برچسب: انتخابات»

معاون سیاسی و امنیتی استاندار کهگیلویه و بویراحمد تصریح کرد: اطلاعات دقیقی از نحوه بازمشاری آرا تا کنون نداریم و بعد از بررسی این هئیت نتیجه به ستاد انتخابات کشور اعلام می‌شود.

در این حوزه غلام محمد زارعی با 48 هزار و 816 رای به عنوان منتخب مردم بویراحمد و دنا معرفی شده بود و ستار هدایت‌خواه  با کسب 46 هزار و 180 نفر در جایگاه دو قرار گرفته بود.

از مجموعه 207 حوزه انتخابی در سراسر کشور صلاحیت 202 حوزه انتخابی از سوی شورای نگهیان تأیید شد و پنج حوزه دیگر هنوز صلاحیت آنها تایید نشده که حوزه انتخابیه بویراحمد و دنا یکی از این پنج حوزه‌ است.

معاون سیاسی و امنیتی استاندار کهگیلویه و بویراحمد تصریح کرد: اطلاعات دقیقی از نحوه بازمشاری آرا تا کنون نداریم و بعد از بررسی این هئیت نتیجه به ستاد انتخابات کشور اعلام می‌شود.

در این حوزه غلام محمد زارعی با 48 هزار و 816 رای به عنوان منتخب مردم بویراحمد و دنا معرفی شده بود و ستار هدایت‌خواه  با کسب 46 هزار و 180 نفر در جایگاه دو قرار گرفته بود.

از مجموعه 207 حوزه انتخابی در سراسر کشور صلاحیت 202 حوزه انتخابی از سوی شورای نگهیان تأیید شد و پنج حوزه دیگر هنوز صلاحیت آنها تایید نشده که حوزه انتخابیه بویراحمد و دنا یکی از این پنج حوزه‌ است.

وی افزود: صحت انتخابات در حوزه انتخابیه اصفهان به طور کلی تأیید شده است، فقط 4 نفر از منتخبان اصفهان در مرحله اول به مجلس دهم راه می‌یابند و یک نفر هم در انتخابات میان‌دوره‌ای انتخاب می‌شود.

سخنگوی هیأت مرکزی نظارت بر انتخابات همچنین با تأکید بر اینکه اعلام نتایج انتخابات با وزارت کشور است، گفت: تاکنون شورای نگهبان صحت انتخابات در 202 حوزه انتخابیه از 207 حوزه انتخابیه را تأیید و رسما اعلام کرده است، اما در 4 حوزه انتخابیه نیاز به بازرسی و یک حوزه انتخابیه نیاز به بازشماری آراء بوده است و نتیجه بررسی شورای نگهبان در این موارد بعداً اعلام می‌شود.

وی در پایان با اشاره به انتخابات اصفهان خاطرنشان کرد: پیش از نیز مواردی بوده که بعد از برگزاری انتخابات، رأی یکی از منتخبان با بررسی‌هایی که شورای نگهبان انجام داده، باطل شده است، آرای یکی از منتخبان مجلس نهم نیز باطل شده بود.

اما سوالی که با پاسخ به آن گره از آرا گشاد می شود آن حدود 50 درصد هستند که پای صندوق نیامدند. آنها چه کسانی هستند؟
 
بدون شک بخشی از این افراد شامل کسانی می شود که هیچ وقت با انقلاب آشتی نداشتند، خانواده ها خاص مثل خانواده های مجاهدین خلق که توسط دادگاه محکوم شدند و یا باقی مانده ها جریان های خاص…
 
اما بخش دیگری هم هستند که رنگ خاکستری دارند ولی این خاکستری از جنس خاکستری منفی نیست، چون تمام آنچه خاکستری منفی است از طرف داران جبهه آزادی و لیبرال های اول انقلابی تا طیف نیاوران نشین در جریان این انتخابات پای صندوق آمدند، حتی سران فتنه که مدعی تقلب شده بودند مثل میر حسین یا خاتمی هم پای صندوق آمدند و برای لیست حامی دولت تبلیغ کردند.
 
اما این خاکستری مثبت چه کسانی هستند؟
 
کسانی که طبقه نیمه پایین اقتصادی را تشکیل می دهند، در این چند ساله جزء کارگران بیکار شده و یا طبقات آسیب پذیر هستند که با رکود اغلب شغلش را از دست داده، طبقه ای که اصلاً دغدغه عبای شکلاتی و یا روزنامه سلام را ندارند بلکه معیشت و عدالت را دنبال می کنند به دور از شعار.
 
شاید غفلت از آنان که امام آنها را پابرهنه ها و صاحبان حکومت می دانست در تهران آتشی زیر خاکستر تولید کرده باشد، شاید انتخابات دوره بعد ریاست جمهوری را باید برای اندیشه واقعی اینان هزینه کرد و نه ساخت و پاخت درون حزبی و تقسیم بندی لیست بین مدعیان، باید دید درد کجاست و نباید به زد و بند ها و سهمیه ها نگاه کرد…

وی افزود: انتخابات مرحله دوم در 21 استان و برای تصاحب 69 کرسی باقیمانده مجلس شورای اسلامی برگزار می‌شود و 138 نامزد هم به رقابت می‌پردازند.

سخنگوی وزارت کشور همچنین درباره تعرفه‌های اخذ رای در مرحله دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز گفت: برای مرحله دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی تعرفه جدید چاپ می‌شود و تعرفه‌های مرحله اول به هیچ عنوان برای مرحله دوم قابل استفاده نیست.

اغلب این تحلیل ها شبیه همان روزهای ۷۸ است که انتخابات مجلس ششم را، نه فقط در پایتخت، بلکه در کل کشور به طرز بدی باخته بودیم؛ خیلی بد؛ حدود ۹۰ درصد مجلس ششم را جبهه مشارکت برد و فراکسیون همفکران ما در مجلس اقل‌تر از اقلیت بود. (با بازشماری صرفاً سی درصد آرای تهران، هاشمی رفسنجانی که با حدادعادل در یک لیست بودند، از رتبه‌ی ۳۰ به ۲۰ رسید و حدادعادل از ۳۱ به ۳۰)؛ غرض از یادآوری مجلس ششم این است که ما با اتفاقی عجیب مواجه نشده ایم. قبل تر ۹۰ درصد کل مجلس را باخته بودیم و اصلاً فعالیت سیاسی در قالب دموکراسی یعنی همین برد و باخت ها؛ آنقدر انتخابات برگزار شده و آنقدر رأی آورده ایم و آنقدر رأی نیاورده ایم که حالا می توان خیلی راحت با این باخت سنگین در تهران کنار آمد؛ در تهران که همه می دانیم رأی اکثریت، اغلب (و تکرار می کنم اغلب و نه همیشه) با اصلاح طلبان است. این باختن ها و بردن ها برای آنها که قواعد دموکراسی را پذیرفته اند، خاطره است و البته فرصتی برای درس آموزی و بازسازی.

به عنوان یک شهروند تهرانی که در برگه ی رأی ۷ اسفند، نام سی اصولگرا را نوشته ام، از باخت در تهران عمیقاً ناراحتم؛ مگر می شود باخت و ناراحت نبود؟ اما ناراحتی به معنای برهم زدن قواعد بازی دموکراسی نیست؛ حتی به معنای این هم نیست که همه‌ی نقاط قوت این انتخابات باخته را نبینم و متوجه هم نباشم که مجلس ۳۰ کرسی ندارد؛ بلکه ۲۹۰ نفر است. چند نکته در باب این انتخابات قابل تأمل است:

۱- به احترام جمهوریت نظام تمام قد باید ایستاد؛ آنچنان که آیت الله خامنه ای همه ی این سال ها، همه ی افرادی را که ذیل عنوان ایرانی جای می گرفتند، دعوت به شرکت در انتخابات کرد. با این حساب، رأی خوب و رأی بد نداریم. تهرانی و شهرستانی، رأی به اصلاح طلب و اصولگرا، همه ارزش برابر دارند. اصولگرایان رأی مردم را تقسیم به خوب و بد نمی کنند که وقتی ما نتیجه ی رجوع به آرای ملت بودیم، یعنی مردم هوشمندانه و آگاهانه تصمیم گرفته اند و وقتی ما رأی نیاوردیم، یعنی رأی دهندگان عقب مانده بودند! (به سخنان هفته‌ی پیش حسین مرعشی رجوع کنید)

۲- تحلیل های این روزها تکراری است؛ تحلیل های غلط طبقاتی از وضعیت مردم تهران، کوفه نامیدن شهر تهران، غریب دانستن رهبری که جهان او را از رهبران قدرتمند و تاثیرگزار می داند، اینها همه تکرار همان حرف هایی است که ما سال های ۷۶ تا میانه های دولت دوم خاتمی بارها و بارها شنیده ایم. همه ی آن سال ها خیلی ها (اعم از انقلابی و غیر انقلابی) تصور می کردند انقلاب از دست رفته است؛ اما آیت الله خامنه ای همیشه به فردایی بهتر این مردم را بشارت می داد. حالا دوباره همان تحلیل ها همه جا پر شده است و خیلی ها با ترسیم یک دو قطبی انقلابی و ضدانقلاب می خواهند رأی مردم تهران را تحلیل کنند. این البته معیار غلطی است؛ و فراتر از غلط بودن، تحلیل خطرناکی ست که مردم را در دو پاره ی کاملاً متضاد (و نه فقط متفاوت) تقسیم می کند. می توان رأی مردم تهران به جریان اصلاح طلب را تحلیل کرد؛ اما این تحلیل نباید (و حتی نمی تواند) از مجرای دو قطبی انقلابی و ضدانقلاب بگذرد. و اتفاق غلط تر اینکه، تحلیل نتیجه‌ی انتخابات ۷ اسفند را محدود به تحلیل آرای مردم تهران کنیم؛ انگار که انتخابات فقط در تهران برگزار شده یا گویی که تهران کل ایران است!

۳- هنرمندی در دوپاره کردن مردم به دو قطب کاملا متضاد نیست. هنرمندی در ایستادگی پای رأی ملت است؛ چه آن رأی اصلاح طلب باشد و چه اصولگرا. حتی اگر آشوب های خیابانی بالا بگیرد، باید جمهوریت نظام حفظ شود و خاموش کردن شعله ی آتش فتنه نباید به بهای بدعت های غیرقانونی در ابطال آرای مردم صورت پذیرد. هم اویی که سال ۸۸ مقابل شورش علیه جمهوریت نظام ایستاد، در سال ۹۲ و ۹۴ مخالفان خودش را هم پای صندوق های رأی خواند تا پرچم بالای جمهوریت نظام را به رخ بکشد؛ تا همه بدانند که تکلیف آرا و سلایق سیاسی مختلف، پای صندوق های رأی مشخص می شود و لاغیر. هر کس حرف و بحث سیاسی دارد، هر کس شعاری سیاسی دارد، هر کس حتی دعوایی و جدالی دارد، باید پای صندوق رأی حرف هایش را بزند و همه چیز باید در سایه ی نظام و از مسیر جمهوریت نظام بگذرد؛ همان قدر که همه چیز باید از کانال اسلامیت نظام بگذرد. آنهایی که با صندوق ها قهر می کنند، خود را از حق حرف زدن محروم کرده اند.

۴- همه سوی جغرافیای این سرزمین جنگ است و حتی خود ایران نیز گرچه نه در جغرافیای خود، اما به نوعی درگیر جنگ نظامی است. در این شلوغی درگیری های نظامی در اطراف ایران، جمهوری اسلامی توانست در امنیت کامل دو انتخابات مهم خود را برگزار کند و از قضا، بخش اعظمی از این امنیت مدیون کسانی ست که روز جمعه امکان شرکت در انتخابات و برگزیدن نماینده های خود را نداشتند؛ چرا که در سوریه مشغول نبرد با تکفیری ها بودند. این امنیتی که در سایه ی جمهوری اسلامی برای ایران حاصل شده، حتی در پیام انتخاباتی سه هفته قبل رئیس دولت اصلاحات نیز به پررنگی بازتاب می یابد.

برای این انتخابات خیلی می شود حرف زد و تحلیل کرد؛ در این میان سخن از پیروزی مطلق اصلاح طلبان، آنچنان که این روزها جشنش در رسانه های اصلاح طلب برپاست، در رده های آخر خواهد بود و البته دیر نخواهد بود زمانی که در بررسی طرح ها و لوایح مختلف، اصلاح طلبان دریابند انتخابات مجلس فقط در تهران برگزار نشده و دریابند مجلس دهم واقعاً چند اصولگرا دارد. فی الحال که گویا با حلوا حلوا گفتن، دهانشان شیرین می شود.

کبری آسوپار

منبع:الف

انتخابات هفتم اسفند را می‌توان یک «انتخابات زودهنگام» برای روحانی دانست، او این شانس را داشت تا پیش از خرداد 96، یک بار دیگر خود را در معرض آرای مردم قرار دهد. روحانی در جایگاه سوم ایستاد. مردی که سه سال پیش و تنها با سیصد هزار رأی بیشتر و کسب 50 به علاوه هفت دهم درصد آرا توانست به عنوان رئیس جمهور برگزیده شود، این بار حتی از تکرار همان رکورد هم در تهران بازماند. انتخابات حاوی پیام‌های روشنی برای روحانی بود، شاید به همین خاطر او در میان خودروسازان گفت: «انتخابات بسیار «معناداری» در ایران انجام شد، آرای مردم صدها جلد کتاب حرف و سخن و رهنمود برای همه ما دارد.»

خبرگزاری دانشجو می‌نویسد: در خبرگان تهران، آرای آیت‌الله امامی کاشانی بیشتر از روحانی بود؛ آیت‌الله دوست‌داشتنی تهرانی‌ها که در تمام این سال‌ها با خطبه‌های اخلاقی‌اش در نماز جمعه شناخته می‌شود، توانست از آقای رئیس جمهور پیشی بگیرد، او نه تبلیغات خاصی کرد، نه تریبون آنچنانی در اختیار داشت. مقایسه شود با روحانی، ‌مردی که نه تنها خود مجری انتخابات بود، بلکه از حمایت یک لشگر رسانه و روزنامه و تبلیغات‌چی داخلی و خارجی و یک دوجین سلبریتی هم برخوردار بود.

مجموع آرای مأخوذه در انتخابات مجلس خبرگان حوزه انتخابی تهران آمار 4/178/524 نفر شرکت‌کننده را نشان می‌دهد، که تنها تعداد 2/238/166 نفر نام حسن روحانی را روی برگه نوشته بودند، و 1/940/358 نفر به او رأی نداده بودند. نباید فراموش کرد روحانی هم در لیست جامعتین، و هم در لیست هاشمی به صورت مشترک حضور داشت، این یعنی بخشی از جریان اصولگرا نیز به واسطه تعلقات سنتی به جامعتین، به ایشان هم رأی دادند. این که چه میزان از همین آرا به خاطر حمایت جامعتین، و چه میزان به خاطر حمایت هاشمی و رسانه‌ها است، می‌تواند محل مناقشه قرار گیرد، با این همه بررسی برگزیدگان انتخابات در سایر حوزه‌های انتخاباتی نشان می‌دهد، اکثریت قاطع نمایندگان مردم در مجلس خبرگان آینده از حمایت جامعتین برخوردار بودند.

خبرگزاری دانشجو با اشاره به کاهش 5 درصدی آرای روحانی در تهران و در مقایسه با سال 92 می‌نویسد: بررسی گرایشات سیاسی منتخبین مردم در شهرها و حوزه‌های انتخابی گوناگون در سراسر کشور نیز نشان می‌دهد، اعتدال‌گرایان در اقلیت مطلق قرار دارند. آن‌ها تنها توانسته‌اند 5 درصد کرسی‌های مجلس را به خود اختصاص دهند، حتی اگر قرار باشد تعداد منتخبین اصلاح‌طلب را نیز از سراسر کشور به این آمار اضافه کنیم، باز هم از عدد منتخبین منتقد دولت و اصولگرایان که حدودش نیمی از کرسی‌ها را در اختیار دارند کمتر خواهد شد.

این میزان قابل مقایسه با نتایج انتخابات مجلس ششم است که آن زمان (سال 1378) 220 نماینده اصلاح‌طلب و همسو با دولت اصلاحات انتخاب شدند.
منبع:کیهان