برچسب: برای

مخالفت برای سناتورهای مطرح حزب جمهوریخواه از جمله مک‌کین با‌ ترامپ و همچنین مخالفت برخی روسای‌جمهور قبلی آمریکا از جمله جورج واکر بوش با وی، این روند را تشدید کرده بود.

با این حال کمتر کسی تصور می‌کرد که در پایان سال 2017 میلادی و درحالی که تنها حدود یک‌ سال از حضور‌ ترامپ درکاخ سفید گذشته است، تقابل جمهوریخواهان ناراضی و رئیس‌ جمهور ایالات‌ متحده وارد فاز علنی شود.

واقعیت امر این است که جمهوریخواهان ایالات متحده آمریکا از اکنون نسبت به انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 در این کشور نگران هستند.‌

میانگین نظرسنجی‌ها در این کشور نشان داده که محبوبیت‌ ترامپ به حدود 35 درصد کاهش پیدا کرده است.

حتی در برخی نظرسنجی‌ها، محبوبیت‌ ترامپ به حدود 30 درصد و پایین‌تر رسیده است.

اگرچه رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا نظرسنجی‌های صورت گرفته را ساختگی می‌داند، اما بر همگان مسجل است که محبوبیت‌ ترامپ ‌نزد افکار عمومی آمریکا نسبت به زمان انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 کاهش پیدا کرده است.

شکست جمهوریخواهان در انتخابات ایالتی اخیر در آلاباما نشان از همین مساله داشت.

از سوی دیگر، دموکرات‌ها نیز برای تسخیر کاخ سفید و بازگشت به قدرت از اکنون خیز برداشته‌اند.

از افرادی مانند جو بایدن و برنی سندرز به‌عنوان نامزدهای احتمالی حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 یاد می‌شود.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد اگر هر یک از این دو سیاستمدار دموکرات در مقابل‌ ترامپ قرار بگیرند، به راحتی می‌توانند وی را در انتخابات شکست دهند.

در چنین شرایطی شاهد افزایش انتقادات و البته تشدید نگرانی سناتورهای جمهوریخواه نسبت به وضعیت سیاسی حزب متبوع‌شان هستیم.

جمهوریخواهان ناراضی ‌می‌دانند که گره خوردن نام‌ ترامپ با حزب جمهوریخواه برای این حزب هزینه‌هایی خواهد داشت.

آنها نگران هستند که شکست در انتخابات میاندوره‌ای کنگره امسال و شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020، حکم هزینه‌های کوتاه‌مدت این حمایت را داشته باشد! به عبارت بهتر، آنها نگران هستند که با ادامه حمایت از‌ ترامپ، تا سالیان‌ طولانی قدرت بازگشت به کاخ سفید را از دست بدهند.

طی روزهای اخیر و در حالی که سناتورهای آمریکایی برای استقبال از سال نوی میلادی آماده می‌شوند، برخی از آنها وارد تقابل علنی با رئیس‌جمهور این کشور شده‌اند.

اظهارات اخیر جف فلیک، سناتور جمهوریخواه نشان می‌دهد که ممکن است این حزب در اقدامی ‌نادر،‌ ترامپ را به‌عنوان نامزد نهایی خود در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی معرفی نکند.

فلیک در این خصوص عنوان کرده است: «اگر‌ ترامپ به‌دنبال دور دوم ریاست‌ جمهوری درسال 2020 باشد، احتمالا با رقابت‌های درون‌حزبی مواجه خواهد شد.

من براین باورم که اگر رئیس‌جمهور بخواهد در رقابت‌های انتخاباتی 2020 شرکت کند، اگر به مسیری که فعلا در آن قرار دارد، ادامه دهد، این مساله موجب خواهد شد تا بسیاری از رای‌دهندگان را از دست خواهد داد و آنها به‌ دنبال انتخاب فرد دیگری خواهند بود.

شاید‌ ترامپ برای رقابت‌های مقدماتی 2020 از سوی حزب جمهوریخواه دعوت شود تا در نهایت نامزد اصلی حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست‌جمهوری معرفی شود.»

اظهارات سناتور فلیک در نوع خود قابل تامل است.

این هشدار در حالی به‌ ترامپ مخابره شده است که معمولا مطابق سنتی مرسوم در ایالات متحده آمریکا، فردی که در دور نخست رئیس‌جمهور این کشور است، به صورت خودکار برای چهار سال بعدی نیز به‌عنوان نامزد حزب جمهوریخواه یا دموکرات انتخاب می‌شود.

در هر حال، اظهارات اخیر جف فلیک نشان می‌دهد که نارضایتی‌های عمیق از‌ ترامپ در درون حزب جمهوریخواه درحال شکل‌گیری است.

*این نارضایتی‌ها احتمالا در سال 2018 میلادی و در جریان رقابت‌های درون‌حزبی کنگره تشدید خواهد شد!

نظرسنجی‌های صورت گرفته در آمریکا نشان می‌دهد که احتمالا دموکرات‌ها در جریان رقابت‌های انتخابات درون‌حزبی کنگره قادر به شکست جمهوریخواهان و تسخیر کنگره (مجلس نمایندگان و سنا) خواهند بود.

این در حالی‌است که در سال 2016، دموکرات‌ها شکست سنگینی را از جمهوریخواهان در انتخابات کنگره و ریاست جمهوری پذیرفته بودند.

در صورت تحقق شکست جمهوریخواهان در انتخابات میاندوره‌ای کنگره، شاهد تشدید انتقادات درون‌حزبی از‌ ترامپ خواهیم بود زیرا شکست در انتخابات میاندوره‌ای، پیش‌در‌آمدی برای شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 محسوب می‌شود.

این بهترین خبر ممکن برای نامزد نهایی حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی محسوب می‌شود.

از این رو در داخل حزب دموکرات نیز شاهد شکل‌گیری رقابت سنگینی میان نامزدهای انتخاباتی خواهیم بود.

در جریان رقابت‌های سال 2008 میلادی نیز دقیقا شاهد وجود چنین فضایی در رقابت‌های درون‌حزبی دموکرات‌ها بودیم. در سال 2008 میلادی از قبل تقریبا مسجل بود که نامزد پیروز دموکرات‌ها در انتخابات درون‌حزبی، شانس زیادی برای فتح کاخ سفید دارد.

در آن سال، شاهد رقابت تنگاتنگ هیلاری کلینتون و اوباما در داخل حزب دموکرات بودیم.

رقابتی که در نهایت با شکست هیلاری کلینتون و پیروزی اوباما و در نهایت راهیابی وی به کاخ سفید همراه شد.

با این حال به نظر می‌رسد رئیس‌ جمهور جنجالی ایالات متحده آمریکا به سادگی تسلیم تهدیدات سناتور فلیک و دیگر سناتورها و مقامات ناراضی حزب جمهوریخواه نخواهد شد! دونالد‌ ترامپ در جریان رقابت‌های انتخابات ریاست‌ جمهوری سال 2016 صراحتا عنوان کرده بود که در صورت عدم حمایت جمهوریخواهان از خود، به صورت مستقل وارد کارزار انتخابات خواهد شد.

این تهدید‌ ترامپ همچنان به قوت خود باقی است.

شخصیت فردی‌ ترامپ به‌گونه‌ای است که حتی در صورت عدم حمایت جمهوریخواهان نیز در رقابت‌های انتخاباتی شرکت خواهد کرد.

همین مساله به‌طور طبیعی بخش مهمی ‌از آرای جمهوریخواهان را از بین خواهد برد.

درچنین شرایطی دموکرات‌ها پیروزی بدون دردسری را در رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 خواهند داشت.

در هر حال، باید در انتظار تقابل تمام عیار سران حزب جمهوریخواه و سناتورهای ارشد این حزب با کاخ سفید در سال 2018 میلادی باشیم‌؛ تقابلی که تا سال 2020 میلادی به طول خواهد انجامید

مخالفت برای سناتورهای مطرح حزب جمهوریخواه از جمله مک‌کین با‌ ترامپ و همچنین مخالفت برخی روسای‌جمهور قبلی آمریکا از جمله جورج واکر بوش با وی، این روند را تشدید کرده بود.

با این حال کمتر کسی تصور می‌کرد که در پایان سال 2017 میلادی و درحالی که تنها حدود یک‌ سال از حضور‌ ترامپ درکاخ سفید گذشته است، تقابل جمهوریخواهان ناراضی و رئیس‌ جمهور ایالات‌ متحده وارد فاز علنی شود.

واقعیت امر این است که جمهوریخواهان ایالات متحده آمریکا از اکنون نسبت به انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 در این کشور نگران هستند.‌

میانگین نظرسنجی‌ها در این کشور نشان داده که محبوبیت‌ ترامپ به حدود 35 درصد کاهش پیدا کرده است.

حتی در برخی نظرسنجی‌ها، محبوبیت‌ ترامپ به حدود 30 درصد و پایین‌تر رسیده است.

اگرچه رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا نظرسنجی‌های صورت گرفته را ساختگی می‌داند، اما بر همگان مسجل است که محبوبیت‌ ترامپ ‌نزد افکار عمومی آمریکا نسبت به زمان انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 کاهش پیدا کرده است.

شکست جمهوریخواهان در انتخابات ایالتی اخیر در آلاباما نشان از همین مساله داشت.

از سوی دیگر، دموکرات‌ها نیز برای تسخیر کاخ سفید و بازگشت به قدرت از اکنون خیز برداشته‌اند.

از افرادی مانند جو بایدن و برنی سندرز به‌عنوان نامزدهای احتمالی حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 یاد می‌شود.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد اگر هر یک از این دو سیاستمدار دموکرات در مقابل‌ ترامپ قرار بگیرند، به راحتی می‌توانند وی را در انتخابات شکست دهند.

در چنین شرایطی شاهد افزایش انتقادات و البته تشدید نگرانی سناتورهای جمهوریخواه نسبت به وضعیت سیاسی حزب متبوع‌شان هستیم.

جمهوریخواهان ناراضی ‌می‌دانند که گره خوردن نام‌ ترامپ با حزب جمهوریخواه برای این حزب هزینه‌هایی خواهد داشت.

آنها نگران هستند که شکست در انتخابات میاندوره‌ای کنگره امسال و شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020، حکم هزینه‌های کوتاه‌مدت این حمایت را داشته باشد! به عبارت بهتر، آنها نگران هستند که با ادامه حمایت از‌ ترامپ، تا سالیان‌ طولانی قدرت بازگشت به کاخ سفید را از دست بدهند.

طی روزهای اخیر و در حالی که سناتورهای آمریکایی برای استقبال از سال نوی میلادی آماده می‌شوند، برخی از آنها وارد تقابل علنی با رئیس‌جمهور این کشور شده‌اند.

اظهارات اخیر جف فلیک، سناتور جمهوریخواه نشان می‌دهد که ممکن است این حزب در اقدامی ‌نادر،‌ ترامپ را به‌عنوان نامزد نهایی خود در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی معرفی نکند.

فلیک در این خصوص عنوان کرده است: «اگر‌ ترامپ به‌دنبال دور دوم ریاست‌ جمهوری درسال 2020 باشد، احتمالا با رقابت‌های درون‌حزبی مواجه خواهد شد.

من براین باورم که اگر رئیس‌جمهور بخواهد در رقابت‌های انتخاباتی 2020 شرکت کند، اگر به مسیری که فعلا در آن قرار دارد، ادامه دهد، این مساله موجب خواهد شد تا بسیاری از رای‌دهندگان را از دست خواهد داد و آنها به‌ دنبال انتخاب فرد دیگری خواهند بود.

شاید‌ ترامپ برای رقابت‌های مقدماتی 2020 از سوی حزب جمهوریخواه دعوت شود تا در نهایت نامزد اصلی حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست‌جمهوری معرفی شود.»

اظهارات سناتور فلیک در نوع خود قابل تامل است.

این هشدار در حالی به‌ ترامپ مخابره شده است که معمولا مطابق سنتی مرسوم در ایالات متحده آمریکا، فردی که در دور نخست رئیس‌جمهور این کشور است، به صورت خودکار برای چهار سال بعدی نیز به‌عنوان نامزد حزب جمهوریخواه یا دموکرات انتخاب می‌شود.

در هر حال، اظهارات اخیر جف فلیک نشان می‌دهد که نارضایتی‌های عمیق از‌ ترامپ در درون حزب جمهوریخواه درحال شکل‌گیری است.

*این نارضایتی‌ها احتمالا در سال 2018 میلادی و در جریان رقابت‌های درون‌حزبی کنگره تشدید خواهد شد!

نظرسنجی‌های صورت گرفته در آمریکا نشان می‌دهد که احتمالا دموکرات‌ها در جریان رقابت‌های انتخابات درون‌حزبی کنگره قادر به شکست جمهوریخواهان و تسخیر کنگره (مجلس نمایندگان و سنا) خواهند بود.

این در حالی‌است که در سال 2016، دموکرات‌ها شکست سنگینی را از جمهوریخواهان در انتخابات کنگره و ریاست جمهوری پذیرفته بودند.

در صورت تحقق شکست جمهوریخواهان در انتخابات میاندوره‌ای کنگره، شاهد تشدید انتقادات درون‌حزبی از‌ ترامپ خواهیم بود زیرا شکست در انتخابات میاندوره‌ای، پیش‌در‌آمدی برای شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 محسوب می‌شود.

این بهترین خبر ممکن برای نامزد نهایی حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی محسوب می‌شود.

از این رو در داخل حزب دموکرات نیز شاهد شکل‌گیری رقابت سنگینی میان نامزدهای انتخاباتی خواهیم بود.

در جریان رقابت‌های سال 2008 میلادی نیز دقیقا شاهد وجود چنین فضایی در رقابت‌های درون‌حزبی دموکرات‌ها بودیم. در سال 2008 میلادی از قبل تقریبا مسجل بود که نامزد پیروز دموکرات‌ها در انتخابات درون‌حزبی، شانس زیادی برای فتح کاخ سفید دارد.

در آن سال، شاهد رقابت تنگاتنگ هیلاری کلینتون و اوباما در داخل حزب دموکرات بودیم.

رقابتی که در نهایت با شکست هیلاری کلینتون و پیروزی اوباما و در نهایت راهیابی وی به کاخ سفید همراه شد.

با این حال به نظر می‌رسد رئیس‌ جمهور جنجالی ایالات متحده آمریکا به سادگی تسلیم تهدیدات سناتور فلیک و دیگر سناتورها و مقامات ناراضی حزب جمهوریخواه نخواهد شد! دونالد‌ ترامپ در جریان رقابت‌های انتخابات ریاست‌ جمهوری سال 2016 صراحتا عنوان کرده بود که در صورت عدم حمایت جمهوریخواهان از خود، به صورت مستقل وارد کارزار انتخابات خواهد شد.

این تهدید‌ ترامپ همچنان به قوت خود باقی است.

شخصیت فردی‌ ترامپ به‌گونه‌ای است که حتی در صورت عدم حمایت جمهوریخواهان نیز در رقابت‌های انتخاباتی شرکت خواهد کرد.

همین مساله به‌طور طبیعی بخش مهمی ‌از آرای جمهوریخواهان را از بین خواهد برد.

درچنین شرایطی دموکرات‌ها پیروزی بدون دردسری را در رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 خواهند داشت.

در هر حال، باید در انتظار تقابل تمام عیار سران حزب جمهوریخواه و سناتورهای ارشد این حزب با کاخ سفید در سال 2018 میلادی باشیم‌؛ تقابلی که تا سال 2020 میلادی به طول خواهد انجامید

یکم. دولت فهمید اعتراضات کارگری و پابرهنه ها و یقه آبی ها شوخی نیست. کارد که به استخوان رسید پایان خط است.
دوم. فهمید که شوک درمانی در اقتصاد مثل افزایش ناگهانی قیمت بنزین بحران سازست و باید در این روش ها تجدید نظر کند.
سوم. متوجه شد که رهاسازی اقتصاد و بی اعتنائی به مطالبات مردم چه میزان بحران سازست.
چهارم. در نهایت اینکه خوی اشرافی گری در پاسخگوئی به مردم و بی اعتنائی به رشد فساد اقتصادی و حقوق های نجومی و غیره چه میزان در عصبانیت مردم سهم دارد.

تجربه حاکمیتی؛
یکم. نسل شبکه های اجتماعی با هویت ۴۰ تکه راباید شناخت. نباید از ابعاد زندگی توهمی و متهورانه در شبکه های اجتماعی غافل بود.
دوم. متوجه شدیم سیاست بایکوت که در روزهای اول توسط رسانه ملی پی گیری می شد، چقدر ناکارآمد است و اینکه بجای مدیریت بر “جهل عمومی”، سراغ مدیریت بر “افکار عمومی” رویم
سوم. اندازه تحرکات خالص ضدانقلاب در شهرها را برآورد کردیم. و البته ضعف مان در مواجهه با اغتشاشات در شهرهای کوچک را شناختیم.
چهارم. گرچه دولت مسوول مستقیم این اعتراضات است، اما بی اعتنائی عدلیه و مجلس به مطالبات مردم نیز در کاهش آستانه تحمل شان نسبت به مشکلات سهم مضاعف دارد.

تجربه اصلاح‌طلب‌ها
یکم. اصلاح طلبان به شکل کم سابقه ای مجبور شدند با ضدانقلاب مرز بندی کنند. متوجه شدند که اعلام برائت از آشوب طلبان در پایان بحران چه میزان موثر است؛ آقای خاتمی این موضوع را بهتر متوجه شدند.
دوم. اصلاح طلبان فهمیدند تجمع غیرقانونی چقدر عوارض دارد. احتمالا الان مخالفت با برگزاری تجمعات غیرقانونی در سال 88 را بهتر متوجه می شوند.
سوم. فهمیدند که اهمیت مردم تنها پای صندوق رای نیست و باید از مطالبات اقتصادی آنها نیز حمایت کرد.

تجربه اصولگراها
یکم.‌فهمیدیم نقد دولت نباید به ناامیدی از دولت منجر شود. ناامیدی از این یا آن دولت، ناامیدی از نظام است.
دوم. اصولگراها احتمالا متوجه شدند که برگزاری راه پیمائی و اعتراضات در قانون اساسی یک اصل قابل اعتنا و راهگشاست و می توان از آن دفاع کرد.
سوم. دوقطبی انقلابی-ضدانقلابی یعنی اینکه مقابل ضدانقلاب ائتلاف کنیم و وحدت میان اصلاح طلب و اصولگرا برای تقابل با دشمن یک ضرورت است. این دشمنی نیز فقط امنیتی است.‎

یکم. دولت فهمید اعتراضات کارگری و پابرهنه ها و یقه آبی ها شوخی نیست. کارد که به استخوان رسید پایان خط است.
دوم. فهمید که شوک درمانی در اقتصاد مثل افزایش ناگهانی قیمت بنزین بحران سازست و باید در این روش ها تجدید نظر کند.
سوم. متوجه شد که رهاسازی اقتصاد و بی اعتنائی به مطالبات مردم چه میزان بحران سازست.
چهارم. در نهایت اینکه خوی اشرافی گری در پاسخگوئی به مردم و بی اعتنائی به رشد فساد اقتصادی و حقوق های نجومی و غیره چه میزان در عصبانیت مردم سهم دارد.

تجربه حاکمیتی؛
یکم. نسل شبکه های اجتماعی با هویت ۴۰ تکه راباید شناخت. نباید از ابعاد زندگی توهمی و متهورانه در شبکه های اجتماعی غافل بود.
دوم. متوجه شدیم سیاست بایکوت که در روزهای اول توسط رسانه ملی پی گیری می شد، چقدر ناکارآمد است و اینکه بجای مدیریت بر “جهل عمومی”، سراغ مدیریت بر “افکار عمومی” رویم
سوم. اندازه تحرکات خالص ضدانقلاب در شهرها را برآورد کردیم. و البته ضعف مان در مواجهه با اغتشاشات در شهرهای کوچک را شناختیم.
چهارم. گرچه دولت مسوول مستقیم این اعتراضات است، اما بی اعتنائی عدلیه و مجلس به مطالبات مردم نیز در کاهش آستانه تحمل شان نسبت به مشکلات سهم مضاعف دارد.

تجربه اصلاح‌طلب‌ها
یکم. اصلاح طلبان به شکل کم سابقه ای مجبور شدند با ضدانقلاب مرز بندی کنند. متوجه شدند که اعلام برائت از آشوب طلبان در پایان بحران چه میزان موثر است؛ آقای خاتمی این موضوع را بهتر متوجه شدند.
دوم. اصلاح طلبان فهمیدند تجمع غیرقانونی چقدر عوارض دارد. احتمالا الان مخالفت با برگزاری تجمعات غیرقانونی در سال 88 را بهتر متوجه می شوند.
سوم. فهمیدند که اهمیت مردم تنها پای صندوق رای نیست و باید از مطالبات اقتصادی آنها نیز حمایت کرد.

تجربه اصولگراها
یکم.‌فهمیدیم نقد دولت نباید به ناامیدی از دولت منجر شود. ناامیدی از این یا آن دولت، ناامیدی از نظام است.
دوم. اصولگراها احتمالا متوجه شدند که برگزاری راه پیمائی و اعتراضات در قانون اساسی یک اصل قابل اعتنا و راهگشاست و می توان از آن دفاع کرد.
سوم. دوقطبی انقلابی-ضدانقلابی یعنی اینکه مقابل ضدانقلاب ائتلاف کنیم و وحدت میان اصلاح طلب و اصولگرا برای تقابل با دشمن یک ضرورت است. این دشمنی نیز فقط امنیتی است.‎

گزارش های مطبوعاتی به نقل از ادعای مقامات سعودی حاکی از آن است که کاهش پرداخت حقوق به معنای کاهش حقوق کارمندان نیست، بلکه به معنای کاهش تعداد کارکنان دولت و افزایش تعداد کارکنان بخش خصوصی است.

یکی از مهم ترین بندهای مربوط به برنامه تحول ملی که جز چشم انداز سال 2020 است که دولت سعودی اواخر آوریل آن را اعلام کرد، پرهیز از اتکا به نفت به عنوان منبع اصلی درآمد این کشور است.
 
دربیست و چهار ساعت گذشته حدود ده هزار کاربر از هشتگ “کاهش حقوق” بازدید کرده اند.

گزارش های مطبوعاتی به نقل از ادعای مقامات سعودی حاکی از آن است که کاهش پرداخت حقوق به معنای کاهش حقوق کارمندان نیست، بلکه به معنای کاهش تعداد کارکنان دولت و افزایش تعداد کارکنان بخش خصوصی است.

یکی از مهم ترین بندهای مربوط به برنامه تحول ملی که جز چشم انداز سال 2020 است که دولت سعودی اواخر آوریل آن را اعلام کرد، پرهیز از اتکا به نفت به عنوان منبع اصلی درآمد این کشور است.
 
دربیست و چهار ساعت گذشته حدود ده هزار کاربر از هشتگ “کاهش حقوق” بازدید کرده اند.

باراک اوباما قرار است روز چهارشنبه(فردا) به عربستان سعوی سفر و ضمن دیدار با ملک سلمان و دیگر مقامات عربستان سعودی، در نشستشران آمریکا و شورای همکاری خلیج فارس هم شرکت کند.

پیش از این سفر، مقامات ارشد کاخ سفید در اظهاراتی پیرامون روابط نزدیک و همکاری‌های آمریکا و شورای همکاری خلیج فارس، از موضوعاتی چون توافق هسته‌ای ایران و سوریه صحبت کردند.

در همین ارتباط، معاون مشاور امنیت ملی کاخ سفید و دستیار ویژه امور خاورمیانه در شورای امنیت ملی آمریکا در واشنگتن برای خبرنگاران از موضوعات مختلفی که اوباما در دیدارهایش در عربستان سعودی با مقامات ریاض و شورای همکاری خلیج فارس گفتگو خواهد کرد، گفتند.

«بن رودز» در سخنانش درباره سوریه و داعش گفت: «استراتژی آمریکا در ارتباط با مقابله با داعش در سوریه، بر روی حمایت، تجهیز و در برخی موارد آموزش جنگجویان در روی زمین متمرکز شده است».

این مقام ارشد کاخ سفید البته تاکید کرد که آمریکا برای اطمینان یافتن از «صلح در سوریه و منطقه» به بازبینی در سیاستهای خود برای ارائه کمک‌های بیشتر برای حصول به اهدافش ادامه خواهد داد.

رودز در ادامه ادعاهای آمریکایی‌ها درباره برجام هم مدعی شد: «برداشتن تهدید ایران هسته‌ای، برای آمریکا و شورای همکاری خلیج فارس خوب است…در یک سال ما دیده‌ایم که ایران رآکتور آب سنگین خود را تغییر داده، ذخایر اورانیوم غنی شده خود را خارج و سانتریفیوژهایش را به میزان قابل توجهی کم کرده است».

دستیار ویژه در امور خاورمیانه شورای امنیت ملی آمریکا هم به سفر اوباما به عربستان سعودی و دستور کار او اشاره کرد.

رابرت مالی از برررسی و در دستورکار بودن مسائل مختلفی از قبیل، سوریه، ایران، یمن، داعش و دیگر موضوعات منطقه در گفتگوهای رئیس‌جمهور آمریکا سخن گفت.

او درباره سوریه گفت :‌«کارهای بسیار بیشتری باید انجام شود و ما بسیار از اهداف و آنچه می‌خواهیم بدان برسیم، فاصله داریم اما به لطف کاری که آمریکا با مشارکت شورای همکاری خلیج فارس و دیگران انجام داده، روند اوضاع مثبت است».

دستیار ویژه امور خاورمیانه همچنین با تاکید بر مطرح شدن موضوعات اقتصادی در این سفر رئیس‌جمهور آمریکا افزود: «رئیس‌جمهور اوباما می‌خواهد نظرات ملک سلمان و دیگر رهبران را درباره مواجه شدن با مسائل اقتصادی با توجه به کاهش شدید بهای نفت بشنود».

باراک اوباما قرار است روز چهارشنبه(فردا) به عربستان سعوی سفر و ضمن دیدار با ملک سلمان و دیگر مقامات عربستان سعودی، در نشستشران آمریکا و شورای همکاری خلیج فارس هم شرکت کند.

پیش از این سفر، مقامات ارشد کاخ سفید در اظهاراتی پیرامون روابط نزدیک و همکاری‌های آمریکا و شورای همکاری خلیج فارس، از موضوعاتی چون توافق هسته‌ای ایران و سوریه صحبت کردند.

در همین ارتباط، معاون مشاور امنیت ملی کاخ سفید و دستیار ویژه امور خاورمیانه در شورای امنیت ملی آمریکا در واشنگتن برای خبرنگاران از موضوعات مختلفی که اوباما در دیدارهایش در عربستان سعودی با مقامات ریاض و شورای همکاری خلیج فارس گفتگو خواهد کرد، گفتند.

«بن رودز» در سخنانش درباره سوریه و داعش گفت: «استراتژی آمریکا در ارتباط با مقابله با داعش در سوریه، بر روی حمایت، تجهیز و در برخی موارد آموزش جنگجویان در روی زمین متمرکز شده است».

این مقام ارشد کاخ سفید البته تاکید کرد که آمریکا برای اطمینان یافتن از «صلح در سوریه و منطقه» به بازبینی در سیاستهای خود برای ارائه کمک‌های بیشتر برای حصول به اهدافش ادامه خواهد داد.

رودز در ادامه ادعاهای آمریکایی‌ها درباره برجام هم مدعی شد: «برداشتن تهدید ایران هسته‌ای، برای آمریکا و شورای همکاری خلیج فارس خوب است…در یک سال ما دیده‌ایم که ایران رآکتور آب سنگین خود را تغییر داده، ذخایر اورانیوم غنی شده خود را خارج و سانتریفیوژهایش را به میزان قابل توجهی کم کرده است».

دستیار ویژه در امور خاورمیانه شورای امنیت ملی آمریکا هم به سفر اوباما به عربستان سعودی و دستور کار او اشاره کرد.

رابرت مالی از برررسی و در دستورکار بودن مسائل مختلفی از قبیل، سوریه، ایران، یمن، داعش و دیگر موضوعات منطقه در گفتگوهای رئیس‌جمهور آمریکا سخن گفت.

او درباره سوریه گفت :‌«کارهای بسیار بیشتری باید انجام شود و ما بسیار از اهداف و آنچه می‌خواهیم بدان برسیم، فاصله داریم اما به لطف کاری که آمریکا با مشارکت شورای همکاری خلیج فارس و دیگران انجام داده، روند اوضاع مثبت است».

دستیار ویژه امور خاورمیانه همچنین با تاکید بر مطرح شدن موضوعات اقتصادی در این سفر رئیس‌جمهور آمریکا افزود: «رئیس‌جمهور اوباما می‌خواهد نظرات ملک سلمان و دیگر رهبران را درباره مواجه شدن با مسائل اقتصادی با توجه به کاهش شدید بهای نفت بشنود».

“منطقه 51” موضوع مورد علاقه مشتاقان بررسی بشقاب پرنده ها و نوشتن رمان های تخیلی درباره فضا و همه کسانی است که به دنبال رمز و راز هستند.

شایعات زیادی درباره این پایگاه مطرح است که در آن سفینه های فضایی از سیاره های دیگری که به زمین آمده (!) و اجساد موجودات فضایی (!) در آن نگهداری می شود که دولت آمریکا نمی خواهد کسی از آن آگاه شود.

آمریکا در سال 2013 اذعان کرد که این منطقه خیالی نیست، بلکه وجود خارجی دارد و هدف اساسی پایگاه نظامی مزبور حمایت و آزمایش هواپیماهای آزمایشی و سامانه های سلاح های جدید است.

هیلاری کلینتون در قالب مبارزه انتخاباتی خود در “برنامه گفت وگوی جیمی کمل” در هفتم ماه مارس جاری وعده داد که اگر در انتخابات پیروز شود، همه اسناد مربوط به این پایگاه مخفی آمریکا را بررسی و همه اطلاعاتی که امنیت ملی آمریکا را تهدید نکند، فاش کند.

گفتنی است، رسانه های غربی هر از چند گاه برای انحراف افکار عمومی، تصاویر اشیاء پرنده و نامتعارف را که به احتمال زیاد ابزارهای جاسوسی هستند، به عنوان بشقاب پرنده منتشر می کنند و تمایل دارند که مخاطبان، این اشیاء را متعلق به موجودات فضایی و فرازمینی بدانند؛ در حالی که این توهم فقط برای کسانی که ابعاد جهان هستی و فاصله کهکشانها را درک نمی کنند قابل تخیل است، چرا که با در نظر گرفتن قوانین فیزیک، مکانیک و نیز توجه به قوانین احتمالات، حتی با فرض وجود موجودات زنده “هوشمند” در کرات آسمانی دوردست، احتمال این که آن موجودات احتمالی به تکنولوژی فوق پیشرفتۀ “ارتباط میان ستاره ای” دست یافته باشند (که بشر هنوز تا رسیدن به آن فاصله بسیار زیاد دارد) و از میان میلیاردها ستاره، خورشید و منظومه شمسی و زمین را به عنوان مقصد خود انتخاب کنند، بسیار نزدیک به صفر است.

“منطقه 51” موضوع مورد علاقه مشتاقان بررسی بشقاب پرنده ها و نوشتن رمان های تخیلی درباره فضا و همه کسانی است که به دنبال رمز و راز هستند.

شایعات زیادی درباره این پایگاه مطرح است که در آن سفینه های فضایی از سیاره های دیگری که به زمین آمده (!) و اجساد موجودات فضایی (!) در آن نگهداری می شود که دولت آمریکا نمی خواهد کسی از آن آگاه شود.

آمریکا در سال 2013 اذعان کرد که این منطقه خیالی نیست، بلکه وجود خارجی دارد و هدف اساسی پایگاه نظامی مزبور حمایت و آزمایش هواپیماهای آزمایشی و سامانه های سلاح های جدید است.

هیلاری کلینتون در قالب مبارزه انتخاباتی خود در “برنامه گفت وگوی جیمی کمل” در هفتم ماه مارس جاری وعده داد که اگر در انتخابات پیروز شود، همه اسناد مربوط به این پایگاه مخفی آمریکا را بررسی و همه اطلاعاتی که امنیت ملی آمریکا را تهدید نکند، فاش کند.

گفتنی است، رسانه های غربی هر از چند گاه برای انحراف افکار عمومی، تصاویر اشیاء پرنده و نامتعارف را که به احتمال زیاد ابزارهای جاسوسی هستند، به عنوان بشقاب پرنده منتشر می کنند و تمایل دارند که مخاطبان، این اشیاء را متعلق به موجودات فضایی و فرازمینی بدانند؛ در حالی که این توهم فقط برای کسانی که ابعاد جهان هستی و فاصله کهکشانها را درک نمی کنند قابل تخیل است، چرا که با در نظر گرفتن قوانین فیزیک، مکانیک و نیز توجه به قوانین احتمالات، حتی با فرض وجود موجودات زنده “هوشمند” در کرات آسمانی دوردست، احتمال این که آن موجودات احتمالی به تکنولوژی فوق پیشرفتۀ “ارتباط میان ستاره ای” دست یافته باشند (که بشر هنوز تا رسیدن به آن فاصله بسیار زیاد دارد) و از میان میلیاردها ستاره، خورشید و منظومه شمسی و زمین را به عنوان مقصد خود انتخاب کنند، بسیار نزدیک به صفر است.

شیوه كار در این بازه نیز بدین گونه است كه پس از وصول صورت جلسه بررسی صلاحیت داوطلبان توسط هیأت‌های اجرایی به انضمام اسناد و مدارك و اظهار نظر هیأت‌های نظارت حوزه‌های انتخابیه در هامش صورت جلسات به هیأت‌های نظارت استانی، این هیأت‌ها ضمن بررسی شكایات داوطلبان رد صلاحیت شده توسط هیأت‌های اجرایی، بر اساس یافته‌ها و مستندات خود شرایط و صلاحیت‌های سایر داوطلبان را نیز مورد بررسی قرار می‌دهند.

نتایج حاصله از بررسی‌های هیأت نظارت استانی به هیأت مركزی نظارت ارسال و پرونده هر داوطلب در هیأت مركزی با حضور نمایندگانی از هیأت نظارت استان و حوزه انتخابیه مورد بررسی قرار می‌گیرد و در پایان هیأت‌های نظارت استانی پس از كسب نظر هیأت نظارت مركزی، اظهار نظر نهایی را هم در خصوص داوطلبانی كه طرح شكایت نموده‌اند و همچنین سایر داوطلبان، از طریق فرماندار یا بخشدار حوزه انتخابیه به آن‌ها اعلام می‌كند. مطابق قانون انتخابات مجلس، پس از اعلام نظر هیأت‌های نظارت، در نهایت خود شورای نگهبان ضمن بررسی شكایت داوطلبان رد صلاحیت شده نظر نهایی خود را در خصوص تأیید یا رد صلاحیت تمامی داوطلبان اعلام می‌كند.
 با این وجود مقطع بررسی صلاحیت داوطلبان مجلس در ادوار مختلف همواره با مباحث، واكنش‌ها و رخدادهای بسیاری همراه بوده است. به نحوی كه پیش از اعلام نظر نهایی شورای نگهبان فضای خاصی را در كشور حاكم می‌شود.

در این دوره از انتخابات نیز كه نمایندگان دهمین دوره مجلس شورای اسلامی را مشخص می‌سازد، وضعیتی مشابه دوره‌های پیش را می‌توان مشاهده نمود. اگر چه رصد تطبیقی فضای انتخابات مجلس در ادوار مختلف روشن می‌سازد، پختگی و وزانت برخوردهای سیاسی با مقوله انتخابات و مسئله رد صلاحیت‌ها در این دوره نسبت به ادوار سابق از جهاتی دارای رشد قابل توجهی بوده است.

آن چه در ادامه بدان پرداخته خواهد شد بررسی و بازخوانی قوانین موجود در خصوص رد یا احراز صلاحیت داوطلبان نمایندگی و برخوردهای سیاسی و چند وجهی مسئولان و سیاست‌مداران با آن است.

شرایط ایجابی داوطلبان نمایندگی مجلس

چنانكه ملاحظه می‌گردد در مواد 28، 29 و 30 قانون انتخابات مجلس مصوب 7/9/1378 شرایطی برای داوطلبان نمایندگی تعیین شده است كه به دو نوع شرایط ایجابی و سلبی قابل تقسیم است. شرایط ایجابی یعنی شرایطی كه داوطلبان به هنگام ثبت نام باید از آنها برخوردار باشند.

‌ماده 28 – انتخاب شوندگان هنگام ثبت نام باید دارای شرایط زیر باشند:

1-    اعتقاد و التزام عملی به اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران. 2- تابعیت كشور جمهوری اسلامی ایران. 3- ابراز وفاداری به قانون اساسی و اصل مترقی ولایت مطلقه فقیه. 4- داشتن حداقل مدرك كارشناسی ارشد و یا معادل آن. 5-  نداشتن سوء شهرت در حوزه انتخابیه. 6- سلامت جسمی در حد برخورداری از نعمت بینائی، شنوائی و گویائی. 7- حداقل سن سی سال تمام و حداكثر هفتاد و پنج سال تمام. تبصره 1 – داوطلبان نمایندگی اقلیت‌های دینی مصرح در قانون اساسی از التزام عملی به اسلام، مذكور در بند (1) مستثنی بوده و باید در دین خود‌ ثابت ‌العقیده باشند.

شرایط سلبی داوطلبان نمایندگی مجلس

شرایط سلبی نیز به شرایطی گفته می‌شود كه در صورت دارا بودن آن شرایط فرد از داوطلبی نمایندگی محروم می‌گردد. بر اساس ماده 30 این شرایط به قرار ذیل است:

ماده 30 – اشخاص زیر از داوطلب شدن نمایندگی مجلس محرومند:

1-    كسانی كه در جهت تحكیم مبانی رژیم سابق نقش مؤثر داشته اند. 2- ملاكیــن بزرگ كه زمین های موات را به نـام خود ثبت داده اند. 3- وابستگان تشكیلاتی و هواداران احزاب، سازمان‌ها و گروه‌هایی كه غیرقانونی بودن آنها از طرف مقامات صالحه اعلام شده است. 4- كسانی كه به جرم اقدام علیه جمهوری اسلامی ایران محكوم شده اند. 5- محكومین به ارتداد به حكم محاكم صالحه قضائی. 6- مشهورین به فساد و متجاهرین به فسق. 7- محكومین به حدود شرعی مگر آنكه توبه آنان ثابت شده باشد. 8- قاچاقچیان مواد مخدر و معتادین به این مواد. 9- محجورین و كسانی كه به حكم دادگاه مشمول اصل چهل و نهم(49) قانونی اساسی باشند. 10- وابستگان به رژیم سابق از قبیل اعضای انجمن های شهر و شهرستان، وابستگان به تشكیلات فراماسونری، هیأت رئیسه كانون‌های حزب رستاخیز، حزب ایران نوین و اعضای فعال آنها، نمایندگان مجلسین سنا، شورای ملی سابق و مأموران ساواك. 11- محكومین به خیانت، كلاهبرداری، اختلاس و ارتشاء، غصب اموال دیگران و محكومین به سوء استفاده مالی به حكم محاكم صالحه قضائی.

هم چنین بر اساس ماده 29 این قانون برخی اشخاص صاحب‌ منصب در حوزه‌های مختلف حكومتی، از داوطلب شدن برای انتخابات مجلس محرومند مگر آنكه مطابق قانون پیش از ثبت نام از سمت خود استعفا نموده و به هیچ وجه در آن پست و منصب شاغل نباشند.

بدیهی است كه مراجع قانونی رسیدگی كننده به صلاحیت داوطلبان نمایندگی اعم از هیأت‌های اجرایی و هیأت‌های نظارت بر انتخابات می‌بایست نسبت به وجود یا عدم وجود این شرایط در هر داوطلب اطمینان حاصل نمایند. به تعبیر دیگر برای این هیأت‌ها باید احراز شود كه داوطلب نمایندگی از شرایط ایجابی برخوردار بوده و مشمول شرایط سلبی نباشد. سوالی كه در اینجا مطرح می‌شود شیوه احراز صلاحیت داوطلبان و اثبات برخورداری یا عدم برخورداری آنها از شرایط قانونی فوق است.

با مطالعه قانون در می‌یابیم كه در مواد 48 و 50 قانون انتخابات مجلس به برخی از این راه‌ها و طریقه‌های احراز صلاحیت دواطلبان اشاره شده است. بر اساس ماده 48 وزارت كشور و شورای نگهبان پس از وصول مشخصات داوطلبان، باید روزانه لیست كامل آنها را تهیه و به منظور بررسی سوابق آن‌ها در رابطه با صلاحیت‌های مذكور به مراجع چهارگانه ذیل ارسال دارند:

1-    وزارت اطلاعات 2- دادستان كل كشور 3- سازمان ثبت احوال 4- اداره تشخیص هویت و پلیس بین الملل
مراكز فوق موظفند نتیجه بررسی را در مدت مشخص قانونی با ارائه دلیل و سند به وزارت كشور و شورای نگهبان اعلام نمایند. وزارت كشور نیز موظف است پس از وصول نتایج بررسی از مراجع چهارگانه، مراتب را به فرمانداران و بخشداران اعلام و آن‌ها نیز عینا مدارك و نتایج بررسی را در جلسه مشترك هیأت اجرایی و هیأت نظارت مركز حوزه انتخابیه مربوطه مطابق ماده 49 قانون انتخابات مطرح نمایند. هم چنین بر اساس ماده 50 این قانون، علاوه بر استعلام از مراجع چهارگانه فوق، «نتایج به دست آمده از بررسی‌های لازم در محل» نیز از جمله مواردی است كه برای تشخیص صلاحیت داوطلبان تعیین شده است. بدین ترتیب راه‌های احراز صلاحیت داوطلبان مطابق قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی عبارت است از 1- استعلام از مراجع چهارگانه 2-بررسی‌های محلی.

دیدگاه نخست كفایت مراجع چهارگانه استعلام

در خصوص راه‌های تشخیص صلاحیت فوق دو دیدگاه قابل ملاحظه است. دیدگاه اول در خصوص كفایت نظر مراجع چهارگانه برای تشخیص صلاحیت داوطلبان است. مسئولان وزارت كشور دوره اصلاحات و جریان اكثریت مجلس ششم و هم فكران سیاسی آن‌ها در ادوار مختلف نتایج بدست آمده از استعلام‌های صورت گرفته از مراجع چهارگانه را برای رد یا تأیید داوطلبان نمایندگی كافی می‌شمردند. عمده استدلالات این جریان بر این نظریه را می‌توان در دو مورد خلاصه نمود:

1- در ماده 48 قانون انتخابات، منابع استعلامی به مراجع چهارگانه منحصر شده و قانون‌گذار استعلام از این مراجع را برای بررسی صلاحیت داوطلبان كافی دانسته و لذا منابع تحقیق دیگری را معرفی نكرده است.

2- حتی اگر مراجع چهارگانه اطلاعات كافی و كاملی را در اختیار وزارت كشور و شورای نگهبان قرار ندهند، مطابق ماده 49 همین اطلاعات كافی است و نقصان اطلاعات دلیلی برای استعلام از منابع دیگر غیر از مراجع چهارگانه نیست. به همین علت بلافاصله پس از وصول نتایج استعلام‌ها از مراجع مذكور، وزارت كشور موظف به شروع اقدامات اجرایی دیگر و ارسال نتایج بررسی‌های واصله از مراجع چهارگانه به فرمانداران و هیأت‌های اجرایی است.(ر.ك: مقاله: منابع چندگانه استعلام؛ تحلیل ماده 48 قانون انتخابات مجلس، نادر نیكنامی، ماه‌نامه ناظر امین، ش 11، دی ماه 1382)

دیدگاه دوم عدم كفایت مراجع چهارگانه استعلام

در مقابل دیدگاه فوق كه قائل به كفایت استعلام از مراجع چهارگانه برای احراز یا عدم احراز صلاحیت داوطلبان نمایندگی است دیدگاه دیگری نیز وجود دارد كه رجوع به منابع دیگر اطلاعاتی را هم ضروری و هم قانونی برمی‌شمرد. این دیدگاه مورد حمایت شورای نگهبان نیز می‌باشد. از دلایل معتقدان به دیدگاه اخیر می‌توان موارد ذیل را برشمرد:

1- بر اساس ماده 50 قانون انتخابات هیأت‌های اجرایی مراكز حوزه‌های انتخابیه موظفند ظرف مدت 10 روز پس از پایان مهلت ثبت نام با توجه به نتایج به دست آمده از بررسی‌های لازم در محل و با استفاده از نتایج اعلام شده توسط وزارت كشور (ارسال شده از سوی مراجع چهارگانه) صلاحیت داوطلبان را مورد رسیدگی و نتیجه را به هیأت‌های نظارت اعلام دارند.

2- معتقدان به این دیدگاه با بیان اینكه كشف و احراز برخورداری از شرایط سلبی و ایجابی مذكور در قانون انتخابات از جمله التزام عملی به اسلام و نظام و ابراز وفاداری به قانون اساسی و ولایت مطلقه فقیه در بسیاری موارد خارج از حیطه اختیارات و مأموریت‌های مراجع چهارگانه است و صلاحیت و توانایی این مراجع بدین گونه نیست كه بتوانند در خصوص تمام داوطلبان اظهار نظر نموده و اطلاعات لازم را بدست آورند چنانكه فهم اعتقاد و التزام عملی به اسلام و نظام و ابراز وفاداری به قانون اساسی و اصل ولایت مطلقه فقیه و حسن شهرت كه از شرایط كیفی داوطلبی است از صلاحیت سازمان ثبت احوال و اداره تشخیص هویت خارج است و مراجعی چون دادگستری و وزارت اطلاعات نیز به طور كامل و كافی نمی‌توانند اطلاعات لازم را جهت احراز شرایط صلاحیت داوطلبان اظهار دارند. چرا كه دادگستری و وزارت اطلاعات صرفاً می‌توانند در خصوص كسانی اطلاعاتی را ارائه دهند كه دارای پرونده قضایی یا امنیتی در این نهادها باشند. و روشن است كه دو نهاد از حیث قانونی چنین صلاحیتی را دارا نیستند كه برای همه افراد پرونده تشكیل دهند و میزان التزام آنها به اسلام و نظام را تعیین كنند. لذا می‌بایست به نهادهای دیگری نیز جهت كسب اطلاعات رجوع كرد.

3- از طرفی اطلاعات و آمارهای موجود در اختیار مراجع چهارگانه از شمولیت برخوردار نیست. چنانكه دادستانی كل كشور تنها سوابق افرادی را دارا می‌باشد كه پرونده های آنها در مراجع قضایی به صدور حكم منجر شده باشد. یا آنكه وزارت اطلاعات تنها برای افرادی پرونده امنیتی تشكیل می‌دهد كه بر اقدامات آنها وقوف یافته و عملیاتی در خصوص آنها انجام داده باشد. به عنوان نمونه هیچ كسی نمی‌تواند مدعی شود كه نیروی انتظامی از همه افراد آزمایش اعتیاد گرفته است تا وضعیت داوطلبان در خصوص بند 8 ماده 30 (عدم اعتیاد به مواد مخدر) را به طور كامل تشریح كند. لذا بسنده كردن به استعلام از این مراجع امری منطقی و پذیرفته نیست و رجوع به منابع معتبر مطلع در این خصوص ضروری و غیرقابل اجتناب است.

4- دلیل دیگری كه از حیث قانونی می‌توان بدان استناد نمود مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام در تأیید نظریه شورای نگهبان در مورد احراز صلاحیت داوطلبان نمایندگی مجلس است كه در تاریخ 6/9/1380 به تصویب این مجمع رسیده است. گفتنی است در تاریخ 30/8/1380 نمایندگان مجلس ششم طرحی سه فوریتی را به تصویب می‌رسانند كه به كفایت نظر مراجع چهارگانه در خصوص بندهای 1، 3 و 5 ماده 28 قانون انتخابات مجلس مصوب 7/9/1378 تأكید می‌نماید. این مصوبه با اشكالات عدیده‌ای از سوی شورای نگهبان مواجه می‌شود و بعد از اصرار مجلس بر مصوبه مذكور مطابق اصل 112 قانون اساسی جهت تعیین وضعیت به مجمع ارسال می‌گردد. مجمع نیز نظر شورا را كه در برگیرنده لزوم احراز صلاحیت داوطلبان و عدم كفایت نتایج استعلام‌های صورت گرفته از مراجع چهارگانه برای بررسی صلاحیت‌هاست را تأیید می‌كند.

مطالعه دلایلی كه حضرت امام خمینی (ره) نیز در رد صلاحیت نهضت آزادی و اعضای آن در پاسخ به نامه آقای محتشمی‌پور وزیر كشور وقت در دوره سوم انتخابات مجلس شورای اسلامی برای تصدی نمایندگی مجلس بر‌می‌شمرند از قبیل آنكه این گروه را «طرفدار وابستگی كشور به آمریكا»، «بی‌اطلاع از اسلام و فقه اسلامی»، «گمراه كننده‌ی افراد بی‌اطلاع»، «متظاهر به اسلام و زمینه‌ساز فساد عظیم» و «خطرناك‌تر از دیگر گروهك‌ها، حتی منافقین» می‌نامند و بیان می‌دارند كه «نهضت به اصطلاح آزادی صلاحیت برای هیچ امری از امور دولتی و یا قانون‌گذاری یا قضایی را ندارند.» (صحیفه نور، ج22، 384 و مجموعه آثار امام خمینی (ره)، ج21، 479) نشان می‌دهد كه با توجه به حساسیت جایگاه مجلس و دیگر مناصب حكومتی كشور عناصری كه قصد حضور در چنین جایگاه و مناصبی را دارند می‌بایست از صلاحیت لازم برخوردار بوده و صلاحیت داوطلبان این مناصب می‌بایست لزوما به احراز برسد و عدم احراز شرایط در برخی اشخاص به جهت نقصان مدارك مراجع چهارگانه استعلام، توجیه مناسبی برای تأیید صلاحیت آنها نبوده و هیچ گونه حقی را برای آنها ایجاد نمی‌نماید.

*كارشناس مسائل حقوقی و دانشجوی دكترای حقوق عمومی دانشگاه تهران