برچسب: بودند؟

اکنون بخشی از فیلم این جلسه، مغرضانه توسط افرادی که دل در گرو این انقلاب ندارند منتشر شده و چه بهتر بود در طول این ۲۸ سال فیلم توسط یاران انقلاب به طور کامل منتشر می‌شد.

بر پایه گزارش کانال «افسران جوان جنگ نرم » به هر حال ضمن استقبال از انتشار همین بخش کوتاه دو نکته در این مورد قابل توجه است:

1) رای گیری موقت برای رهبری در خرداد ۶۸ تا برگزاری رفراندوم اصلاحیه قانون اساسی
اگرچه طرح این مساله جدید نیست اما متاسفانه جزئیات آن کمتر برای مردم گفته شده است. در اینجا مناسب است به خاطرات حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی اشاره شود.

ایشان در کتاب خاطراتشان در خاطره روز ۱۵ مرداد ۶۸ در همین مورد می نویسد: «تا ساعت نه صبح کارهای دفتر را انجام دادم و به مأموران برای آماده کردن جلسه مجلس خبرگان دستوراتی دادم…

دستور کار، بررسی مسأله رهبری با توجه به اصلاح قانون اساسی بود که تغییرات قانون اساسی توضیح داده شد. بعضی‌ها معتقد بودند که نیازی به رأی‌گیری مجدد نیست و رهبری آیت‌الله خامنه‌ای ادامه دارد؛ اما چون در رأی‌گیری گذشته تصریح کرده بودیم که رهبری موقت است و پس از اصلاح قانون، خبرگان مجدداً رأی می‌دهد، رأی‌گیری کردیم. شصت رأی موافق بود و چهار نفر رأی ندادند. تعداد آرای موافق، شبیه‌ رأی‌گیری گذشته است ولی گفتند رأی ندادن آنها به خاطر این است که نیازی به رأی گیری نمی بینند. خبرگان ناهار مهمان مجلس بودند. عموماً از وضع پیش آمده با رهبری آقای خامنه‌ای و ریاست جمهوری من خوشحالند و امیدوار. خبر را تنظیم کردم و به رسانه‌ها دادیم»

2)رد پذیرش مقام رهبری توسط آیت الله خامنه‌ای در جلسه و حتی نظر به رهبری شورایی توسط ایشان
این مساله بر کسی پنهان نیست و بخش پایانی صحبت ایشان در جلسه‌ی خبرگان که با عبارت «به هر حال من مخالفم» بارها از تلویزیون هم پخش شده است. در این موضوع ذکر دو روایت مربوط به پذیرش رهبری در جامعه اسلامی قابل توجه است:

امیرالمومنین پس از اصرار بسیار مردم برای پذیرش خلافت فرموندند: لولا حضور الحاضر و قیام الحجة بوجود الناصر و ما اخذ الله علی العلماء ان لایقاروا علی کظة ظالم و لاسغب مظلوم لألقیتُ حبلها علی غاربها. قسم به خداوند اگر حضور مردم نبود و یاری نمی‌دادند که حجت تمام شود و اگر نبود عهدی که خداوند از علما گرفته تا راضی نشوند بر سیری ظالم و گرسنه‌ماندن مظلوم، هر آینه ریسمان و مهار شتر خلافت را بر کوهانش می‌انداختیم (نهج‌البلاغه، خطبه )

از رسول خدا نیز روایت شده در پاسخ به تقاضای مکرر عباس عمویشان برای امارت فرمودند: يا عم ان الاماره ان طلبتها و کلت اليها و ان طلبتک اعنت عليها. اي عموی من! حکومت به گونه ای است که اگر تو آن را بخواهی، موکل آن خواهی شد (و بايد خودت آن مقام را حفظ کني) و اگر آن تو را طلب کند بر حفظش ياری خواهی شد.
انتشار این فیلم به خوبی نشان می دهد آیت الله خامنه ای به تأسی از جدشان امیرالمومنین و پیامبر گرامی اسلام اینگونه رفتار کرده اند.

*آیا آیت‌الله خامنه‌ای رهبر موقت بودند؟!
همچنین «کبری آسوپار» نیز طی یادداشتی نوشت: فیلمی از جلسه ۱۴ خرداد ۶۸ خبرگان رهبری برای انتخاب رهبر و ولی فقیه پس از امام منتشر شد که در آن آقای هاشمی انتخاب آقای خامنه‌ای را موقت و تا زمان برگزاری رفراندوم می‌داند؛ اما ماجرا چیست؟

۴ اردیبهشت ۶۸ امام خمینی (ره) دستور بازنگری در قانون اساسی را به رییس‌جمهور می‌دهند. بخش اصلی تغییرات مربوط به تغییر شرایط رهبر و مهم‌ترین آن‌ حذف شرط «مرجعیت» برای رهبر آینده است. شورای بازنگری آغاز به کار می‌کند، اما هنوز کار به پایان نرسیده که امام از دنیا می‌روند و خبرگان، ناگزیر به انتخاب رهبر می‌شوند. انتخابی که به دلیل قرار گرفتن در میانه‌ی کار بازنگری قانون اساسی و نهایی نشدن شرایط رهبری در قانون، موقت نام می‌گیرد، اما در واقع انتخاب اصلی خبرگان رهبری بوده و همین گونه هم به مردم اعلام می‌شود.

۶ مرداد ۶۸ رفراندوم بازنگری در قانون اساسی برگزار و بیش از ۹۷ درصد مردم به آن رای می‌دهند. پس از آن خبرگان رهبری در جلسه‌ای، مجدد انتخاب آقای خامنه‌ای به عنوان رهبر را به رای می‌گذارد و از قضا تعدادی رای (گویا ۶ رای) بیش از جلسه‌ی ۱۴ خرداد می‌آورند.

در واقع امر، انتخاب دوم صوری است تا به لحاظ شکلی طبق قانون پیش رفته باشند و روند انتخاب رهبر جدید منطبق بر قانون اساسی جدید باشد. اما اصل انتخاب رهبر در ۱۴ خرداد روی داده است. در واقع این طور نبوده که خبرگان بین رهبر موقت و دائم تفاوتی قائل بوده باشد و فکر کنند بعد رفراندوم کسی دیگر را انتخاب می‌کنند.
 

در تصویر ضمیمه، در سوتیترهای ذیل تیتر یک روزنامه‌ی جمهوری اسلامی مورخ ۱۶ مرداد ۶۸ خبر انتخاب مجدد آیت‌الله خامنه‌ای به رهبری آمده است.
 

اکنون بخشی از فیلم این جلسه، مغرضانه توسط افرادی که دل در گرو این انقلاب ندارند منتشر شده و چه بهتر بود در طول این ۲۸ سال فیلم توسط یاران انقلاب به طور کامل منتشر می‌شد.

بر پایه گزارش کانال «افسران جوان جنگ نرم » به هر حال ضمن استقبال از انتشار همین بخش کوتاه دو نکته در این مورد قابل توجه است:

1) رای گیری موقت برای رهبری در خرداد ۶۸ تا برگزاری رفراندوم اصلاحیه قانون اساسی
اگرچه طرح این مساله جدید نیست اما متاسفانه جزئیات آن کمتر برای مردم گفته شده است. در اینجا مناسب است به خاطرات حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی اشاره شود.

ایشان در کتاب خاطراتشان در خاطره روز ۱۵ مرداد ۶۸ در همین مورد می نویسد: «تا ساعت نه صبح کارهای دفتر را انجام دادم و به مأموران برای آماده کردن جلسه مجلس خبرگان دستوراتی دادم…

دستور کار، بررسی مسأله رهبری با توجه به اصلاح قانون اساسی بود که تغییرات قانون اساسی توضیح داده شد. بعضی‌ها معتقد بودند که نیازی به رأی‌گیری مجدد نیست و رهبری آیت‌الله خامنه‌ای ادامه دارد؛ اما چون در رأی‌گیری گذشته تصریح کرده بودیم که رهبری موقت است و پس از اصلاح قانون، خبرگان مجدداً رأی می‌دهد، رأی‌گیری کردیم. شصت رأی موافق بود و چهار نفر رأی ندادند. تعداد آرای موافق، شبیه‌ رأی‌گیری گذشته است ولی گفتند رأی ندادن آنها به خاطر این است که نیازی به رأی گیری نمی بینند. خبرگان ناهار مهمان مجلس بودند. عموماً از وضع پیش آمده با رهبری آقای خامنه‌ای و ریاست جمهوری من خوشحالند و امیدوار. خبر را تنظیم کردم و به رسانه‌ها دادیم»

2)رد پذیرش مقام رهبری توسط آیت الله خامنه‌ای در جلسه و حتی نظر به رهبری شورایی توسط ایشان
این مساله بر کسی پنهان نیست و بخش پایانی صحبت ایشان در جلسه‌ی خبرگان که با عبارت «به هر حال من مخالفم» بارها از تلویزیون هم پخش شده است. در این موضوع ذکر دو روایت مربوط به پذیرش رهبری در جامعه اسلامی قابل توجه است:

امیرالمومنین پس از اصرار بسیار مردم برای پذیرش خلافت فرموندند: لولا حضور الحاضر و قیام الحجة بوجود الناصر و ما اخذ الله علی العلماء ان لایقاروا علی کظة ظالم و لاسغب مظلوم لألقیتُ حبلها علی غاربها. قسم به خداوند اگر حضور مردم نبود و یاری نمی‌دادند که حجت تمام شود و اگر نبود عهدی که خداوند از علما گرفته تا راضی نشوند بر سیری ظالم و گرسنه‌ماندن مظلوم، هر آینه ریسمان و مهار شتر خلافت را بر کوهانش می‌انداختیم (نهج‌البلاغه، خطبه )

از رسول خدا نیز روایت شده در پاسخ به تقاضای مکرر عباس عمویشان برای امارت فرمودند: يا عم ان الاماره ان طلبتها و کلت اليها و ان طلبتک اعنت عليها. اي عموی من! حکومت به گونه ای است که اگر تو آن را بخواهی، موکل آن خواهی شد (و بايد خودت آن مقام را حفظ کني) و اگر آن تو را طلب کند بر حفظش ياری خواهی شد.
انتشار این فیلم به خوبی نشان می دهد آیت الله خامنه ای به تأسی از جدشان امیرالمومنین و پیامبر گرامی اسلام اینگونه رفتار کرده اند.

*آیا آیت‌الله خامنه‌ای رهبر موقت بودند؟!
همچنین «کبری آسوپار» نیز طی یادداشتی نوشت: فیلمی از جلسه ۱۴ خرداد ۶۸ خبرگان رهبری برای انتخاب رهبر و ولی فقیه پس از امام منتشر شد که در آن آقای هاشمی انتخاب آقای خامنه‌ای را موقت و تا زمان برگزاری رفراندوم می‌داند؛ اما ماجرا چیست؟

۴ اردیبهشت ۶۸ امام خمینی (ره) دستور بازنگری در قانون اساسی را به رییس‌جمهور می‌دهند. بخش اصلی تغییرات مربوط به تغییر شرایط رهبر و مهم‌ترین آن‌ حذف شرط «مرجعیت» برای رهبر آینده است. شورای بازنگری آغاز به کار می‌کند، اما هنوز کار به پایان نرسیده که امام از دنیا می‌روند و خبرگان، ناگزیر به انتخاب رهبر می‌شوند. انتخابی که به دلیل قرار گرفتن در میانه‌ی کار بازنگری قانون اساسی و نهایی نشدن شرایط رهبری در قانون، موقت نام می‌گیرد، اما در واقع انتخاب اصلی خبرگان رهبری بوده و همین گونه هم به مردم اعلام می‌شود.

۶ مرداد ۶۸ رفراندوم بازنگری در قانون اساسی برگزار و بیش از ۹۷ درصد مردم به آن رای می‌دهند. پس از آن خبرگان رهبری در جلسه‌ای، مجدد انتخاب آقای خامنه‌ای به عنوان رهبر را به رای می‌گذارد و از قضا تعدادی رای (گویا ۶ رای) بیش از جلسه‌ی ۱۴ خرداد می‌آورند.

در واقع امر، انتخاب دوم صوری است تا به لحاظ شکلی طبق قانون پیش رفته باشند و روند انتخاب رهبر جدید منطبق بر قانون اساسی جدید باشد. اما اصل انتخاب رهبر در ۱۴ خرداد روی داده است. در واقع این طور نبوده که خبرگان بین رهبر موقت و دائم تفاوتی قائل بوده باشد و فکر کنند بعد رفراندوم کسی دیگر را انتخاب می‌کنند.
 

در تصویر ضمیمه، در سوتیترهای ذیل تیتر یک روزنامه‌ی جمهوری اسلامی مورخ ۱۶ مرداد ۶۸ خبر انتخاب مجدد آیت‌الله خامنه‌ای به رهبری آمده است.
 

این حرف ممکن است مصادیق واقعی ای هم داشته باشد و حتما دارد و مواردی یافت می شود که نیرویی انقلابی به ناحق وارد حریم خصوصی کسانی شده و یا در مورد گذشته افرادی بدون هیچ ضرورتی به افشاگری دست زده باشد که البته اقدامی محکوم بوده و قابل دفاع نیست اما سئوال این است که آیا چنین خطاهایی فقط در جریان انقلابی یافت می شود و ساحت اصلاح طلبان و اعتدالیون و متمایلان به غرب و روشنفکران مدعی تساهل و تسامح و حفظ حریم خصوصی و آبروی افراد، مبرای از این حرکتهای غیر اخلاقی بوده است؟

امروز روزنامه های کیهان سال 59 را مرور می کردم، به روز 5 مرداد رسیدم. در این سال ـ که دوره ریاست جمهوری بنی صدر بود ـ چهره تازه در گذشته مرحوم دکتر ابراهیم یزدی از طرف امام خمینی (ره) سرپرست موسسه کیهان بود. چشمم به سرمقاله دکتر یزدی در صفحه اول کیهان افتاد. مضمون این سرمقاله دفاع دکتر یزدی از مخالفتش با اعتبار نامه شهید آیت در جلسه روز گذشته مجلس شورای اسلامی بود که او و احمد سلامتیان علیه آیت دو مساله را مطرح کرده بودند.
 

یکی ماجرایی که برای آیت در شهر دامغان قبل از انقلاب در سال 1346 شایعه شده بود و آن این که  او  روزی در کلاس درسش دختری را بوسیده است. (که یزدی این مساله را به استناد اسناد ساواک مطرح می کند!) و دیگر رابطه آیت با حزب زحمتکشان در قبل از انقلاب.

شهید آیت از هر دوی این مساله ـ که طرح مساله اول به شدت با آبروی او بازی کرده بود و از سوی جریان بنی صدر و نهضت آزادی به طور گسترده در نشریاتشان مطرح شده بود ـ جواب می دهد و نمایندگان را نسبت به دروغ بودن آن قانع می کند و موفق به کسب رای موافق نمایندگان می شود.

 از جمله کسانی که در آن روزِ مجلس از آیت دفاع کرده بود و موثر واقع شده بود، شهید عزیز و سرافراز سید حسن شاهچراغی ـ سرپرست بعدی موسسه کیهان ـ و نماینده مردم دامغان (شهر محل وقوع جرم اخلاقی! آیت به ادعای دکتر یزدی و سلامتیان) بود که این افشاگری غیر اخلاقی را مردود دانسته و آن را محصول تلاش ساواک برای بدنام کردن دکتر آیت که در سال 46 جوانی انقلابی و ضد رژیم شاه بود، اعلام کرد.
 
نکته مهمتر این که جناب دکتر یزدی به افشاگری علیه حریم شخصی و صلاحیت اخلاقی  دکتر آیت در جلسه علنی مجلس که نمایندگان را قانع نکرد و اکثریت مجلس به صلاحیت آیت رای داد، اکتفا نکرده و روز بعد در سرمقاله روزنامه کیهان با تیتر «گزارش به ملت، رای کبود به آیت» افشاگری را به این عنوان که به مردم ایران گزارشی داده باشد، ادامه می دهد و ادعاهای مردودش را تکرار می کند.!

خداوند همه در گذشتگان را رحمت کند و  ما را نیز مورد عفو و مغفرت خود قرار دهد.

این حرف ممکن است مصادیق واقعی ای هم داشته باشد و حتما دارد و مواردی یافت می شود که نیرویی انقلابی به ناحق وارد حریم خصوصی کسانی شده و یا در مورد گذشته افرادی بدون هیچ ضرورتی به افشاگری دست زده باشد که البته اقدامی محکوم بوده و قابل دفاع نیست اما سئوال این است که آیا چنین خطاهایی فقط در جریان انقلابی یافت می شود و ساحت اصلاح طلبان و اعتدالیون و متمایلان به غرب و روشنفکران مدعی تساهل و تسامح و حفظ حریم خصوصی و آبروی افراد، مبرای از این حرکتهای غیر اخلاقی بوده است؟

امروز روزنامه های کیهان سال 59 را مرور می کردم، به روز 5 مرداد رسیدم. در این سال ـ که دوره ریاست جمهوری بنی صدر بود ـ چهره تازه در گذشته مرحوم دکتر ابراهیم یزدی از طرف امام خمینی (ره) سرپرست موسسه کیهان بود. چشمم به سرمقاله دکتر یزدی در صفحه اول کیهان افتاد. مضمون این سرمقاله دفاع دکتر یزدی از مخالفتش با اعتبار نامه شهید آیت در جلسه روز گذشته مجلس شورای اسلامی بود که او و احمد سلامتیان علیه آیت دو مساله را مطرح کرده بودند.
 

یکی ماجرایی که برای آیت در شهر دامغان قبل از انقلاب در سال 1346 شایعه شده بود و آن این که  او  روزی در کلاس درسش دختری را بوسیده است. (که یزدی این مساله را به استناد اسناد ساواک مطرح می کند!) و دیگر رابطه آیت با حزب زحمتکشان در قبل از انقلاب.

شهید آیت از هر دوی این مساله ـ که طرح مساله اول به شدت با آبروی او بازی کرده بود و از سوی جریان بنی صدر و نهضت آزادی به طور گسترده در نشریاتشان مطرح شده بود ـ جواب می دهد و نمایندگان را نسبت به دروغ بودن آن قانع می کند و موفق به کسب رای موافق نمایندگان می شود.

 از جمله کسانی که در آن روزِ مجلس از آیت دفاع کرده بود و موثر واقع شده بود، شهید عزیز و سرافراز سید حسن شاهچراغی ـ سرپرست بعدی موسسه کیهان ـ و نماینده مردم دامغان (شهر محل وقوع جرم اخلاقی! آیت به ادعای دکتر یزدی و سلامتیان) بود که این افشاگری غیر اخلاقی را مردود دانسته و آن را محصول تلاش ساواک برای بدنام کردن دکتر آیت که در سال 46 جوانی انقلابی و ضد رژیم شاه بود، اعلام کرد.
 
نکته مهمتر این که جناب دکتر یزدی به افشاگری علیه حریم شخصی و صلاحیت اخلاقی  دکتر آیت در جلسه علنی مجلس که نمایندگان را قانع نکرد و اکثریت مجلس به صلاحیت آیت رای داد، اکتفا نکرده و روز بعد در سرمقاله روزنامه کیهان با تیتر «گزارش به ملت، رای کبود به آیت» افشاگری را به این عنوان که به مردم ایران گزارشی داده باشد، ادامه می دهد و ادعاهای مردودش را تکرار می کند.!

خداوند همه در گذشتگان را رحمت کند و  ما را نیز مورد عفو و مغفرت خود قرار دهد.

به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری فرانسه، شعار غیر رسمی باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا در کمپین انتخاب مجدد در سال 2012 بسیار ساده بود: «اسامه بن لادن مرده و جنرال موتورز زنده است.»

اوباما

اوباما که پس از بحران مالی جهانی روی کار آمده بود، توانست آمریکا را به روال قبلی بازگرداند، نیروها را از جنگ عراق خلاص کند و ظاهرا با دستور عملیات کشتن بن لادن توانست جنگ هوشمندانه ای را علیه القاعده ببرد.

حال پنج سال پس از آن پیروزی، دور دوم ریاست جمهوری اوباما رو به پایان است و تهدیدی که زمانی از سوی القاعده بن لادن حس می شد اکنون در ظهور داعش تجلی یافته و جنگ افروزی را مجددا در عراق، سوریه، یمن و لیبی آغاز کرده اند.

کماندوهای فوق ویژه آمریکا

در نوامبر 2014 یک کماندوی ویژه نیروی دریایی آمریکا به نام رابرت اونیل در رسانه ها آمد و از وی به عنوان عاملی یاد شد که تیر مرگ را به سوی بن لادن نشانه رفته بود. وی دو بار بن لادن را از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار داد و یک بار هم زمانی که بن لادن روی زمین افتاده بود، به سر وی شلیک کرد.

این افشاگری برای کماندوهای ویژه غیر عادی بود چرا که آنها خودشان را “حرفه ای های بی صدا” می دانند و مفتخر هستند که عملیات های پرمخاطره را در ناشناسی کامل اجرا می کنند. اونیل خودش دست به افشاگری زده بود و به گفته خودش می خواست تا با خانواده قربانیان حملات 11 سپتامبر همدردی کند.

از آن زمان، اونیل به عنوان یک کارشناس وارد عمل شده و در شبکه های خبری از جمله فاکس نیوز به عنوان تحلیلگر نظامی حضور می یابد. وی همچنین خیریه ای را راه اندازی کرده که برای نیروهای عملیاتی ویژه که قصد گذار به زندگی عادی را دارند، پول جمع آوری می کند.

ایمن الظواهرای

ایمن الظواهرای، معاون دیرینه بن لادن در پی مرگ رئیس اش، جای وی را به عنوان رهبر القاعده گرفت. اما دوره تصدی این پزشک مصری با افول نفوذ گروهش همزمان با رشد گروه داعش روبرو شد. داعش تصرف اراضی در عراق و سوریه را آغاز کرد و حملات چشمگیری در غرب انجام داد.

تحلیلگران بر این باورند که وی همانند بن لادن در مرز متخلخل پاکستان و افغانستان پنهان شده و کنترل عملیاتی وی بر این شبکه تروریستی مشخص نیست. احمد رشید، تحلیلگر و نویسنده پاکستانی می گوید، به رغم تلاش های الظواهری برای قدرت گیری مجدد القاعده و روابط مفروض وی با طالبان افغانستان و پاکستان، قدرت این گروه در جنوب آسیا رو به افول گذاشت.

خوی وحشی گر داعش، با تندروی های فرقه ای این گروه و سرکوب گری آنها در اراضی تحت اشغال، القاعده را در مقایسه گروهی میانه روتر نشان می دهد.

همسران بن لادن

اسامه بن لادن پنج بار ازدواج کرده بود اما زمانی که وی در بهار 2002 به پاکستان گریخت، تنها سه همسرش با وی رفتند و جوانترین زن وی “امل” که ظاهرا زن مورد علاقه اش بود، بن لادن را همراهی کرده است.

براساس گزارش کمیسیون قضایی پاکستان، امل با اصلیت یمنی در آن شبی که هلی کوپتر آمریکایی عملیات خود را آغاز کرد، با همسرش بود. امل گفته بود که پس از نیمه شب با صدایی شبیه توفان از خواب بیدار شده بود. زمانی که این خانواده متوجه حمله شدند، تلاش کردند تا آخرین دفاع را از خود انجام دهند. زمانی که امل یکی از کماندوها را دید که سلاحش را به سمت بن لادن نشانه رفته بود، با فریادهایی که او را باز می داشت، از ناحیه زانو هدف اصابت گلوله قرار گرفت.

سه زن بن لادن تحویل مقام های پاکستان شدند و سال گذشته به عربستان اخراج شدند. از آن زمان تاکنون خبری از آنها در دست نیست و گمان می رود که امل به همراه پنج فرزندش به یمن فرستاده شده باشد.

صهیب اطهر

صهیب اطهر، یک کارشناس پاکستانی آی تی بود که در شب عملیات نیروهای آمریکایی ناخواسته توئیت هایی از حمله ای که مرگ بن لادن را رقم زد، ارسال کرد. این مرد 34 ساله در ساعات اولیه دوم مه مشغول کار بوده که صدای بالگردها را می شنود. وی در پیامی توئیتری می نویسد: «ساعت یک بامداد است و هلی کوپتری روی ابیت آباد پرواز می کند. اتفاق نادری است.»

طرفداران توئیتری اطهر در روزهای پس از حمله به بیش از 100 هزار تن می رسد و وی در درخواست های مصاحبه متعدد غرق می شود؛ هم از سوی روزنامه نگاران و هم سرویس های اطلاعاتی پاکستان.

وی ماه پیش به همراه خانواده اش راهی اسلام آباد شد. وی می گوید: «زندگی ادامه دارد. هرگز نخواستم که این را بخشی از زندگی شخصی ام کنم.»

به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری فرانسه، شعار غیر رسمی باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا در کمپین انتخاب مجدد در سال 2012 بسیار ساده بود: «اسامه بن لادن مرده و جنرال موتورز زنده است.»

اوباما

اوباما که پس از بحران مالی جهانی روی کار آمده بود، توانست آمریکا را به روال قبلی بازگرداند، نیروها را از جنگ عراق خلاص کند و ظاهرا با دستور عملیات کشتن بن لادن توانست جنگ هوشمندانه ای را علیه القاعده ببرد.

حال پنج سال پس از آن پیروزی، دور دوم ریاست جمهوری اوباما رو به پایان است و تهدیدی که زمانی از سوی القاعده بن لادن حس می شد اکنون در ظهور داعش تجلی یافته و جنگ افروزی را مجددا در عراق، سوریه، یمن و لیبی آغاز کرده اند.

کماندوهای فوق ویژه آمریکا

در نوامبر 2014 یک کماندوی ویژه نیروی دریایی آمریکا به نام رابرت اونیل در رسانه ها آمد و از وی به عنوان عاملی یاد شد که تیر مرگ را به سوی بن لادن نشانه رفته بود. وی دو بار بن لادن را از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار داد و یک بار هم زمانی که بن لادن روی زمین افتاده بود، به سر وی شلیک کرد.

این افشاگری برای کماندوهای ویژه غیر عادی بود چرا که آنها خودشان را “حرفه ای های بی صدا” می دانند و مفتخر هستند که عملیات های پرمخاطره را در ناشناسی کامل اجرا می کنند. اونیل خودش دست به افشاگری زده بود و به گفته خودش می خواست تا با خانواده قربانیان حملات 11 سپتامبر همدردی کند.

از آن زمان، اونیل به عنوان یک کارشناس وارد عمل شده و در شبکه های خبری از جمله فاکس نیوز به عنوان تحلیلگر نظامی حضور می یابد. وی همچنین خیریه ای را راه اندازی کرده که برای نیروهای عملیاتی ویژه که قصد گذار به زندگی عادی را دارند، پول جمع آوری می کند.

ایمن الظواهرای

ایمن الظواهرای، معاون دیرینه بن لادن در پی مرگ رئیس اش، جای وی را به عنوان رهبر القاعده گرفت. اما دوره تصدی این پزشک مصری با افول نفوذ گروهش همزمان با رشد گروه داعش روبرو شد. داعش تصرف اراضی در عراق و سوریه را آغاز کرد و حملات چشمگیری در غرب انجام داد.

تحلیلگران بر این باورند که وی همانند بن لادن در مرز متخلخل پاکستان و افغانستان پنهان شده و کنترل عملیاتی وی بر این شبکه تروریستی مشخص نیست. احمد رشید، تحلیلگر و نویسنده پاکستانی می گوید، به رغم تلاش های الظواهری برای قدرت گیری مجدد القاعده و روابط مفروض وی با طالبان افغانستان و پاکستان، قدرت این گروه در جنوب آسیا رو به افول گذاشت.

خوی وحشی گر داعش، با تندروی های فرقه ای این گروه و سرکوب گری آنها در اراضی تحت اشغال، القاعده را در مقایسه گروهی میانه روتر نشان می دهد.

همسران بن لادن

اسامه بن لادن پنج بار ازدواج کرده بود اما زمانی که وی در بهار 2002 به پاکستان گریخت، تنها سه همسرش با وی رفتند و جوانترین زن وی “امل” که ظاهرا زن مورد علاقه اش بود، بن لادن را همراهی کرده است.

براساس گزارش کمیسیون قضایی پاکستان، امل با اصلیت یمنی در آن شبی که هلی کوپتر آمریکایی عملیات خود را آغاز کرد، با همسرش بود. امل گفته بود که پس از نیمه شب با صدایی شبیه توفان از خواب بیدار شده بود. زمانی که این خانواده متوجه حمله شدند، تلاش کردند تا آخرین دفاع را از خود انجام دهند. زمانی که امل یکی از کماندوها را دید که سلاحش را به سمت بن لادن نشانه رفته بود، با فریادهایی که او را باز می داشت، از ناحیه زانو هدف اصابت گلوله قرار گرفت.

سه زن بن لادن تحویل مقام های پاکستان شدند و سال گذشته به عربستان اخراج شدند. از آن زمان تاکنون خبری از آنها در دست نیست و گمان می رود که امل به همراه پنج فرزندش به یمن فرستاده شده باشد.

صهیب اطهر

صهیب اطهر، یک کارشناس پاکستانی آی تی بود که در شب عملیات نیروهای آمریکایی ناخواسته توئیت هایی از حمله ای که مرگ بن لادن را رقم زد، ارسال کرد. این مرد 34 ساله در ساعات اولیه دوم مه مشغول کار بوده که صدای بالگردها را می شنود. وی در پیامی توئیتری می نویسد: «ساعت یک بامداد است و هلی کوپتری روی ابیت آباد پرواز می کند. اتفاق نادری است.»

طرفداران توئیتری اطهر در روزهای پس از حمله به بیش از 100 هزار تن می رسد و وی در درخواست های مصاحبه متعدد غرق می شود؛ هم از سوی روزنامه نگاران و هم سرویس های اطلاعاتی پاکستان.

وی ماه پیش به همراه خانواده اش راهی اسلام آباد شد. وی می گوید: «زندگی ادامه دارد. هرگز نخواستم که این را بخشی از زندگی شخصی ام کنم.»