«منتظری» و «نهضت‌آزادی» دو مساله مهم دهه شصت بودند که ضدیتشان با امام و انقلاب باعث شد جناح چپ خط امام، از پیشتازان مبارزه با آنها باشد. این دوجریان فارغ از کوه اختلافاتِ مواضعشان با امام و انقلاب، یکی مدعی «جعلی بودن نامه 6فروردین 68 امام برای عزل آیت‌الله منتظری» و دیگری مدعی «جعلی بودن نامه 30بهمن 66 امام درباره نهضت آزادی» هستند.

ادعاهای متفاوتی که به تهمت مشترک «کانالیزه‌بودن امام» منتهی می‌شود. به همین خاطر بود چپهای خط‌ ‌امامی بیشترین و قاطع‌ترین مواضع را علیه این دو جریان دارند.

اما استحاله چپهای خط امامی در دهه هفتاد باعث شد در دهه هشتاد و نود؛ به قول تیتر معروف شماره اخیرِ نشریه «سازندگی»، «تقدم استراتژی بر ایدئولوژی» را در پیش بگیرند و در برابر دشمن مشترکی به نام انقلاب؛ کنار «آیت‌الله منتظری» و «نهضت آزادی» قرار بگیرند. در همین راستا در این دو دهه دیگر از موضعگیری خط‌ امامی ها  علیه این دو جریان تقریبا خبری نیست.

در دو دهه اخیر، چرخش سیاسی‌کارانه‌ی مواضع اصلاح‌طلبان مدعی خط امام درباره «نهضت‌آزادی» و «منتظری»، دم خروسی بوده که هرچند وقت یک‌بار بیرون زده است. از بررسی تنها چند دقیقه اولیه ای که خبر فوت ابراهیم یزدی منتشر شد و از جمله‌بندی خبرهای رسانه‌های اصلا‌ح‌طلب و ادبیات امثال تاج‌زاده که یزدی را از شریفترین سیاستمداران ایران خوانده و تلاش کانال سایت جماران برای ایفای نقش به عنوان روابط عمومی نهضت آزادی، خیلی چیزها معلوم است.

این چند روز پیش رو تا دفن پیکر ابراهیم یزدی و مراسم ختمش هم یکی از آن مقاطع است. دقت در مواضع تمجیدگرانه و غلوآمیز اصلاح‌طلبان از یزدی-که نه از حب او، بلکه از بغض انقلاب است- به خوبی خط التقاط را معلوم و دست مدعیانِ ناصادق خط امام را رو می‌کند.

خوش بُود گر محکِ تجربه آید به میان  تا سیَه‌روی شود هرکه در او غش باشد

«منتظری» و «نهضت‌آزادی» دو مساله مهم دهه شصت بودند که ضدیتشان با امام و انقلاب باعث شد جناح چپ خط امام، از پیشتازان مبارزه با آنها باشد. این دوجریان فارغ از کوه اختلافاتِ مواضعشان با امام و انقلاب، یکی مدعی «جعلی بودن نامه 6فروردین 68 امام برای عزل آیت‌الله منتظری» و دیگری مدعی «جعلی بودن نامه 30بهمن 66 امام درباره نهضت آزادی» هستند.

ادعاهای متفاوتی که به تهمت مشترک «کانالیزه‌بودن امام» منتهی می‌شود. به همین خاطر بود چپهای خط‌ ‌امامی بیشترین و قاطع‌ترین مواضع را علیه این دو جریان دارند.

اما استحاله چپهای خط امامی در دهه هفتاد باعث شد در دهه هشتاد و نود؛ به قول تیتر معروف شماره اخیرِ نشریه «سازندگی»، «تقدم استراتژی بر ایدئولوژی» را در پیش بگیرند و در برابر دشمن مشترکی به نام انقلاب؛ کنار «آیت‌الله منتظری» و «نهضت آزادی» قرار بگیرند. در همین راستا در این دو دهه دیگر از موضعگیری خط‌ امامی ها  علیه این دو جریان تقریبا خبری نیست.

در دو دهه اخیر، چرخش سیاسی‌کارانه‌ی مواضع اصلاح‌طلبان مدعی خط امام درباره «نهضت‌آزادی» و «منتظری»، دم خروسی بوده که هرچند وقت یک‌بار بیرون زده است. از بررسی تنها چند دقیقه اولیه ای که خبر فوت ابراهیم یزدی منتشر شد و از جمله‌بندی خبرهای رسانه‌های اصلا‌ح‌طلب و ادبیات امثال تاج‌زاده که یزدی را از شریفترین سیاستمداران ایران خوانده و تلاش کانال سایت جماران برای ایفای نقش به عنوان روابط عمومی نهضت آزادی، خیلی چیزها معلوم است.

این چند روز پیش رو تا دفن پیکر ابراهیم یزدی و مراسم ختمش هم یکی از آن مقاطع است. دقت در مواضع تمجیدگرانه و غلوآمیز اصلاح‌طلبان از یزدی-که نه از حب او، بلکه از بغض انقلاب است- به خوبی خط التقاط را معلوم و دست مدعیانِ ناصادق خط امام را رو می‌کند.

خوش بُود گر محکِ تجربه آید به میان  تا سیَه‌روی شود هرکه در او غش باشد