برچسب: مجازی

چرا وقایع ناگوار در فضای مجازی تبدیل به طنز می‌شود/ مصیبت شو!

گروه فرهنگی جهان نیوز، مهدی مطلق: 10 سال پیش حوادث را تنها می‌شد از صفحه حوادث روزنامه‌ها و سایت‌های خبری دنبال کرد. صفحه حوادث مخاطبان خاصی داشت، عده‌ای تنها هدف‌شان از خرید روزنامه‌ها، گشت و گذار در صفحه حوادث بود، امروز اما وقتی حادثه‌ای رخ می‌دهد، سوژه‌های خبری صفحه حوادث به صورت حداکثری در اختیار مخاطبان عام شبکه‌های مجازی قرار می‌گیرد، مخاطبانی که حوادث را نه از سر علاقه، بلکه به طور اتفاقی و در حال گشت و گذار در کانال‌های خبری یا کانال‌های طنز می‌بینند. کانال‌های زیادی وجود دارند که همواره پس از یک رویداد شاهد پیام‌های متواتر طنز نسبت به آن واقعه در این کانال‌ها هستیم. حادثه‌ای که در این چند روزه تبدیل به سوژه طنز کانال‌های تلگرامی شده است، حادثه مرگ پیرمردی ۶۶ ساله است که یک رپر زیرزمینی، در این پرونده متهم است. رپری که با رپ اجتماعی خود هواداران زیادی پیدا کرده است. بازنمایی معنایی این قتل، مانند بیشتر حوادث ناگوار و جدی، این روزها رنگ و بویی طنز به خود گرفته است. پرسش اصلی اما این است که چگونه یک حادثه تلخ، تبدیل به یک سوژه طنز می‌شود؟ و اینکه آیا ژن ایرانی با طنازی پیوند خورده است؟ اساسا پیدا کردن پاسخ دقیق چنین سوالاتی، نیازمند فهم روند کنش‌های اجتماعی افراد است، کنش‌هایی که تا قبل از فراگیر شدن فضای مجازی، در بستر فضای حقیقی جلوه پیدا می‌کرد. ماهیت  فضای مجازی که قرار بود روند زندگی را برای انسان  مدرن تسهیل کند، امروز فارغ از راحت‌تر کردن یا نکردن امور مردم، تبدیل به متن زندگی روزمره مردم ما شده است. سخن گفتن از یک ماجرای تلخ، تنها زمانی می‌تواند به شیوه‌ای طنز بروز داشته باشد که دیگر آن حادثه برای ما تلخ نباشد،  بلکه تبدیل به سوژه‌ای می‌شود که می‌تواند چند ماهیت داشته باشد، هم می‌تواند ماهیتی تلخ داشته باشد و هم می‌تواند ماهیتی طنز داشته باشد و این قضیه بیشتر از آنکه، به ژن طناز ایرانی‌ها بازگردد، به ماهیت فضای مجازی بازمی‌گردد که خود برساخته‌ای از دنیای مدرن است. وقتی از دنیای مدرن صحبت می‌کنیم، یعنی دقیقا داریم از مفهومی صحبت می‌کنیم که ماهیتش پذیرش تکثر است. مفهومی که هیچگاه وحدت‌پذیر نیست و این مهم‌ترین چیزی است که گفتمان مدرن را تا امروز سرپا نگه داشته است. نوع مواجهه جامعه ایران با پدیده‌های مدرن، همیشه مانند یک تصادف غیرمنتظره بوده است، تصادفی که ما از رخ‌دادنش آگاهی نداریم و خودمان را برای مواجهه‌اش آماده نکرده‌ایم و وقتی این تصادف رخ می‌دهد، آنچنان برای‌مان غیرمنتظره است که فرصت تفکر را از ما سلب می‌کند. فضای مجازی و به صورت خاص شبکه‌های اجتماعی نیز به عنوان پدیده‌هایی مدرن، آنچنان ناگهانی وارد جامعه ما شد که نتوانستیم درباره نوع مواجهه خود با آن تامل کنیم و موقعی که کاملا درگیرش شدیم، آنگاه به فکر فرو رفتیم و درباره ماهیت و کارکردش تامل کردیم. البته این تامل نیز به راحتی امکانپذیر نیست، چون زیست ما اکنون مجازی شده و ذهنیت ما به صورت ناخودآگاه از این فضا تاثیر پذیرفته و این یعنی ما نمی‌توانیم به آسانی درباره چیزی که در آن غوطه‌وریم، قضاوت درستی داشته باشیم. خواسته یا ناخواسته ما درگیر شبکه‌های اجتماعی شده‌ایم و با وجود آنکه از مضراتش در وجوه مختلف زندگی‌مان آگاهی داریم، نمی‌توانیم روزی را تصور کنیم که  دیگر خبری از تلگرام، اینستاگرام یا توییتر نباشد، همانطور که نمی‌توانیم روزی را بدون موبایل و اتومبیل تصور کنیم. وقتی یک ماهیت متکثر و وحدت ناپذیر به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل می‌شود، ناگزیر باید بپذیریم که حد و مرز‌های اخلاقی، عرفی، سیاسی، مذهبی و… اعتبار خودشان را از دست می‌دهند. مثلا ما می‌دانیم که در ایام محرم، در کانالی  که عقاید مذهبی ما به سخره گرفته می‌شود و شاید حتی مدتی از آن کانال خارج شویم اما مدتی بعد بنا به دلایل همیشگی، به عضویت آن کانال در‌می‌آییم و این یعنی ما این «بی‌مرزی» را پذیرفته‌ایم. بی‌مرزی‌ای که بدون هیچ عقیده، مکتب یا ایدئولوژی‌ای، به تمام مکاتب و عقاید می‌تازد و ما جز پذیرش آن چاره‌ای نداشته‌ایم. ماجرای قتل پیرمرد ۶۶ ساله بیش از آنکه  نمودی تلخ داشته باشد، به صورت طنز بازنمایی می‌شود و این بخشی از حقیقت جامعه ما است، حقیقتی که پذیرش «بی‌مرزی» برایش تبدیل به یک عادت روزمره شده است، عادتی که روز به روز درون افراد جامعه نهادینه‌تر می‌شود و این امر به معنای این است که جامعه  روز به روز بیشتر به سمت بحران‌های اخلاقی کشیده می‌شود. بحران‌هایی که مهم‌ترین ویژگی‌شان، نسبی‌گرایی است و عاقبت نسبی‌گرایی، پوچ‌انگاری است. شاید کلید فهم رخدادهایی شبیه ماجرای بنیتا در همین پوچ‌گرایی باشد که ریشه‌اش در عدم مرزبندی ما با پدیده‌های مدرنی است که روز به روز، ساده‌تر از قبل آنها را وارد زندگی خود می‌کنیم. اینکه انگیزه حمید صفت از انجام آن کار چه بوده، برای ما مهم نیست، آنچه مهم است، اینکه بازنمایی این واقعه، حقیقت را ذبح می‌کند یا به صورت طنز، آن عمل را بی‌اعتبار می‌کند یا با واکنش‌های احساسی ناشی از سلبریتی‌زدگی، عمل آن فرد را توجیه می‌کند و این یعنی رواج بی‌مرزی پدیده‌ها و بی‌اعتبار شدن حقیقت و اخلاق.

چرا وقایع ناگوار در فضای مجازی تبدیل به طنز می‌شود/ مصیبت شو!

گروه فرهنگی جهان نیوز، مهدی مطلق: 10 سال پیش حوادث را تنها می‌شد از صفحه حوادث روزنامه‌ها و سایت‌های خبری دنبال کرد. صفحه حوادث مخاطبان خاصی داشت، عده‌ای تنها هدف‌شان از خرید روزنامه‌ها، گشت و گذار در صفحه حوادث بود، امروز اما وقتی حادثه‌ای رخ می‌دهد، سوژه‌های خبری صفحه حوادث به صورت حداکثری در اختیار مخاطبان عام شبکه‌های مجازی قرار می‌گیرد، مخاطبانی که حوادث را نه از سر علاقه، بلکه به طور اتفاقی و در حال گشت و گذار در کانال‌های خبری یا کانال‌های طنز می‌بینند. کانال‌های زیادی وجود دارند که همواره پس از یک رویداد شاهد پیام‌های متواتر طنز نسبت به آن واقعه در این کانال‌ها هستیم. حادثه‌ای که در این چند روزه تبدیل به سوژه طنز کانال‌های تلگرامی شده است، حادثه مرگ پیرمردی ۶۶ ساله است که یک رپر زیرزمینی، در این پرونده متهم است. رپری که با رپ اجتماعی خود هواداران زیادی پیدا کرده است. بازنمایی معنایی این قتل، مانند بیشتر حوادث ناگوار و جدی، این روزها رنگ و بویی طنز به خود گرفته است. پرسش اصلی اما این است که چگونه یک حادثه تلخ، تبدیل به یک سوژه طنز می‌شود؟ و اینکه آیا ژن ایرانی با طنازی پیوند خورده است؟ اساسا پیدا کردن پاسخ دقیق چنین سوالاتی، نیازمند فهم روند کنش‌های اجتماعی افراد است، کنش‌هایی که تا قبل از فراگیر شدن فضای مجازی، در بستر فضای حقیقی جلوه پیدا می‌کرد. ماهیت  فضای مجازی که قرار بود روند زندگی را برای انسان  مدرن تسهیل کند، امروز فارغ از راحت‌تر کردن یا نکردن امور مردم، تبدیل به متن زندگی روزمره مردم ما شده است. سخن گفتن از یک ماجرای تلخ، تنها زمانی می‌تواند به شیوه‌ای طنز بروز داشته باشد که دیگر آن حادثه برای ما تلخ نباشد،  بلکه تبدیل به سوژه‌ای می‌شود که می‌تواند چند ماهیت داشته باشد، هم می‌تواند ماهیتی تلخ داشته باشد و هم می‌تواند ماهیتی طنز داشته باشد و این قضیه بیشتر از آنکه، به ژن طناز ایرانی‌ها بازگردد، به ماهیت فضای مجازی بازمی‌گردد که خود برساخته‌ای از دنیای مدرن است. وقتی از دنیای مدرن صحبت می‌کنیم، یعنی دقیقا داریم از مفهومی صحبت می‌کنیم که ماهیتش پذیرش تکثر است. مفهومی که هیچگاه وحدت‌پذیر نیست و این مهم‌ترین چیزی است که گفتمان مدرن را تا امروز سرپا نگه داشته است. نوع مواجهه جامعه ایران با پدیده‌های مدرن، همیشه مانند یک تصادف غیرمنتظره بوده است، تصادفی که ما از رخ‌دادنش آگاهی نداریم و خودمان را برای مواجهه‌اش آماده نکرده‌ایم و وقتی این تصادف رخ می‌دهد، آنچنان برای‌مان غیرمنتظره است که فرصت تفکر را از ما سلب می‌کند. فضای مجازی و به صورت خاص شبکه‌های اجتماعی نیز به عنوان پدیده‌هایی مدرن، آنچنان ناگهانی وارد جامعه ما شد که نتوانستیم درباره نوع مواجهه خود با آن تامل کنیم و موقعی که کاملا درگیرش شدیم، آنگاه به فکر فرو رفتیم و درباره ماهیت و کارکردش تامل کردیم. البته این تامل نیز به راحتی امکانپذیر نیست، چون زیست ما اکنون مجازی شده و ذهنیت ما به صورت ناخودآگاه از این فضا تاثیر پذیرفته و این یعنی ما نمی‌توانیم به آسانی درباره چیزی که در آن غوطه‌وریم، قضاوت درستی داشته باشیم. خواسته یا ناخواسته ما درگیر شبکه‌های اجتماعی شده‌ایم و با وجود آنکه از مضراتش در وجوه مختلف زندگی‌مان آگاهی داریم، نمی‌توانیم روزی را تصور کنیم که  دیگر خبری از تلگرام، اینستاگرام یا توییتر نباشد، همانطور که نمی‌توانیم روزی را بدون موبایل و اتومبیل تصور کنیم. وقتی یک ماهیت متکثر و وحدت ناپذیر به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل می‌شود، ناگزیر باید بپذیریم که حد و مرز‌های اخلاقی، عرفی، سیاسی، مذهبی و… اعتبار خودشان را از دست می‌دهند. مثلا ما می‌دانیم که در ایام محرم، در کانالی  که عقاید مذهبی ما به سخره گرفته می‌شود و شاید حتی مدتی از آن کانال خارج شویم اما مدتی بعد بنا به دلایل همیشگی، به عضویت آن کانال در‌می‌آییم و این یعنی ما این «بی‌مرزی» را پذیرفته‌ایم. بی‌مرزی‌ای که بدون هیچ عقیده، مکتب یا ایدئولوژی‌ای، به تمام مکاتب و عقاید می‌تازد و ما جز پذیرش آن چاره‌ای نداشته‌ایم. ماجرای قتل پیرمرد ۶۶ ساله بیش از آنکه  نمودی تلخ داشته باشد، به صورت طنز بازنمایی می‌شود و این بخشی از حقیقت جامعه ما است، حقیقتی که پذیرش «بی‌مرزی» برایش تبدیل به یک عادت روزمره شده است، عادتی که روز به روز درون افراد جامعه نهادینه‌تر می‌شود و این امر به معنای این است که جامعه  روز به روز بیشتر به سمت بحران‌های اخلاقی کشیده می‌شود. بحران‌هایی که مهم‌ترین ویژگی‌شان، نسبی‌گرایی است و عاقبت نسبی‌گرایی، پوچ‌انگاری است. شاید کلید فهم رخدادهایی شبیه ماجرای بنیتا در همین پوچ‌گرایی باشد که ریشه‌اش در عدم مرزبندی ما با پدیده‌های مدرنی است که روز به روز، ساده‌تر از قبل آنها را وارد زندگی خود می‌کنیم. اینکه انگیزه حمید صفت از انجام آن کار چه بوده، برای ما مهم نیست، آنچه مهم است، اینکه بازنمایی این واقعه، حقیقت را ذبح می‌کند یا به صورت طنز، آن عمل را بی‌اعتبار می‌کند یا با واکنش‌های احساسی ناشی از سلبریتی‌زدگی، عمل آن فرد را توجیه می‌کند و این یعنی رواج بی‌مرزی پدیده‌ها و بی‌اعتبار شدن حقیقت و اخلاق.

چرا وقایع ناگوار در فضای مجازی تبدیل به طنز می‌شود/ مصیبت شو!

تاثیر مستقیم «شبکه‌های مجازی» بر «طلاق عاطفی» زوجین/ متاهل‌ها مانند مجردها رفتار می‌کنند

به گزارش افق؛ امروزه فضای مجازی وارد زندگی بسیاری از خانواده‌ها خصوصاً جوانان شده است؛ سهولت دسترسی سبب شده گروه‌های کثیری از افراد بدون داشتن آگاهی و اطلاعات دقیق از تاثیرات آن‌ بر زندگی شخصی، وارد این فضا شوند و ساعات زیادی را در آن سپری کنند.

با توجه به اینکه شبکه‌های مجازی و اینترنتی در حوزه‌های گوناگونی فعالیت ‌می‌کنند، باعث شده بر روی ابعاد مختلف زندگی افراد مجرد و متاهل تاثیر بگذارند.

به منظور پیشگیری و کاهش آسیبهای اجتماعی در فضای مجازی خانواده‌ها و جوانان باید نسبت به تهدیدات فضای سایبر هوشیار باشند؛ با وجود محاسن و مزایای فضای مجازی، پیامدهایی از جمله دور کردن افراد از یکدیگر، طلاق عاطفی، ایجاد اعتیاد روانی، به خطر افتادن امنیت شخصی، ایجاد روابط خارج از چارچوب خانواده، بلوغ زودرس، تزلزل محیط خانواده و کاهش روابط و تعاملات اجتماعی از جمله اثرات مستقیم و غیر‌مستقیم فضای مجازی می‌تواند باشد.

برای پاسخ به سؤالاتی نظیر اینکه علت گرایش بیش از حد جوانان به فضای مجازی چیست، چه تاثیری فضای مجازی بر سلامت جسم و روان جوانان می‌گذارد و چه اثرات مخربی فضای مجازی در زندگی افراد مجرد و متاهل دارد، پای صحبتهای “امیرمحمود حریرچی” آسیب‌شناس مسائل اجتماعی نشستیم؛ در ادامه مشروح این گفت‌وگو تقدیم مخاطبان ارجمند تسنیم می‌شود:

افق: به عنوان سؤال نخست؛ با توجه به اینکه طیف گسترده‌ای از جوانان به شبکه‌های اجتماعی اعتیاد دارند، علت این گرایش بیش از حد چیست؟

خیلی از جوانان به علت عدم اطلاع درست و صحیح از فضای مجازی به سمت این فضاها گرایش پیدا می‌کنند البته غیر از پیامدهای منفی، پیامدهای مثبت مانند افزایش اطلاعات و آگاهی را در بر می‌گیرد اما در این گفت‌وگو بیشتر به صدمات آن می‌پردازیم.

کسی به جوان نگفته که از سایتی که استفاده می‌کنید صدماتی را در آینده برای شما به دنبال خواهد داشت؛ علت دیگر گرایش جوانان به فضای مجازی این است که جلوی تفریحات سالم را گرفته‌ایم؛ با توجه به اینکه نیاز اصلی جوانان داشتن تفریح سالم است، فرصت تفریحات سالم و ارزان را برای جوانان ایجاد نمی‌شود و این در حالی است که گاهی احساس نشاط و شادی را در جامعه ما، به رسمیت نمی‌شناسند.

معضل بیکاری و عدم ایجاد فرصت برای نسل جوان علت اصلی پناه بردن جوانان به شبکه‌های مجازی شده است البته آموزشهای لازم برای خانواده‌ها از طریق شبکه‌های ملی صورت نمی‌گیرد؛ جوان نیاز به شادی، خندیدن و فراگیری یکسری آموزشها دارد و هنگامی که رسانه ما به این نیازها پاسخ ندهد، جوان در خود احسای تنهایی می‌کند و در نتیجه به تلفن همراه پناه می‌برد که مسئولان باید به این نکات توجه کنند.

افق: آیا شما واژه «اعتیاد به فضای مجازی» برای جوانی که بخش زیادی از زمان خود را صرف شبکه‌های مجازی می‌کند را صحیح می‌دانید؟

اعتیاد زمانی است که شخصی به عملی وابسته شده باشد و اگر آن عمل را انجام ندهد، در خود احساس کمبود کند؛ اعتیاد بالاتر از عادت است در عادت رفتاری، با ترک رفتار صدمه‌ای بر فرد وارد نمی‌شود اما در اعتیاد که به دو بخش جسمانی و روانی تقسیم می‌شود، بر معتاد صدماتی را وارد می‌کند و فضای مجازی، اعتیاد روانی را برای جوانان ما به وجود آورده است.

مشکل اصلی در کشور ما عدم توجه به برخی مشکلاتی است که به آسیبهای اجتماعی تبدیل می‌شود و با آسیبهای اجتماعی  به‌صورت سلبی و بی‌توجه برخورد صورت می‌گیرد و باعث به وجود آمدن بحران اجتماعی می‌شود؛ فضای مجازی، آسیب اجتماعی نوپدیدی برای جامعه به خصوص نسل جوان است که اگر به درستی به آن رسیدگی نشود به بحران اجتماعی تبدیل خواهد شد که صدمات بسیاری را برای جوانان به دنبال دارد.

افق:به نظر شما فضای مجازی چه تاثیراتی بر سلامت جسم و روان جوانان می‌گذارد؟

با به وجود آمدن فضای مجازی، فاصله‌های دور در سطح جهانی را به یکدیگر نزدیک کرده‌ایم اما در حقیقت دیگر در کنار یکدیگر حضور نداریم و ارتباطات چهره به چهره را از بین برده‌ایم که به دنبال آن سلامت جسمی و روانی جوانان به خطر افتاده است.

جوانی که درگیر “سایبرسکس” می‌شود و و با وجود صدها سایت در این زمینه ارضا می‌شود، صدمات جسمی متعددی بر‌ ‌او وارد خواهد شد همچنین انجام بازیهای خشن که باعث افزایش فشار خون در جوان می‌شود و در نهایت متوجه می‌شود که  انتظار و توقعی که داشت برطرف نشده است به معنای دیگر به نیاز جوان از نظر جسمانی پاسخی داده نشده است.

از نظر روانی باعث می‌شود جوان احساس تنهایی، افسردگی و عدم اعتماد به‌نفس‌ کند؛ در شبکه‌های مجازی به‌خوبی و دروغین می‌توان خود را جلوه داد اما هنگامی که فرد در یک ارتباط چهره به چهره قرار می‌گیرد، حقایق افشا می‌شود و فرد در برخورد واقعی نمی‌تواند آنطور که خود را در فضای مجازی نشان داده نمایان کند.

افق: آیا شما موافقید که استفاده ناصحیح از فضای مجازی می‌تواند سلامت اجتماعی جوانان در جامعه را به خطر اندازد؟

بله! سلامت اجتماعی جوانان به واسطه فضای مجازی به خطر افتاده است؛ جوان در این فکر است که چطور خود را در جامعه مجازی نشان دهد؛ جوان، جوامع مختلف مانند جامعه دوستی و گروه‌ها را به عنوان یک آینه در مقابل خود قرار می‌دهد سپس می‌گوید حال خود را چطور در این جوامع  ببینم.

شبکه‌های مجازی چهره واقعی و حقیقی افراد را دروغین نشان می‌دهند؛ در حال حاضر جوانان ما شدیداً مشکل “لایک” را پیدا کرده‌اند و خود را آلوده به “لایک” کرده‌اند در حالیکه لایک به آنها یک خانواده و جامعه نمی‌دهد بلکه تنها با لایک کردن اعتماد به نفس کاذب در جوانان ایجاد می‌شود.

در فضای مجازی با انتشار حرفهای دیگران در زمینه‌های مختلف که در نهایت باعث لایک کردن گروه‌های دوستی می‌شود، قدرت تجزیه و تحلیل را از جوانان گرفته است؛ در این شبکه‌ها مشاهده می‌کنیم که هیچ وقت مطلبی از خوشان نمی‌نویسند و بیشتر اوقات “فوروارد” می‌کنند و آن چیزی هم که درباره‌ی خود می‌نویسند، چهره به چهره نیست و معمولاً نوع حقیقی خود را جلوه نمی‌دهند.

افق: آقای حریرچی! به نظر شما فضای سایبر چه تاثیراتی بر فرهنگ و جامعه ما گذاشته است؟

بررسیها نشان داده است که متوسط مطالعه در کشور روزانه حدود ۱۰ دقیقه است همچنین میانگین مکالمه‌ای که در بین افراد خانواده می‌شود در روز بین چهار تا ۱۰ دقیقه است؛ این آمارها نشان دهنده این است که ارتباطات عاطفی در بین افراد خانواده کاهش پیدا کرده است و  در خانواده‌ها، هرکسی تا وارد خانه می‌شود گوشی در دست می‌گیرد یا از کامپیوتر استفاده می‌کند و وارد فضای اینترنت می‌شود و خود را با این ابزارها سرگرم می‌کنند.

روابط در فضای مجازی به جایی رسیده که دیگر خانواده‌ها حرفی برای صحبت با یکدیگر ندارند؛ این شبکه‌ها آنچنان عواطف و احساسات را به سمت خود کشانده است که جوانان ما تحت سیطره این شبکه ها قرار گرفتند و خانواده دیگر نمی‌تواند نقش خود را به خوبی ایفا کند و باعث ایجاد سوء‌تفاهم در جوانان متاهل می‌کند.

افق: با توجه به اینکه امروزه فضای مجازی، بخشی از زندگی بسیاری از افراد مجرد و متاهل شده است، به نظر شما چه تاثیرات مخربی فضای مجازی در زندگی این دو دسته  دارد؟

فضای مجازی باعث تشکیل خانواده‌های دروغین برای فرد مجرد می‌شود؛ همسر دروغین تشیکل می‌دهد و به ظاهر نیازهای عاطفی شخص را حل می‌کند همچنین برای متاهلها فضایی بالعکس را ایجاد کرده که همانند مجردها رفتار می‌کنند که دیگر احساس مسئولیت در قبال خانواده نمی‌کنند و باعث ایجاد فاصله گرفتن اخلاق در جامعه می‌شود که منجر به شکل‌گیری دوستیهای نابه‌جا و غیراخلاقی می‌شود.

افق: آیا شبکه‌های مجازی می‌تواند منجر به تشدید طلاق‌های عاطفی و در نهایت باعث طلاق واقعی در خانواده‌ها ‌شود؟

طلاق عاطفی به این معنی است که دو نفر در زیر یک سقف با یکدیگر زندگی می‌کنند اما ارتباط عاطفی زوجین به مرور زمان به حداقل می‌رسد و پس از اینکه روابط عاطفی آنها کاهش یافت امکان طلاق حقیقی وجود دارد؛ طلاق عاطفی زمانی شکل می‌گیرد که توقعات و نیازهای افراد با استعمال شبکه‌های مجازی افزایش پیدا کند و  بجای اینکه فرد عواطف و محبت را از همسر خود بگیرد، از طریق فضای مجازی دریافت می‌کند که زمینه را برای طلاق عاطفی فراهم می‌کند و یکدیگر را برای مدتی تحمل می‌کنند و پس از زمانی نهایتاً باعث طلاق توافقی می‌شود که با یکدیگر توافق می‌کنند تا در احساساتی که قبلاً می‌توانستند با یکدیگر تقسیم کنند، شریک نباشند.

افق: استفاده بیش از حد و نامناسب زوجین از شبکه‌های مجازی چه تاثیری بر فرزندان می‌گذارد؟

توجه پدر و مادر به شبکه‌های اجتماعی باعث نادیده گرفتن نیاز فرزندان می‌شود؛ زیرا افراد خانواده مدت زیادی را درگیر فضای مجازی می‌شوند حتی عده‌ای بیش از  پنج ساعت بر روی این شبکه‌ها وقت می‌گذارند و به اصلی‌ترین نیاز فرزند که نیاز عاطفی است توجه نمی‌کنند و این شبکه‌ها، نیاز عاطفی  را از فرزندان سلب کرده‌ است.

برای اینکه نیاز عاطفی کودک برآورده شود باید خانواده زمانی را برای آنها اختصاص دهند ولی با وجود این شبکه‌ها زوجین فقط از لحاظ فیزیکی در کنار کودک هستند.

هنگامی که خانواده‌ها گوشی هوشمند را از سن پایین در دست فرزندشان قرار می‌دهند، کودک را وارد دنیای پرخطر  مجازی می‌کند  و این در حالی است که اصلا توجهی به عواقب و صدماتی که این فضا برای کودک در آینده خواهد داشت نمی‌کنند و حتی اگر بخواهند حساسیت به خرج دهند، چطور فرزند را قانع کنند که از این ابزار استفاده نکند زیرا خودشان مشغول استفاده از این دستگاه‌ها هستند.

افق: چه آینده‌ای را برای طلاق‌هایی که زمینه‌ آن فضای مجازی است متصور هستید؟

اطلاع و اگاهی در خصوص فضای مجازی باید از طریق رسانه به خانواده‌ها داده شود؛ قبل از طلاق توافقی، طلاق عاطفی بین زن و شوهر صورت می‌گیرد که شبکه‌های مجازی بر روی طلاق عاطفی تاثیر مستقیم دارند و می‌تواند باعث کاهش روابط زوجین از لحاظ همراهی و همدلی کردن یکدیگر شود زیرا زن و شوهر برای زندگی در کنار هم نیازمند همدلی و همدردی  یکدیگرند که فضای مجازی تاثیر مخرب بر این روابط می‌گذارد.

استفاده نابجا و بیش از حد از فضای مجازی خصوصاً شبکه‌هایی که ارتباطات ناپسندی را برقرار می‌کند بر عواطف زوجین تاثیر منفی می‌گذارد و طی مرور زمان فاصله و سوء‌تفاهم ایجاد می‌کند و به دنبال آن، خشونتهای لفظی و فیزیکی شکل می‌گیرد و نهایتا منجر به از هم پاشیدن محیط خانواده می‌شود.

افق: رسانه ملی چه کمکی می‌تواند برای کاهش ‌آسیبهای فضای مجازی کند؟

رسانه‌ی ملی صرفا نباید طرح مسئله یا برخورد سلبی کند بلکه باید با خلاقیت و هنرمندی نیازهایی که مردم از لحاظ نشاط و شادی دارند را برطرف کند همچنین نباید برنامه‌هایی را بسازد که با تخریب دیگران خنده را بر لبها جاری کند که به یکدیگر بخندیم بلکه باید باهم بخندیم.

برنامه‌های رسانه ملی باید جای شبکه‌های اجتماعی را پر کند زیرا در حال حاضر شبکه‌های مجازی جای خالی تلویزیون را پُر کرده‌اند در صورتی که نباید اینگونه باشد و اگر رسانه ملی در این زمینه احساس مسئولیت می‌کند تا این مشکل نوپدید را حل کند باید با برنامه‌هایی، جایگزین فضای مجازی در میان خانواده‌ها شود البته با استفاده از خلاقیت و هنرمندیهای لازم.