت داوم داشته باشد. حالا نتیجه به کنار، او چند سال است دارد کار می کند و فوتبال ایران را به خوبی می شناسد. بازیکنان را می شناسد و می داند شرایط روحی و روانی بازیکنان چطور است. اگر ما بخواهیم یکی غیر از او را بیاوریم، باید از اول این راه را شروع کند. تا همه را بشناسد که کار ما در مسیر جام جهانی تمام است. از دست دادن یکی مثل کروش نه تنها هزینه سنگینی برای فوتبال ما دارد، بلکه یک ریسک بزرگ برای ایران است. همین الان رفتن ما به جام جهانی سخت است ولی بدون کروش خیلی خیلی سخت تر می شود.

ظاهرا پول هست. کروش بارها گفته اگر پول هست برای تیم ملی بزرگسالان هم باشد. کفاشیان در مصاحبه اخیر خود گفت فدراسیون فوتبال ۵ میلیارد تومان برای تیم امید هزینه کرده. ۱٫۵ میلیارد هم که حبیب کاشانی مدیر تیم آورده بود. پس فدراسیون آنقدرها بی پول نیست.
من یک چیز بگویم. چرا برای تیم ملی امید ۶٫۵ میلیارد هزینه کرده اند؟ باید ۱۰ میلیارد هزینه می کردند. ما باید سرمایه گذاری بیشتری می کردیم. تیم ملی بزرگسالان هم که سرآمد همه تیم های ملی ماست. پس این تیم جایگاه خاصی باید داشته باشد و بهترین ها در اختیارش قرار بگیرد. باید بهترین ابزار را به تیم ملی بدهیم که بتوانند نتیجه بگیرند. اگر ژاپن و کره و استرالیا از آسیا فراتر رفته اند، به خاطر امکاناتی است که دارند. داشتن امکانات برای تیم های ملی یک چیز عادی است…. واقعا رویم نمی شود در یونان به سوالات همبازی هایم جواب بدهم. الان از من بپرسند چرا کروش استعفا داده، بگویم دعوا سر زمین و لباس است؟! واقعا چه جوابی باید به آنها بدهم؟
البته خیلی ها در دنیا از این مشکلات ایران با خبر هستند. مثلا قبل از جام جهانی بحث کمبود لباس و اینکه اجازه ندارید با بازیکن حریف لباس عوض کنید، مثل توپ صدا کرد و حتی سوژه تمسخر رسانه های خارجی شد.
قبل از جام جهانی که بحث زیاد بود. آخر سر همه چیز مشخص شد. ببیند لباس یک چیز مشخصی است در فوتبال. آخر این چه چیزهایی است که در فوتبال ما مشکل به حساب می آید؟ به خدا خنده دار است. اگر یک کشور ضعیف بودیم و برندی نمی آمد، می گفتیم اشکالی ندارد ما بدبخت هستیم ولی کشور ما ضعیف نیستم. اصلا بحث من ورزش نیست. ایران کشوری است که کل دنیا آن را می شناسند و خیلی ها دوست دارند به ویژه بعد از تحریم به ایران بیایند و یک بیزینسی شروع کنند. با اتفاقاتی که اخیرا افتاد، الان خیلی از برنده ها از خدایشان است به ایران بیایند و تیم ملی را ساپورت کنند. پس مشکل چیست؟ مگر می شود برندها تمایلی نداشته باشند؟ آنها حاضرند پول هم بدهند تا با ایران کار کنند. تحریم ها هم که تا حدود زیادی از بین رفته است. پس مشکل کار کجاست؟ شما باور می کنید که هیچ برندی سراغ تیم اول آسیا نمی آید؟
هزینه درست کردن زمین چمن هم آنقدرها زیاد نیست. آخرین تصاویر از زمین چمن نشان می دهد که عمرش تمام شده است.
من در تمام رده های تیم های ملی بازی کرده ام. یادم هست در تیم زیر ۱۲ سال عضو بودم و آن موقع در همین زمین شماره یک کمپ تمرین می کردیم. زمین اندازه دو زمین فوتبال است و معمولا چند قسمتش می کنند. قشنگ یادم هست یک روز همزمان با تمرین ما، تیم ملی بزرگسالان هم وسط زمین تمرین می کرد. آن روز آقای مزدک میرزایی هم حضور داشت و حتی از من مصاحبه گرفت که پرسید چه کسی داری بازیکنان تیم بزرگسالان آنطرف زمین هستند و کنار شما تمرین می کنند؟ من دست و پایم را گم کرده بودم و نمی دانستم چه بگویم. تا آنموقع بازیکنان بزرگ تیم ملی را از تلویزیون دیده بودم. این خاطره را گفتم که بگویم همان موقع در همین زمین شماره یک تمرین می کردیم. بعد چند زمین دیگر درست کردند که یکی از آنها مدام خراب می شد که آخر چمن مصنوعی شد. بحث ما این است که الان زمین داریم ولی نمی توانیم از آن استفاده ای کنیم. این خیلی بد است. مگر ما ندار هستیم؟
البته یکی از مسئولان تیم ملی نقل کرد که اینفانتینو گفته است فوتبال اروپا هم امکانات ایران را ندارد!

ببیند من پارسال در اسپانیا بازی کردم و الان هم در یونان هستم. چطور امکانات ما برابر است که در اروپا اصلا بحث زمین و لباس پیش پا افتاده است ولی در کشور ما یک اصل است؟ در اروپا لباس چیز تعریف شده است. برندها به مدت یک سال موظف هستند که لباس های تیم را تامین کنند. هر کدام هم موظف هستند یک مغازه لباس فروشی در کنار در ورودی VIP استادیوم ها داشته باشند. الان برند لباس ما در پانیونیوس تمپو است. فرقی ندارد کلا چه برندی به تن کنید. آنها وظیفه دارند شما هر چند دست لباسی که بخواهید، در اختیارتان قرار دهند. حتی به شما می گویند می خواهید بپوشید یا هدیه بدهید؟ اگر بگوئید هدیه است، کادو می کنند و در اختیارتان قرار می دهند. شما هیچ هزینه ای پرداخت نمی کنید. تازه این برندها درصد کمی از سود فروش لباس ها را برمی دارند. حالا ما در ایران کجای کاریم؟ لباس که نداریم هیچ، مدام درباره زمین چمن حرف می زنیم. در اروپا بهترین زمین ها در اختیار تیم هاست. وقتی شما از زمین تمرین بیرون می آیی ۵،۶ نفر به داخل زمین می روند تا آن را درست کنند و آماده شود برای تمرین بعدی. آنوقت تیم ملی اول کشور ما یک زمین چمن ندارد.

پس این قیاس قیاس عجیب و غریبی است.

ما بهترین امکانات را داریم. کمپ به این بزرگی داریم ولی زمینش مورد استفاده نیست. مثل این است که در زمین پورشه داری ولی بنزین ندارد و باید در پارکینگ بماند. الان این دقیقا وضعیت ماست. بهترین ها را داریم ولی بنزینش را نداریم.

اسلامیان نایب رئیس اول فدراسیون فوتبال دیروز انتقاد کرد که ایران به کروش امکانات نمی دهد و تازه در این بین بعضی ها او را می زنند.
کروش اسم بزرگی است. او یک مربی فوق العاده و قابل قبول است. نه تنها بازیکنانی که در تیم ملی هستند بلکه بازیکنانی که در تیم نیستند و دعوت نمی شوند هم از او تعریف می کنند. شاید بگوئید چون من در تیم ملی هستم تعریف می کنم ولی شما بروید سراغ بازیکنانی که حتی در تیم نیستند. از آنها بپرسید که نظرشان درباره کروش چیست؟ همه قطعا از او تعریف می کنند. ما باید قدر مربی بزرگی چون کروش را بدانیم. باید از او استفاده کنیم. چرا نباید از کروش استفاده کنیم تا فوتبال ما را جلو ببرد؟ چرا او را اینقدر اذیت می کنیم؟ با این کارنامه و این رزومه به ایران آمده، باید به او احترام بگذاریم. به حضور این مربی در ایران مثل یک فرصت نگاه کنیم و فرصت سوزی نکنیم. او به ایران آمده. با جان و دل کار می کند. زحمت می کشد. ثمره کارش را هم همه دیده اند. مردم او را دست دارند. ما هم بازی می کنیم تا مردم راضی و شاد باشند. هر وقت نظرسنجی می گذارند او بالای ۸۰ درصد رای می آورد. مردم دوست دارند بمانند. همه می بینند چه کارهایی می کند. امیدوارم کسی که بزرگ فوتبال ایران است، به تمام این داستان ها پایان دهد و بتوانیم از کروش استفاده کنیم و کروش ها را به ایران بیاوریم.
گویا در یونان هم از او زیاد سوال می پرسند.
خیلی جالب است. اوایل بعضی از بازیکنان تیم نمی دانستند او سرمربی ایران است. اکثر بازیکنان ولی خبر داشتند. به آنها که نمی دانستند وقتی گفتم کروش سرمربی ماست، باور نمی کردند می گفتند دروغ می گویی، مربی بزرگی چون کروش به کشورهای صاحب سبک فوتبال می رود و غیر ممکن است سرمربی ایران شود. بیشتر بازیکنان از من می پرسند او در تیم ملی چکار می کند؟ از منچستر خاطره تعریف می کند؟ درباره کریس رونالدو چه چیزهایی به شما گفته است؟ برایشان جالب است. تازه تصور کنید که یونان مربیان بزرگی در تاریخ ملی اش داشته است. یک عده در فوتبال ما چه قبول کنند و چه قبول نکنند، کروش مربی بزرگ و با اعتباری در دنیاست.
به عنوان سوال آخر؛ چه خواسته ای از مسئولان داری؟
فقط امیدوارم که اتفاقات اخیر باعث جدایی کروش نشود و چند سال دیگر ما افسوس بخوریم که ای کاش کروش می ماند و می رفتیم جام جهانی. خواهشم از مسئولان این است که قضیه ختم به خیر شود تا ما در آینده دوباره حسرت نخوریم. فوتبال ما بعد از چند سال با کروش در آسیا یک شخصیت خوبی گرفته. در جهان هم به خاطر عملکرد در جام جهانی، وجهه خوبی به دست آورده ایم. کسانی هم که از فوتبال سر در نمی آورند، درباره کروش حرف نزنند. منظورم افراد غیر فوتبالی است که در حد کروش نیستند. آنهایی که در حد او نیستند باید سکوت کنند و درباره او چیزی نگویند./خبرآنلاین

کرمان نیوز

سپهر نیوز

اخبار دنیای دیجیتال

عرفان دینی

این بازیگر در اینستاگرام خود نوشت: این بچه خیلى شیک نشسته بود دم در خونشون نزدیک محل فیلم بردارى ما بعد از اینکه چند تا عکس ازش گرفتم خواستم خودم هم برم کنارش عکس بگیرم ولى بعد از اینکه با جدیت نگاهم کرد چهار پایه کوچکش رو برداشت و رفت تو خونه در رو هم محکم بست!! و ثابت کرد که حتى بچه هاى کوچک و شیرین هم گاهى حوصله گرفتن عکس رو با کسى ندارن.

سپهر نیوز

پامنا موبایل لپ تاپ

سرمربی تیم ملی در تازه ترین اظهارات خود گفت از ساختمانی که او نقشه کشیده بود تا آن را مرکز قهرمانی کند، سوء استفاده کردند و به مرکز پزشکی تغییر کاربری دادند. کروش گفت که در واقع این مرکز تخصصی فنی را، تجارتخانه کرده اند.

زهره هراتیان اما در واکنش به حرف های سرمربی تیم ملی می گوید: «مگر من چنین تصمیمی گرفته ام؟ بنده مگر مسئول هستم که چنین کاری انجام بدهم؟ آقای کفاشیان این تصمیم را گرفتند. نامه اش را هم ایشان به فیفا زد. بنده فقط دستورات را اجرا کردم. بهتر است اگر کسی سوالی در این زمینه دارد از آقای کفاشیان بپرسد. من کاره ای نیستم که بخواهم اینقدر مورد هجمه قرار بگیرم. مدارک لازم در این زمینه هم وجود دارد. شما به اینجا بیائید تا علاوه بر دیدن وضعیت این مرکز پزشکی، مدارک لازم را هم ببیند تا متوجه شوید بنده فقط دستورات را اجرا می کنم.»
او ادامه می دهد: «من سال ها در عرصه بین المللی کار کرده ام و حتی برای ایران افتخار به دست آورده ام ولی کارلوس کروش به یک زن ایرانی توهین می کند و می گوید کی هست؟ به هر حال من سکوت می کنم و چیزی نمی گویم. حتی اگر نیاز باشد، بنده به سراغ ایشان می روم تا چیزهایی را که باید، بگویم.»
زهره هرایتان همچنین با ارسال نامه ای که امضای کفاشیان پای آن دیده می شود، از این نامه به عنوان سندی یاد کرد که نشان می دهد او در تغییر کاربری این ساختمان نقشی نداشته است.

خبرآنلاین

کرمان نیوز

دانلود آهنگ آذری

به گزارش جهان، غلامعلی دهقان- سخنگوی حزبی که دبیر کل آن محمد باقر نوبخت است- در مصاحبه با روزنامه آرمان درباره مرز جریان اصلاحات با حزب اعتدال و توسعه گفت: همه ما باید این نکته را بپذیریم که در زمستان سال 1378 نوعی رادیکالیسم چپ یا اصلاح‌طلب بر فضای سیاسی ایران حاکم شده بود… برخی از عقلای جریان اصلاح‌طلبی در شرایط کنونی پذیرفته‌اند که در گذشته در این جریان افراط صورت گرفته است. نمونه بارز این افراد محمدرضا خاتمی نایب رئیس مجلس ششم و همچنین علی شکوری راد است که به صراحت عنوان کردند ما اصلاح‌طلبان 18 سال پیش نیستیم و قصد نداشتیم افرادی مانند آیت‌الله هاشمی در دوران اصلاحات مورد هجمه و تخریب قرار بگیرند. این در حالی است که اعتدال همواره معیار بوده و براثر گذشت زمان هیچ تغییری نکرده است. وی درباره فاصله گرفتن جریان اصلاحات از هدف اولیه ادامه می‌دهد: یکی از سؤال‌های همیشگی و اساسی آقای محمدرضا تاجیک به عنوان یکی از تئوریسین‌های جریان اصلاحات این بود که اصلاحات چه معنایی دارد و چه هدفی را دنبال می‌کند. البته ایشان در مصاحبه‌های اخیر خود عنوان کرده‌اند ما اصلاح‌طلبی را به شیوه صحیح تعریف نکردیم و مبانی اصلاح‌طلبی نیازمند شفافیت است. شاید برخی اصلاح‌طلبی را به تغییر وضع موجود تعریف کنند. با این وجود این سؤال مطرح می‌شود تغییر وضعیت موجود تا کجا باید ادامه داشته باشد. آیا تغییر وضعیت موجود در نهایت به ساختارشکنی منجر خواهد شد؟ این همان اتفاقی بود که برای جریان اصلاحات رخ داد و اکبر گنجی به عنوان یکی از اصلاح‌طلبان که هم اکنون در خارج از کشور به سر می‌برد مانیفست جمهوری‌خواهی را نوشت و از نظام عبور کرد. دهقان در عین حال خاطرنشان کرد: در شرایط کنونی آقای روحانی از اصلاح‌طلبان جلوتر حرکت می‌کند. به همین دلیل برخی از اصلاح‌طلبان به آقای روحانی پیغام داده‌اند که به صورت معتدل‌تر مواضع خود را بیان کند و از واکنش به مخالفان دولت خودداری کند. این مسئله نشان می‌دهد که اصلاح‌طلبان به دلیل تجربه تاریخی خواستار اعتدال در فضای سیاسی کشور و جلوگیری از افراط و تفریط هستند. از قدیم گفته‌اند «قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی دچار آید». در نتیجه اصلاح‌طلبان به دلیل اینکه آفات تندروی را تجربه کرده‌اند بیشتر از همه خواستار اعتدال و میانه‌روی هستند. سخنگوی حزب اعتدال و توسعه 20 دی ماه نیز در مصاحبه با روزنامه آرمان گفته بود: اصلاح‌طلبان در جلسات خصوصی به ما پیغام می‌دهند که به آقای روحانی بگویید این قدر تند نرود. آنها می‌گویند دولت تجربه ما را تکرار نکند. منبع:کیهان

عکس های داغ جدید

صبحانه

تلگرام

خبرگذاری خوزستان

به گزارش جهان، مسئولان کشور نیز به مانند توده مردم، امروز در راهپیمایی 22 بهمن حضور پیدا نمودند.

اس ام اس

موبایل دوستان

خرم خبر

اندروید

خرید غذا

سپهر نیوز