این حرف ممکن است مصادیق واقعی ای هم داشته باشد و حتما دارد و مواردی یافت می شود که نیرویی انقلابی به ناحق وارد حریم خصوصی کسانی شده و یا در مورد گذشته افرادی بدون هیچ ضرورتی به افشاگری دست زده باشد که البته اقدامی محکوم بوده و قابل دفاع نیست اما سئوال این است که آیا چنین خطاهایی فقط در جریان انقلابی یافت می شود و ساحت اصلاح طلبان و اعتدالیون و متمایلان به غرب و روشنفکران مدعی تساهل و تسامح و حفظ حریم خصوصی و آبروی افراد، مبرای از این حرکتهای غیر اخلاقی بوده است؟

امروز روزنامه های کیهان سال 59 را مرور می کردم، به روز 5 مرداد رسیدم. در این سال ـ که دوره ریاست جمهوری بنی صدر بود ـ چهره تازه در گذشته مرحوم دکتر ابراهیم یزدی از طرف امام خمینی (ره) سرپرست موسسه کیهان بود. چشمم به سرمقاله دکتر یزدی در صفحه اول کیهان افتاد. مضمون این سرمقاله دفاع دکتر یزدی از مخالفتش با اعتبار نامه شهید آیت در جلسه روز گذشته مجلس شورای اسلامی بود که او و احمد سلامتیان علیه آیت دو مساله را مطرح کرده بودند.
 

یکی ماجرایی که برای آیت در شهر دامغان قبل از انقلاب در سال 1346 شایعه شده بود و آن این که  او  روزی در کلاس درسش دختری را بوسیده است. (که یزدی این مساله را به استناد اسناد ساواک مطرح می کند!) و دیگر رابطه آیت با حزب زحمتکشان در قبل از انقلاب.

شهید آیت از هر دوی این مساله ـ که طرح مساله اول به شدت با آبروی او بازی کرده بود و از سوی جریان بنی صدر و نهضت آزادی به طور گسترده در نشریاتشان مطرح شده بود ـ جواب می دهد و نمایندگان را نسبت به دروغ بودن آن قانع می کند و موفق به کسب رای موافق نمایندگان می شود.

 از جمله کسانی که در آن روزِ مجلس از آیت دفاع کرده بود و موثر واقع شده بود، شهید عزیز و سرافراز سید حسن شاهچراغی ـ سرپرست بعدی موسسه کیهان ـ و نماینده مردم دامغان (شهر محل وقوع جرم اخلاقی! آیت به ادعای دکتر یزدی و سلامتیان) بود که این افشاگری غیر اخلاقی را مردود دانسته و آن را محصول تلاش ساواک برای بدنام کردن دکتر آیت که در سال 46 جوانی انقلابی و ضد رژیم شاه بود، اعلام کرد.
 
نکته مهمتر این که جناب دکتر یزدی به افشاگری علیه حریم شخصی و صلاحیت اخلاقی  دکتر آیت در جلسه علنی مجلس که نمایندگان را قانع نکرد و اکثریت مجلس به صلاحیت آیت رای داد، اکتفا نکرده و روز بعد در سرمقاله روزنامه کیهان با تیتر «گزارش به ملت، رای کبود به آیت» افشاگری را به این عنوان که به مردم ایران گزارشی داده باشد، ادامه می دهد و ادعاهای مردودش را تکرار می کند.!

خداوند همه در گذشتگان را رحمت کند و  ما را نیز مورد عفو و مغفرت خود قرار دهد.

این حرف ممکن است مصادیق واقعی ای هم داشته باشد و حتما دارد و مواردی یافت می شود که نیرویی انقلابی به ناحق وارد حریم خصوصی کسانی شده و یا در مورد گذشته افرادی بدون هیچ ضرورتی به افشاگری دست زده باشد که البته اقدامی محکوم بوده و قابل دفاع نیست اما سئوال این است که آیا چنین خطاهایی فقط در جریان انقلابی یافت می شود و ساحت اصلاح طلبان و اعتدالیون و متمایلان به غرب و روشنفکران مدعی تساهل و تسامح و حفظ حریم خصوصی و آبروی افراد، مبرای از این حرکتهای غیر اخلاقی بوده است؟

امروز روزنامه های کیهان سال 59 را مرور می کردم، به روز 5 مرداد رسیدم. در این سال ـ که دوره ریاست جمهوری بنی صدر بود ـ چهره تازه در گذشته مرحوم دکتر ابراهیم یزدی از طرف امام خمینی (ره) سرپرست موسسه کیهان بود. چشمم به سرمقاله دکتر یزدی در صفحه اول کیهان افتاد. مضمون این سرمقاله دفاع دکتر یزدی از مخالفتش با اعتبار نامه شهید آیت در جلسه روز گذشته مجلس شورای اسلامی بود که او و احمد سلامتیان علیه آیت دو مساله را مطرح کرده بودند.
 

یکی ماجرایی که برای آیت در شهر دامغان قبل از انقلاب در سال 1346 شایعه شده بود و آن این که  او  روزی در کلاس درسش دختری را بوسیده است. (که یزدی این مساله را به استناد اسناد ساواک مطرح می کند!) و دیگر رابطه آیت با حزب زحمتکشان در قبل از انقلاب.

شهید آیت از هر دوی این مساله ـ که طرح مساله اول به شدت با آبروی او بازی کرده بود و از سوی جریان بنی صدر و نهضت آزادی به طور گسترده در نشریاتشان مطرح شده بود ـ جواب می دهد و نمایندگان را نسبت به دروغ بودن آن قانع می کند و موفق به کسب رای موافق نمایندگان می شود.

 از جمله کسانی که در آن روزِ مجلس از آیت دفاع کرده بود و موثر واقع شده بود، شهید عزیز و سرافراز سید حسن شاهچراغی ـ سرپرست بعدی موسسه کیهان ـ و نماینده مردم دامغان (شهر محل وقوع جرم اخلاقی! آیت به ادعای دکتر یزدی و سلامتیان) بود که این افشاگری غیر اخلاقی را مردود دانسته و آن را محصول تلاش ساواک برای بدنام کردن دکتر آیت که در سال 46 جوانی انقلابی و ضد رژیم شاه بود، اعلام کرد.
 
نکته مهمتر این که جناب دکتر یزدی به افشاگری علیه حریم شخصی و صلاحیت اخلاقی  دکتر آیت در جلسه علنی مجلس که نمایندگان را قانع نکرد و اکثریت مجلس به صلاحیت آیت رای داد، اکتفا نکرده و روز بعد در سرمقاله روزنامه کیهان با تیتر «گزارش به ملت، رای کبود به آیت» افشاگری را به این عنوان که به مردم ایران گزارشی داده باشد، ادامه می دهد و ادعاهای مردودش را تکرار می کند.!

خداوند همه در گذشتگان را رحمت کند و  ما را نیز مورد عفو و مغفرت خود قرار دهد.

منبع: فارس

منبع: فارس