تحریم های به قول خودشان فلج کننده برای اعمال فشار مضاعف بر کشور ایران. کاملا هم قابل تصور بود که کم بود بنزین مصرفی در کشور می توانست چه آسیب های امنیتی و اقتصادی را در پی داشته باشد. اما طرح ضربتی افزایش تولید بنزین، آسیب پذیری استراتژیک ایران در مقابل تحریم‌های جدید را از بین برد. افزایش تولید بنزین، در آن مقطع حساس راهبردی بود که به جرات می توان آنرا اراده ای فرا دولتی و دستاوردی ملی دانست که نتیجه ی همت مردان غیرتمند ایران اسلامی بود.

پرده ی دوم؛ با روی کار آمدن دولت یازدهم حمله به بنزین تولید داخل شروع شد و این دستاورد هم دستمایه ای بود برای نقد نانجیبانه ی دولت قبل. دستاوردی که اگر نقصی هم داشت منطقا می بایست توسط دولت جدید اصلاح می شد، به دلیل کینه ی سیاسی بزرگترین عامل آلودگی شهر های بزرگ معرفی شد. تا امروز هم هیچ سندی دال بر اثبات این ادعا که بنزین تولید داخل مهم ترین علت آلودگی هواست ارائه نشده و همچنین هیچ سندی برای اثبات استاندارد بودن بنزین وارداتی و اثر گذاریش در کاهش آلودگی هوا.

روند نفی گذشته برای اثبات خود تا بدانجا پیش رفت که جناب رئیس جمهور در خرداد ماه سال ۹۳ بدون در نظر گرفتن این نکته که غالبا در بهار هوای شهر های بزرگ به جهت باد و بارندگی در وضعیت سالم است، تمیزی هوا را مرهون زحمات خانم ابتکار و واردات بنزین دانستند!

پرده ی سوم؛ پاییز و زمستان سال ۹۴ فرا رسیده و هوای شهر های بزرگ بیش از سال های قبل نفس گیر و آلوده شده است. این بار هوای آلوده شهر سیاه روی کرده هرکه را در او غش بوده. مردم به رای العین قضاوت می کنند که علی رغم افزایش بی سابقه واردات بنزین در سال های اخیر به کشور باز هم هوا آلوده است. و همین جاست که نظرات در مورد اثر بنزین در آلودگی هوا به یکباره تغییر می کند و سرکار خانم ابتکار که اردیبهشت سال ۹۳ گفته بود “بنزین آلوده مهمترین عامل افزایش آلودگی هواست” موضع خود را “یهویی” تغییر داده و در آذر ماه سال ۹۴ می گوید؛ “آلودگی هوا ناشی از بنزین نیست!”

پرده ی آخر؛ حقیقت آن است که تا کنون هیچ دولت و ارگانی به شکلی جدی و عملی اقدامات موثری برای کاهش آلودگی های شهر های صنعتی انجام نداده و ظاهرا قرار است تا سال های سال چشممان به کرم آسمان باشد و نزول باران. تعطیلی مدارس و طرح زوج و فرد هم بشود پای ثابت مصوبات کمیته های رسیدگی به آلودگی هوای شهر!

مسئولین خسته ی محترم، نو آوری پیش کش، لااقل از اقدامات متداول کشورهای دنیا مثل رایگان کردن وسایل حمل و نقل عمومی در شرایط بحرانی و اهتمام جدی جهت توسعه خودروهای برقی کپی برداری بفرمایید. قصد این سطور دفاع از جناح و دولت خاصی نیست بلکه اعتراض به رویه ایست که در آن حتی سلامتی مردم هم وسیله ای می شود برای تسویه حساب های سیاسی؟ براستی اگر قرار باشد آلودگی “هوای شهر” و “هوای سیاست” جاری میان دولتمردان را مقایسه کنیم باید بگوییم کدام آلوده تر است؟ تا کی باید دود آلودگی هوای سیاست به چشم مردم برود؟

وقت آن نرسیده اقلا کسانی که به مردم در مورد آلودگی هوا دورغ گفته اند در پیشگاه مردم شریف ایران از آنها عذرخواهی کنند؟
سجاد به پسند
منبع:الف

وی با بیان این‌که در سال آینده میزان نیاز برق کشور به 53 هزار مگاوات می‌رسد، افزود: قدرت عملی که قرار است وارد شبکه کنیم 1500 مگاوات است لذا باید 2000 مگاوات را از طریق مدیریت مصرف ایجاد کنیم.

فلاحتیان با بیان این‌که در تابستان سال 1394 نیز از طرح مدیریت تقاضا و مصرف استفاده و توانستیم 2000 مگاوات از پیک بار کشور را کاهش دهیم، اظهار کرد: با برنامه‌ریزی می‌توان این وضعیت را سروسامان داد و باید بتوان با به‌کارگیری از یک مدیریت تقاضا و مصرف، این مساله را مدیریت کرد.

همچنین به گفته آرش کردی مدیرعامل شرکت توانیر با توجه بهرشد مصرف انرژی در صنعت در سال آینده از لحاظ فنی پیش‌بینی می‌شود که مشکلاتی در حوزه خاموشی و کمبود برق به وجود بیاید، لذا هدف ما این است که با اتخاذ مدیریت مصرف بتوانیم این وضعیت را مدیریت کنیم.

وی با بیان این‌که براساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته در سال آینده پنج تا هفت درصد میزان مصرف برق افزایش می‌یابد، اظهار کرد: این در حالی است که در سال جاری نرخ رشد در عدد پیک 2.8 بوده است.

به گفته مدیرعامل شرکت توانیر قرار است که 1250مگاوات نیروگاه وارد مدار شود اما به دلیل نبود نقدینگی نمی‌توانیم نیروگاه بیشتری را وارد مدار کنیم و باید گفت که این میزان نمی‌تواند پاسخگوی سال آینده باشد.

کردی با اشاره به راهکارهای مدیریتی در نظر گرفته شده برای این مهم اظهار کرد: امیدواریم بتوانیم با تجربیاتی که از امسال در حوزه مدیریت مصرف کسب کرده‌ایم بتوانیم سال آینده صنایع را مدیریت و کشور را از خاموشی نجات دهیم.

به گفته وی شعار اصلی ما مدیریت مصرف است که باید در دستور کار قرار بگیرد، اما باید به این نکته توجه کرد که سال آینده سال آسانی نخواهد بود و جزو سخت‌ترین سال‌ها در حوزه برق قلمداد می‌شود.

در همین راستا مصطفی رجبی‌مشهدی، معاون راهبری شبکه برق کشور در خصوص میزان نیازمصرف پیک سال 95 و برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته برای مدیریت بار در این سال گفت: میزان نیاز مصرف برق برای سال 95 با پیش‌بینی رشد متوسط 5 درصد بار شبکه سراسری به 52 هزار و 780 مگاوات خواهد رسید.

به گفته وی در شرایط پساتحریم احتمال آن می‌رود که نیاز مصرف 54 هزار مگاوات را نیز تجربه کنیم از طرفی با احتساب هزار مگاوات ذخیره گردان مورد نیاز برای حفظ امنیت شبکه، نیاز مصرف به 55 هزار مگاوات خواهد رسید که میزان 3 هزار مگاوات آن بدون برنامه‌ریزی‌های جدی قابل تأمین نخواهد بود و غلبه بر این رشد بار بدون اقدامات مدیریت بار عملی نمی شود.

به طور کلی باتوجه به شرایط برقی کشور به‌نظر می‌رسد که باید به موضوع مدیریت مصرف بیش از پیش توجه شود تا بتوان پیک سال آینده را نیز مانند امسال پشت سر گذاشت البته باید به این نکته نیز توجه کرد که مدیریت مصرف انرژی نیازمند بسیج شدن تمامی ارگان ها و سازمان‌ها است.