اردوغان

آیا ایران و روسیه به حملات ترکیه واکنش سختری نشان خواهند داد؟/ موزی که اردوغان می خواهد در سوریه بردارد!

گروه بین الملل جهان نیوز: سیاست منطقه ای آنکارا در چند سال اخیر ثبات چندانی نداشته و اتخاذ برخی از سیاست ها حتی امنیت داخلی این کشور را نیز به خطر انداخته است، اقداماتی که بازهم با حمله به شمال سوریه تشدید شده اند.

به گزارش جهان نیوز، روز 25 دیماه سال جاری ارتش ترکیه با تجاوز به شمال سوریه به بهانه سرکوب کردها صفحه ای جدید در تحولات مربوط به بحران سوریه باز کرد. از آن روز نبردی به نام «شاخه زیتون» با گلوله‌ باران مناطق مسکونی این شهر شروع شد و پس از پنج روز به ورود تانک ‌ها و جنگنده‌ های این کشور به این منطقه انجامید.

با این وصف نزدیک به دو هفته از اقدامات ارتش ترکیه گذشته و طی این مدت دستکم ۵۸ نظامی ترک و عنصر مسلح سپر فرات کشته و یا اسیر و دستکم ۱۵۰ نفر دیگر نیز زخمی شده ‌اند. در مقابل در اثر حملات ارتش ترکیه و سپر فرات ۴۸ نفر از ساکنان عفرین کشته شده اند که فقط شش نفر آنان را کُردها تشکیل می دادند.

شکست های ارتش ترکیه از نیروهای ائتلاف کردی در عفرین در حالیست که رجب طیب اردوغان اعلام کرده بود قصد دارد پس از فتح عفرین به سمت منبج نیز حرکت کرده و آنجا را نیز تسخیر کند. اردوغان گفته بود احتمال دارد عملیات ترکیه تا مرز عراق گسترش پیدا کند. ولی مقاومت کردها باعث عقب نشینی ارتش ترکیه و نیروهای ائتلافی آن یعنی تروریست های النصره و جیش الحر شده است.

در عرصه میدانی کردها حدود ۱۱ روستای اطراف عفرین شامل روستاهای شیراوا، راجو و سه و چهار ارتفاع در منطقه جندرسه بوده، را از ارتش ترکیه باز پس بگیرند. این در حالی است که در این عملیات تعداد نیروهای ارتش ترکیه و سپر فرات لااقل پنج برابر نیروهای کرد و غیر کرد مدافع عفرین بوده است. این پیروزی های روحیه بخش باعث شده تا این نتیجه به دست آید در صورت ادامه عملیات ارتش ترکیه، شاهد درگیری های فرسایشی در ماههای آینده خواهیم بود.

ترکیه یگان‌های مدافع خلق یا ی پ گ (عمده‌ترین گروه ائتلاف نیروهای دموکراتیک سوریه) را به عنوان شاخه سوری حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) و یک گروه تروریستی تلقی می‌کند. نیروهای دموکراتیک سوریه از گروه های اصلی در حمله به رقه و بازپس گیری آن از تروریست های داعش بودند، هرچند در این میان از حمایت های آمریکا نیز برخوردار بودند.

پیچیدگی های عملیات شاخه زیتون
حمله ترکیه به عفرین برای عقب راندن نیروهای کرد که در مواضع ترک ها به عنوان تروریست ها یاد می شوند در حالیست که آمریکا تلاش دارد تا ائتلافی 30 هزار نفری از گروه های کرد را در مرزهای سوریه و ترکیه تشکیل دهد و از آنها علیه حکومت بشار بهره گیرد. با این حال ترکیه پیش از آغاز عملیات هشدارهایی درباره حمله به شمال سوریه با ورود نیروهای کرد به عفرین داده بود.

با این وجود، دولت سوریه چنین حملاتی را تجاوز به خاک خود دانسته و خواهان عقب نشینی نیروهای ترکیه شده است. وزارت امور خارجه ایران در نخستین واکنش به عملیات نظامی ترکیه در شمال سوریه ابراز امیدواری کرده که «این عملیات فوراً پایان یافته و از تعمیق و گسترش بحران در مناطق مرزی ترکیه و سوریه جلوگیری به عمل آید». همچنین سرگئی لاوروف «اقدامات یک‌جانبه» آمریکا در مورد ایران و سوریه را تقبیح کرد و گفت ترکیه از این که آمریکا به تعهد خود در مورد سوریه پایبند نبوده و یک‌جانبه عمل می‌کند، «عصبانی» شده‌است.

هرچند برخی از کشورها مانند مصر و تونس حمله ترکیه را محکوم و غیرقانونی خوانده اند ولی در این بین مواضع روسیه و ایران جالب توجه است. آنها از محکومیت قاطع این عملیات یا تجاوز خواندن آن اجتناب کرده اند و در مواضع رسمی خواهان پایان مسالمت آمیز عملیات و آن را نتیجه سیاست های آمریکا دانسته اند.

چنین به نظر می رسد این دو کشور پس از نشست سوچی و آستانه (نشست ایران- ترکیه- روسیه) خواهان آن نیستند که با مقابله سخت با ترکیه، توافقات به دست آمده در گفتگوهای سه جانبه را با خطر روبه رو سازند. هرچند اقدام ترکیه تا حدود زیادی سوچی و آستانه را تضعیف کرده، دستیابی به توافق و تشکیل ائتلافی برای گسترش مناطق کمتر درگیر بین ایران، ‌روسیه و ترکیه را با مانع جدی مواجه می کندو این می‌ تواند اوضاع سوریه را بار دیگر به سمت تشدید و پیچیده تر شدن بحران سوریه سوق دهد. زیاده خواهی بیشتر ترکیه در تحولات آینده سوریه در ادامه عملیات می تواند واکنش جدی تر تهران و مسکو را به دنبال داشته باشد.

با این حال ورود نیروهای ارتش ترکیه به خاک سوریه را می توان نیجه چندین سال سیاست خارجی بی محابای آنکارا در حمایت از گروه های مسلح مخالف بشار اسد و حتی تروریست های تکفیری از سال 2011 به این سو دانست. رجب طیب اردوغان در حالی در ابتدای بحران سوریه به انتقاد از حکومت اسد پرداخت که در ادامه با بحرانی شدن اوضاع و پیروزی های گروه های مسلح و تروریست، شرایطی را مهیا دید که می تواند نفوذ خود را در سوریه با حمایت از این گروه ها افزایش دهد و خواهان خروج اسد از قدرت شد. براساس برخی از گزارش ها ترکیه یکی از مشتریان اصلی تجارت نفت داعش بود و تروریست های داعش مرز ترکیه را کریدور جهادی می دانستند.
به هر حال بر کسی پوشیده نیست که ترکیه تاوان حمایت از ترویست ها را با بی ثبات شدن کشورش و عملیات های تروریستی در داخل خاکش داد.

اما در عصر پسا داعش ترکیه با درک شرایط موجود و نفوذ ایران و روسیه در سوریه، خود را به این دو کشور نزدیک تر کرد و به خواهان نقش بیشتری در آینده تحولات سوریه شد. با این حال سیاست های خودسرانه ترکیه در منطقه بحرانی عراق و سوریه، هرآن احتمال تحرکات غیرهماهنگ و بحران زای را محتمل می نماید.

در صورتیکه حمایت کشورهای منطقه ای از تروریست های تکفیری نبود، ائتلاف های کرد با حمایت غرب تا به این حد به بهانه مقابله با داعش تجهیز نمی شدند تا پس از پیروزی در رقه، دارای توان عملیاتی بالایی جهت نقش آفرینی در حوزه میدانی در دیگر مناطق سوریه شوند. آمریکا با علم به این موضوع تدارک نیروی 30 هزار نفری از گروه های کرد را در شمال سوریه در دستور کار قرار داده است.

ترکیه هرچند به بهانه مبارزه با تروریست های گروه ی پ د عملیات نظامی خود را در شمال سوریه آغاز کرده ولی نیات رجب طیب اردوغان برای حضور نظامی در شمال سوریه گویای آن است که این کشور خواهان سهم بیشتری از آینده تحولات در سوریه است و از ابزار حضور نظامی برای فشار بر متحدان و کشورهای پر نفوذ در سوریه استفاده می کند. ترکیه پس از شکست سیاست هایش در سوریه و عراق بیشتر به دنبال حداقل هایی جهت حفظ پرستیژ سیاست خارجی پس از افتضاحات چند سال اخیر است که به آن می توان به عنوان برداشتن یک موز در مهمانی که دعوتی از آنها نشده یاد کرد.

آیا ایران و روسیه به حملات ترکیه واکنش سختری نشان خواهند داد؟/ موزی که اردوغان می خواهد در سوریه بردارد!

اردوغان به زبان ترکی هم رحم نکرد

به گزارش جهان نیوز به نقل از مشرق، چند روز پیش تورگول معاون ریاست جمهوری ترکیه طی خبری از تلاش‌ها و حمایت‌های اردوغان برای تشکیل کمپینی جهت نامیدن سال 2017 به نام «سال زبان ترکی» خبر داد.

تورگول ضمن اعلام این خبر افزود که مقامات رسمی ترکیه به‌ویژه شخص رجب طیب اردوغان بیانه‌ها و کمپین‌های
فراوانی در مسیر تحقق سال 2017 به عنوان سال «زبان ترکی» به کار خواهند بست.

او با تأکید بر عزم ترکیه برای عملی شدن این اقدام از تلاش‌های فراوان اردوغان و زحمات او در این مسیر تقدیر کرد. البته نمایش این‌گونه سیاست‌ها از سوی اردوغان که سابقاً تلاش می‌نمود خود را به عنوان رهبر و پیشوای جهان اسلام معرفی نماید و ترکیه را سردمدار آن بنامد؛ بیانگر تلاش عمیق حزب عدالت و توسعه برای تحریک عواطف و احساسات ترک‌ها در راستای حمایت همه‌جانبه از حزب و به‌ویژه رفراندوم 16 نیسان است.
در واقع اردوغان با این سیاست قصد دارد که رأی قشر خاکستری این کشور را تحریک و به‌سوی سبد رأی حزب و اصلاحاتش جذب نماید. لیکن بیان این سیاست‌ها از سوی معاون ریاست جمهوری اردوغان، از سیاست‌های پنهان او برای معرفی خود به عنوان پیشوای کشورهای ترک‌زبان (کشورهای ترک‌زبان حوزه دریای خزر) نیز پرده برمی‌دارد؛ بنابراین نمایش این نوع سیاست‌ها و تلاش برای پخش گسترده آن در عرصه‌های بین‌المللی از یک‌سو از فتنه‌های پنهان اردوغان برای رهبری کشورهای ترک‌زبان و علاقه او به بسط نفوذ خود به کشورهای حوزه دریای خزر و از سوی دیگر از نقشه او برای بالا بردن محبوبیت خود و سبد رأی اصلاحات 16 نیسان پرده برمی‌دارد. چراکه قبلاً اردوغان از اختلافات خود با هلند و آلمان استفاده نموده و مخالفان اصلاحات قانون اساسی را افرادی وابسته نامیده بود. پس اردوغان با این سیاست می‌خواهد به مردم ترکیه بفهماند که برخلاف مخالفان اصلاحات که به خارج وابسته‌اند او فردی کاملاً ملی‌گراست.

اردوغان به زبان ترکی هم رحم نکرد

تماس تلفنی اردوغان با پوتین در پی ترور سفیر روسیه

رجب طیب اردوغان، رییس‌جمهوری ترکیه در تماس تلفنی با ولادیمیر پوتین، همتای روس خود، وی را در جریان آخرین تحولات در پی ترور سفیر مسکو در آنکارا قرار داد.

پیش از این ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه ضمن تایید خبر ترور کارلوف، در پیامی تلویزیونی این تیراندازی را اقدامی تروریستی خواند.

به گفته سخنگوی وزارت خارجه روسیه دولت ترکیه به این کشور اطمینان خاطر داده که تحقیقات کاملی درباره این سوء قصد انجام خواهد داد.

ایسنا /ملیح گوکجک، شهردار آنکارا این اقدام را تلاش برای تخریب روابط روسیه و ترکیه خوانده است.

تماس تلفنی اردوغان با پوتین در پی ترور سفیر روسیه

ایسنا /ملیح گوکجک، شهردار آنکارا این اقدام را تلاش برای تخریب روابط روسیه و ترکیه خوانده است.

آینده اردوغان چگونه خواهد شد؟

سعدالله زارعی در یادداشت روز کیهان نوشت:

با وجود آن که نزدیک به دو هفته از کودتای – جمعه ۲۴ تیر ماه – می‌گذرد، هنوز تحولات ترکیه در کانون خبری محافل سیاسی و رسانه‌ها قرار دارد و از این رو به نظر می‌آید آنچه علی‌الظاهر به آن در حدود ساعت ۴ صبح روز شنبه – به وقت آنکارا – نقطه پایان گذاشته شد، پیامدها و تداوم‌هایی دارد که با آنها باید شرایط پیش‌رو را تحلیل کرد. در این میان چند نکته اساسی وجود دارد:

۱- کودتا در داخل ترکیه دو طرف بالنسبه قدرتمند داشت که اگر چه نتوانستند طراحی انجام شده را به پایان برسانند و شکست خوردند، اما کماکان در جامعه ترکیه حضور دارند و اردوغان و حزب او به‌رغم غلبه بر آنان، نمی‌توانند حضور پررنگشان را در جامعه ترکیه نادیده بگیرند. ارتش ترکیه – که ترکیبی از حدود ۳۰۰ هزار نیروی نظامی بوده و در بطن ناتو به‌عنوان قدرت چهارم شناخته می‌شود – کماکان به عنوان یک نهاد قدرتمند باقی می‌ماند. ارتش بعد از کودتا تا حدی تضعیف می‌شود و امکان پاره‌ای جابه‌جایی‌های مدیریت شده توسط اردوغان تا حدی چهره جدیدی به ارتش ‌می‌دهد اما در عین حال بنا به آنچه مشاهده می‌شود، اردوغان در نهایت قادر نیست تحول عمده‌ای در ترکیب یک ارتش ۳۰۰ هزار نفره ایجاد نماید با این وصف می‌توان گفت ارتش زخم‌خورده و عصبانی از تحقیرهایی که پس از کودتا بر آن تحمیل شده است، بعد از مدتی به حالت عادی خود بازمی‌گردد و گستره حضور جغرافیایی آن – از شهرها تا مرزها – امکان تحرک ویژه‌ای به آن می‌دهد. در عین حال اتصال ارتش به ناتو و پایگاه هوایی اینجرلیک سبب می‌شود تا ارتش کماکان خطوط فاصله خود با دولت و شخص اردوغان را حفظ نماید.

یک طرف دیگر ماجرا «فتح‌الله گولن» است. گولن در عین اینکه نماینده یک اسلام غرب‌گراست و در عین اینکه در بین توده‌های متدین و انقلابی ترکیه جایگاهی ندارد، اما به دلیل وسعت و کارآمدی نهادهای آموزشی، بهداشتی و خدماتی که در اختیار دارد و توانسته است یک پوشش فراگیر شهری و روستایی ایجاد نماید، به‌رغم شکست در کودتا و مواجه شدن با اخراج هوادارانش در سیستم قضایی و… ترکیه، در صحنه اجتماعی ترکیه حضور خواهد داشت. فتح‌الله گولن تبلیغ‌کننده نوعی عرفان روشنفکری است که وفادار به متون اسلامی نیست و شریعتی را تبلیغ می‌کند که پایبندی به احکام اسلام در آن ضرورت ندارد و تکلیف دینی به خود انسان و تصوراتی که از دین دارد، باز می‌گردد. مشابه چنین «شریعت آسان»ی! در ایران از سوی تیپ‌های روشنفکری نظیر عبدالکریم سروش تبلیغ شده است. نوع تفکر گولن سبب شده است تا سازمان جاسوسی سیا آن را راه حل آمریکا در جهان اسلام تلقی کند و بعد از ۲۲ بهمن ۵۷، آن را مهمترین سد دفاعی غرب در مقابل انقلاب امام خمینی- قدس سره- به حساب آورد. به هر حال به دلیل خدمات اجتماعی هدفمندی که تیم گسترده گولن در ترکیه انجام داده و هم به دلیل پشتیبانی فراوانی که غربی‌ها و بخصوص آمریکایی‌ها از او خواهند داشت، نیروهای سازمان‌یافته گولنیست کماکان در صحنه سیاسی و اجتماعی ترکیه فعال خواهند بود و این- یعنی تداوم نسبی قدرت ارتش و گولن- برای اردوغان دردسرساز خواهد بود.

۲- غرب بنا به دلایلی اردوغان و سیاست‌های او را نمی‌پسندد. از یک طرف غرب و بخصوص آمریکا یک کشور قدرتمند اسلامی و ملتی که با یک نفر دیده شوند را برنمی‌تابند و از این رو اگرچه اردوغان در طول دوره ۱۴ ساله زمامداری‌اش خدمات مهمی به غرب و رژیم صهیونیستی داشته است اما در همان حال وجود یک تخفیف نسبتا کاریزما و هژمونیک را برای سیاست‌های خود خطرآفرین ارزیابی می‌کنند. از طرف دیگر غربی‌ها در ارزیابی دلایل شکست تحریم‌های گسترده اقتصادی غرب علیه ایران، ترکیه را یک «مقصر مهم» ارزیابی می‌کنند. واقعیت هم این است که رفتار ترکیه در دوره‌ای که فشار تحریم‌ها علیه ایران سخت و سخت‌تر می‌شد، با سیاست‌های غرب علیه ایران هماهنگ نبود. البته ترکیه اردوغان نه به خاطر ایران بلکه به دلیل فرصت‌طلبی و نیازی که در حوزه اقتصادی داشت و طبع تاجرمآبانه ترکیه و اردوغان تا آنجا که می‌توانست داربست‌های تحریم غرب را نادیده گرفت و از این راه سودهای هنگفتی هم بدست آورد.

اگر میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا و ترکیه در زمان ۵-۶ ساله‌ای که بحران اقتصادی، گلوی غرب را به شدت می‌فشرد، مقایسه‌ای صورت دهیم، در می‌یابیم که ترکیه از کشورهایی نظیر ایتالیا، یونان، اسپانیا و… وضع بهتری داشت و با هزینه‌های کمتری از این بحران عبور کرد و حال آنکه اقتصاد ترکیه اتصالات محکمی با اقتصاد اروپا داشت. در این دوران- ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۱- اردوغان توانست با در پیش گرفتن سیاست صفر کردن مشکلات با همسایگان، سود هنگفتی از روسیه و ایران و هم‌پیمانان این دو بدست آورد. گفته می‌شود متوسط سهم روسیه در صنعت توریسم ترکیه در این دوران ۳۷ درصد بوده است و سهم میعانات گازی ایران در بازار ترانزیت ترکیه هم به حدود نیمی از تجارت ترکیه جان داده است. آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها اقدامات دولت اردوغان در حوزه اقتصادی که در عین حال منافع سرشاری هم برای روسیه و ایران در پی داشت را برنمی‌تابند و این موضوع اردوغان را به یک «عنصر نامطلوب» برای آنان تبدیل کرده است. از این رو به نظر می‌آید علیرغم شکست کودتا و سیاست دفع فوری اردوغان، غربی‌ها خط کنار گذاشتن اردوغان- و اگر بشود کنار زدن حزب عدالت و توسعه- را بعد از شکست کودتا نیز دنبال خواهند کرد. به همین دلیل هم در روزهای اخیر شاهد بودیم که اردوغان تلاش زیادی کرد تا از غرب دلجویی کند و براین اساس هم، نخست‌وزیر ترکیه ییلدریم که پیش از کودتا از امکان بازسازی روابط آنکارا- دمشق صحبت کرده بود، پس از کودتا بار دیگر از ضرورت کنار رفتن رئیس‌جمهور سوریه حرف زد! آزادسازی بخشی از نظامیان دستگیر شده و متوقف شدن ماشین انتقادات اردوغان نسبت به غرب نیز در این راستا صورت گرفت که البته بازتاب قابل توجهی در غرب نداشت و به افزایش سهم‌خواهی آمریکا و اروپا از ترکیه نیز تبدیل شد. با این وصف می‌توان گفت موقعیت اردوغان که با تضعیف رقبای داخلی او تا حدودی تثبیت شد اما در همان حال آن اراده‌ای که کودتای ۲۴ تیرماه را شکل داد، هنوز روی لزوم برکناری اردوغان تمرکز دارد.

۳- گفته می‌شود، تغییرات در ترکیه که در حال حاضر در دستان رجب طیب اردوغان قرار دارد، برای مدتی طولانی در دستان او باقی نمی‌ماند. این روزها اردوغان آن قدر دچار کیش شخصیت شده است که وقتی از نقش تاثیرگذار عبدالله گل و احمد داوود اوغلو در شکست کودتا سخن به میان آمد واکنش نشان داد و گفت: فقط خدا در خنثی‌سازی کودتا نقش داشته است! این به آن معناست که سیاست واگرایی اردوغان که باعث مخالفت‌های زیادی حتی از درون حزب عدالت و توسعه شده بود، بر اثر وضعی که پس‌از کودتا پیش آمده، تشدید هم شده است. این مسئله اردوغان را به زودی درگیر انواعی از مشکلات جدید و قدیم خواهد کرد. اردوغان با این ارتش که زخم عمیقی برداشته است قادر به مقابله موثر با جدایی‌طلبان کرد ترکیه نیست و دامنه مشکلات دولت را در حوزه کردی افزایش می‌دهد. کما اینکه نقش حسادت‌برانگیز اردوغان در صحنه سیاسی، احزاب رقیب و مخالف را بی‌تاب کرده و علیه او وارد میدان خواهد کرد. همین الان هم زمزمه اقدامات گسترده احزاب علیه اردوغان به گوش می‌رسد. بنابراین می‌توان گفت اگرچه اردوغان در فضای داخلی به نسبت قبل فضای بهتری خواهد داشت ولی حداقل در دو حوزه امنیتی و احزاب کار اردوغان تا حد زیادی پیچیده‌تر خواهد شد.

۴- اگر اردوغان عاقل باشد باید هم در مقابل فشارهای فزاینده اروپا و آمریکا و هم در مواجهه با تهدیدات فزاینده‌ امنیتی به طور واقعی به سمت ایران بیاید و با اتصال بیشتر به کشوری باثبات، موقعیت کشورش را از بی‌ثباتی خارج سازد اما با توجه به روحیات و نگرانی‌هایی که اردوغان دارد و روانشناسی شبه اخوانی اردوغان به نظر نمی‌آید او در این شرایط الزاما عاقلانه عمل کند اما در عین حال تردیدی در این نیست که اردوغان و دولت ترکیه حفظ و توسعه نسبی روابط با تهران را از نظر دور نخواهد کرد، اما به نظر می‌آید او بیش از آنکه به برقراری «رابطه استراتژیک» با تهران بیندیشد، به استفاده از کارت ایران برای مهار فشار آمریکا، اروپا و عربستان نگاه می‌کند و این دایره‌ای از عملیات تازه دیپلماتیک، سیاسی و اقتصادی را روبروی ما می‌گشاید و ما می‌توانیم بطور نسبتا محدود از شرایط جدید برای تثبیت موقعیت جبهه مقاومت، به خصوص در سوریه استفاده کنیم.